Fa. WEIJER. KAPOKMATftASSEN Examens In aantocht. "NIVEA Van 't Uaagschs Honderdtal. in'CccM.âuMmzonI GEMENGDE BERICHTEN INGEZONDEN MEDEDEELINGEN WIJ MAKEN ZE Z£LF! FEUILLETON HAAR SCHULD BETAALD DE LANDDAG DER N. S. B. Werkloozenrelletjes. Een ..uithangbord". Opdrijving van rljs+prijzen ter Oostkust. De toekomst der Joodsche bevolking in Duitschland. INGEZONDEN MEDEDEELINGEN. Het wil met de herzienlng van de Winkel- sluitingswet dan toch maar niet boteren Wie gemeend mocht hebben, dat we er nu verleden Vrijdag eens mee tôt een oplossing zouden ko- men, zyn al weer mis geweest, en ook niet- geestverwanten van den heer Drop zullen 't wel met diens opmerking eens zijn, dat onze waardigheid eischt, aan 't geharrewar een eind te maken. Zullen we daarmee nog moeten wach- ten tôt een nieuwe min. v. Economische Za- ken de portefeuille van Dr. Colrjn zal hebben overgenomen, die deze ons tegen half-Juni heeft beloofd Zeer waarschijnlijk zullen we daartoe in de volgende week wel besluiten. We hebben toch de beslissing daarover tôt a.s. Donderdag uitgesteld. Laat ik nog in 't kort hier meedee- len, hoe we daartoe gekomen zijn. Na mevr. BakkerNort was de beurt aan Mr. Boon, die ons eerst nog eens liet zien, hoe 't geharrewar is ontstaan. Hoe min. Verschuur bij 't indienen van zijn ontwerp, waarin ook ver- ruiming van den verkoop op Zondag was opge nomen, had verklaard, dat het h'eele kabinet achter hem stond hoe toch de behandeling steeds werd uitgesteld, zoodat men aan die ver- klaring begon te twijfelen welke twijfel nog sterker geworden was, nu de portefeuille in handen was gekomen van min. C. en door het afwjjzen van het inltiatief-voorstel-Vos. En toch is er, zegt Mr. B. in de Kamer slechts een zeer kleine minderheid, die uit godsdienstige overweging tegen verruiming op Zondag is. Daarbij zouden we een groot aantal nijvere burgers kunnen helpen, zonder dat het een cent kost en het betreft slechts voorstellen tôt eeni- ge uitbreiding van wat al bestaat. Natuurlijk betreur- de ook Dr. Vos met zijn geestverwant den loop der zaken en tegelijk moest hij er zich over verwon- deren, dat de heer Teulings, die toch, blijkens ingediende amendementen en aandrang tôt behan deling, denzelfden kant uit wilde, en zich tegen zyn initia- tief-voorstel had ge- keerd. Dr. VOS De wet, zoo verklaarde Dr. V., wordt op aller- lei wijze ontdoken men zie maar eens naar de automaten, en op 't platteland wordt er soms in 't geheel niet de band aan gehouden. De toestand van den middenstand schreeuwt om hulp het debiet is door de wet sterk gedaald, zooals min. Verschuur heeft erkend, en nu zou zelfs de verkoop van consumptieijs op Zondag worden verboden. De voorstanders van Zon dagsrust moeten toch bedenken, dat er ook groote volksgroepen bestaan, die den Zondag niet enkel voor ethische doeleinden, maar ook voor sport en vermaak willen bestemmen. De laatste opmerking was ook mee gericht aan 't adres van den heer Sn. Henkemans, die verklaarde, dat de Chr. Historischen alleen ter wille van de Zondagsslultlng zich br| de dwang- bepalingen der wet hadden neergelegd, en dan ook heelemaal niet mee willen werken aan eenl- ge verruiming hij vindt vier uur voor de con- sumptiewinkels eigenlijk al te veel. Wat er 's Zondags versnoept wordt, konden de men schen beter op Maandag of Dinsdag voor nut- tiger dingen besteden. Bovendien acht de heer Sn. H. de crisis de alleen-schuldige aan het mindere debiet. Zoo denkt en spreekt ook de heer Smeenk voor de a.r. parti), die, volgens zijn zeggen de Winkelsluitingswet als een