AARDAPPELMOEHEID
De
IVOROL
ECHTQEfiOTE
9ÀN DE MINISTER
n«a Yî 100 gram Vîec»
Tweed» Blerd-
Zoterdog 29 Mcrart 1949
KORT WIJDINGSWOORD.
LANDBOUW-NOTITIES
No. 29
NIEUWE BONNEN
bonkaarten za, zb, zc, zd, ze,
U ke
hun
Welijk, v
Ickingza
Vrijdai
j middai
Hoogezi
Jurg. v.
^estert
Jroning
ceptie
[g- van
sigaretten en tabak
J.
H. GAI
n 50-ja
ig te h
Hoogez
Paralle
un danl
ïk
kaas, boter en vlees
Onbetwist de beste tandpasta
LAAS
MOEI
f
PU
HET LAM IN DE PEOFETIE
Als eca lam werd HiJ
ter slacMiag geleid.
(Jes. 83 7)
Het is nioeilijk om in het Oude
Testament een profetie te vinden,
die zo nauwkeurig de lijdensweg van
Christus omschryft als Jes. 53. Men
moet zich alleen verwonderen over
de aanmatigende moed van de „we-
tenschappelyke théologie", die aan
dit hoofdstuk aile Messiaanse voor-
spelling ontzegt, niettegenstaande de
Schrift zelve het Profetische doel e-r
van bevestigt. Is er niet geschreven,
hoe de kamerling, deze Schriftplaats
lerende, aan Filippus vraagt: „Ik bid
u, van wie zegt de profeet dit? van
zichzelve of van iemand anders?"
En toen antwoordde Filippus, niel
zoals in deze verlichte tijd velen
zouden doen, als zij wetenschappe-
lijk glimlachend, de kamerling er op
zouden wijzen, dat deze oude Joodse
of by vernieuwiïig, zo ter harte gaan,
dat wy in aanbidding gelovig met de
dichter uitroepen:
Ja, ik kost Hem die slagen,
Die smarten en dien hoon;
Ih doe dat kleed Hem dragen,
Dat riet, die doomenkroon.
Ik sloeg Hem al die wonden,
Voor mij moest Hij daar staan,
Ik deed door mijne zonden,
Hem al die jam'ren aan.
Muntendam, J. HEKHUIS
EEN VINDINGRIJKE ARRESTANT
Door de Amsterdamse politie werd
een 30-jarige man aangehouden, die
een goede bekende van haar was.
Deze man werd naar het bureau
Singel gebracht en daar in een cel
opgesloten. De gevangene keek eens
rond; was er een mogelijkheid te
ontsnappen? Toen merkte hij dat de
deur van de cel naast de zij ne open-
stond. Hij ging op zijn krib staan en
wbegon een gat te maken in de kalk
Schrift in 't geheel niets met Jezus zoidering. Boven de kalk lag een
te maken had. Neen! Filippus, „be-
ginnende van diezelfde Schrift, ver-
kondigde hem Jezus". Hand. 8 30-35
En aangezien het de Geest Gods
was, Die Filippus naar de wagen had
gezonden 29) mogen we toch zeker
wel verwachten, dat Filippus beter
h{ -
se Bijbelcritiek.
op de hoogte was dan de hedendaag-
Als een vuurtoren te midden van
een donkere zee, zendt Jesaja zijn
Messiasstralen uit over de verduis-
terde verstanden van zwart en
blank, van Jood en heiden, van ge-
leerden en onwetenden. Men kan
zich niet vergissen in het vinden van
de Zaligmaker, als men dât Profe-
tisch licht maar volgt: ..Waarlijk,
Hij heeft onze krankheden op Zich
genomen en onze smarten heeft Hij
gedragen" (Jes. 53 4). Wie kan die
„Hij" anders zijn dan het Lam Gods,
Dat de zonden der wereld wegneemt''
Luister verder: „Maar Hij is om
onze overtredingen verwond, om
onze ongerechtigheden is Hij ver-
brijzeld; de straf die ons de vrede
aanbrengt, was op Hem en door
Zijn striemen is ons genezing gewor-
den."
Van wie kan dit anders worden
gezegd dan van Jezus, het Lam Gods?
„Wij dwaalden allen als schapen,
wij keerden ons een iegelijk naar
zijn weg; doch de Heere heeft ons
aller ongerechtigheid op Hem doen
aanlopen."
