Fa. WEIJER.
KAPOKMATftASSEN
Examens In aantocht.
"NIVEA
Van 't Uaagschs Honderdtal.
in'CccM.âuMmzonI
GEMENGDE BERICHTEN
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN
WIJ MAKEN ZE Z£LF!
FEUILLETON
HAAR SCHULD BETAALD
DE LANDDAG DER N. S. B.
Werkloozenrelletjes.
Een ..uithangbord".
Opdrijving van rljs+prijzen ter
Oostkust.
De toekomst der Joodsche bevolking
in Duitschland.
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN.
Het wil met de herzienlng van de Winkel-
sluitingswet dan toch maar niet boteren Wie
gemeend mocht hebben, dat we er nu verleden
Vrijdag eens mee tôt een oplossing zouden ko-
men, zyn al weer mis geweest, en ook niet-
geestverwanten van den heer Drop zullen 't
wel met diens opmerking eens zijn, dat onze
waardigheid eischt, aan 't geharrewar een eind
te maken. Zullen we daarmee nog moeten wach-
ten tôt een nieuwe min. v. Economische Za-
ken de portefeuille van Dr. Colrjn zal hebben
overgenomen, die deze ons tegen half-Juni heeft
beloofd Zeer waarschijnlijk zullen we daartoe
in de volgende week wel besluiten. We hebben
toch de beslissing daarover tôt a.s. Donderdag
uitgesteld. Laat ik nog in 't kort hier meedee-
len, hoe we daartoe gekomen zijn.
Na mevr. BakkerNort was de beurt aan
Mr. Boon, die ons eerst nog eens liet zien, hoe
't geharrewar is ontstaan. Hoe min. Verschuur
bij 't indienen van zijn ontwerp, waarin ook ver-
ruiming van den verkoop op Zondag was opge
nomen, had verklaard, dat het h'eele kabinet
achter hem stond hoe toch de behandeling
steeds werd uitgesteld, zoodat men aan die ver-
klaring begon te twijfelen welke twijfel nog
sterker geworden was, nu de portefeuille in
handen was gekomen van min. C. en door het
afwjjzen van het inltiatief-voorstel-Vos. En toch
is er, zegt Mr. B. in de Kamer slechts een
zeer kleine minderheid, die uit godsdienstige
overweging tegen verruiming op Zondag is.
Daarbij zouden we een groot aantal nijvere
burgers kunnen helpen, zonder dat het een cent
kost en het betreft slechts voorstellen tôt eeni-
ge uitbreiding van wat al bestaat.
Natuurlijk betreur-
de ook Dr. Vos met
zijn geestverwant
den loop der zaken
en tegelijk moest hij
er zich over verwon-
deren, dat de heer
Teulings, die toch,
blijkens ingediende
amendementen en
aandrang tôt behan
deling, denzelfden
kant uit wilde, en
zich tegen zyn initia-
tief-voorstel had ge-
keerd.
Dr. VOS
De wet, zoo verklaarde Dr. V., wordt op aller-
lei wijze ontdoken men zie maar eens naar
de automaten, en op 't platteland wordt er
soms in 't geheel niet de band aan gehouden.
De toestand van den middenstand schreeuwt om
hulp het debiet is door de wet sterk gedaald,
zooals min. Verschuur heeft erkend, en nu zou
zelfs de verkoop van consumptieijs op Zondag
worden verboden. De voorstanders van Zon
dagsrust moeten toch bedenken, dat er ook
groote volksgroepen bestaan, die den Zondag
niet enkel voor ethische doeleinden, maar ook
voor sport en vermaak willen bestemmen.
De laatste opmerking was ook mee gericht
aan 't adres van den heer Sn. Henkemans, die
verklaarde, dat de Chr. Historischen alleen ter
wille van de Zondagsslultlng zich br| de dwang-
bepalingen der wet hadden neergelegd, en dan
ook heelemaal niet mee willen werken aan eenl-
ge verruiming hij vindt vier uur voor de con-
sumptiewinkels eigenlijk al te veel. Wat er
's Zondags versnoept wordt, konden de men
schen beter op Maandag of Dinsdag voor nut-
tiger dingen besteden. Bovendien acht de heer
Sn. H. de crisis de alleen-schuldige aan het
mindere debiet.