bevrijding heeft ge- voeld, waarnaar ze heeft gesnakt, en nu de ze- genrijke gevolgen prijst. Men beweert nu, dat men de crisis met verruiming bestrjjden wil, maar dat zal toch niets geven, en de heer Sm. snapt best, dat het doel eigenlijk een ander is. Wildervank. Tel. 443. Repareeren en bijvullen v. oude Matrassen. Stalen Gez. Matrassen in aile prijzen. (THE VISION OF DESIRE) DOOR MARGARET PEDLER GEAUTORISEERDE VERTALING VAN MEVR. A. H. MOHRMANN HOOFDSTUK VIII. Een brlef uit Engeland. De postbode kwam door het tulnhek aan den straatkant en vond Ann druk bezig met bloe- men afsnijden. Hij groette haar glimlachend, biy dat hij nu niet den heelen afstand naar het huis behoefde af te leggen. „Bonjour, Mademoiselle.. Vanmorgen is er maar één brief voor u." Hy gaf hem haar en ging weer, vrooiyk fluitend, de straat op Ann betastte tevreden de zware enveloppe. Hij was met Robins hand geschreven en ze nam hem mee naar een zonnig hoekje van den tuln, om op haar gemak van den lnhoud te genleten. „Lieve kleine Ann stond er in den brief. „Nu komt eindeiyk het goede nieuws, waar wjj beiden op gewacht hebben Er is mjj julst het soort baantje aangeboden, dat lk graag zou wil len hebben dat van rentmeester van een groot landeigenaar. Het salaris is heel ruim en er hoort een aardig villatje by, zoodat je nu je be- trekking kunt opgeven en voor mij komen huis- houden, zooals we altyd van plan waren. Onnoo- De heer Teulings betreurt het geharrewar en de overdrijving, waaraan men zich schuldig maakt by de bestrijding van weerskanten, die opnieuw voedsel heeft gevonden in de houding van min. C. in stryd met de uitlating van min. V. Hij, de heer T., had met zijn amendementen slechts op 't oog, de grenzen eenigszins te ver- leggen, zonder het beginsel der wet aan te tas- ten, overeenkomstig de regeeringsverklarlng. Het spijt hem zeer, dat het ontwerp van min. V. is ingetrokken en hoopt, dat min. C. zich wat naar de kamermeerderheid zal willen schikken. ,,Daar zie je nu, wat je van de Roomsche vrienden te wachten hebt", riep Ds. Lingbeek, die minstens even sterk voor Zondagsheiliging is als de a.r., dezen toe. Ult de rede van den heer Drop bleek duideiyk, dat diens parti), precies in tegenstelling met die van den heer Sn. Henkemans, de Winkel sluitingswet had aanvaard om de andere bepa- lingen, die zegen gebracht hebben voor allerlei menschen, die anders nooit een rustdag hadden, en hij heeft dan ook geen gemoedsbezwaar, om den verkooptijd des Zondags met een paar uren uit te breiden. Voor sigaren acht de heer Dr. geen Zondagsverkoop noodig, maar zijn ijsco wil hij houden. De heer Westerman trok hieruit de conclusie, dat de principiëele voorstanders van avond- en Zondagssluiting elkaar indertijd gevonden had den ten koste van de belangen van duizenden winkeliers. Hij zelf is sterk voorstander van verruiming, evenals de heer Sneevliet. Ds. Zandt kan uit beginsel met geen enkelen ver koop op Zondag vrede hebben. Toen de heer v. Poil hem wilde bewijzen, dat een zoo stren- ge opvatting van Zondagsheiliging eigenlijk Joodsch en niet Christelyk zou zijn, moest de heer Wijnkoop zijn Joodschen stadgenoot even vragen „Wat zeg je daarvan meneer Vos Met eenige span- ning zagen we nu min. C. achter de re- geeringstafel opstaan Zijn rede bracht heel wat opklaring, maar nog niet de oplos sing. Had ik kunnen ver- moeden, zoo ver klaarde Z. Exc., dat het verzoek van den heer Teulings om de technische herziening toch maar aan de orde te stellen, een aanloop zou zijn, om feitelyk het ontwerp-Verschuur te