O, onverstandigen en traèen van
hart, om te geloven al hetgeen de
profeten gesproken hebben! (Luk.
23 25) Opent uw ogen voor Hem,
Die als een „lam" ter slachting is
geleid.
De mens ziet zo graag in Christus
de „Leeuw", de sterke en machtige
Overwinnaar."
O, als hij maar door een Alexan-
der, een Napoléon of een Montgome-
ry verlost werd, wat zou hij zich
met jubelzangen in zijn gelederen
scharen. Maar God haalde reeds bij
de verlossing van Israël uit Egypte
een streep door aile Egyptische wfjs-
heid en overweging; Hij begon de
tijdrekening te wijzigen naar „het
lam" en het millioenenvolk Israël te
gebieden: „gij zult rekening maken
naar het lam (Ex. 12 2, 3, 4).
En als God de Verlosser der We
reld aankondigt, dan kleedt Hij de
Heer der heerlijkheid in de gedaante
van een ,,verachte en onwaardige"
Jes. 53 3, dan zendt Hij de mach
tige Overwinnaar over Satan en zijn
rijk de wereld in als een Lam,
maarals een Lam Gods, dat zich
straks zal openbaren als de Leeuw
uit Juda's stam.
Lezer(es) wij bevinden ons thans
in de lijdensweken. Met de kerk van
aile eeuwen volgen wij onze geliefde
Heiland als het Lam Gods, op Zijn
lijdensweg naar Golgotha.
Mocht in deze weken, nu ons in
de kerk, voor de radio, in week-,,
ddgbladen en geïllustreerde bladen
Jezus als de „man van smarten"
voorgesteld wordt; hetzij bij aanvang
dikke laag zeegras. De man werkte
er zich doorheen. Op de plaats waar
de andere cel moest zijn maakte hij
van bovenaf een gat, werkte zich er
doorheen, kwam in de cel terecht en
verliet deze via de openstaande deur.
Hij had echter buiten de waard ge-
rekend, want de cellengang was door
hekken afgesloten. De arrestant
klom opnieuw omhoog en trachtte al
gravende door het zeegras een an
dere weg naar de vrijheid te vinden.
Men had echter zijn poging opge-
merkt, de brigadier-wachtcomman-
dant klom hem achterna, en na een
korte worsteling in het kriebelende
zeegras gaf de arrestant zich gewon-
nen.
Hij is nu opgesloten ln een moder
ne cel in het hoofdbureau van poli
tie te Amsterdam.
EEN MIJNGANG STORTTE IN
In Joego-Slavië heeft een vrij ern
stige mynramp plaats gehad. Eén
der gangen van een kolenmijn bij
Albona stortte in, waarbij 18 myn-
werkers om het leven zijn gekomen.
COASTER AAN DE DEENSE KUST
GEZONKEN
De ..Albatros" een 200 ton meten-
de in Groningen thuis behorende
coaster is aan de Deense kust op een
mijn gelopen en gezonken. Het schip
was met een lading zout op weg
naar Gothenburg.
Aile opvarenden zijn gered en ln
Denemarken aan land gebracht- De
kapitein-eigenaar, de heer R. Rieske
brak een been, evenals een lid van
de bemanning. De vrouw van de ka-
pitein en hun twee kinderen werden
gewond.
Wij entlenen aan de Memorie van
Antwoord aan de Tweede Kamer in-
zake het wetsontwerp regelen ter be
strjjding van de aardappelmoeheid:
Op een vraag van de commissie van
rapporteurs of het, gezien de situatie
van het ogenblik, niet beter ware te
spreken van voorkomen van aardap
pelmoeheid, merkt de minister op;
Er zijn in ons land streken, waar
de aardappelmoeheid zich duidelijk
manifesteert en waar onmiddellijk
ingrijpen geboden is. Het stadium
van voorkomen is hier dus inder-
daad reeds voorbij. In andere stre
ken heeft de aardappelmoeheid zich
weliswaar npg niet in het gewas ge-
openbaard, doch is de besmetting
van de grond reeds aangetoond. Ook
in deze streken gaat het er niet al
leen om verdere uitbreiding te voor
komen, doch wel degelijk ook om de
ziekte te bestrijden. Dat er daarnaast
gelukkig ook nog vele streken zijn,
waarin het zuiver om het voorkomen
van de ziekte gaat, doet niet af aan
het feit, dat, gezien de situatie over
het gehele land genomen, maatrege-
len ter voorkoming alleen onvol-
doende zouden zijn. De minister acht
het daarom inâerdaad juister te
spreken van bestrijding, te meer
daar dit begrip het voorkomen van
verdere uitbreiding in zich sluit,
hetgeen omgekeerd niet het geval is.