Zoo denkt en spreekt ook de heer Smeenk
voor de a.r. parti), die, volgens zijn zeggen de
Winkelsluitingswet als een bevrijding heeft ge-
voeld, waarnaar ze heeft gesnakt, en nu de ze-
genrijke gevolgen prijst. Men beweert nu, dat
men de crisis met verruiming bestrjjden wil,
maar dat zal toch niets geven, en de heer Sm.
snapt best, dat het doel eigenlijk een ander is.
Wildervank.
Tel. 443.
Repareeren en bijvullen v. oude Matrassen.
Stalen Gez. Matrassen in aile prijzen.
(THE VISION OF DESIRE)
DOOR
MARGARET PEDLER
GEAUTORISEERDE VERTALING
VAN
MEVR. A. H. MOHRMANN
HOOFDSTUK VIII.
Een brlef uit Engeland.
De postbode kwam door het tulnhek aan den
straatkant en vond Ann druk bezig met bloe-
men afsnijden. Hij groette haar glimlachend, biy
dat hij nu niet den heelen afstand naar het
huis behoefde af te leggen.
„Bonjour, Mademoiselle.. Vanmorgen is er
maar één brief voor u." Hy gaf hem haar en
ging weer, vrooiyk fluitend, de straat op
Ann betastte tevreden de zware enveloppe.
Hij was met Robins hand geschreven en ze nam
hem mee naar een zonnig hoekje van den tuln,
om op haar gemak van den lnhoud te genleten.
„Lieve kleine Ann stond er in den brief.
„Nu komt eindeiyk het goede nieuws, waar wjj
beiden op gewacht hebben Er is mjj julst het
soort baantje aangeboden, dat lk graag zou wil
len hebben dat van rentmeester van een groot
landeigenaar. Het salaris is heel ruim en er
hoort een aardig villatje by, zoodat je nu je be-
trekking kunt opgeven en voor mij komen huis-
houden, zooals we altyd van plan waren. Onnoo-
De heer Teulings betreurt het geharrewar en
de overdrijving, waaraan men zich schuldig
maakt by de bestrijding van weerskanten, die
opnieuw voedsel heeft gevonden in de houding
van min. C. in stryd met de uitlating van min.
V. Hij, de heer T., had met zijn amendementen
slechts op 't oog, de grenzen eenigszins te ver-
leggen, zonder het beginsel der wet aan te tas-
ten, overeenkomstig de regeeringsverklarlng.
Het spijt hem zeer, dat het ontwerp van min.
V. is ingetrokken en hoopt, dat min. C. zich wat
naar de kamermeerderheid zal willen schikken.
,,Daar zie je nu, wat je van de Roomsche
vrienden te wachten hebt", riep Ds. Lingbeek,
die minstens even sterk voor Zondagsheiliging
is als de a.r., dezen toe.
Ult de rede van den heer Drop bleek duideiyk,
dat diens parti), precies in tegenstelling met
die van den heer Sn. Henkemans, de Winkel
sluitingswet had aanvaard om de andere bepa-
lingen, die zegen gebracht hebben voor allerlei
menschen, die anders nooit een rustdag hadden,
en hij heeft dan ook geen gemoedsbezwaar, om
den verkooptijd des Zondags met een paar uren
uit te breiden. Voor sigaren acht de heer Dr.
geen Zondagsverkoop noodig, maar zijn ijsco
wil hij houden.
De heer Westerman trok hieruit de conclusie,
dat de principiëele voorstanders van avond- en
Zondagssluiting elkaar indertijd gevonden had
den ten koste van de belangen van duizenden
winkeliers. Hij zelf is sterk voorstander van
verruiming, evenals de heer Sneevliet. Ds.
Zandt kan uit beginsel met geen enkelen ver
koop op Zondag vrede hebben. Toen de heer
v. Poil hem wilde bewijzen, dat een zoo stren-
ge opvatting van Zondagsheiliging eigenlijk
Joodsch en niet Christelyk zou zijn, moest de
heer Wijnkoop zijn Joodschen stadgenoot even
vragen „Wat zeg
je daarvan meneer
Vos
Met eenige span-
ning zagen we nu
min. C. achter de re-
geeringstafel opstaan
Zijn rede bracht heel
wat opklaring, maar
nog niet de oplos
sing.
