ove*een esfzf&shtrssxs dit °8»biat
Ee
Wilma's jongste werlt
Als Toerist door Frankrijk
GEMENGD SPORTNIEUWS
NS
KOMT HET OELUK
v«: .2
TAN DI BOBEŒSTLANX
VRAGEN VAN LEZERS,
van
lang-
Verenigïngsmededelingeii
4
t
POKJEENGEVAAR I
Dwr op het troepentransportschîp
„Grote Beer" een geval van pakken
is geconstateerd deelt de hoofdin-
ONENIGHEID TUSSEN
ENGELAND EN FRANKRIJK
oveï de verdediglng
van West Europa?
llever In dît mooie land blijven wo-
AVIGNON
- - *-"=»specteur van de volksgezondheid, Du doen geruchten Je ronde, dat er Het is tropisch warm Wei ta de nenJuî^eboorte-
We hebben in deze rubriek meer-verder een woord te kunnen spre- c Banning het volgende mede: onenigheid^zou z^n ontstaan tussen Provence, en zelfs^het water van d 1&nd^ dat hun mlnder avontuur biedt,
dere werken besproken van de thans I ken. Eerst als ze weer binnen zijn
76-jarige schrijfster van Chr. Romans
W. Vermaat (schrijvende onder de
schuilnaam Wilma). Vrijwel al haar
boeken spelen zich in dezelfde kring
af, de kring waarin Wilma ia opge-
voed, het milieu van predikanten en
doktèrs. En sinds zij de pen heeft
opgenomen heeft zij zich zeer pro-
ductief getoond, terwijl haar romans
zich een kring van lezers hebben
verworven.
Het werk, dat thans Voor ons ligt
„Binnen de Lichtkring", is haar jong
ste werk, en getuigt van de vitaliteit
van de bejaarde schrijfster. Men kan
het beschouwen als een vervolg op
het in 1946 verschenen boek „De
Lichtbrug", doch het is ook als een
afzonderlijk boek te lezen.
Het vertelt van een doktersgezln
in oorlogstijd, en in de tijd direct na
de bevrijding, van de moeilijkheden
van een moeder bij de opvoeding van
haar kinderen, van illégale werkers
en dat ailes geschilderd tegen een
achtergrond van het Christelijk ge-
loof.
Ook dit jongste werk van Wilma is
weer uitgegeven bij de Uitgevers Mij;
„Holland" te Amsterdam (prijs
f 4.90).
A
Er is een bijeenkomst geweest
over een preek, welke de dominé in
oorlogstijd heeft gehouden. Eerst zat
men buiten, in de tuin van het dok-
tershuis, maar de takken kraakten.,
over zulke dingen kan men niet bui
ten spreken. Daarom ging het gezel-
schap naar binnen, en als aile gasten
vertrokken zyn kraken weer de tak
ken. Wat Wilma hiervan vertelt la-
ten wij thans volgen:
Het afscheid is genomen. Paul en
Lydia hebben hun gasten uitgeleide
gedaan tôt aan het hek. 't Is wel wat
laat geworden, maar de meesten wo-
nen dichtbij elkander en snappan
wel ongezien hun hekjes binnen.
Dan gaan Paul en Lydia arm in
arm de tuin weer door in de richting
van het huis. Plotseling staat Lydia
stil. ,,Daar heb je weer dat vreemde
geritsel bij de haag, achter de
Deutschia's! Hoorde jij 't ook niet?
Paul loopt er met lange, voprzich-
tige stappen heendaar vlucht
iets door het gat in de heghij
ziet een schim.... en hij weet....
Ach God, dat is te erg!
Als hij terug komt grijpt hij Ly-
dia's arm. ,.'t Was Nora", zegt hij,
„denk je eens in, Nora!"
Ze zijn teveel geschrokken, om
F. J. V. te S. vraagt:
Ik ben in de oorlogsjaren verzekerd
geweest tegen molestschade en heb
altijd geregeld de voorschotpremies
betaald. In 1945 heb ik oorlogsschade
gehad aan mijn huis. Nu kreeg ik
onlangs van het provinciaal bureau
voor de wederopbou v te Groningen
bericht, dat ik niet in aanmerking
kwam voor schadevergoeding, daar
ik niet van Nederlandse nationaliteit
ben. De oorlogsschade aan mijn huis
bedraagt plm- f 1000. De maatschap-
pij waar ik verzekerd was heeft mij
een bedrag van f 100 aangeboden als
tegemoetkoming, doch vordert tevena
van mij f 208.35 als omslag premie.