behandelen, ik zou me wel gewacht hebben, mijn toestemming te ge ven. Dat ontwerp toch, zoo bleek verder uit 's ministers betoog, achtte deze in strijd met zijn beginsel en ook met den grondslag van het kabinet, waarbij het aehterwege laten van voor stellen, die principiëele geschillen raakten, voorwaarde was. Hoewel min. C. dat ook dui- delijk te kennen gegeven had, was de zaak toch gedurende zijn ongesteldheid doorgezet en da- deiyk ruchtbaar geworden. Om echter een mi- nlster-crisis te vermijden, had de premier zich toen, zij het met tegenzin, bij de zaak neerge legd en in die houding, eenmaal aangenomen, zou hij ook volhard hebben, als men geduld had willen hebben tôt er een opvolger voor min. V. zou zijn gevonden. Nu wil men echter nog onder zijn bewind het ontwerp-V. door een achterdeur binnen- smokkelen en hem dwingen het zelf mee te be handelen dat is te veel gevergd. Mocht een amendement van de heeren Teulings of Vos worden aangenomen, dan zal het ontwerp wor den ingetrokken. Hy heeft dat ook vooraf tôt den heer T. gezegd. Deze was dus ingelicht, maar bleef ook nu nog vasthouden aan zijn wensch, om de Kamer een uitspraak te laten doen was deze in strijd met het gevoelen van den premier, welnu, de verantwoording was niet voor hem. Anders stond het met den heer Vos. Had ik dat maar geweten, zoo zuchtte deze; de middenstand heeft âl zoo lang gesmacht, 't komt nu op een maandje korter of langer niet meer aan. Zijn verrassing was zoo hevig, dat hij uitstel van de beraadslaging vroeg tôt de volgende week. Dat werd toegestaan, maar min. C. waar schuwde bij 't heengaan nogmaals, dat hy op zyn stuk zou blijven staan. Waar de kleine Amsterdamsche dokter al half geretireerd is, zal de „sterke man" het heel wel winnen. In afwachting G. EéNPERCENT. WIJNKOOP dig te zeggen, dat ik dit baantje aangenomen heb En nu détails. Mijn aanstaande werkgever is een zekere Eliot Coventry. We hebben verschei- dene besprekingen gehad, en ik vond hem erg aardig, hoewel hy een vreemde man is. Ik geloof, dat hij doodeerlijk is, en zeer ontevreden met zijn leven. Heronsmere, zijn buiten, is een prachtig oud huis, zoo'n mooi huis uit den tijd van Eiisa- beth, waar jjj zoo dol op bent. Het herinnert me een beetje aan Lovell Court. Er zal een heele- boel werk voor me zyn, daar de tegenwoordige rentmeester de zaken niet goed verzorgd heeft, en Coventry zelf eenige jaren buiten Engeland heeft geleefd. Ht) heeft zelfs nog nooit op He ronsmere gewoond. Hy is een verre neef van den laatsten eigenaar, en erfde het alleen door den dood van verschlllende andere bloedverwanten. Toen was hy buitenslands en dacht er niet asm naar Engeland te komen om zjjn erfenls te zien. Over één ding dat ik weet zul je wel bljj zijn en dat ls dat we dicht by zee zullen zyn. Sil- vesterquay ls de naam van het dorpje, dat een deel vormt van het landgoed Heronsmere. Het is betrekkeiyk klein, niet veel meer dan een visschersdorpje, maar de stad Ferribridge ligt maar op tien mijl afstand, zoodat je daar wel al je inkoopen zult doen. Coventry wil, dat ik direct aan het werk ga, dus zou lk het prettig vinden om Oldstone- Cottage, zoo heet onze toekomstige villa, zoo gauw mogelijk te betrekken. Wanneer denk je dat Lady Susan je zou willen laten gaan Tus- schen twee haakjes, je hoeft niet te pelnzen over een dienstmeisje. Daar ik wist, dat jjj in Zwit- serland geen gelegenheld er toe had, schreef ik maar meteen naar Maria Coombe om haar te vragen, of ze een geschikt iemand wist, en ze stelde onmiddeliyk zichzelf voor En dus gaat zy