Had ik kunnen ver-
moeden, zoo ver
klaarde Z. Exc., dat
het verzoek van den
heer Teulings om de
technische herziening toch maar aan de orde te
stellen, een aanloop zou zijn, om feitelyk het
ontwerp-Verschuur te behandelen, ik zou me
wel gewacht hebben, mijn toestemming te ge
ven. Dat ontwerp toch, zoo bleek verder uit
's ministers betoog, achtte deze in strijd met
zijn beginsel en ook met den grondslag van het
kabinet, waarbij het aehterwege laten van voor
stellen, die principiëele geschillen raakten,
voorwaarde was. Hoewel min. C. dat ook dui-
delijk te kennen gegeven had, was de zaak toch
gedurende zijn ongesteldheid doorgezet en da-
deiyk ruchtbaar geworden. Om echter een mi-
nlster-crisis te vermijden, had de premier zich
toen, zij het met tegenzin, bij de zaak neerge
legd en in die houding, eenmaal aangenomen,
zou hij ook volhard hebben, als men geduld
had willen hebben tôt er een opvolger voor min.
V. zou zijn gevonden.
Nu wil men echter nog onder zijn bewind
het ontwerp-V. door een achterdeur binnen-
smokkelen en hem dwingen het zelf mee te be
handelen dat is te veel gevergd. Mocht een
amendement van de heeren Teulings of Vos
worden aangenomen, dan zal het ontwerp wor
den ingetrokken. Hy heeft dat ook vooraf tôt
den heer T. gezegd.
Deze was dus ingelicht, maar bleef ook nu
nog vasthouden aan zijn wensch, om de Kamer
een uitspraak te laten doen was deze in strijd
met het gevoelen van den premier, welnu, de
verantwoording was niet voor hem.
Anders stond het met den heer Vos.
Had ik dat maar geweten, zoo zuchtte deze;
de middenstand heeft âl zoo lang gesmacht,
't komt nu op een maandje korter of langer
niet meer aan.
Zijn verrassing was zoo hevig, dat hij uitstel
van de beraadslaging vroeg tôt de volgende
week. Dat werd toegestaan, maar min. C. waar
schuwde bij 't heengaan nogmaals, dat hy op
zyn stuk zou blijven staan.
Waar de kleine Amsterdamsche dokter al
half geretireerd is, zal de „sterke man" het
heel wel winnen.
In afwachting
G. EéNPERCENT.
WIJNKOOP
dig te zeggen, dat ik dit baantje aangenomen
heb
En nu détails. Mijn aanstaande werkgever is
een zekere Eliot Coventry. We hebben verschei-
dene besprekingen gehad, en ik vond hem erg
aardig, hoewel hy een vreemde man is. Ik geloof,
dat hij doodeerlijk is, en zeer ontevreden met zijn
leven. Heronsmere, zijn buiten, is een prachtig
oud huis, zoo'n mooi huis uit den tijd van Eiisa-
beth, waar jjj zoo dol op bent. Het herinnert me
een beetje aan Lovell Court. Er zal een heele-
boel werk voor me zyn, daar de tegenwoordige
rentmeester de zaken niet goed verzorgd heeft,
en Coventry zelf eenige jaren buiten Engeland
heeft geleefd. Ht) heeft zelfs nog nooit op He
ronsmere gewoond. Hy is een verre neef van den
laatsten eigenaar, en erfde het alleen door den
dood van verschlllende andere bloedverwanten.
Toen was hy buitenslands en dacht er niet asm
naar Engeland te komen om zjjn erfenls te zien.
Over één ding dat ik weet zul je wel bljj zijn
en dat ls dat we dicht by zee zullen zyn. Sil-
vesterquay ls de naam van het dorpje, dat een
deel vormt van het landgoed Heronsmere. Het
is betrekkeiyk klein, niet veel meer dan een
visschersdorpje, maar de stad Ferribridge ligt
maar op tien mijl afstand, zoodat je daar wel al
je inkoopen zult doen.