Moet ik, nu ik niet in aanmerking
kom voor de rijksbijdrage, toch de
omslagpremie betalen? Mijn mening
is omdat ik niet van Nederlandse na
tionaliteit ben, de maatschappij mij
niet had mogen verzekeren.
Daar de maatschappij de schade
uitkeert onder aftrek van de ontVan-
gen rijksbijdrage, welke voor mij ni-
hil is, zou ik graag willen weten of
de maatschappij verplicht is, mij het
volledig bedrag wat voor schadeuit-
kering in aanmerking komt, uit te
betalen?
Antwoord: Luiden de polisvoor-
waarden ten aanzien van schade, dat
aan niet-Nederlanders geen schade
wordt uitgekeerd?
Staat in de polis vermeld: „Zijt gij
Nederlander"?
Zijt gij, toen opgave werd gevraagd
door de Schade-Enquete-Commissie
daar naar toe gegaan?
Wat voor antwoord hebt u ontvan-
gen, nadat u bericht hebt gedaan,
dat u geen Nederlander was?
Zonder deze volledige gegevens
kunnen wij u geen antwoord op uw
vraag geven.
en elkaar sprakeloos aanzien, begin-
nen hun gedachten weer geregeld te
werken, „Begrijp jij, wat haar tôt zo
iets ellendigs brengt, Paul?"
Van een behoefte om te verraden
kan natuurlijk geen sprake zijn, dat
ligt niet in Nora's wezen. Ik moesl
vanavond telkens aan haar denken.
Ze kon er niet bij zijn en dat was
juist het onnatuurlijke, dat het niet
kon-
Wil je wel geloven, dat dit mij
meer beangstigt. dan de akelige ter-
reurverhalen van de bezetters. Dit
onverzoende, weet je, dat is geloof ik
nog veel gevaarlijker bedreiging van
het kinderland dan al het andere. Dit
is zo persoonliik! Dit kon en moest
weggeruimd worden, 't Benauwt me
zo verschrikkeliik! Nu moeten we
wel over de drempel in het heilig-
dom, Paul, we moeten samen bidden:
Vergeef ons onae schulden. anders
gaat het niet goedl"
Engeland en Frankrijk
„Wederom dreigt dus het gevaar eventuele verdediging van West-
van binnenkomen
ziekte in ons
van vele duizenden
donesië en in het algemeen bij het
intensieve verkeer tussen Indonesië
en Nederland kan dit gevaar geen
ogenblik uit onze gedachte zijn, zqàls
reeds eerder bij de gevallen op de
Kota Inten wil ik er nogmaals op
wij zen, dat een zo goed mogelijke
vaccinatie-toestand de beste be-
scherming biedt.
Herinenting is thans voor iedereen
uiterst gewenst. Kinderen beneden
de leeftijd van 2 jaar dienen allen te
worden gevaccineerd.
Het zijn werkelijk niet alleen de
familieleden van repatriërenden, die
kans lopen besmet te worden. Wil
het gehele Nederlandse volk zidh
niet aan besmetten blootstellen, dan
dient het zich daartegen te wapenen
door vaccinatie".
ten worden gevormd voor Het Ka-
naal, waarmede de Fransen zich na
tuurlijk niet kunnen verenigen.
Degenen, die het nauwst bij deze
verdediging betrokken zijn achten
dit laatste vrijwel onmogelijk, doch
zij zijn er zich van bewust, dat een
denkbeeldige klove vrijwel even ge-
vaarlijk kan zijn als een werkelijke.
Wanneer in feite geen meningsver-
schil van fundamenteel belang be-
staat, zouden evengoed machtige be-
langen aan het werk kunnen zijn om
er een te doen ontstaan.
FRANSE EMPLOYé'S
VAN WAGONS-LITS IN STAKING
Aile Franse employé's van Wagdns-
Lits, omvattend plm. 4000 man, zijn
in staking gegaan. Zij eisen loonsver-
hoging.
VOETBAL terhoogebrug, op D.K-W. 3.14.9; 5.
Aan de door de K.N-V-B. georga- C. Bos, Nijeberkoop, op Eysink 3.15.6
niseerde jeugdsportkampen te Nun- 250 c.c.: 1. J. Gjaltema, Marum,
speet werd in de week van 16 Aug. Jap 3.03.8; 2. D. Rijkens, Groningen,
door een A-elftal (15—17 jaar) van I Velocette 3.04.8; 3. A. Hamster, Zuid-
de HSC juniores deelgenomen. Het laren, op Eysink 3.18.1.
is het doel van deze kampen door 350 c.c.: 1. J. Gjaltema, Marum,
middel van voetbalwedstrijden, Jap, 3.04.8; 2. P. Spandouw, Hoog-
zwemmen, om het kampvuur zitten
en gezamenlijk uitgaan te komen tôt
versterking van sportieve opvattin-
gen, het aankweken van vriend-
schapsbanden en saamhorigheidsge-
voel, en het geven van vacantiege-
noegens. Uit de stemming der terug-
gekeerde jongens zou men geneigd
zijn op te maken dat men hierin voor
een belangrijk gedeelte is geslaagd.