Een schadevergoeding wegens het
mvoeren van de wisselbouw of het
verbieden van aardappelcultuur voor
langere tijd op besmette terreinen
komt de minister niet gemotiveerd
voor omdat de wisselbouw eigenlijk
als een eis van normale bedryfsvoe-
ring moet worden beschouwd.
Reeds wordt nagegaan in hoeverre
voor bedrijven, die door het verbod
van aardappelverbouw in moeilijk-
heden komen, vrijheid bestaat tôt
een uitbreiding van de teelt van tuin-
Het ploegen ep wintervoor
Dezer dagen sprak ir. P. A. van
den Ban ter gelegenheid van de aan-
vaarding van zijn ambt als fioog-
leraar in de landbouwwerktuigkun-
de en grondbewerking aan de land-
bouwhogeschool te Wageningen een
rede uit over „het ploegen op win-
tervoor".
In zijn rede zette de heer Van den
Ban allereerst uiteen, waarom de
grond op wintervoor wordt geploega.
Na te hebben stilgestaan bij de mepst
gewenste ploegdiepte, wijdde spre
ker uit over de voor- en nadelen
van het vroeg of laat ploegen van
yerschillende grondeh in de herfst.
Vervolgens wees hij op de diverst-
ristervormen, die op verschillende
gronden een ongelijke verkruimelirig
geven. Ook sprak de heer Van den
Bai\. over ploegschaar, zoolijzer, mes-
en schijfkouter, waarvan de con-
structie belangrijk is voor het goed
lopen van de ploeg. Voor verschillen-
de gronden is het dan ook vaak nooa-
zakelijk dat de smid deze onderde-
len versmeedt en anders afstelt dan
de fabriek, die de ploeg heeft affe-
leverd. Hierdoor wordt het werktuig
beter geschikt voor gronden, die
moeilijk ploegen.
Voorts gaf spreker een beeld van
de krachten, die bij het ploegen op
het ploeflichaam inwerken en zette
uiteen, hoe een ploeg on'der moeilij-
ke omstandigheden moet worden aî-
gesteld. Het is gewenst, dat een span
paarden of een motortrekker recht
vooruit aan de ploeg trekt. Een
kleine afwijking van deze trekrich-
ting is niet hinderlijk, maar bij een
grotere afwijking moeten de paarden
scheef voor de ploeg lopen of wordt
de trekker slecht bestuurbaar.
Steeds moet dus de ploeg goed
recht lopen. De ploegboom of bij
ken by Brun ploegen leveren. In Ne-
derland heeft men in de loop var de
jaren met verscheidene ploegen de
nodige ervaring opgedaan en de
landbouwers, handelaren en dorps-
smeden hebben tenslotte bereikt, dat
verscheidene trekkerploegen nu veel
beter lopen dan ongeveer vijfticn
Jaar geleden, aldus prof, van den Ban
Mrnder pootaardappelen
naar Frankrijk.
Tengevolge van de ongunstige ont-
wikkelmg van de aardappelmarkt in
Frankrijk blijkt het niet mogelijk de
gehele voor dit land bestemde hoe-
veelheid pootaardappelen te expor-
teren. Een gedeelte der reeds afge
sloten transacties, voornamelijk voor
het ras Voran, is van Franse ziide
geannuleerd.
Het Bedrijfschap voor Zaaizaad en
Pootgoed deelt mede, dat in onder-
lfng overleg thans een regeling is
getroffen, die o.m. inhoudt, dat aan
IvanvP°otaardaPPelen aan
Frankrijk hebben verkocht, waar
van een gedeelte niet kan worden
geleverd, een schadevergoeding van
îr ~Z p?r kg zal worden betaald
Voorts kunnen de exporteurs, resp
landbouwlieden, die hierbij betrok-
ken zijn, op hun beurt eveneens een
regehng met hun telers/leveranciers
treffen.