Coventry wil, dat ik direct aan het werk ga,
dus zou lk het prettig vinden om Oldstone-
Cottage, zoo heet onze toekomstige villa, zoo
gauw mogelijk te betrekken. Wanneer denk je
dat Lady Susan je zou willen laten gaan Tus-
schen twee haakjes, je hoeft niet te pelnzen over
een dienstmeisje. Daar ik wist, dat jjj in Zwit-
serland geen gelegenheld er toe had, schreef ik
maar meteen naar Maria Coombe om haar te
vragen, of ze een geschikt iemand wist, en ze
stelde onmiddeliyk zichzelf voor En dus gaat
zy morgen naar Oldstone Cottage, om er al,
Op den Tweeden Pinksterdag hleld de Natio-
naal Socialistische Beweging te Wedde (Gr.)
een landdag voor de drie Noordelijke Provincies.
Des middags te 12 uur werd door Ir. Mussert
een krans gelegd by het gedenkteeken van
Graaf Adolf van Nassau te Heiligerlee, met de
volgende woorden
„Graven Lodewyk en Adolf van Nassau en Gij
honderden dappere zonen van Neerland's bodem,
die hier gestreden hebt voor de vryheid der na-
tie,
uit naam van 30.000 Nederlandsche Nationaal-
socialisten breng ik eerbiedig dank voor de
offers welke Gij gebracht hebt, en geef de ver-
zekering dat wij met al de kracht die in ons
is, de eer, de vrijheid, de bestaansmogeiykheid
der natie zullen verdedigen."
De landdag zelf vond plaats op de terreinen
van „De Burght" te Wedde, alwaar zich tegen
één uur de talryke bezoekers verzamelden, die
zich door het weer dat zich aanvankelijk drei-
gend liet aanzien, niet van een bezoek lieten
weerhouden.
Te één uur werd de landdag geopend met het
zingen van
„Wilt Heden Nu Treden,"
waarna Ds. Onnekes in zijn openingswoord me-
moreerde, dat deze bijeenkomst op historischen
bodem plaats vindt, waar eenmaal de vrijheids-
strijd van ons Volk begon. Thans wordt op
nieuw een vrijheidsstrijd gestreden. Spr. wekte
allen op dezen strijd mede te strijden.
Na een kort begroetingswoord van Ir. Mus
sert was het woord aan den eersten spreker, den
heer Vlekke.
De heer Vlekke zette uiteen, dat de stryd
der N.S.B. een strijd is voor het erfdeel der va-
deren de eenheid des volks en het waarachtig
Nederlandsche Volkskarakter en de plaats van
ons Volk in de wereld.
Daartoe dient gebroken te worden met het li
béralisme dat ons Volk ten ondergang trekt.
Spr. wees op den waanzin, te bidden voor het
gewas, terwyl overal producten vernletigd wor
den.
Er is geen overproductie zoolang duizenden
Volksgenooten hongeren. Thans is 25 der
georganiseerde werklieden werkloos. Om uit de
zen toestand te komen is de geest van het fascis
me noodig. Deze fascistischen geest zal tevens
een eind maken aan de ondermijning van de
Christelijke grondslagen van ons Volk. Sedert
de laatste 12 jaar van een bewind, dat een Chr.
karakter heette te hebben, is de ontkerstening
steeds verder doorgegaan. Dit komt omdat ook
deze zijn christelijke regeeringen met het libéra
lisme besmet. Ondanks den naam ,,Christelyk"
ontbrak steeds de christelijke daad.
Ook hier zal het fascisme een eind maken aan
aile anti-christelyke en zeden bedervende invloe-
den.
Veertig en meer jaren heeft het marxisme de
natie verscheurd. Een nieuwe Unie van Utrecht
zal hier de eenheid herstellen. Thans doet de
S.D.A.P. moeite zich een nationaal cachet te
geven. „Het zal niet gaan" zegt spreker te dien
aanzien. Wy hebben het marxisme in zijn waren
aard herkend. Het zal wel bljjken, dat de opvoe-
ding in het marxisme haar doel niet gemist
heeft, dat Albarda er niet in slagen zal zijn
mannen in de hand te houden nu hij nationaal
wil gjà&n doen.
Gij -silen zult, zoo eiridigt spreker den Nationaal
Socialistischen Staat aanschouwen.
Als tweede spreker trad naar voren de heer
van Duyl.
366 jaar geleden kwamen twee jonge graven
uit het Huis van Nassau naar deze plaats. Zij
bevonden zich in dezen burcht, waarom wij
thans vergaderd zijn om den grooten stryd te
beginnen. Spr. schetst de krijgsgebeurtenissen
uit die dagen en de overwinning waarbij graaf
Adolf het leven liet.