In de week van 1520 Aug. zal een
HSC B elftal (12—14 jaar) aan een
jeugdkamp deeinemen.
BEDRIJFSVOETBAIi
Programma: Maandag 18 Aug-:
DEG-terrein HHSGBKC (Prijt);
HS-terrein BSMKoning (W. Hart-
man); Dinsdag 16 Aug.: DEG-terrein
AtlantaBeukema (A. Woldhek);
Woensdag 17 Aug.: DEG-terrein EJS
II—BSM III (H. Terburg); HS-terrein
kerk, Triumph, 3.06.8; 3. G. van Oos
ten Drouwenermond, Triumph, 3.0.8;
4. i. Visser, Wildervank, Visser spe-
ciaal 3.12.9; 5. A. van de Warf, Sap-
pemeer, Matchless 3.21.
500 c.c.: 1. D. Rijkens, Groningen,
Sarolea 3.03.2; 2. J. Gjaltema, Ma
rum, Matchless 3-0.6; 3. H. Swalve,
Hoogezand, Norton 3.08; 4. H. Kui-
pers, Schfeemda, Norton 3.10; 5. H.
Krans, Stadskanaal, Norton 3.11.2.
Er werd in aile klassen gereden
over 6 ronden.
Handicaprace over 12 ronden,
(start gerekend naar vorige uitsla
gen, waardoor Rijkens met bijna een
ronde achterstand moest starten). Er
werd gereden om de grote prijs van
Veendam.
1. D. Rijkens, Groningen (Sarolea);
2. A. Hamster, Zuidlaren (Eysink);
3. J. Visser, Wildervank, spéciale
hier het werk stil op de warmste
uren van de dag. 's Avonds zoeken
de bewoners van het stadje koelte
en ontspanning aan de rivier, bij de
veelbezongen brug van Avignon, een
erfstuk uit de Romeinse tijd,
Het gebied langs de Rhône tussen
Lyon en Avignon is hoofdzakelijk
bekend om zijn rijke opbrengst aan
vruchten. Voor perziken betaalt men
hier ongeveer 50 et. per kilo; abriko-
zen kosten even weinig. Vferder
groeien hier olijven, aan welker
smaak men even moet wennen en
peren, pruimen en tomaten. "En dan
zijn er natuurlijk wijngaarden,
want vooral de inwoner van Zuid-
September en 1, 2, 8, 9 en 15 October Frankrijk laat zich zijn wijntje goed
Er zal gespeeld moeten worden met sma^en,
een tempo van 25 zetten per uur. De Hoe ianger men in dit iand gaat
partijen zullen gespeeld worden m vert0even, hoe meer men gaat be-
het café „De Kroon te Amsterdam. mer]jen Van de zorgen van zijn in'-
bouwd. Gelijk in de tropen staat ook charme te tonen.
Men behoeft zich
niet te verbazen over de bedrijvig-
heid, welke zelfs in het kleinste
Franse plaatsje voorkomt, want zijn
woning dient de Fransman slechts
tôt onderdak in de nacht. De gezel-
ligheid zoekt men daarbuiten: in het
café, op de straat, of in een der
tfraaie parken. Maar vriendelijk is
de Fransman, en charmant, en gast-
vrij. Of is het soms niet het toppunt
van gastvrijheid, wanneer men
'a morgens vroeg om 6 uur op zijn
nuchtere maag van de zelfbereide
..Schnapps" moet proeven?