De aandacht wordt er op gevestigd
en Levering:
VOEDINGSMIDDELENKAARTEN
vî6eS S' 100 Sram Vleei
IÀ vîe8S m' 300 gram Vice
064 Algemeen (A, B, D) 250 gr Rii«t
065 Algemeen (A,' B,' D) afo gram
n«fl a, MarSarine of Vel
060 Algemeen (A, B)500 gram
na-? Boîe/' Margarine of Vet
067 Algemeen (A B) 200 gram Kaas
nfifl AirtQm of 330 gram korstl. Kaas
068 Algemeen (A, B) 125 gr. Koff<-»
072 Algemeen (B) 200 gram Kaas Lens Wf
o-7A at of 250 gram korstl. Kaas
074 Algemeen (D) 250 gram
070t^' Margarine of Vet
075 Algemeen (D) 100 gram Kaas
of 125 gr. korstl. Kaas.
„n TABAKSKAARTEN 903
70 Tabak (QA) 2 rantsoenen Siga-
retten of kerftahak
72 Tabak (QC) 2 rantsoenen Siga-
retten of kerftabak
MF, MH 904
(Buz. Arbeid, a.s. Moeders, Zieken)
^f letter'JJ boniîen» gemerkt met
(De letters achter de bonnummers
geven de kaarten aan, waarop de be-
treffende bonnen voorkomen)
De bonnen 044, 048 049 050 051
053, 056, 057, 058 en'059 AllLlen
E.
yoorwaarden, Pootaardappelen, Oo|si ,der b°nkaarten voor voedingsmidde-
1948, voor Export", welke voorwaar- n kunnen vernietigd worden
den m het koopcontract met de te-
lers voorkomen, de exporteur ver-
plicht is de door hem gekochte pâ'r-
tijen af te nemen. Dit neemt echter
met weg, dat het de handelaren en
de telers volkomen vrij staat onder-
lmg tôt een andere schikking te ge-
raKen
1 JULI VRIJ?
CVan onze Haagse correspohdent)
Op een desbetreffend verzoek var
de regering hebben de betrokkm
mstanties thans voorgesteld de tabak
Kunnen de betrokkenen niet tôt in d^vnjYTaiïdel tY'b?engVen o/dï
™r,de" aangenomen
/rijdag
pe lievi
ivd-, Q
totoude
op basis van artikel 15 van genoem-
dftuv,oorwaarden, voor beide partijen
altjjd de mogelijkheid van arbitrage
open.
bouwgewassen. Het is de bedoeling grotere ploegen het ploegraam
om uitbreiding van de verbouw van
groentegewassen, voor welke éen
teeltregeling geldt, toe te staan aan
bedrijven, die reeds een zodanig
tuinbouwkarakter dragen dat zij
door het bedrijfschap als teler van
warmoezerijgewassen zijn erkend.
In antwoord op de vraag van één
der leden, welke gewassen mogen
worden verbouwd op grond, waarop
geen aardappelen mogen worden ge-
teeld, kan worden medegedeeld, dat
daarvoor o.a. in aahiïierking komen
op kleine bedrijven: suikerbieten,
behoort daarom evenwijdig te liggen
aan de open voor. Meerscharige ploe
gen dienen met aile ploeglichamen
even diep en even breed te ploegen.
Onder moeilijke omstandigheden
laat het een en ander veel te wen-
sen over en daarom gaf spreker
enige veranderingen aan, welke een
smid aan de ploeg moet aanbrengen, j
opdat deze weer goed gaat lopen.
In het buitenland behoeft in hetl
algemeen niet zulke zware taaie
grond geploegd te worden al> ln Ne-
derland en daarom staan de moei-j
peulvruchten, vlas, groenvoederge- lijkheden, die m.en in ons land bit
wassen en uien, en op grote bedrlj- het ploegen ondervindt, niet beschre-
ven: suikerbieten, kunstweiden, gras-, ven in literatuur en afstelvoorschrif-
sen voor zaadteelt en granen. ten, die de grote buitenlandse fabrie-
MEER DAN 1000 KM
TE VOET AFGELEGD
Een Tjechoslovaaks jongetje, Lotar
Novak, was de enige die overbleef
van een eens gelukkige familie. Zijn
ouders, broers en zusters vonden de
dood tengevolge van de oorlogshan-
dehngen. Geen uitweg ziende besloot
de jongen naar Rome te gaan en de
■Raus om bescherming te vragen
Ta v°et ging hij op weg, over I
schier emdeloze wegen. Zonder pa-
pieren passeerde hij landsgrenzen
en werd ten slotte aangehouden door
de wachtposten van het vaticaan
Aan deze verzocht hij by de Paus
te worden toegelaten. Hij is tijdelijk
door kloosterzusters in het. Vaticaan
opgenomen.