Het noorden van ons Vaderland mocht den in-
zet van den grooten stryd beleven. Ook nu weer
moge uit het noorden de krachtigé inzet komen
en heiligerlee worden herhaald. Ook NU geldt
het
OVERWINNEN OF.STERVEN.
Nimmer mag vergeten worden, hoe de graven
van Nassau hebben geofferd voor hun ideaal in
vol vertrouwen op God en de rechtvaardigheid
hunner zaak. Iets van hun vuur dient ook ons
te bezielen. Offers dienen ook door ons gebracht
te worden, wat het ons mag kosten.
De strijd der Nassau's was een strijd naar bin
nen en naar buiten ook de mannen van
Arembergh waren Nederlanders, die hun volk
aan den buitenlanders wilden opofferen. Het
Spanje van weleer is het Moskou van vandaag.
Wij strijden opdat ons Volk zich zelf moge her-
vinden en zich losmaken van buitenlandsche
theorieën. De Droom van Oranje dat Katholiek
en Protestant als broeders zouden samenleven
is niet bewaarheld geworden. Lang zijn de Kath.
onderdrukt, en de démocratie, die hen hun
plaats hergaf, nam met de andere hand terug
wat zij gaf zij bracht ook het marxisme.
De hooge idealen van den Vader des Vader-
lands dragen wy in het hart. Het historiscn
oogenblik is thans gekomen om deze te verwe-
zenlijken. In deze jaren wordt over een verre
toekomst beslist.
De Alg. Secr. van Geelkerken, na de pauze
het woord voerend, wees op de eenheid binnen
de N.S.B. Het is de geestelijke crisis in ons
Volk, die ons samenbracht. Men heeft ons
Volk verdeeld. waar dit mogelijk was. Wij bele
ven thans de eenheid van ons Volk opnieuw en
beleven het beginsel „EEN VOOR ALLEN,
ALLEN VOOR EEN". Deze gedachte moet door
ons Volk heen groeien en kan niet opgelegd
worden. Ter verwezenlijking dezer gedachte zijn
wij in discipline saamgebracht. Spr. wijst op het
feit, dat de liberalen zich thans op de Geuzen
beroepen, wier geest hun geheel vreemd is.
Het is de geest der strijders voor de onafhan-
kelijkheid van ons Volk die ons thans bezielt.
Tôt slot werd het woord gevoerd door den
Leider der N.S.B. over het onderwerp Nationaal
Socialisme en Landbouw". Spr. komt niet om
als politicus beloften te doen. De N.S.B. is geen
politieke partij maar een Beweging tôt herstel
van ons Volk. Spr. wil opwekken tôt dien stryd
voor Volk en Vaderland. De bodemexploitatie
moet de bodem der volkshuishouding worden
boer en landarbeider moeten de taak gaan ver-
vullen die de hunne is voor de voedselvoorzie-
ning van ons Volk. Thans worden wij geregeerd
volgens de libérale gedachte. Waar men thans
hier en daar met deze gedachte breekt, gebeurt
dit met tegenzin. Wij zijn een arm volk de
rijkdom die er is, is geen rijkdom van het volk,
maar een rijkdom van een enkeling. De boeren-
arbeider wordt terruggedrongen tôt de positie
van een koelie of dwangarbeider, zij, die de pro-
letariërs wilden vereenigen, zijn er slechts in ge-
slaagd hen verder te verdeelen in bevoorrechte
en onbeschermde groepen. Uit onze beginselen
van Nat. saamhoorigheid en Soc. rechtvaardig
heid is onze opvatting omtrent den landbouw ge-
baseerd. Wij beschouwen deze als levensbasis
van ons Volk.
Het platteland is de bron van de Volkskracht.