HET REDDEN
VAN PAARDEN EN KOEIEN
ait sloten en greppels
Een stem uit de praktijk:
Naar aanleiding van een bericht in
„Het Nieuwsblad". dat een paàrd
door een kraan aan ziin hais uit een
Geen rekening is gehouden met de woners_ Be spanning tussen lonen en sloot wag getrokken en kort daarna
H. prijzen laat zich 0Veral gelden. Het ^as gestorven, hetgeen wegens die-
NIV—BHS (R. Swiers); Donderdag motor; 4. P. Zaagman, Oosterhooge-
18 Aug.: HS-terrein OBC—Chemica brug- (DKW) en 5. H. Swalve, Hoo-
(S. v. d. Laan); Vrijdag 19 Aug. DEG- gezand op Norton,
terrein BroerkenSuurmeijer (Stol,
Kalkwijk) Zaterdag 20 Aug-: DEG- DAMMEN
ma^1?45 mf ^^Star^EJS' fJ^a" 1 °P 10 SePtember a"s' zal te A"1'
9 i^fir MSf -Prira sterdam het tournooi om het per-
ber), HS-terrem 2 u Cartona soonlijk damkampioenschap van Ne-
u—uarrona derland beginnen, aan welk tournooi
HS-terrein
(D, de Boer); 4 uur
II (A H. Jong).
Avond-wedstrijden beginnen weer
om half zeven,
MOTORSPORT
Rijkens won te Veendam
De uitslagen van de te Veendam
gehouden grasbaanraces luiden:
125 c.c.: 1. K. Prummel, Stadska
naal op K.P. Speciaal 3-11.8; 2. K.
Stadens, Noordbroek, op D.K.W.
3.14.7; 3, A. D. Woest, Groningen, op
D.K-W. 3.14.8; 4. P. Zaagman, Oos-
twaalf personen zullen deeinemen,
t.w. de heren H. Laros van IJmui-
den; R. C. Keller, Amsterdam; J.
Metz, Amsterdam; C. Suyk, IJmui-
den; B. Dukel, IJmuiden; A. Ligt-
hart, IJmuiden; F. Gordijn, Dell
Haag; B. Drenth, Emmercompascum;
J. Baas, Enschede; P. Beers, Noord-
scharwoude; J. H, Vos. Amsterdam
en Ph. J. Ham, Rotterdam,
Er zal gespeeld worden op de vol-
spelers G- v. Dijk, Wageningen;
Onnink, Aalten en J. Dorenbosch,
Groningen, die niet op Zondag wil
len spelen. In een deswege gehouden
vergadering werd besloten een pro
test in te dienen bij het bestuur van
de Dambond.
ZEILEN
Zaterdagavond werd door de zeil-
vereniging „Zuidlaardermeer" een
nachtwedstrijd gehouden. Niettegen-
staande het fraaie zomerweer en
ideale wind voor een dergelijke wed-
strijd verschen er slechts tien boten
aan de start. Het feit dat diverse
Zuidlaardermeerzeilers naar de com-
petitie wedstrijden in Leek, of naar
Friesland zijn, zal hiervan de oorzaak
zijn geweest. De jury besloot dan ook
er één handicapklasse van te maken.
Te ruim tien uur zag men de door
een stormlantaarn verlichtte boten
over het meer schuiven, hetgeen al
tijd weer een fantastisch schouwspel
oplevert.
De uitslagen waren als volgt:
1. Gien, J. Spakman; 2. Maja, W. V.
d. Schuur; 3. Sirene, H. Jager; 4-
Cris, J. Reine; 5. Laagwater, W. Fled-
derman; 6. Roalja, R. Siems; 7. Alk,
P. Rienmeijer; 8. Ina, T. Bôrger; 9.
Woelwater, W. Wind; 10. Pax, R, v.
d. Veen.
Na afloop werden door de heer F.
Kremer de prijzen uitgereikt. waarna
men nog enige tijd gezellig bij elkaar
in 't paviljoen „Klein-Scheveningen'
bleef.
îevenspeil van de ongeschoolde ar- renmishandeling tôt vervolging leid-
beider is zorgwekkend. de van g personen. die zeker het
Een Nederlandse arbeider, die ïk goede bedoelden, maar door hun on-
ergens op de weg ontmoette vertel- jçpnde verkeerd handelden. bereikte
de ons iets van zijn bestaan: zonder ong bet navolgend ad vies van een er-
geld, zonder werk, maar ook zonder Taren landbouwerj
zorgen. Maar toch dacht hij er over
dit land te verlaten en terug te ke-
ren naar Nederland, om daar W'-fk
te zoeken, want van lucht alleen kan
men ook in Frankrijk niet levenl
Wij hebben in Frankrijk nog meer
Nederlanders ontmoet die klaagdën
over de slechte toestand. Maar toch
willen de meeste van deze pioniers
VOETBAL VER. „H, S. C,"
De jongens, die aan het jeugdsport-
kamp te Nunspeet per 1520 Augus-
tus deeinemen, worden a.s. Vrijdag-
JM HR avond om 7.30 uur op het terrein
gende~~dagen 10, 11, 17, i8, 24, 25 ver\vacht voor de laatste bespreking.