107. Het volgende ogenblik schoot de cano van
de rotswand, waartegen ze vastgelegd was, en
wuifde Rob de oude man toe, die aan de ingang
van de rots stond.
108. Vol hoop een wondervolle ontdekking te
doen en opgewonden door de avontuurlijke
vooruitzichten, pagaaiden de schatzoekers vlug
over de rivier, terwijl de oude man hen na
stond te kijken met een treurige blik in z'n
ogen. „Ik vrees, dat dit het laatste is, wat ik
van hen zien zal," zuchtte hy. „Ik heb ze ge-
waarschuwd voor de gevaren, die hen wachten,
meer kon ik niet doen."
109. Onze avonturiers volgden de kronkelingen
van de rivier, die door de steile rotsen heen-
vloeide. „We zullen zeker gauw aan het eind
van de kloof komen," riep Rob. „We moeten
minstens twee mylen afgelegd hebben. Hij brak
z'n zin af, daar ze by het omgaan van een
bocht een donkere tunnel in de rotswand ont-
dekten.
FEUILLETON
61) De graaf van Wakefield vouwde
het blad op en duwde het in een
binnenzak. Hy wist eigenlijk niet,
waarom hij dat deed. Hij gevoelde
onbestemd, dat hij hier misschien
een weg ontdekt had, om iets naders
over Hilde Dûrens afkomst te weten
te komen. Als zij inderdaad familie
van de Von Schiickings, om althans
van de zo noodlottig omgekomen
mevrouw Von Schiicking, was, zou
het misschien niet moeilijk zyn, na-
dere gegevens omtrent haar te ver-
krijgen.
Hij stond op, duwde zyn das recht,
zoals zijn gewoonte was en verliet
daarna het terras.
Hilde zat in haar boudoir, diep
weggedoken in een sierlijke stoel.
Ze trachtte de schok te overwinnen,
welke het bericht bij haar teweeg-
gebracht had. Al was Von Schiicking
ook geheel van haar vervreemd,
toch kon ze een gevoel van smart
over zyn dood niet van zich zetten.
Wat nu? Ze vroeg zich af, of haar
„nieuw leven" onder een andere
naam nu eensklaps niet geheel over-
bodig geworden was. Kon ze nu
eigenlijk niet weer onder haar wer-
keiyke naam gaan leven? Ja, was
het eigeniyk niet haar pllcht, zulks
te doen? Een dode behoefde ze niet
meer te haten. Een dode was ailes
vergeven.
Ze duwde haar gelaat in haar
handen.
Naar Oostenr:
vaderlandl Ze
jk terug, naar haar
had er steeds naar
verlangd, vooral naar het oude huis
in Wienerneustadt!
Plotseling, richtte ze zich ifi haar
stoel op.
Neen, het kon niet, het was onmo-
gelyk! Ze was immers niet alleen
voor haar man gevlucht, maar ook
voor de geliefde, die haar zo bitter
teleurgesteld had, was ze gegaanï
En al bleven dan ook het verlangen
en de liefde in haar hart gloeien, ze
kon beter niet naar haar land terug-
keren, daar Pringsheim njn liefde
aan een ander geschonken haa.
Neen, ze moest hier blyven!
Ze wilde haar kunst verder die
nen. Ze wilde op het ingeslagen pad
voortgaan. Om de erfenis van haar
man zou ze zich dan maar niet be-
kommeren. Ze had haar kunst en ge-
noot bovendien een ruim inkomen.
Neen, ze zou maar Hilde Dur en
blijven!
Ze gevoelde zich tevreden in haar
tegenwoordige positie.
Maar het oude huis in Wienerneu
stadt dan? vroeg ze zich bezorgd af.
Als de erfgenamen van de minister
dit eens verkochten?
Maar plotseling glimlachte ze.
De oude Eusebius zou wel voor
haar belangen waken. En als er ge-
vaar dreigde, zou hij haar dit wel
spoedig doen weten!
Toen dacht ze aan haar tante in
Italië. Ze vermoedde, dat die haar
wel eens schrijven zou, nu Von
Schiicking overleden was.
Hilde streek het verwarde haar uit
haar gelaat. Ze gevoelde haar inner-
lijke rust terugkeren.
In de avond van dezelfde dag ver-
scheen ze weer in voile luister voor
het voetlicht. En het publiek was
enthousiast als gewoonlijk over haar
spel en haar zang.
