VALDA
Aan de deur wordt niet gekocht"
Onze voedinn na een slechte zomer
DDD
ScfauUjeaaten in de ûaten
Grote actie op komst tegen
gevaarlijke volksvijand
MUNHÂRDT'S
Voor de Vrouw
„Rheuma" kost twee ton per dag
Kookhoekje
BIJ VERKOUDHEID
pastilles
yE0 iachtI VA L DAM11
ZATERDAGPAGINA VAN HET NIEUWSBLAD30 OCT1954
II
RHEUMATIEKBESTRIJDING IN NEDERLAND
f2
BRUMMER'S
Hoestdrank
voorkinderen,mel"Thijm en Honing
VERBODEN VOOR
„VLIEGENDE SCHOTELS"
«ELK ZIEN MEUG
s a Zulver en ontsmet uw
llllintinfl>>uld B,et de helder
MBIIVI lUV vloeibare D.d.d. De
1 UIijL I Ll l3 ieiik bedaart, de zlekte-
-» kiemen worden gredood.
GENEESMIDDEL TEGEN
HUIOAANDOENINCEN
VLO fcISTOF
BALSEM
ZEEP
Het zal u natuurlijk wel eens overkomen zijn als mij, dat ik be-
zig was met een of ander karweitje op de hoogste verdiepmg in
huis, dat de bel ging. Een ren naar beneden, twee trappen af,
want het kan de bakker, de melkboer, kruidenier, slager en wie
weet welke andere leverancier zijn en die mensen laat je niet
graag lang wachten. Ze hebben meer te doen. Dan open je de
voordeur en staat er een man op de stoep met veters. Of met
postpapier, scheermesjes, garen en band of prentbriefkaarten.
Dan kost het wel eens moeite om in zo'n geval niet grof te wor-
den.
Ik behoor nu eenmaal tôt dat
slag van mensen, die moeilijk
iemand kan afschepen. Dus koop ik
een kleinigheidje, en al die dingen,
eigenlijk helemaal niet nodig, be-
waar ik in de regel tôt de winter-
tijd en dan maak ik er één of an
dere bazar blij mee.
Bordje
Nu hadden we in het begin van
ons huwelijk een bordje aan het
voorraampje van de voordeur staan
met bovengenoemde waarschu-
wing. Ten overvloede stond er nog
onder gedrukt: Ongevraagd druk-
werk wordt niet teruggegeven;
voorzien van stofzuiger en radio.
Maar in de practijk bleek al spoe-
dig, dat dit kaartje weinig of geen
zin'had, want er ging geen dag
voorbij, of een of andere scharre-
laar belde aan. Ik wees dan wel
eens op het kaartje, en dan kreeg
je verschillende commentaren te
horen: Meestal was het: „Neem me
niet kwalijk, me vrouw, maar ik
heb het niet gezien." Soms ook: „Ik
kan niet lezen, mevrouw," maar de
brutaalsten waren nog het eer-
lijkst: „Daar kunnen we geen re-
kening mee houden, mevrouw
Wat er in de loop der jaren van
dat kaartje terecht gekomen is,
weet ik niet meer. Waarschijnlijk
is het wel tijdens een of andere
schoonmaakperiode zoekgeraakt. In
ieder geval staat het niet meer
voor het raampje. Het sorteerde
dan ook weinig of geen effect.
Aanleiding tôt dit artikeltje was
een schrijven van een lezeres uit
Hoogkerk (Gr.), die dezelfde erva-
ringen heeft. En het slot van haar
relaas culmineert zich in deze
vraag: „Wat doe ik aan die plaag?"
Proef
Ik heb de vorige week eens een
proef genomen, en het dienstmeisje
opgedragen precies op te schrijven,
wie en wat voor soort mensen er
gedurende die zes dagen aan de
deur kwamen. Zij kent mijn grillen
al zo'n beetje en heeft, zonder
enige verwondering te laten blij-
dten-.-zréh-prrarpt vaïr-haar~taak ge-
kweten. Hier hebt u het resultaat:
Maandag: 7 mannen: veters,
prentbriefkaarten, liedjes, televisie-
reiziger, gewone bedelaar, kistjes-
man, kistjesman.
Dinsdag: 3 mannen, 1 vrouw:
kistjesman, veiligheidsspelden, col
porteur van tijdschriften en een
waarzegster (zigeunerin, had het
meisje opgeschreven!)
Woensdag: 1 man: draaiorgel.