morgen naar Oldstone Cottage, om er al, Op den Tweeden Pinksterdag hleld de Natio- naal Socialistische Beweging te Wedde (Gr.) een landdag voor de drie Noordelijke Provincies. Des middags te 12 uur werd door Ir. Mussert een krans gelegd by het gedenkteeken van Graaf Adolf van Nassau te Heiligerlee, met de volgende woorden „Graven Lodewyk en Adolf van Nassau en Gij honderden dappere zonen van Neerland's bodem, die hier gestreden hebt voor de vryheid der na- tie, uit naam van 30.000 Nederlandsche Nationaal- socialisten breng ik eerbiedig dank voor de offers welke Gij gebracht hebt, en geef de ver- zekering dat wij met al de kracht die in ons is, de eer, de vrijheid, de bestaansmogeiykheid der natie zullen verdedigen." De landdag zelf vond plaats op de terreinen van „De Burght" te Wedde, alwaar zich tegen één uur de talryke bezoekers verzamelden, die zich door het weer dat zich aanvankelijk drei- gend liet aanzien, niet van een bezoek lieten weerhouden. Te één uur werd de landdag geopend met het zingen van „Wilt Heden Nu Treden," waarna Ds. Onnekes in zijn openingswoord me- moreerde, dat deze bijeenkomst op historischen bodem plaats vindt, waar eenmaal de vrijheids- strijd van ons Volk begon. Thans wordt op nieuw een vrijheidsstrijd gestreden. Spr. wekte allen op dezen strijd mede te strijden. Na een kort begroetingswoord van Ir. Mus sert was het woord aan den eersten spreker, den heer Vlekke. De heer Vlekke zette uiteen, dat de stryd der N.S.B. een strijd is voor het erfdeel der va- deren de eenheid des volks en het waarachtig Nederlandsche Volkskarakter en de plaats van ons Volk in de wereld. Daartoe dient gebroken te worden met het li béralisme dat ons Volk ten ondergang trekt. Spr. wees op den waanzin, te bidden voor het gewas, terwyl overal producten vernletigd wor den. Er is geen overproductie zoolang duizenden Volksgenooten hongeren. Thans is 25 der georganiseerde werklieden werkloos. Om uit de zen toestand te komen is de geest van het fascis me noodig. Deze fascistischen geest zal tevens een eind maken aan de ondermijning van de Christelijke grondslagen van ons Volk. Sedert de laatste 12 jaar van een bewind, dat een Chr. karakter heette te hebben, is de ontkerstening steeds verder doorgegaan. Dit komt omdat ook deze zijn christelijke regeeringen met het libéra lisme besmet. Ondanks den naam ,,Christelyk" ontbrak steeds de christelijke daad. Ook hier zal het fascisme een eind maken aan aile anti-christelyke en zeden bedervende invloe- den. Veertig en meer jaren heeft het marxisme de natie verscheurd. Een nieuwe Unie van Utrecht zal hier de eenheid herstellen. Thans doet de S.D.A.P. moeite zich een nationaal cachet te geven. „Het zal niet gaan" zegt spreker te dien aanzien. Wy hebben het marxisme in zijn waren aard herkend. Het zal wel bljjken, dat de opvoe- ding in het marxisme haar doel niet gemist heeft, dat Albarda er niet in slagen zal zijn mannen in de hand te houden nu hij nationaal wil gjà&n doen. Gij -silen zult, zoo eiridigt spreker den Nationaal Socialistischen Staat aanschouwen. Als tweede spreker trad naar voren de heer van Duyl. 366 jaar geleden kwamen twee jonge graven uit het Huis van Nassau naar deze plaats. Zij bevonden zich in dezen burcht, waarom wij thans vergaderd zijn om den grooten stryd te beginnen. Spr. schetst de krijgsgebeurtenissen uit die dagen en de overwinning waarbij graaf Adolf het leven liet. Het noorden van ons Vaderland mocht den in- zet van den grooten stryd beleven. Ook nu weer moge uit het noorden de krachtigé inzet komen en