Enige dagen later ontvlng ze een
brief. En ze zag aan het handschrift
onmlddeliyk, dat Eusebius de afzen
der was: Na een korte, beleefde ln
leiding schreef hy:
„Dat zijne excellentle nu nooit
meer naar Wienerneustadt komen
zal, 'zult u reeds ervaren hebben. De
wereld is zo klein."
Dan volgde er een korte medede
ling van de dood van minister Von
Schiicking. Bovendien had hy een
uitknipsel uit een Oostenrykse cou
rant by de brief ingesloten en Hilde
zag, dat het een bericht bevatte be-
treffende het heengaan van de mi
nister. En Eusebius vervolgde:
„Ik gevoel nu geen verbolgenheid
meer tegen zijne excellentie. Hij
heeft in zijn laatste dagen zelfs veel
aan mij gedacht. Ik kreeg namelijk
gisteren een schrijven van een no-
taris en daarom haastte ik mij
eigenlyk met deze brief aan u! Zijne
excellentie heeft het oude huis Lo-
henstein aan mij vermaakt! Ik heb
moeten lachen, toen ik het las. Maar
ik Mira het niet veer myzelf aan
nog met bekend. Ondanks de rebentl
stakingen rekent de industrie er o
?p Juni voldoende voorraad te
hebben om de eerste run te kunnen
opvangen. Overigens gelooft men
d£d erlivan, een werkelijke run slechts
gedeeltelyk sprake zal zijn -omdat
de koopkracht van het publiek voor.
ai door de dure prijs der sigaretten
zulks zal verhinderen. Wel rekent
men dan op een sterke stijging van
het verbruik van shag, Men ver
wacht namenlijk, dat zodra de ta- 1
bak vry zal zyn de doorsnee Neder-
lander wel meer gaat roken, doch
dat meerdere zal zoeken in het eigen
fabrikaatje teneinde dùbbeltjes uit
te sparen.
IN AUGUSTUS VRIJ?
'r,aili.onze Haagse correspondent)
De berichten in sommige dagbla-
den als zouden kaas en boter per
24 Apnl in de vrye handel worden
gebracht, zyn met juist. Men verze-
kerde ons heden ter bevoegder
plaatse, dat deze datum weliswaar
door enkele mstanties in dit verband
is gesuggereerd, doch er is geen be
shssing op gevolgd. Nader verne-
men wy nog, dat de regering voor-
nemens is kaas en boter niet distri-
butievry te maken, voordat dit ook
kan
zyn
£1
k-aP gesch>'eden met vlafes. rs-,-
nieaio 0_^tus.
DE PRIJZEN
VOOR KOFFIE EN THEE
Door verhoging van de aankoop-
prijs van ruwe koffie is het noodza-
kelyk de binnenlandse prys voor ge-
brande koffie te verhogen. Voor koi-
fie van de beste kwaliteit wordt
deze thans gesteld op f 4.40 per kg.
De pryzen van koffie van mindere
kwaliteit moeten op de genoemde
prys worden afgestemd.
De maximumprys-regelingen voor
thee en theeballen zyn komen te
vervallen.
ADVERTENTIE I.M.
Het staat weer geheel tôt uw be-
schikking. Verder heb ik heden geen
nieuws."
Hilde glimlachte gelukkig.
Ailes was dus goed. Voor verkoop
van het oude huis bestond geen^ge-
vaar. Ze besloot, reeds de volgende
dag Eusebius terug te schryven en
hem gelyktydig een geldsom te zen-
den met de opdracht, hiervoor het
oude huis eindelijk eens grondig te
laten herstellen, eer het daarvoor te
laat was.
kracht, als jy leeft. En jy alleen bent
de wettige erfgename.
Hilde, deel mij omgaand mede, hoe
je je onder de nieuwe omstandighe
den wilt gedragen. Maar hoe je ook
besluiten zult, mijn kind, wees over-
tuigd, dat ik steeds een moederlyke
vriendin van je zal blijven, die pro-
beren zal, je in ailes te begrijpen.
Hartelijke groeten van je tante."
Hilde legde de brief neer. Ze dacht
enige tijd na.
Ze wenste eigenlijk in het geheel
iiet grol
re kenn:
[den v
'rlend e
ide oude
ijn nage
ai in fa
Ook de brief van mevrouw Von de erfenis niet en evenmin gevoelde
Dùren bleef niet uit. Ze verzocht
Hilde daarin dringend, thans haar
incognito niet langer voort te zetten.
