OVERWINNAAR MET EEN FIESCH EN WAT PAPIER MAKEN WIJ PLEZIER i DE NOCmD-OOSTER VAN ZATERDAG 5 APRH 1*41 VHÊRDE BLAO Holbewoners in de buurt van Parijs VOOR KLEINE TUINEN Gladiolen en Anemonen. Wie vindt een zaktelefoon uit HET UITHALEN VAN NESTEN SCHAADT DE VOGELS EN OOK DE JEUGD. Trekken de vrpuwen den bliksem aan -, - EEN GAVE. V. V Sctan Us GUSTI HUBER. De charmante Duitsche filmactrice, die vooral den laatsten tjjd meer op den voorgrond treedt. la Charrière-sur-Seine, niet ver van de hoofdstad van Frank- rjjk wonen nu nog menschen la de spelonken, die duizend jaar geleden door monmiken gebouwd werden. Het le een wonderljjk idee, dat niet zoo heel ver van Parjjs, de llchtstad met baar beschaving, cultuur en luxe, nog menschenwoningen bestaan, die ge- ljjkenls vertoonen met de troglydyten udt het eteenen tjjdperk. Dat la zoo on- geveer het geval bjj het plaatsje Ohar- rière-sur-Seine. Toch stammen deze huizen nlet uit het Steenen Tjjdperk. Ongeveer duizend jaar geleden kwa- men monniken in de buurt van Char- rière, op zoek naar geschikt bouwma- teriaal voor kerken. Aan de oevers van de Seine vonden zjj de gezochte, tegen weer en wind bestand zijnde steen. Ach- ter de rivler verheft zlch een rotsachtig, heuvelig landschap, en op de hellingen daarvan is Charrière gebouwd. Wan- neer men boven op de steile oevers staat, is op heldere dagen de hoofdstad van Frankrijk te zien. Aan den raad van dit bergmassief werkten vele jaren lang de monniken en hakten met hun houweel het eene blok na het andere uit de rotsen. De blokken hardsteen werden dan op boom- stammen naar het dal gerold, daar aan de oevers in vrachtsehepen geladen en naar de abdij van St. Denis gebracht, waar deze monniken thuis hoorden. Zij bouwden hun woningen in de rot- Ben dat was niet zoo vreemd voor de Middeleeuwers als voor ons. Met hun houweelen hakten zij de wanden glad en maakten vensters en deuropeningen in de rotsen. Tôt het jaar 1137 werden de ze primitieve holwoningen door de steenhouwende monniken bewoond. Toen llet de abt surger op den top van de bergen een klooster bouwen, waar de monniken in mochten wonen. Een paar van deze schilderachtige rotswoningen worden nu nog door ge- meenteleden van het stadje Charrière bewoond. De holen zien er 's zomers uit als feeënverbljjven. Zij zjjn geheel be- groeid met struiken, klimplanten en ge- boomte, en om de natuurlijke schoon- heid nog wat te verhoogen, tooien de „troglodyten van de twintigste eeuw" de vensters en deuren met bloemen. Maar vele van de holen zijn nu al verla- ten. Zjj dienen niet alleen als beziens- waardigheiâ voor vreemdelingen, maar worden sinds eenigen tjjd ook gebruikt: Men vlndt er complété champignon- kweekerijen in welker oogsten in Frankrijk een zeer goeden naam heb- ben. EEN MOEILIJK BEROEP. In Hollywood verlaeen twee personen hun betrekking bjj een fabrlek van lip- penstiften, omdat zjj nlet aanhoudend en stevig genoeg kussen konden, om de kuavastheid van de lippenstiften te be- wjjzen. HAABLENGTE EN UNIVEHSITEITS- STUDIE. De rector van de universiteit te An kara heeft een verordening gèpubliceerd, wa&rbjj wordt medegedeeld, dat iedere toehoorder, wiens haar langer is dan 10 milllmeter, dem toegang tôt de Collèges gewalgerd kan worden. Eind Maart, begin April is het de