heiligerlee worden herhaald. Ook NU geldt het OVERWINNEN OF.STERVEN. Nimmer mag vergeten worden, hoe de graven van Nassau hebben geofferd voor hun ideaal in vol vertrouwen op God en de rechtvaardigheid hunner zaak. Iets van hun vuur dient ook ons te bezielen. Offers dienen ook door ons gebracht te worden, wat het ons mag kosten. De strijd der Nassau's was een strijd naar bin nen en naar buiten ook de mannen van Arembergh waren Nederlanders, die hun volk aan den buitenlanders wilden opofferen. Het Spanje van weleer is het Moskou van vandaag. Wij strijden opdat ons Volk zich zelf moge her- vinden en zich losmaken van buitenlandsche theorieën. De Droom van Oranje dat Katholiek en Protestant als broeders zouden samenleven is niet bewaarheld geworden. Lang zijn de Kath. onderdrukt, en de démocratie, die hen hun plaats hergaf, nam met de andere hand terug wat zij gaf zij bracht ook het marxisme. De hooge idealen van den Vader des Vader- lands dragen wy in het hart. Het historiscn oogenblik is thans gekomen om deze te verwe- zenlijken. In deze jaren wordt over een verre toekomst beslist. De Alg. Secr. van Geelkerken, na de pauze het woord voerend, wees op de eenheid binnen de N.S.B. Het is de geestelijke crisis in ons Volk, die ons samenbracht. Men heeft ons Volk verdeeld. waar dit mogelijk was. Wij bele ven thans de eenheid van ons Volk opnieuw en beleven het beginsel „EEN VOOR ALLEN, ALLEN VOOR EEN". Deze gedachte moet door ons Volk heen groeien en kan niet opgelegd worden. Ter verwezenlijking dezer gedachte zijn wij in discipline saamgebracht. Spr. wijst op het feit, dat de liberalen zich thans op de Geuzen beroepen, wier geest hun geheel vreemd is. Het is de geest der strijders voor de onafhan- kelijkheid van ons Volk die ons thans bezielt. Tôt slot werd het woord gevoerd door den Leider der N.S.B. over het onderwerp Nationaal Socialisme en Landbouw". Spr. komt niet om als politicus beloften te doen. De N.S.B. is geen politieke partij maar een Beweging tôt herstel van ons Volk. Spr. wil opwekken tôt dien stryd voor Volk en Vaderland. De bodemexploitatie moet de bodem der volkshuishouding worden boer en landarbeider moeten de taak gaan ver- vullen die de hunne is voor de voedselvoorzie- ning van ons Volk. Thans worden wij geregeerd volgens de libérale gedachte. Waar men thans hier en daar met deze gedachte breekt, gebeurt dit met tegenzin. Wij zijn een arm volk de rijkdom die er is, is geen rijkdom van het volk, maar een rijkdom van een enkeling. De boeren- arbeider wordt terruggedrongen tôt de positie van een koelie of dwangarbeider, zij, die de pro- letariërs wilden vereenigen, zijn er slechts in ge- slaagd hen verder te verdeelen in bevoorrechte en onbeschermde groepen. Uit onze beginselen van Nat. saamhoorigheid en Soc. rechtvaardig heid is onze opvatting omtrent den landbouw ge- baseerd. Wij beschouwen deze als levensbasis van ons Volk. Het platteland is de bron van de Volkskracht. Deze willen wij in stand houden. Daarom moet het herstel beginnen met het herstel van den boe- renstand. Alleen een krachtigé boerenstand zal ons in staat stellen den landarbeider een redelijk bestaan te geven, zooals de soc. rechtvaardig heid vereischt. Eigen werk op eigen bodem vormt de grondslag. Dit is het natuurlijk afzet- gebied van industrie en handel. De eenheid met Indië is voor ons echter onontbeerlijk, willen wy kunnen blijven bestaan. „INDIë VERLOREN RAMPSPOED GEBOREN." Den Nederland- schen stam willen wij vastgeworteld in den Ne- derl. bodem weten en Boer en Landarbeider zijn de wortels