STAKING DER PARÏJSB
ATELIER-MEIS JE S AFGELOPEN
12.000 Parijse ateliermeisjes leg4en
de vorige week het werk neer, om
dat zij van mening waren, dat hun,
lonen te laag waren. Daar verschil-
lende mode-shows op het program
ma stonden, waren de werkgevers
door deze staking gedupeerd.
De mode-shows zijn echter doorge-
gaan en de meisjes zijn geleidelijk
weer aan het werk gegaan. Maandag
hervatten de laatsten de arbeid.
Maandagavond werden besprekin-
gen gehouden tussen werkgevers en
werknemers.
VECHTPARTIJ
BIJ VOETBALWEDSTRIJD
De Haarlense Boys, een voetbal-
vereniging uit Haarle (bij Nijverdal)
had seriewedstrijden georganiseerd.
Er werd een wedstrijd gespeeld tus
sen „De Zweef" uit Nijverdal en
Heino. Bij deze wedstrijd kreeg een
van de spelers van Nijverdal het aan ioopt naar de slootkaftt met de schop
de stok met een back van Heino. De de band en knoopt het achterbind
eerste wond zich zo op, dat hij de i voor de borst vast zodat men desge-
back aanvloog en hem ernstig mis- wenst schuin over het water hangen
handelde. Toen het slachtoffer door ^an
andere spelers was bevrijd, was hij Men moet nu aan het graven en
bewusteloos, en moest in een zieken- zien dat men eerst één voorbeen op
Daar het ieder jaar veel voorkomt,
dat door het willen drinken uit een
sloot een paard of koe voorover
schiet en in de sloot raakt zonder de
macht te hebben er weer uit te ko
men wil ik hier beschrijven, hoe men
te werk moet gaan zonder het dier
enig nadeel of pijn te veroorzaken.
Eén man en een halfwas kunnen
dit zaakje opknappen. De eigenaar
moet kunnen beschikken over een
volwaardig kalm werkpaard gespan-
nen voop een 4-wielige wagen met
duidelijk zichtbare assen, dus geen
oogstwagen, maar bv. een z.g. kaas-
brik of Utrechts wagentje. Verder
moet hij hebben een paardedekkleed,
een z.g. achterbind (touw van een
hooiwagen) twee z.g. zachte koptou-
wen, een schop, een achterplank van
een 3-wielige kar en een grote steen.
Tezamen rijden zij naar het land,
waar het dier tegen de kant zit. Dat
kan dus het land van de buuxman
ZljMen rijdt de wagen achteruit naar
de slootkant en stelt paard en wagen
zo op, dat zij zich in het verlengde
van de ruggestreng van het te hel-
pen dier bevinden. Nu legt men de
steen achter het achterwiel en de
paardedeken op het te helpen dier.
De halfwas zet men voor het paard
en laat deze het paard vasthouden.
Vervolgens neemt men het achter
bind, slingert dit om de achteras,
179. De vervolgers waren kranige ruiters, maar
zij konden Rob niet inhalen. Mijlen ver ging de
jacht; en de af stand tussen hen bleef dezelfde.
Toen doemden. tôt Robs onuitsprekelijke ver-
lichting, de omtrekken van een fort voor hem
op. Met razende vaart reed hij erheen.
180, „Hoera, ik ben gered" riep Rob. Reeds had
het garnizoen de ruiters opgemerkt. De grote
poort werd geopend en een schildwaeht met ge-
veld geweer kwam hem tegemoet. „Vriend", riep
Rob, „sluit de poorten, de Arabieren achtervol-
gen me."
FEUILLETON
door
EENK VAN HEBSWIJK
24) ,,'t Is maar goed, dat we niet
iedere dag verloofd zijn, want dan
zou 't ons waarschijnlijk te druk
worden. Je zult waarschijnlijk moe
zijn, nietwaar Geert?"
„Moe? Dat niet zo erg", antwoordde
ht), „maar ik heb nog een prachtdorst.
Ik geloof, dat ik nog een glaasje bier
ga drinken".
Onzeker stond ht) weer op en wilde
terug naar de zaal. Nel schrok sn
pakte hem bt) de arm. Met een scher-
pe, verwonderde blik keek ze hem aan.
„Geert", riep ze uit, „je lt)kt wel
dronken! Heb je zoveel op vanavond?"
„Dronken", wierp ht) tegen, terwijl
ht) weer in z'n stoel terugviel, „dron-
ken? Ben je gek meid. Waarom zou
ik dronken zijn? Ik heb alleen erge
dorst. Dat is ailes en als je dorst hebt,
ben je toch niet dronken?"