meest gewenschte tjjd om Gladiolen te planten. Deze bloeien dan omstreeks de maanden Juli eh Augustus. Wie b.v. In Mei Gladiolen uit zou planten, krjjgt pas in Augustus en September bloemen. Wanneer de Gladiolen worden geplant met het doel om straks snij bloemen te hebben, heeft men. het meest aan de grootbloemige soorten. De grootbloemi- ge Gladiolen hebben echter een steun noodig van latwerk en worden daarom meestal op bedden uitgeplant op afstan- den van 12 15 centimeter. Wie grootbloemige Gladiolen tusschen vaste planten zet, doet verstandig om ze in groepjes te planten: er worden dan eenige stokjes bijgezet, waaraan de sten- gels later kunnen worden vastgebonden. De kleinbloemige Gladiolen (Gladiolus Primulinus) zijn een nieuw ras van de laatste jaren. Deze vallen bij slagregen e.d. niet zoo gauw om en kunnen we. daarom uitstekend tusschen de andere vaste planten gebruiken. Deze variëteit levert schitterende kleuren. Anemonen zjjn vooral bekend om haar frissche kleuren, terwjjl de bloemen wel een paar weken in de vaas goed blijven, vooral de enkelbloemige soorten. Ane monen laten zich nogal gemakkelijk kweeken. We planten de klauwtjes op een zonnige plaats uit in Maart of be gin April op een diepte Van 3 centimeter en ongeveer 4 5 centimeter uit elkaar. Ook Mombretia's worden bij voorkeur in groepjes geplant. De bolletjes komen 5 6 centimeter diep in den grond en heb ben een onderlingen afstand noodig van 12 tôt 15 centimeter. De bloemen vari- eeren in kleur van warm-geel tôt diep oranje en rood. De Oranje-kleurige Mombretia's zien we echter het meest. Omdat Mombretia's jaren lang op de- zelfde plaats kunnen blijven, worden ze dikwjjls in de border uitgeplant. De Mombretia levert eveneens een fjjn bloempje voor de vaas. Indien het weer dat toelaat, kunnen eind Maart de eerste bloemkoolplantjes worden uitgezet in den vollen grond, op afstanden van circa 40 centimeter (De latere bloemkool komt op afstanden van 60 tôt 70 centimeter) Deze z.g. bloem- koolweeuwen werden door kweekers in het najaar gezaaid en overwinterden on- der glas. Particulieren kunnen deze plan- tjes nu koopen, maar de kweekerjj is voor beginners erg riskant, vooral op grond, die niet erg vruchtbaar is. Poters voor vroege aardappelen kun nen nog steeds worden uitgezet, doch hiermee moèt toch niet lang meer wor den gewacht. De grond voor de latere aardappelen moet nu worden gespit, om dat het pootmateriaal in den loop van April uitgezet moet worden. Nadruk verboden. EEN NET VAN TUNNELS TUSSCHEN VIJF RAKOCZY-KASTEELEN. Bjj restauratiewerk van het oude Ra- koczy-kasteel te Borsi in Hongarjje werd een geheimzinnige tunnel ontdekt. Toen men den onderaardschen gang nauwkeuriger onderzocht, kwam men tôt een verrassende ontdekking. De tun nel was een deel van een heel net van deze geheimzinnige pnderaar<jsche we- gen, die de vier oud-adelljjke sloten van Sarospatak, Kôvecz, Mimkacs en Ro- gecz met het Rakoczy-slot verbonden. Aile deze kasteelen hebben eens aan de famille Rakoczy gehoord. De gangen zjjn zoo breed, dat twee ruiters er naast elkaar doorheen kunnen rjjden. Een gedeelte der tunnels loopt onder de ri vler Bodrog door. De volkasagen we- ten te vertelien, dat deze onderaardsche gangen voeren naar verborgen schat- ten, die in het grjjze