van dien stam. In den huidigen staat overheerscht het getal in den komenden cor- poratieven staat zal dit niet langer het geval z(jn. Thans zijn boer en landarbeider steeds een slag achter, hieraan komt slechts een einde als het algemeen belang boven het groepsbelang zal staan. Daarom dienen ook boer en landarbeider mede te werken voor een Nat. Soc. staat. Met 'n opwekking tôt allen om in dezen beslissenden tijd hun plicht te doen, voor den opbouw van de ze staat besloot spreker. Na voorlezing van de bij de kranslegging ge- sproken woorden en het met ontbloot hoofd zin gen van het Wilhelmus, werd de landdag, die door ruim 3000 personen bezocht was, gesloten. INGEZONDEN MEDEDEELINGEN l'en ka me beheerschie zenuw oestand isdan van ginoi be ans;, nijnhardt's Z- nuw.ableiien houden U lu-dig, ge^en U Uei nood'ge zelfver- uouwen en maken U het t xamen doen lichter. Neem ze nu reeds in deze diukke dagen Btiisje 75 ci. Hij Apolh, en DrogLsiejt Uit Wichita in den staat Kansas wordt ge- meld, dat de overheid cavalerie en infanterie heeft moeten ontbieden om een troep van 1000 werkloozen uiteen te jagen, die betoogden. Na- dat zij geruimen tijd hadden gemanifesteerd, werden de werkloozen door de cavalerie ver- jaagd. Daarna hielp de infanterie nog een handje mee, door traangasbommen te gebruiken tegen de betoogers. Een autozaak in Stockholm heeft een goede méthode gevonden om de aandacht van het ky- kende en misschien koopend publiek te trekken. Als „uithangbord" boven den winkelingang plaatste zy niet meer of minder dan een auto in zijn geheel. Deze blijft daar dag en nacht in de lucht en des avonds wordt zij verlicht. vast het een en ander ln orde te maken. Ik geloof, dat ik je nu ailes verteld heb. Ik heb geprobeerd aile vragen te bedenken, die j(j me zou kunnen stellen en ze te beantwoor- den Steeds je toegenegen broer Robin." Ann legde den brief op haar knie en keek over het meer, met oogen waarin een vreemde men- geling van vreugde en spijt lag. De gedachte om weer samen met Robin te zijn vervulde haar met onuitsprekelijke vreugde, maar ze wist, dat de gedachte Lady Susan te moeten verlaten en het mooie, zonnige Zwitserland, haar verdriet deed. Anns gedachten gingen nog vaak terug naar den avond van haar laatste tochtje op het meer met het gesnor van den motor ln haar ooren en het vreemde, ontzenuwende bewustzjjn van de dichte nabijheid van den Engelschman. Ann erkende dit by zichzelf met een geërgerd ge- voel wegens de dwaasheid ervan. Hij was niets voor haar, zelfs niet een kennls, volgens de re- gelen der sociale conventie, en volgens mensche- lijke berekening zou ze hem wel nooit meer ont- moeten. Toch, wat ze ook probeerde, ze was niet in staat geweest hem geheel uit haar gedachten te verbannen, en sedert z(jn vertrek had ze er zich meer dan eens op betrapt, dat ze zich met een vluchtig gevoel van angst afvroeg, of hy nog ooit terug zou komen. Eens had ze zelfs ge- dacht, dat ze hem op zich af zag komen in de Grand Rue, en toen de persoon van dichter bij beschouwd een volslagen vreemde bleek te zfln, die alleen maar misleidend veel leek op den man waarvoor zij hem gehouden had, onderging ze een gevoel van hevige teleurstelling. Het nieuws in Robin 's brief voorspelde in ieder gevaJ het einde ven aile mogeijikheid om Misbrulk van de regeeringsmaatregelen. De Deli-Crt. deelt mede, dat de prijs van de rijst van Java, die Sumatra's Oostkust verplicht is af te nemen, de laatste dagen wederom met 20 cent is gestegen en thans 5.85 bedraagt, terwijl de rijst van Rangoon reeds