„Je moet het nàtuurlijk zelf we
ten, hoe je in deze kwestie handelen
wilt. Maar laat het mij spoedig we
ten, beste Hilde. Je moogt ook niet
vergeten, dat je de erfgename van
je man bent en je weet wel, dat het
niet weinig is, dat hy nagelaten
heeft: de villa te Wenen, het land-
goed aan de Donau, bezittingen op
industrieëel gebied en bovendien een
groot aantal aandelen en andere ef-
fecten, waarvan de waarde mis
schien wel een millioen bedraagt.
Ook heb je als ministersweduwe
recht op een pensioen. Ik kan my
niet indenken, dat iemand zulk een
veel-omvattende erfenis weigert. Ik
zie heel goed in, dat het veel opzien
zal baren, als je je aanmeldt. Maar
daar moet je niet voor terugsehrik-
ken. Ik zal je een betrouwbaar nota-
ris aanbevelen, die je financiële za-
ken kan beheren.
Zyne excellentie had, zoals ik in
een der bladen gelezen heb, by tes
tamentaire beschikking een neef tôt
erfgenaam benoemd.
In zyn jonge jaren is deze naar
Amerika vertrokken. Zijn tegen
woordige verblijfplaats is onbekend.
Zyn naam is Hans von Schiicking.
De Oostenrykse bladen hebben zich
sterk voor het geval geïnteresseerd.
Het schynt, dat bedoelde Hans von
Schùcking als jong student vele ja
ren geleden door ziin familie „weg-
gewerkt" is. Hy was de zondebok
onder de zijnen. Het schynt de mi
nister een by zonder genoegen bereid
te hebben, zyn overige familie zo-
veel mogelyk te negeren en hy heeft
ze slechts met kleine legaten afge-
scheept.
Maar het testament is miet van
ze er iets voor, Wenen enige dagen
in rep en roer te brengen door haar
plotselinge terugkeer. Diezelfde
avond schreef ze haar tante een
brief, welke eindigde met de woor-
den:
„Alles blyft dus, zoals het is! Wees
er niet boos om op my. Hilde Dùren
gaat op de' weg, die ze ingeslagen
is, voort. Ik acht dit het beste! Ik
dank u vocr al uw vriendsehap an
trouw."
XLI
Een groot aantal auto's voerden
de gasten tôt voor de stoepen van
het huis van de Hamilton's. De per-
sonen, die hier tôt de genodigden
behoorden, waren vry wel allen ver-
tegenwoordigers van cfe hoogste
élite van New York. Een grote licht-
kroon_ spreidde haar stralend schyn-
sel by de ingang. De heren in het
zwart vormden een sterk contrast
met hun sprookjesprinsessen uitge-
doste dames.
Aan weerszijden van het huis ston-
den tal van nieuwsgierigen het
schouwspel gade te slaan, velen met
verlangende, hongerige, en afgunsti-
ge ogen.
Vlug hadden enige jonge mannen
de gelegenheid aangegrepen, om
geld te verdienen. Ze hadden zich
by de stoep opgesteld en openden de
portieren van de vôôrrydende auto's.
Ze maakten de inzittenden een snel
uitstappen mogelijk en in hun dis-
creet geopende handen gleed menig
geldstuk.
Toen de heer Gray, die met Hilde
Duren kwam, het portier wilde ope-
nen, was één der op de straat ge-
posteerde jongemannen hem vôôr.
Deze zag er beter ult dan de meesten
ayner collega's, Zym gelaat bezat een
sympathieke uitdrukking. En zyn
hand scheen het hem door de heer
Gray gegeven geldstuk slechts met
tegenzin aan te nemen.
Hilde knikte hem vriendeiyk toe,
getroffen als ze wàs door het bleke
gelaat, waarvan de fjjne trekken haar
bekend voorkwamen. Daarna wendde
ze zich af en liep aan de arm van de
heer Gray de met lopers belegde stoe
pen op en het huis Hamilton binnen.
De jongeman keek haar na; toen
gleed een blijde, gelukkige glimlach
over zyn door ontberingen vermagerd
gelaat. Daarna begaf hy zich naar een
volgende auto, om ook daar zyn geluk
te proberen.
De feestzalen werden door grote
weelderigheid gekenmerkt De spy-
zen, die werden opgediend, voldeden
zelfs de meest verwende Amerikaan.