verieden aan de Rakoczyr behoord hebben. Een millionair in Illinois (V.S.) heeft een prjjs van 50.000 dollar uitgeloofd voor dien uitvinder, die het gelukt een bruikbare en goedkoope zaktelefoon te, maken. Het toestel mag niet meer dah' 500 gram wegen, moet handig zjjn in het dragen en de mogelijkheid openen met iederen aangeslotene op het tele- foonnet in een omgeving van 100 K.M. in verbinding te komen. De prjjs van het toestel moet laag zjjn, dus niet duurder dan 100 dollar. Eigenljjk is het wonderljjk, dat een Amerikaansch mil lionair door het beschikbaar stellen van zoo'n hooge belooning denkt een zaak te kunnen. helpen, waar vele ult- vinders zich al lang het hoofd over bre- ken. Gelukt de eonstructle, dan zal de uitvinder rijk genoeg wezen om zich van den in uitzicht gestelden prjjs van den millionair niets aan te trekken. MAAK VAN DE KINDEltEN VOGEL- VRIENDEN DOOR HUN BELANG- STELLING OP TE WEKKEN. Nu het voor jaar weer zjjn intrede doet, de trekvogels uit het warme Zui- den terugkeeren en boomen en struiken aan aile kanten uitbotten, zal vooral in de jeugd de lust ontwaken om door veld en bosch te zwerven. Hoe verheugend de belangsteiling voor de natuur op zlch- zelf ook moge zijn, het is jammer, dat zij, vooral bj) de jongens, zoo dikwjjls verkeerde vormen aanneemt en ontaardt in het uithalen of verstoren van nesten. Het uithalen van nesten is een kwaad, waar de vogelstand emstig onder ljjdt, temeer omdat de broedtijd voor de vo- gels toch al een tjjd vol gevaren is, daar vele broedsels door roofdieren en slecht weer verloren gaan. Wjj hebben de vogels noodig, niet al leen omdat zjj nuttig zjjn door het eten van schadeljjke insecten, maar vooral omdat zjj zooveel vreugde in ons leven brengen door hun verschjjning en hun zang. Met allen aandrang doen wjj daarom ook ddt jaar een beroep op ouders en opvoeders om de aandacht der jongens te vestigen op het verkeerde van het uithalen van vogelnestjes. Men moet niet meenen, dat het kwaad niet te verhelpen la. Op scholen, waar het beschermen van vogels krachtlg wordt aangemoedigd, zjjn gunstige ré sulta ten nooit ultgebleven. Een beroep op het eergevoel der jongens en meer nog het opwekken van belangsstelling voor de levenswjjze der vogels hebben steeds een goeden invloed. Er is geen beter middel om belangsteiling te wek- ken dan het plaatsen van eenige nest- kastjes bjj huia of aohool. Kinderen, die een vogelhuishouden in een nestkastje van nabjj hebben gadegeslagen, zullen zich niet spoedig meer vergrijpen aan de nesten in bosch en veld. Met wat zorg en goede ledding kan men van aile kinderen vogelvriénden maken. En wjj moeten bedenken, dat het hierbjj niet alleen gaat om de vogels, maar ook om te zorgen, dat het beste, wat in de klnderziel leeft, niet wordt verstlkt door ruwheid en wreedheld. Een intéressant onderzoek is door het Japansche Centrale Meteorologische Ob- servatorium begonnen. Het gaat hier om de vraag, of bjj inslaande bliksem vrpuwen en meisjes meer getroffen wor den dan mannen en jongens. Bjj een zwaar onweer in Junl van het vorige jkar sloeg de bliksem tegen 17 uur in een boerenwoning in. Hjj trof een in den tuin staande cyprès en werd door dezen boom, die hoegenaamd niet beschadigd werd, afgeleid naar het huis. Hier be- vonden zich in de