Deze willen wij in stand houden. Daarom moet
het herstel beginnen met het herstel van den boe-
renstand. Alleen een krachtigé boerenstand zal
ons in staat stellen den landarbeider een redelijk
bestaan te geven, zooals de soc. rechtvaardig
heid vereischt. Eigen werk op eigen bodem
vormt de grondslag. Dit is het natuurlijk afzet-
gebied van industrie en handel. De eenheid met
Indië is voor ons echter onontbeerlijk, willen
wy kunnen blijven bestaan. „INDIë VERLOREN
RAMPSPOED GEBOREN." Den Nederland-
schen stam willen wij vastgeworteld in den Ne-
derl. bodem weten en Boer en Landarbeider zijn
de wortels van dien stam. In den huidigen staat
overheerscht het getal in den komenden cor-
poratieven staat zal dit niet langer het geval
z(jn. Thans zijn boer en landarbeider steeds een
slag achter, hieraan komt slechts een einde als
het algemeen belang boven het groepsbelang zal
staan. Daarom dienen ook boer en landarbeider
mede te werken voor een Nat. Soc. staat. Met 'n
opwekking tôt allen om in dezen beslissenden
tijd hun plicht te doen, voor den opbouw van de
ze staat besloot spreker.
Na voorlezing van de bij de kranslegging ge-
sproken woorden en het met ontbloot hoofd zin
gen van het Wilhelmus, werd de landdag, die door
ruim 3000 personen bezocht was, gesloten.
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN
l'en ka me beheerschie zenuw oestand isdan van
ginoi be ans;, nijnhardt's Z- nuw.ableiien
houden U lu-dig, ge^en U Uei nood'ge zelfver-
uouwen en maken U het t xamen doen lichter.
Neem ze nu reeds in deze diukke dagen Btiisje
75 ci. Hij Apolh, en DrogLsiejt
Uit Wichita in den staat Kansas wordt ge-
meld, dat de overheid cavalerie en infanterie
heeft moeten ontbieden om een troep van 1000
werkloozen uiteen te jagen, die betoogden. Na-
dat zij geruimen tijd hadden gemanifesteerd,
werden de werkloozen door de cavalerie ver-
jaagd. Daarna hielp de infanterie nog een
handje mee, door traangasbommen te gebruiken
tegen de betoogers.
Een autozaak in Stockholm heeft een goede
méthode gevonden om de aandacht van het ky-
kende en misschien koopend publiek te trekken.
Als „uithangbord" boven den winkelingang
plaatste zy niet meer of minder dan een auto in
zijn geheel. Deze blijft daar dag en nacht in de
lucht en des avonds wordt zij verlicht.
vast het een en ander ln orde te maken.
Ik geloof, dat ik je nu ailes verteld heb. Ik
heb geprobeerd aile vragen te bedenken, die j(j
me zou kunnen stellen en ze te beantwoor-
den
Steeds je toegenegen broer
Robin."
Ann legde den brief op haar knie en keek over
het meer, met oogen waarin een vreemde men-
geling van vreugde en spijt lag. De gedachte om
weer samen met Robin te zijn vervulde haar met
onuitsprekelijke vreugde, maar ze wist, dat de
gedachte Lady Susan te moeten verlaten en het
mooie, zonnige Zwitserland, haar verdriet deed.
Anns gedachten gingen nog vaak terug naar
den avond van haar laatste tochtje op het meer
met het gesnor van den motor ln haar ooren
en het vreemde, ontzenuwende bewustzjjn van de
dichte nabijheid van den Engelschman. Ann
erkende dit by zichzelf met een geërgerd ge-
voel wegens de dwaasheid ervan. Hij was niets
voor haar, zelfs niet een kennls, volgens de re-
gelen der sociale conventie, en volgens mensche-
lijke berekening zou ze hem wel nooit meer ont-
moeten.
Toch, wat ze ook probeerde, ze was niet in
staat geweest hem geheel uit haar gedachten te
verbannen, en sedert z(jn vertrek had ze er zich
meer dan eens op betrapt, dat ze zich met een
vluchtig gevoel van angst afvroeg, of hy nog
ooit terug zou komen. Eens had ze zelfs ge-
dacht, dat ze hem op zich af zag komen in de
Grand Rue, en toen de persoon van dichter bij
beschouwd een volslagen vreemde bleek te zfln,
die alleen maar misleidend veel leek op den man
waarvoor zij hem gehouden had, onderging ze
een gevoel van hevige teleurstelling.
Het nieuws in Robin 's brief voorspelde in
ieder gevaJ het einde ven aile mogeijikheid om
Misbrulk van de regeeringsmaatregelen.