wekenlang stabiel is op een prijsniveau van 3.95. Boven dien kan verscheping van 10 van het voor Mei verplichte kwantum niet worden verkregen voor begin Juni. De Oostkust vraagt zich af, waarom de regeering, die het afnemen verplicht heeft voorgeschreven, ook den prijs niet kan voorschrjjven, daar deze nu noodeloos wordt op- gedreven ten bate van enkele handelaren, zonder dat deze prjjsverhooging den landbouw op Java ten goede komt. hem nog eens weer te ontmoeten. Zelfs als de onbekende Engelschman later nog naar Montri- cheux zou terugkomen, zou dat alleen z(jn om baar verdwenen te vinden. Ze voelde een soort verllchting bij deze gedachte. Er was iets vreemds ln dezen man. Hij maakte, dat men van hem hield en niet van hem hield ln hetzelfde oogenblik. In leder geval wist Ann, dat ze bljj zou zijn weer in Engeland terug te komen, be- vrfld van de onzekerheid of ze elkaar misschien nog eens weer zouden ontmoeten. Ze vouwde Robin's brief weer toe, en, haar mandje met bloemen aan haar arm hangend, ging ze naar huis, ietwat verontrust over de vraag, hoe ze het nieuws van haar aanstaand vertrek aan Lady Susan zou meedeelen. De moeiljjkheid loste zich echter gemakkeiyker op dan ze vermoed had. „In Silverquay riep Lady Susan uit, toen Ann de zaak had uitgelegd, „wat leuk Ik ge loof dat het lot ons toch wel eens gunstig ge- zind ls. Ik zal je verliezen en toch behouden, Ann. Je woont daar vlak bij me Ann keek verbaasd op. „Maar u woont toch niet in Silverquay zei ze. „Nee, maar wel heel dicht in de buurt. Mijn huis, White Windows, ligt in de naburige ge- meente Heronsfoot ongeveer op v(jf mijl afstand, drie als je een korteren weg door de velden neemt." „Dan kent u zeker dezen Mr. Coventry wel „Nee, ik heb hem nooit ontmoet. Ik heb Rack- ham Coventry gekend, van wien h(j erfde. en ik heb hem wel eens hooren spreken over zijn neef. Eliot. Ze stonden op heel slechten voet met elkaar, zoodat Eliot er nooit kwam, en, zooals je broer je geschreven heeft, hjj was op reis toen h(j het goed erfde. Heronsmere is, tussoben twee haakjes, een prachtig oud huis." In een uitvoerige beschouwing, opgenomen in de Jildische Rundschau van 8 Mei j.l., houdt Ernst Kahn zich bezig met de toekomst der Joodsche bevolking in Duitschland, waarby hij tôt de conclusie komt, dat de vooruitzichten der Duitsche Joden zeer ongunstig zyn. In de eerste plaats aldus de schrijver is de leeftijdsopbouw van dien aard, dat in den aanvang van 1933 dit volksdeel uit zeer veel oude en oudere personen bestond tegenover wei- nigen in de middelbare leeftijdsklassen en een armzalig aantal kinderen. Met recht kan men hier spreken van ,,vergryzing". Sinds begiD 1933 zijn naar schatting 60.000 80.000 Joden geëmigreerd, zijnde ongeveer 14 pet. van het geheele aantal. Daar tegelijkertijd een zeer belangrijk sterfteoverschot is ontstaan, wonen waarschijnlijk thans in Duitschland niet meer dan 420.000440.000 Joden. In verband met de leeftijdsstructuur is dit feit aldus de schryver echter niet besiis- send. Het belangrijkste is n.l. het feit, dat het abnormale van den leeftijdsopbouw in 1933 in hevige mate is toegenomen, en wel door den aard der emigratie. Immers niet de ouderen vertrekken, doch voornameiyk de jongeren. Voorts wordt vermeld, dat 1933 door veelvul- dige oorzaken een laagte-record van het Jood sche geboortecijfer aanwijst. Op grond van on- derzoek en schatting vermeldt de schrijver, dat de klasse der 2030-jarigen is verminderd van 79.000 tôt 59.000, terwijl de Joodsche bevolking beneden den leeftyd van 30 jaar is