Een muzlekgezelschap trad onder lei
ding van de Jazz-koning Whitman
op.
Hilde werd ln sterke mate gevlerd.
Ze was dit trouwens gedurende de
laatste tyd wel gewend. Haar tafel-
partner was de graaf van Wakefield.
Ze had dit tevoren reeds gevreesd. Hy
had een dergeiyke regeling natuuriyk
zonder moeite by mevrouw Hamilton
doorgezet.
Hilde was artiste ea dame geneeg,
om van haar tegenzin jegens het ge-
zelschap van de graaf nlets te tonen,
Bovendien waren de gesprekken van
zeer algemenen aard, zodat de graaf
geen gelegenheid had, zich hlnderiyk
aan haar op te drlngen. Des te meer
probeerde hy het, nadat de maaltyd
beëindigd was en de gasten zich in
groepjes door de zalen verspreldden.
In het algemeen scheen men veel eer-
bled te gevoelen voor de hoge adeliy-
ke gast. De graaf verstond bovendien
de kunst uitBtekend, de schyn te wek-
ken, alsof het onderhoud tussen hem
en Hilde zeer geanlmeerd was. In
werkelijkheid had de zangeres hem
liever gelaten voor, wat hy was, want
al te duidelijk las ze een wilde be-
geerte ln zyn ogen. Tydens een dans
hield hy haar steviger omarmd, dan
nodig was. En hij maakte haar op
hinderlljke wyze het hof. Na enige
tijd ergerde zijn houding Hilde zo sterk,
dat ze zeide:
„U schynt werksiyk de grenzen vu
betamelykheid dezen avond niet te
zien. Het is beter, dat u my maar
naar een plaats aan een der tafels
geleidt."
Ze maakte een duidelyk afwerend
gebaar en er bleef de graaf niets an
ders over, dan haar tussen de dansen-
den door terug te voeren. Maar ze
had zyn toorn opgewekt. Hy was im
mers gewend te overwinnen. Hy ge
voelde zich gekwetst in zijn eigenlief-
de. Hilde liet zich in een stoel, die tus
sen enige palmea stond, neervalien.
Toen sprak ze:
„U zoudt my een genoegen doen,
als u my hier een glas limonade
bracht, Ik heb het warm."
„Het zal my een eer zyn!"
De graaf boog en verdween haas-
tig tussen de mensen, die thans de
grote feestzaal vulden.
Hilde wachtte korte tyd. Haar ver
zoek was slechts een list geweest, omt"Z""
het gezelschap van de graaf kwyt te0evin oafvin9
raken. Ze zag ln, dat het het beste; jua ericl
was dat ze helmeiyk verdween. Slecht^j hm/6
terwille van mevrouw Hamilton hadîe Js
ze de uitnodlging aangenomen, maai LS e rlei
ze gevoelde zich eigenlyk in het ge "AN MOEî
heel niet in de stemming voor
feestavond. jp J 25 M
Ze overlegde snel. Als ze nu naip®®- G. Wjjch
de garderobe llep, zou ze misschlte G. Veenfa
door de graaf gezien worden. 5»?®' y-
Pden on
gplettere
ae gelké,
JAN U
faoogs
°eten bret
Indonésie
Tlij lie t
0andjoek
f 16 Maart
iarige leei
Tloogezand
Kalk wijk L
^oesker-
Moesker-P
Moesker en
G' Nijenhui:
En ze besloot, de wyk te nemen1- A. V«
naar de wlntertuln. Buiten zou ze y- i
zich door een bediende haar mantel en 1' y- G. I
hoed laten brengen. Daarna kon zs
zich dan onopgemerkt naar huis be-,
gevea.
Snel llep ze voort; het gelukte haar, j j f
ongezlen de wlntertuln te bereikenivc/j
vandaar begaf ze zich ln het bybehojtj/jj^,.
rend park. Langs een omweg wilde 7'
de straat bereiken. Het was donk
om haar heen. Een koele avondw:
waalde. De hoge platanen ruisl
zacht. De frlsse lucht deed haar wi
dadig aan. Ze vond het hier aange:
mer dan in de overvolle feestzaal.
Ze llep langzaam voort en luiste:
naar de muziek, die vanuit de ve:
klonk tôt in het park, dat scheen
dromea ln de stile herfstavond.
'de 0pric<
onzer
adeweJ
21
Besiy
lf.
I r i
l'.Wordt vervoll A.
•ei