Nel fronste de wenkbrauwen. „Drink
wat water", zei ze besllst, „en ga
naar bed".
„Naar bed? Ik moet jou toch nog
naar Den Burg brengen? Wat heb je
nou op bed? Daar sterven de meeste
mensen. Geef me eens een zoen
„Je gaat naar bed en ik ga alleen
naar Den Burg", zei ze op een toon,
die geen tegenspraak duldde. „V<tor-
uit, Geert", ze pakte hem bt) de
schouders en trachtte hem overeind
te zetten, „ga nu naar bed".
„En jou in de nacht alleen naar Den
Burg laten fietsen Geen sprake van
gebaarde ht) komisch.
„Je kunt me nog meer vertellen, m n
jongen", antwoordde Nel resoluut. „Ik
ga alleen naar Den Burg; ze zullen me
onderweg niet opeten. Ik ben mans ge-
noeg om op me zelf te letten. En
jtj naar boven, vooruit. Ik ben nog
niet getrouwd, dus ik ben nog baas in
huis. Vooruit!"
Geert schrok van die toon en ont-
nuchterde half. Na nog een paar ma-
len tegengeprutteld te hebben, liet hij
zich ten slotte overreden en enkelo
minuten later lag ht), slechts- ontdaan
van z'n schoenen, boord en das, in z'n
bed. Nel wachtte nog even tôt ze hem
rustig hoorde ademhalen, daarna ging
ze naar beneden en vertrok op de fiets
naar Den Burg.
Toen ze de volgende morgen ln het
huisje terugkeerde, bleek Geert nog
niet op te zijn. Ze liep naar boven toe
en tikte op de deur van z'n slaapkamer
„Geert, jongen, wordt-es wakker;
't is al ruim negen uur, Geert!" On-
geduldig roffelde ze nog eens op de
deur.
„Ja", klonk een doffe stem aan de
andere kant. „Kom d'r maar in; ik
lig nog op bed".
Nel draaide de deurknop om, opende
de deur en trad binnen. Even bleef
ze in de opening staan en barstte
toen in een lach uit. Geert zat half-
opgericht in bed, met z'n rug tegen
het kussen. Hij had een natgemaakte
zakdoek bij wijze van compres op
z'n voorhoofd gelegd, waarboven uit
de verwilderde haardos scherp zwart
afstak. Een treurige uitdrukking op
z'n gezicht completeerde het geheel.
Somber keek hij naar z'n lachende
verloofde, die, in tegenstelling met
hem zelf, Hollandâ welvaren scheen.
Haar gezicht was rood van de mor-
genwind en een paar weerbarstige
pieken kwamen ondeugend van on
der haar hoofddoek te voorschijn. Ze
had een leuke tinteling in haar ogen
en twee rijen helderwitte tanden ver-
toonden zich, toen ze lachte.
„Waar lach je om?" mopperde hij.
„Goeie morgen, Geert", zei ze, haar
gezicht weer in de plooi brengend
en met enig verwijt in haar stem.
„Hè? O, nou ja, ook goeie morgen.
Ik heb barstende koppijn en ik voel
me beroerd en ellendig. Brrr, 't Is
haast niet te harden".
Ze kwam naar hem toe en ging op
de rand van het bed zitten.
„Geef me eerst eens een zoen, aan-
staande echtgenoot, of ben je het
soms vergeten, dat je me eeuwig
trouw gezworen hebt?"
„Ach, schei uit met die gekheid!
Je ziet toch wel, dat ik niet in een
toestand ben om vrolijk te zijn? Ik
zei je toch, dat ik razende pijn in m'n
hoofd heb...," Maar toch nam hij
haar hoofd tussen de handen en
drukte een kus op haar lippen. Toen
leunde hij met z'n gloeiende hoofd
tegen haar koele wang. Een poosje
zaten ze zo stil, ieder met hun eigen
gedachten.
,,'t Is je eigen schuld, jongetje", zei
Nel na een poosje. „Eigen schuld, dat
je zo'n hoofdpijn hebt".
Met een ruk ging hij rechtop zit
ten. „Wat klets je nou?" vroeg hij
korzelig. Waarom is dat m'n eigen
schuld? Ik heb nooit last van hoofd
pijn, maar nu't is niet om uit te
houden, het lijkt wel alsof er met
hamers op m'n hersenpan wordt ge-
slagen".
„Dat kan ik me indenken. Je had
gisteravond niet zoveel moeten drin
ken, Geert. Je zei zelf laatst, dat je
nog nooit bier of sterke drank hebt
gedronken. Maar gisteravond moet
je het gedronken hebben alsof het
wSter was. Je was dronken".