kamer vjjf personen, nameljjk een oudere vrouw twee meisjes van drie en zeven jaar en twee jongens in den ouderdom van negen en achttien jaar. Deze menschen zatèn naast elkaar in de kamer. De bliksem Sloeg in en doodde de oude vrouw en de beide meis jes, terwjjl de jongens met den schrik vrjj kwamen. Door dit geval opmerk- zaam gemaakt, wil het instituut nu verdere onderzoekingen op dit spéciale terrein instellen. Een oogenblik was het heei stil in het hooge studeeiwertrek. De man achter de schrjjftafel keek naar de man voor zich. Deze zat heel rustig. Alleen een fjjn rood lag over zjjn wangen, terwjjl de oogen even gesloten werden. Daarna kwam er een glimlaoh rond zjjn moud. Niet een cynische uiting was dat, niet een gevoel van ironie sprak er uit, doch enkal een medelijdend begrjjpen. De man achter de schrjjftafei zag het en balde even de vuisten... Kon hjj die vriend van zjjn vrouw maar een keer buiten zichzelf brengen, maar een keer gevoelig treffen, maar een keer zjjn rust breken. Het scheen ook dezen keer niet te geluJkken... De man achter de schrjjftafel was Houtsma, een groot fabrikant. Hjj had zich opgewerkt van loopjongen tôt eige- naar van fabriekscomplexen. Het was echter of de elite van het fabrieksstadje nooit kon vergeten, wie en wat Houtsma eens was geweest. Zjj wilden hem niet als de hunne erkennen en sloten hem buiten, waar zjj konden. Dit krenkte den fabrikant meer dan hjj ooit liet bljjken. Om te laten zien, wat hjj kon en wie hjj was, hield hjj zlch bezig met de kunst. Talrijke kunstenaars noodigde hjj uit bjj zich thuis te komen. Velen maakten gaame van deze uitnoodiglng gebrulk. Vooral ook omdat Houtsma zeer royaal was met zijn financieelen steun. Hjj gaf links en gaf reohts en begreep niet, hoe hjj edgenijjk geëxpioiteerd werd door vele menschen, die zich kunstenaar waanden, doch in werkeljjkheid leeg- loopers en nietsnutters waren. Zjjn vrouw, die het dwaze van deze hande- ling inzag, zel wel eens tôt hem: „Jjj verwerft je vrienden niet, maar jjj koopt ze. Als jjj eens arm wordt, dan heb je geen enkele vriend meer. Dan hebben ze jou niet meer noodig". Houts ma was boos geworden op zjjn vrouw. Geljjk hjj steeds boos werd op zjjn vrouw, wanneer die hem voor een en ander waarschuwde. Hjj wist steeds beter wan neer een mensch met goede bedoelingen hem waarschuwde en stootte door zjjn eigenaardige houding steeds weer op- nieuw zjjn hoofd. Geljjk hjj zich ook dezen keer weer het hoofd stootte, toen hjj tegenover den vriend van zjjn vrouw stond. Een njjd, die hjj niet kon overwinnen, maakte zlch van Houtsma meester, wanneer hjj te genover Heine Heining's leven het zjjne Stelde. Zoooogenschjjnljjk was dat van hem rjjker dan dat van Heining, doch innerljjk wist hjj dat van Heining beter en mooier. Heining verdiende als schil- der niet veel, doch had in zjjn leven kracht gevonden om boven het geid uit te komen. Zjjn bestaan was kl den loop dér jaren zeer eerivoudig geworden. Hjj had geen stoffeljjke edschen gesteld, doch had dankbaar aanvaard wat dit aardsch bestaan hem wilde schenken. Hjj had zjjn schilderkunst en de men schen. Van beide hield hjj evenveel. Hjj ging geheel op in zjjn werk, wanneer hjj weer-een schilderstuk onder handen had. En hjj hield ook van de menschen, voor wie hjj goed