Donderdag: 12 mannen, 1 vrouw
(variërende van kistjesmannen tôt
colporteur van damesmodeblad; de
dame had corsetten „op voordelige
condities).
Vrijdag: 3 mannen: muziekband-
je, garen en band en schrijfgereed-
schappen.
Zaterdag: 3 mannen: colporteur
voor leesportefeuille, bedelaar en
garen en band.
Rond dus 30 lieden, die leven
van leuren langs de deuren, zo-
als mijn man het noemt. Nu is
hierbij in die week niet de vod-
denman, die eens in de veertien
dagen komt, en een dorpstype,
die ook op gezette tijdens langs
de huizen komt met potloden.
De briefschrijfster uit Hoogkerk
vraagt me o.m.: of het nu wel
nodig is, dat deze mensen op
deze wijze aan de kost moeten
komen. Er zijn immers zoveel in-
stellingen van liefdadigheid.
Kunnen deze zulke mensen nu
niet opvangen
Inderdaad, in vele gevallen zal
dat wel mogelijk zjjn. Maar ik be-
twijfel of de betrokkenen dit zullen
accepteren. Meestal zijn dit men
sen. die behoren tôt het slag van
vrijbuiters, die niets liever doen
dan de hele dag buiten zwerven.
De meeste van deze leurders. ko
men nog wel behoorlijk aan de
kost, temeer, omdat ze geen hoge
eisen stellen. Als ze maar hun
natje en droogje op tijd hebben,
een onderdak in een logement, dan
zijn hun levensbehoeften al ver-
vuld. Tegen de tijd, dat ze een
nieuw stukje kleding nodig heb
ben, is er wel een of andere me
vrouw, die met een afleggertje van
haar man komt aandragen. Ons
volk staat nu eenmaal bekend als
bizonder liefdadig en goedhartig.
En daarvan profiteren tal van
scharrelaars, al maakt men er ook
wel eens misbruik van.
Ingrijpen
Genoemde briefschrijfster is van
mening, dat de overheid dient in te
grijpen. En dat zou ik met graag
willen. Per slot van rekening leven
we geiukkig in een democralisch
land, waarin iedereen tôt op zekere
hoogte vrijheid geniet. Er zijn ove-
rigens al voldoende beperkende
maatregelen, die het deze mensen
soms al moeilijk genoeg maken. Ik
denk b.v. aan de ventverboden in
tal van gemeenten. Alwaar men
ventvergunning moet halen (die
niet altijd verleend wordt). Verder
is bedelen in het openbaar in ons
land verboden. En niet iedere leur-
der, die zichzelf de weidse naam
van „koopman" heeft gegeven,
wordt door de politie als zodanig
gerespecteerd. Meestal is het ver-
kapte bedelarij en als u eens een
middagje wilt besteden aan het
bezoeken van een rechtszaal, dan
zult u gevallen zien berechten als
bovenomschreven. Veenhuizen is
dan doorgaans de voorlopige ver-
blijfplaats van de pseudo-koopman.
Moeten we er wat aan doen?
Och, ik zou zeggen: laat die men
sen rustig hun gang gaan. Bellen
ze bij u aan, koop wat van hen of
doe het niet. Dat is ten slotte uw
eigen zaak. Ik heb een zuster, die
Zaterdags een vast bedrag depo-
neerd in een potje, dat ze in de
gang zet. Vandaar uit financiert ze
de aankopen van bovengenoemde
mensen. Dat wordt zoveel mogelijk
over de gehele week verdeeld,
maar als het potje leeg is, dan is
het ook afgelopen. Zij zegt altijd:
leven en laten leven; van die paar
centen minder zullen we ook niet
armer worden.
Daarom zeg ik: laat deze mensen
hun vrijheid behouden, en als ze
liever dagelijks in weer en wind
langs de huizen gaan, inplaats van
in een inrichting opgenomen te
worden, dan moet men hen deze
vrijheid gunnen en laten behouden.
Per slot van rekening is iedereen
ook vrij om al dan niet van hen te
kopen. Dora Werth.