„Dronken?" vroeg hij verbaasd.
„Ja. Het is mij een raadsel, hoe dat
komt. Ik heb er althans geen erg in
gehad, maar ja, het was ook zo druk
gisteravond. Ik heb eigenlijk hele-
maal niet op jou gelet. Hoeveel bier
heb je gisteravond wel gedronken?"
Geert haalde onverschillig de schou
ders op. „Weet ik veel. Ik ken me
nergens wat van herinoeren, Maar
veel zal het niet zijn",
„Het zal in ieder geval wel meer
dan een paar glazen geweest zijn",
veronderstelde de vrouw. „Geert,
jongen, je moet niet vergeten, dat jij
niet zoveel verdragen kunt".
„Ach klets toch niet", weerde Geert
korzelig af, geef me maar een paar
asperientjes, want het is niet om uit
te houden.
De vereiste papieren werden pen
paar dagen later toegezonden en
Geert nam het risico, dat z'r^ouders,
of althans z'n vader de toestemmîhg
zou weigeren, er maar bij op de koop
toe. Ze gingen meteen aantekenen en
yeertien dagen later zouden ze trou-
wen.
Op de terugweg opperde Nel nog
even haar bezorgdheid: „Als Je
ouders hun toestemming maar zullen
geven, Geert, anders i..."
Geert lachte om haar bezorgdheid.
„En anders?" vroeg hij plagend.
„Nou", antwoordde ze bedrukt,
„dan kunnen we immers over veer-
tien dagen niet trouwen".
„Nee", zei hij kwasi-ernstig, „dan
zullen we moeten wachten tôt ik der-
tig ben en dat duurt nog twee jaren.
Ik geloof dat het dan het beste Zal
zijn, dat ik maar weer naar het vas-
teland terugkeer, is het niet?"
„Geert!" Ze trok verschrikt aan
zijn arm. „Dat meen je toch niet,
Geert?"
„Welnee, malle meid", lachte hij
overmoedig, „m'n vader zal z'n toe
stemming wel geven, dan is-ie me
tenminste voor goed kwijt. En zou
hij eventueel weigeren, wel, dan
sluiten we de zaak een paar dagen
en gaan we gezamenlijk naar Alk-
maar, en dan zou ik wel eens willen
zien, of hij niet zo'n lief vrouwtje
tôt schoondochter zou willen heb
ben".
Dankbaar keek ze hem aan, maar
was nog maar half tevreden gesteld.
Gelukkig kwam die dag nog <een
brief uit Alkmaar, waarbU de offl-
huis wçrden opgenomen,
ARBEIDERS VAN
GRAMOPHOONPLATENFABRIEK
PLEEGDEN DIEFSTAL
Arbeiders van een te Heemstede
staande gramophoonplatenfabriek
stalen platen en verkochten die aan
een Amsterdammer, Deze verkocht
ze weer aan marktkooplieden.
Reeds geruime tijd vermoedde de
directie van de fabriek, dat er g_e-
stolen werd, doch ze kon geen bewij-
zen in handen krijgen, omdat de ar
beiders over veel materialen beschik
ken ter vervanging van misdrukken.
Toen de politie bij het naar huis
gaan van de arbeiders steekproeven
ging nemen, vond ze in de tas van
een werkman uit Amsterdam 4 pla
ten. Na een langdurig verhoor be-
kende hij 50 platen te hebben gesto-
len en verkocht. Bij een employé uit
Haarlem werden thuis platen aange-
troffen. Ook hij werd aangehouden.
Een derde arbeider, die eveneens
werd aangehouden had slechts enkele
platen gestolen.
De Amsterdamse handelaar ontj
kende geweten te hebben, dat de
platen van diefstal afkomstig waren-
ciële toestemming was ingesloten.
Geert's vader schreef, tegen de ver-
wachting van de bruidegom in, een
hartelijke brief en hoopte eens spoe-
dig met z'n aanstaande schoondochter
kenni3 te maken.
Zo stond er dus niets meer in de
weg voor hun huwelijk. De dagen,
het achterschot van de 3-wielige kar
(tôt steun) krijgt. Gevaar voor in het
water vallen bestaat er niet. Als men
maar eenmaal één voorbeen op de
kant heeft en door een plank onder-
steund, komt de ander veel gemak-
kelijker.