was, die hem geen kwaad konden doen. Er waren menschen die hem zeer oniheusch en zeer onaange- naam hadden behandeld. Hj| nam het hen niet kwalijk, bleef hen ontvangen en wist door zjjn houding te bewerken, dat zjj zich in de toekomst anders tegenover hem gedroegen. ,,Een fjjne kerel", zeiden de menschen onder elkaar. Gauw, zoek een oude flesch op! En ook een paar oude kranten. Verder een flink eind touw, of, wat eigenljjk leuker is, een paar stevige bonté draden en wat vroolijk gekleurd papier. O ja, de schaar en de gompot komen er ook nog aan te pas. E5n dan kùnnen we beginnen. We zulien maar eerst een krant over het tafelkieed leggen, want een ljjmpot is een gevaarljjk ding en kleverige tafelkleeden zjjn erg akelig Dus eerst die krant. Dan zetten we de flesch vlak voor onze neus en zeggen ,,Jou zullen wjj eens netjes aankieeden" en beginnen. Eerst knippen we een band van licht papier en plakken die netjes om den voet van onze flesch. 't Papier vooral stevig aandrukken Over die band komt een bies. Natuurljjk in een andere kleur. Je moet hem op plakken als de band goe(j droog is. Nu knippen we ronde plakjes van al- lerlei kleuren en plakken die kris-kras door elkaar op de flesch. De plakjes kun nen we met elkaar verbinden met pa- pier-balkjes. We knippen dan bonté reepjes en plakken die tusschen de cir- keltjes. Je ziet ze wel niet op het plaatje, maar ik weet hoe leuk ze staan. Je kunt 't allicht probeeren. Om de hais van de flesch plakken we een biesje in dezelfde kleur als 't smalle randje onderaan de flesch. Aïs we een kiirk te pakken kunnen krjjgen, stoppen we die z66 diep in de opening, dat ze geljjk komt met den bovenkant van de flesch, er niet meer bovenuit steekt. Hebben we geen kurk, dan maar de ope ning dichtstoppen met wat papier. Ziezoo, de flesch is aangekleed. Z'n pakje is wel leuk, vinden jullie niet? Nu komen de kranten aan de beurt. Die rollen we op, tôt we een stevig rol- letje krjjgen. Vooral vâst rollen De roi buigen we tôt een ring, waar- van we de uiteinden goed aan elkaar maken. Nu nog de ring omwoelen met ons touw of onze draden en we hebben een werpspal, waarmee Je prêt kunt heb ben. Vanzelf sprekend kun je er zooveel ringen bjj maken als je zelf wilt. Eén raad zou ik je willen geven Gebruik dit spel als tafelspel, maar, wil je 't op den grond spelen, doe dit dan niet op een steenen vloer, want glas breekt gauw en dat zou nu zonde zjjn van ai ons werk Zullen we samen eens een spelletje doen 7 Laten we de flesch dan op tafel zetten. We nemen elk een ring, gaan minstens twee meter van de tafelstaan en hup daar gaat de mjjne Natuurljjk vliegt ie er naast. Kan jjj het beter? Warem pel! Bjjna om de hais van de flesch Nu ik weer. Weet je wat ik doen zal Wat voorzichtiger gooien Net of ik de ring door de lucht s c h u i f en nlet gooi. Zie je wel, nu gaat het beter. Maar toch nog niet goed genoeg Als jjj je ring nu ook zoo door de lucht schuift, lukt het je vast Eén, twee, toe dan Schui- v e n met je ring. Ja, ja, goed zoo Hjj komt er Neen, 't soheelt maar een haartje, maar jjj bent er toch ook nog naast. Ik geloof dat 't komt, omdat je niet stil gestaan hebt. Probeer nog eens! Eerst uitmikken hoe hoog je je hand moet houden en dan maar wagen! En vooral stil staan. Hoera, 't is gelukt. Nu