afgenomen van 187.000 tôt 141.000. Slechts ongeveer een derde deel der Joodsche bevolking is jonger dan 30 jaar, terwijl vergelijkenderwijs wordt ver meld, dat by een groeiend volk twee derde in deze leeftijdsklasse valt. De gevolgen hiervan zyn niet denkbeeldig, want ook indien wat zeer onwaarschijnlijk is de emigratie plotseling mocht ophouden, ont- breken de ouders voor de komende generatie elke jaargang der 030 jarigen omvat gemid- deld 4700 menschen. Neemt men aan, dat ieder van hen den huwbaren leeftijd bereikt, en dan inderdaad trouwt, wat niet waarschijnlijk is, en ook de gemengde huwelijken aehterwege blij ven, dan zou men jaarlijks op 2350 huwelijken kunnen rekenen, hetgeen bij 3 kinderen per gezin, een aantal geboorten vàn rond 7000 me» zich zou brengen. Helaas zou dit onwaarschijn- lijke cijfer bij het sterftecijfer ten achter blijven. In werkelijkheid echter zijn de toestanden nog veel ongunstiger, daar men gevoegelqk mag aannemen, dat in de naaste toekomst een derde deel ongehuwd blijft, zoodat men slechts met 1700 huweiyken per jaar mag rekenen, met een kindertal van 2000 tôt 2500. By een dergelyken gang van zaken is met emigratie geen rekening gehouden, terwijl ook deze een belangryk deel der huwbare bevolking aan het Duitsche Jo- dendom onttrekt. Voegt men hierbij dan nog het feit, dat bij de bovengeschetste samenstelling naar den leef tyd een hoog en toenemend sterftecyfer onver- mijdeiyk is, dan ligt de conclusie voor de hand dat in een tiental jaren het Joodsche bevol- kingsdeel met een zevende deel zal zijn vermin derd. Onder de huidige omstandigheden echter, zal dit procès zich hoogstwaarschijnlijk in een versneld tempo voltrekken. „Het verbaast me, dat Mr. Coventry er nooit geweest is." zei Ann. „Hy moet wel heel welnig belangstelling voor de plaats gehad hebben." „Hij heeft jarenlang in het buitenland ge woond, geloof ik. Ik herinner me, dat Rackham me eens vertelde, dat hy een ongelukkige lief- de gehad had, en dat hij sindsdien buiten Enge land rondzwierf. Ik denk, dat het meisje hem af- wees, omdat hy toen niet ryk genoeg was. Ze zal zich nu wel een groote dwaas vinden, als ze hoort, hoe de zaken thans staan. De pachtop- brengst van Heronsmere is enorm." „Het is haar verdiende loon, niet waar zel Ann, met het gevoel, dat hier nu werkeiyk eens recht was gedaan." Lady Susan glimlachte. „Ja. Hoewel ik altyd een beetje medeiyden heb met menschen, die hun verdiende loon kryge». Je beseft nooit, hoe hoog de rekening zal wor den, als je bezig bent die op te jagen." Ze zweeg even en ging voort „Het is jammer, dat Eliot Coventry nu wel niet meer zal willen trou- wen, en dat dus Heronsmere ten slotte aan een verren tak van de famille zal komen. Hy heeft geprobeerd zich in den oorlog te laten dooden, heb ik gehoord. Ik ken iemand, die in hetzelfde regiment was, en die vertelde me, dat Coventry niet scheen te weten wat het woord „vrees" be- teekende „de krankzlnnige Coventry" noem- den ze hem. Hy trotseerde de ergste gevaren, en kwam er altyd zonder een schrammetje uit te voorschyn." „Terwyi die arme Robin ernstig gewond werd en gas binnen kreeg op den koop toe." zei Ann. „Daarom ben ik zoo biy, dat hy dit werk ge- kregen heeft. De doktoren hadden hem gezeed, dat een baantje, waarby hy veel m de frlssche lucht zou zyn, de eenige kans vooi hem was om weer gezond te worden." ...Ja. ik ben ook heel blii voor jou." ant-

Kranten- en periodiekenviewer van het Historisch Archief Midden-Groningen


Nieuws- en Advertentieblad, De Noord-Ooster nl | 1934 | | pagina 6