De Deli-Crt. deelt mede, dat de prijs van de
rijst van Java, die Sumatra's Oostkust verplicht
is af te nemen, de laatste dagen wederom met
20 cent is gestegen en thans 5.85 bedraagt,
terwijl de rijst van Rangoon reeds wekenlang
stabiel is op een prijsniveau van 3.95. Boven
dien kan verscheping van 10 van het voor
Mei verplichte kwantum niet worden verkregen
voor begin Juni. De Oostkust vraagt zich af,
waarom de regeering, die het afnemen verplicht
heeft voorgeschreven, ook den prijs niet kan
voorschrjjven, daar deze nu noodeloos wordt op-
gedreven ten bate van enkele handelaren, zonder
dat deze prjjsverhooging den landbouw op Java
ten goede komt.
hem nog eens weer te ontmoeten. Zelfs als de
onbekende Engelschman later nog naar Montri-
cheux zou terugkomen, zou dat alleen z(jn om
baar verdwenen te vinden. Ze voelde een soort
verllchting bij deze gedachte. Er was iets
vreemds ln dezen man. Hij maakte, dat men
van hem hield en niet van hem hield ln hetzelfde
oogenblik. In leder geval wist Ann, dat ze bljj
zou zijn weer in Engeland terug te komen, be-
vrfld van de onzekerheid of ze elkaar misschien
nog eens weer zouden ontmoeten.
Ze vouwde Robin's brief weer toe, en, haar
mandje met bloemen aan haar arm hangend,
ging ze naar huis, ietwat verontrust over de
vraag, hoe ze het nieuws van haar aanstaand
vertrek aan Lady Susan zou meedeelen. De
moeiljjkheid loste zich echter gemakkeiyker op
dan ze vermoed had.
„In Silverquay riep Lady Susan uit, toen
Ann de zaak had uitgelegd, „wat leuk Ik ge
loof dat het lot ons toch wel eens gunstig ge-
zind ls. Ik zal je verliezen en toch behouden,
Ann. Je woont daar vlak bij me
Ann keek verbaasd op.
„Maar u woont toch niet in Silverquay zei
ze.
„Nee, maar wel heel dicht in de buurt. Mijn
huis, White Windows, ligt in de naburige ge-
meente Heronsfoot ongeveer op v(jf mijl
afstand, drie als je een korteren weg door de
velden neemt."
„Dan kent u zeker dezen Mr. Coventry wel
„Nee, ik heb hem nooit ontmoet. Ik heb Rack-
ham Coventry gekend, van wien h(j erfde. en
ik heb hem wel eens hooren spreken over zijn
neef. Eliot. Ze stonden op heel slechten voet met
elkaar, zoodat Eliot er nooit kwam, en, zooals je
broer je geschreven heeft, hjj was op reis toen
h(j het goed erfde. Heronsmere is, tussoben twee
haakjes, een prachtig oud huis."
In een uitvoerige beschouwing, opgenomen in
de Jildische Rundschau van 8 Mei j.l., houdt
Ernst Kahn zich bezig met de toekomst der
Joodsche bevolking in Duitschland, waarby hij
tôt de conclusie komt, dat de vooruitzichten der
Duitsche Joden zeer ongunstig zyn.
In de eerste plaats aldus de schrijver is
de leeftijdsopbouw van dien aard, dat in den
aanvang van 1933 dit volksdeel uit zeer veel
oude en oudere personen bestond tegenover wei-
nigen in de middelbare leeftijdsklassen en een
armzalig aantal kinderen. Met recht kan men
hier spreken van ,,vergryzing".
Sinds begiD 1933 zijn naar schatting 60.000
80.000 Joden geëmigreerd, zijnde ongeveer 14
pet. van het geheele aantal. Daar tegelijkertijd
een zeer belangrijk sterfteoverschot is ontstaan,
wonen waarschijnlijk thans in Duitschland niet
meer dan 420.000440.000 Joden.
In verband met de leeftijdsstructuur is dit
feit aldus de schryver echter niet besiis-
send. Het belangrijkste is n.l. het feit, dat het
abnormale van den leeftijdsopbouw in 1933 in
hevige mate is toegenomen, en wel door den
aard der emigratie. Immers niet de ouderen
vertrekken, doch voornameiyk de jongeren.