Nederland heeft in de wereld een goede naam wat betreft de
zorg voor de volksgezondheid. Het „samenspel" op dit gebied tus-
sen overheid en particulier initiatief heeft tôt successen geleid,
waarvoor men in het buitenland grote bewondering heeft. In één
opzicht heeft ons land echter een achterstand in te halen, verge-
leken met andere landen, n.l.: op het terrein van de bestrijding
van rheumatische ziekten. Wel bestaat er reeds langer dan een
kwart eeuw een Nederlandse vereniging tôt Rheumatiekbestrijding
en zijn er over het gehele land verspreid 55 bureaux werkzaam,
die ieder jaar 20.000 nieuwe patiënten helpen naast 55.000 „oude"
patiënten, maar toch kan men zeggen, dat eigenlijk pas nu de be-
langstelling voor de rheumabestrijding in ons volk aan het ont-
waken is.
HET AARDSE SLIJK
De Nederlandse taal
is aan gezegden rijk,
die duiden op het geld,
genaamd: het aardse slijk.
Het zou de zenuw zijn
van wat men oorlog noemt
van de negotie wordt
het zelfs de ziel genoemd.
De wegen naar de macht
zijn er mee geplaveid,
en waar het geld regeert,
wijkt de gevoeligheid.
Geld is de wortel van
veel narigheid en kwaad,
doch tegen hartepijn
biedt het beslist geen baat.
Wie trouwt het velletje
slechts om het gelletje,
■verliest soms 't gelletje,
maar houdt het velletje.
Geld stinkt niet en het groeit
de mens niet op de rug,
maar is het eens verknoeid,
dan ziet men 't zelden t'rug
Zo wordt het geld veracht,
en naar het lijkt gehaat,
doch waar het heen rolt is
het bijna nooit versmaad.
Waarom ook? Met het geld
is ook veel goed te doen,
als men de hebzucht maar
niet voert in zijn blazoen.
S.
WAANZIN VERFILMD
Laslo Benedek, de régisseur van
de film „De dood van een handels-
reiziger", gaat een Duitse film ma
ken waarmee hij de waanzin van
de oorlog wil demonstreren. De ti-
tel van de film zal zijn: Kinder,
Mutter und ein General. Zij vertelt
het verhaal van vijf Duitse moe-
ders die naar het front gaan om hun
zonen terug te halen, maar daar
niet in slagen.
Nou ik bin éérguster op petret
komen heur. Mien klaindochter zee
't is gain petret mor 'n film leuf'k.
Ik kreeg 'n papier van 't Gemain-
tebestuur en doar ston op dat ik
deurlicht worden mos. Tou ik der
kwam zee de juffer tegen mie dat
ik ailes uuttrekken mos woar zul-
veren of iezeren dingen aan vast
zaten. En nou haar ik mie juust op
mien mooist aantrokken, mit 'n
streng kralen om haals en mien
golden brosje veur, mor dat mos
aalmoal oaf. Allain mien oorknop-
kes mog ik in oren hollen en tou
kwam ik in zo'n kastje te stoan en
ZWARE DREUN WAS
STUDENTENGRAP
De geweldige dreun, die de vori
ge we |"c Woensdagavond in de
buurt van de Maliebaan te Utrecht
weerklonk en waarbij dertig ruiten
sprongen van het universiteitshuis
en van enkele woningen, is een ge-
volg van een studentengrap ge-
weest. De 27-jarige student J. S.
heeft zich bij de politie gemeld. Hij
had 150 gram zelf gemaakte ont-
ploffingsstof in een reageerbuisje
gedaan. Met een krant als lont had
hij het buis je tôt ontploffing ge-
bracht op het ogenblik, dat in het
universiteitshuis een diner van de
studentenvereniging Veritas werd
gehouden. S. is zelf lid van die ver
eniging. Ofsehcon de ontploffing
als studentengrap was bedoeld,
heeft de politie toch proces-verbaal
opgemaakt tegen de dader.
L««uw«r4t
(•reniflas*
Wlltfa
DrocMtft ^Siodi
^onool
Ski*
Auia
Dan H id
Stttnwijk
Mijm1
Alkmto
Hof dtnbarg
Bavarwijk
Val tan#
AfaaAmstardon
Amatalvaan^"^*^
Aol «maar
Lai dan
Kampan
Apa I do or n
Zutpha
Enschada
t G ravanhoq t
t a rium
•VintarawiJ k
Nlimaflan
DordracM
Brade
o
Kalmond
t rmond
A aHCUUAKUNi r K
CONSULTAT! CBU^t AU
O Nto vcfi tôt nneuMA ne* aes thijdino
S 440V VPELT
In deze herfst en winter, volgend
op een kille, zonarme zomer, zal
extra aandacht aan de voeding be-
steed moeten worden. Er zijn ver
schillende punten, die van belang
zijn.