De koptouwen heeft men veran-
derd in een cirkel zonder eind door
't losse eind door de lus te steken
en 't hieraan vast te maken. Deze
koptouwen slaat men op de koot bo
ven de hoef op dezelfde wijze al«
men bij de geboorte van een kalf of
een veulen de touwtjes om de poot-
jes slaat. Is men zover dan breng-
men het achterbind door de koptou
wen en maakt de uiteinden goed aan
elkaar vast. Nu laat men het paard
voor de wagen een of twee passen
vooruit doen zodat het achterbind
zacht gespannen wordt. Het laatste
doet men door de hand aan de spa-
ken van 't wiel te slaan.
Er behoeft bij dit werk heel niet
gesproken te worden, hoe minder
drukte hoe beter.
Men trekt nu de deken van het
paard, zet kalm aan en in twee of
drie tellen is het paard of de koe op
de kant. A- H.
en de mensen keken hem allemaal
zo onderzoekend aan. Hij kende toch
maar betrekkelijk weinig van de
eilanders. Maar ze knikten hem alle
maal vriendelijk en hàrtelijk toe, dat
de zenuwachtigheid een beetje week
voor een warm gevoel van dankbaar-
uuii v.-0™, heid. Een paar van de jonge kerels,
dat ze in ondertrouw waren, verlie- die vlak bij de trappen stonden, krup-
pen rustig. Gezamenlijk waren ze oogden hem vriendelijk toe. Maar
een morgen naar Den Helder Geert lette daar al met meer op._ A^s
nog
geweest, om wat inkopen te doen,
waaronder een trouwpak voor Geert.
Hij had er wel tegen geprotesteerd,
dat zij hem een duur pak wilde ko-
pen, omdat hij zelf niet zoveel gpld
bezat, maar Nel had hem nadrukke-
lijk gezegd, dat hij die onzin uit het
hoofd moest zetten. „Wat van mij is,
is over enkele dagen ook van jou, zo
ook mijn geld en of je daarover nu
of later beschikt, blijft hetzelfde. En
ik moet toch net jes met m'n man
yoor de dag komen, nietwaar?"
Zodoende berustte hij daar ten
slotte in.
De buurtbewoners hadden de straat
versierd en Aris, met enkele andere
vaste bezoekers wisten de gelagka-
mer met papier, groen en bloemen
om te toveren in een feestzaal. De
vader van het weeshuis had voor een
verrassing gezorgd in de vorm van
een grote taart en de muziekvereni-
ging zou des avonds een serenade
brengen. Iedereen deed z'n best om
het feest zo goed mogelijk te maken.
Toen de lang verwachte dag daar
was, haalde Geert, netjes uitgedost in
zijn nieuwe pak, z'n bruid af van het
weeshuis. Ze hadden twee auto's ge-
huurd, dat had Nel zo gewild. De
vader van het weeshuis en Aris zou
den getuigen zijn. Geert had een
mooi bruidsbouquet besteld en hier-
mee getooid ging Nel, gelukkig, aan
de zij de van haar aanstaande man
naar het raadhuis en de kerk.
Geert was stil en zenuwachtig,
toen hij naar binnenstapte. Hij was
ten slotte een vreemde op het eiland
in een schone droom stapte hij de
frouwkamer binnen. Later kon hij
zich niet veel meer van de plechtig-
heid herinneren. De ambtenaar
dreunde met doffe, werktuigelijke
stem de namen op en machinaal ant
woordde hij het toestemmend ant
woord. Als een ver verwij derde
woordenzee ging de afgesleten rede
over hem heen. Het was ailes zo
vreemd. Automatisch stond hij weer
op en drukte de handen van d^
mensen, die hem feliciteerden. En
nu stapte hij dan als getrouwd man,
met zijn jonge vrouw weer naar
buiten, waar een schrale winter2on
een schuchtere poging deed om net
feest bij te zetten.
Ze waren nog niet op de trappen
of daar klonk een „lang zullen ze le-
ven" uit vele kindermonden. Ver-
rast bleven beiden staan. Netjes, in
een halve cirkel opgesteld, stonden
daar de kinderen van haar vroegere
school en de olijke, guitige trekken
op hun blijde gezicht jes bewezen, dat
ze zelf Bchik hadden over deze ver
rassing, die de hoofdonderwijzer aan
zijn vroegere vrouwelijke collega had
bereid. Een luid gejuich weerklonk,
toen ze de trappen afdaalden en cr
zweefde een confetti- en serpentine-
regen over hen heen. Vlug stapten
beiden in de auto's en weg reden ze,
naar de havenkant van het eiland.
Geert's vrijgezellentijd was voorbij;
een nieuwe période in zijn leven was
aangebroken.
(Wordt vervolgd)