Voorts wordt vermeld, dat 1933 door veelvul-
dige oorzaken een laagte-record van het Jood
sche geboortecijfer aanwijst. Op grond van on-
derzoek en schatting vermeldt de schrijver, dat
de klasse der 2030-jarigen is verminderd van
79.000 tôt 59.000, terwijl de Joodsche bevolking
beneden den leeftyd van 30 jaar is afgenomen
van 187.000 tôt 141.000. Slechts ongeveer een
derde deel der Joodsche bevolking is jonger dan
30 jaar, terwijl vergelijkenderwijs wordt ver
meld, dat by een groeiend volk twee derde in
deze leeftijdsklasse valt.
De gevolgen hiervan zyn niet denkbeeldig,
want ook indien wat zeer onwaarschijnlijk is
de emigratie plotseling mocht ophouden, ont-
breken de ouders voor de komende generatie
elke jaargang der 030 jarigen omvat gemid-
deld 4700 menschen. Neemt men aan, dat ieder
van hen den huwbaren leeftijd bereikt, en dan
inderdaad trouwt, wat niet waarschijnlijk is, en
ook de gemengde huwelijken aehterwege blij
ven, dan zou men jaarlijks op 2350 huwelijken
kunnen rekenen, hetgeen bij 3 kinderen per
gezin, een aantal geboorten vàn rond 7000 me»
zich zou brengen. Helaas zou dit onwaarschijn-
lijke cijfer bij het sterftecijfer ten achter blijven.
In werkelijkheid echter zijn de toestanden nog
veel ongunstiger, daar men gevoegelqk mag
aannemen, dat in de naaste toekomst een derde
deel ongehuwd blijft, zoodat men slechts met
1700 huweiyken per jaar mag rekenen, met een
kindertal van 2000 tôt 2500. By een dergelyken
gang van zaken is met emigratie geen rekening
gehouden, terwijl ook deze een belangryk deel
der huwbare bevolking aan het Duitsche Jo-
dendom onttrekt.
Voegt men hierbij dan nog het feit, dat bij
de bovengeschetste samenstelling naar den leef
tyd een hoog en toenemend sterftecyfer onver-
mijdeiyk is, dan ligt de conclusie voor de hand
dat in een tiental jaren het Joodsche bevol-
kingsdeel met een zevende deel zal zijn vermin
derd. Onder de huidige omstandigheden echter,
zal dit procès zich hoogstwaarschijnlijk in een
versneld tempo voltrekken.
„Het verbaast me, dat Mr. Coventry er nooit
geweest is." zei Ann. „Hy moet wel heel welnig
belangstelling voor de plaats gehad hebben."
„Hij heeft jarenlang in het buitenland ge
woond, geloof ik. Ik herinner me, dat Rackham
me eens vertelde, dat hy een ongelukkige lief-
de gehad had, en dat hij sindsdien buiten Enge
land rondzwierf. Ik denk, dat het meisje hem af-
wees, omdat hy toen niet ryk genoeg was. Ze
zal zich nu wel een groote dwaas vinden, als ze
hoort, hoe de zaken thans staan. De pachtop-
brengst van Heronsmere is enorm."
„Het is haar verdiende loon, niet waar zel
Ann, met het gevoel, dat hier nu werkeiyk eens
recht was gedaan."
Lady Susan glimlachte.
„Ja. Hoewel ik altyd een beetje medeiyden heb
met menschen, die hun verdiende loon kryge».
Je beseft nooit, hoe hoog de rekening zal wor
den, als je bezig bent die op te jagen." Ze zweeg
even en ging voort „Het is jammer, dat Eliot
Coventry nu wel niet meer zal willen trou-
wen, en dat dus Heronsmere ten slotte aan een
verren tak van de famille zal komen. Hy heeft
geprobeerd zich in den oorlog te laten dooden,
heb ik gehoord. Ik ken iemand, die in hetzelfde
regiment was, en die vertelde me, dat Coventry
niet scheen te weten wat het woord „vrees" be-
teekende „de krankzlnnige Coventry" noem-
den ze hem. Hy trotseerde de ergste gevaren, en
kwam er altyd zonder een schrammetje uit te
voorschyn."
„Terwyi die arme Robin ernstig gewond werd
en gas binnen kreeg op den koop toe." zei Ann.
„Daarom ben ik zoo biy, dat hy dit werk ge-
kregen heeft. De doktoren hadden hem gezeed,
dat een baantje, waarby hy veel m de frlssche
lucht zou zyn, de eenige kans vooi hem was om
weer gezond te worden."
...Ja. ik ben ook heel blii voor jou." ant-