gaan we een beetje verder weg staan en maken er een echt spel van. Om pun- ten. Voor elke worp die lukt, krjjgen we punten. We mogen vjjf maal gooien. Wie dan de meeste punten heeft, is win- naar. Met wie ga je 't probeeren? Want ik moet er mee ophouden, ik moet nog een heeleboel schrjjven voor jullie krant! Maar je weet nu wat je doen moet en je kunt zelfs heele wedstrjjden in elkaar zetten. Als je meer flesschen neemt en meer ringen. Je neemt b.v. drie fles schen en ieder neemt zes ringen. En dan doe je wie het eerst al z'n ringen om z'n flesch heeft. Die heeft dan natuurljjk gewonnen. Of je spreekt af, dat Ieder vjjf mlnuten lang ringen mag gooien en dan kjjk je- wie het meest heeft bereikt la zjjn vj)f mirliton AU je geen ringen genoeg hebt, gebruik je natuurljjk de ringen die er naast vielen. Een van de medespelers moet ze je aangeven, want je mag geen tjjd verliezen met heit op- rapen van ringen. Hoe wordt een flesch gemaakt T Leem, aarde en zand zjjn de grond- stoffen voor de glasbereiding. In de glas, fabrlek komen deze grondatoffen eerst in mengtrommels, machines, die een oorverdoovend lawaai maken. Daarna maakt het gemengde zand een reis door ontelbare buizen, langs loopende banden en komt eindeljjk in ovens, die een tem- peratuur hebben van bjjna 1400 graden. In deze ovens wordt de glasmassa ge- vormd. Het is niet gemakkeljjk uit deze taaie brjj een voorwerp te maken. Voor de vorming van een voorwerp gebruikt men lange buizen, die evenals een ta- bakspjjp, in 't midden een blaaakanaal hebben. Door het blazen zet de gloedende massa uit. Er wordt mee gedraaid en geizwaaid, tôt de vormlooze hoop opeens op een flesch gaat Ijjken. Deze ruwe flesch wordt, met de blaaspjjp, gloeiend en wel, in een vorm gezet. Langzamer- hand wordt zjj dan zôd, als zjj behoort te zjjn, waarna zjj in een aven gezet wordt, die evenwel van lagere tempera- tuur U als die, waar de voraod wordt Heining had met Houtsma ksnnis ge maakt, toen laatstgenoem.de als 't ware bjj hem op het atelier was birmenge- drongen. Houtsma had zich als kunst" beschermer voorgedaan en had weliS" waar geen doeken gekocht, doch had met aile geweld Heining zjjn hulp willen opdrlngen. Wat hem slechts ten deele was gelukt Heining, die in dien tjjd het zeer moelljjk had, had eenig geld van Houtsma aangenomen. En hoewel die gezegd had het hem niet weer terug te betalen, hinderde het Heining geweldig, dat hjj het nog nlet had kunnen doen. De omstandigheden waren echter mâche tiger dan zjjn wil. Heining was een paar keer hjj Houts ma op bezoek geweest, had kennis ge» maakt met zjjn vrouw en had vriend. sch&p met haar gesioten. Dat, wat dit vrouwtje bjj haar man mis te, vond zjj bjj Heining wat warmte en kameraad- schap. Hier vond Houtsma een gelegenheid om Heining te treffen. Houtsma waa Heining beginnen te ha ten. Andere men^ schen, die hjj had geholpen en nog hielp waren beleefd en vriendeljjk, schjjnbaaï harteljjk en schjjnbaar dankbaar jegena hem. Heining was zichzelf gebleven, stond eerljjk tegeuover Houtsma, zei het hem ronduit, wanneer Houtsma ieta deed dat hjj verkeerd dacht. Dit kon Houtsma niet verdragen.Zoo'n armoe- zaaier, wat verbeeldde die zich... Ook haatte Houtsma Heining om zjjn groota rust, zjjn innerljjke rjjkdom, en uit dien haat was een "verlangen geboren, Hei ning te kwetsen, hem iets te ontnemen wat hem dierbaar was. Daarom had hjj Heining verzocht, hem even naar zjjn bureau te volgen, toen die voor een keertje weer op bezoek kwam. Toen had hjj Heining gezegd, dat de vriendschap tusschen zjjn vrouw en hem geëindigd moest worden. Heining «pende zjjn oogen, die hjj na die woorden even gesioten had, weer eh zag Houtsma helder en klaar aan. „I« da t de wensch van je vrouw T* vroeg hjj. „Nee", was het antwoord, „ik wensch het". „Waarom „Moe<t ik jou misschien rekening en verantwoording van mjjn wenschen ge ven?" ,Jk aou het graag willen." Omdat deze vriendschap te zeer in de gaten loopt, omdat ik niet wil daA mjjn vrouw in opspraak komt." Rustig sprak Heining daarop, dezen keer echter met een zekere scherpte in zjjn stem „Ik hoop, dat je de waarheid spreekt. Ik heb echter iets anders ge hoord. Jjj ontvangt mjj hier bij je aan huis, en je deinst er niet voor terug, om mjj tegenover anderen belacheljjk ta maken of te kleineeren. Je weet nlet wat je moet doen, om mjj te treffen. En wel Juist daar, waar je mjj niet treffen kunt. Je hebt schunnige opmerkingen over de verhouding tusschen jou vrouw en mjj gemaakt. Omdat je je niet kunt indenken, dat er werkeljjke kameraad- schap tusschen een man en een vrouw kan bestaan, omdat jjjzelf door en dooï vuil bent... Eln nu wil je de zedenmees- ter uithangen. Ach, hoe dwaas, man, hoe dwaas. Dacht je nu, dat je de menschen daarmee zand in de oogen strooida. Neen, mjjn waarde, daarvoor begrjjpen de menschen je te goed, ai denk je dan ook van niet... Het spjjt me voor da vriendschap tusschen jou vrouw en Ik heb je vrouw leeren waardeeren als een hoogstaand mensch, die een betere man naast zich verdiende, dan jjj er bent, doch die jou desondanks liefheeft, jou niet alleen in daden, doch ook in woorden en gedachten trouw bljjft, Want zjj verdedigt jou steeds, wanneer er ook maar iemand is, die iets op jou durft aan te merken... Ik ga nu. Ik beat niet boos op jou. Waarom zou ik? Jjj bent nu eenmaal zoo en niet anders. De mensch heeft zichzelf niet geschapen... Ik neem geen afschedd van jou. Mjjn deur staat steeds voor jou open en ik verwacht, dat je tôt mjj terug komt. Ik zal het jou nlet moelljjk maken. Ik veav lang geen verontschuldigingen. Als Ja terug komt weet ik tmmers, dat Je he* verkeerde van je handeling inziet.., Misschien kunnen wjj dan een vrienxN schap op betere grondalagen opbouwen." Reeds was Heining bjj de deur toen hjj Houtsma hoorde roepen „Ik kom toch niet bjj je". Stil sloot hj| de deur achter zlch. Houtsma bleef achter en balde da vuisten. „Ik zal toch moeten gaan"a dacht hjj, irLk zal toch moeten gaanfa W. J. EBLSSEMA. „Jjj, lieve, kleine zwaluw, Waar kom je weer vandaan? Wie leidde je langs wegen, Die jjj zoo ver moest gaan? Wie zei je, dat het voorjaar Hier weder kwam in 't land? Ja hebt in je kleine kopje Toch niât zooveel verstand. Hoe kon je weder vinden Het dak van onze schuurî Hoe wist je 't oude nestje Nog aan den ouden muur?" Zoo vroeg het kind. De zwaluw Streek op het nestje neer. „M j)n jongen", zei toen moeder t ^Door gave van den Haer".

Kranten- en periodiekenviewer van het Historisch Archief Midden-Groningen


Nieuws- en Advertentieblad, De Noord-Ooster nl | 1941 | | pagina 12