Het eerste is dé noodzaak om
vooral nu uw kinderen dagelijks
een lepel levertraan te geven. Le-
vertraan is een bron van vitamine
D, het vitamine dat door de inwer-
king van zonnestralen in onze huid
wordt gevormd en dat onontbeer-
lijk is voor de vorming van een
Stevig geraamte en een goed gebit.
Het is ,-,-^.jeker zaak er op toe te
jcU£\i Ja-
gelijks een melksantsoen van li-
ter gebruikt en de opgroeiende
jeugd liter. Ook voor volwasse-
nen is ruim een halve liter geen
nen.
Een ander punt is de vitamine C-
voorziening. Al mag dan door ge-
brek aan zonlicht het gemiddelde
vitamine C-gehalte van sommige
groenten en vruchten wat lager
zijn dan in andere jaren, dit be-
hoeft nog geen aanleiding te zijn
tôt het slikken van vitamine C ta-
bletten.
Bij een dagelijks gebruik van
Want al lijken de aantallen van
20.000 en 55.000 groot, toch vormen
ze nog maar een van de vele soor-
ten ziekten, die men pleegt samen
te vatten als „rheumatiek". Op
elke 100 Nederlanders zijn er zeker
15, die aan een of andere vorm van
rheuma in meer of minder ernstige
mate lijden. Behalve het persoon-
lijk lijden veroorzaakt deze volks-
ziekte een groter verlies aan ar-
beidsdagen dan wélke andere ziek-
te ook. Per jaar kost de rheuma
ons volk aan sociale uitkeringen
en aan verpleging ruim 80 mil-
lioen gulden, dat is plm. f 220.000.
per dag
Genezing is mogelijk
Nog al te vaak hoort men bewe-
ren, dat van rheumatiek-aandoe-
ningen „toch geen genezing moge
lijk is". Dat is pertinent onjuist.
Aan rheuma is wel degelijk iets te
doen, wanneer de ziekte maar spoe-
dig genoeg ontdekt wordt. Maar er
kan in ons land nog te weinig aan
gedaan worden. Voor rheuma-pa-
tiënten zijn op het ogenblik 350
bedden beschikbaar, terwijl het er
2000 zouden moeten zijn. Er moet
nog veel wetenschappelijk onder-
zoek worden verricht en daarvoor
ontbreken de geldmiddelen. Boven-
dien is het dringend noodzakelijlc,
dat iedereen weet wat hij doen en
laten moet om te voorkomen dat
hij door rheumatische aandoenin-
gen wordt aangetast en ook deze
propaganda en voorlichting kost
veel geld, dat nog niet in voldoende
mate beschikbaar is.
Nationaal Fonds Gesticht
Het gevolg daarvan is, dat vele
patiënten, die op het ogenblik aan
rheuma lijden, gedoemd zullen zijn
als invaliden hun verdere levens-
dagen te slijten. Dat is een toe-
stand, waarin zo «poedig mogelijk
v«rbet«ring gebracht moet worden.
Vandaar, dat, zoalg dezer dagen in
Den Haag bekend gemaakt werd,
een „Natlonaal Rheumafonds" ge-
aardappelen, verse groenten (3 4
flinke eetlepels) en liefst 100 gr.
fruit, behoeven wij ons geen zor-
gen te maken over onze vitamine
C-voorziening.
Een doelmatige bereiding is ech
ter noodzakelijk. Voor de groente
betekent dat: zo kort mogelijk ko-
ken met weinig water in een goed
gesloten pan; niet nastoven, maar
op smaak brengen met een saus,
boter of margarine en direct op-
doen.
kr.ipte de juffer 't toustel oaf. Ik
vruig aan de juffer wanneer ik 't
petret hoalen kon, mor tou zee zai
dat ik dij nait thuus kreeg. As ik
dat waiten haar, zee ik. den haar
ik nait lacht tou ie mie oafknippen
deden. En toun kwam de oap uut
de mauw en zee ze dat mien gezicht
der hailemoal nait opkomen was.
Ik was zo niedeg stumoer, dat ik
bin vot stad ingoan noar 'n aander
winkel en dij het mie tou op pe-
tiet zet mit mien beste spullen aan,
en 't was goud lukt zee hai. Me-
schien dat ze hom nog wel ais in
't Nieuwsblad oafdrukken.
Ik bin ook nog even in Wester-
brouk west bie voetbalwedstried
van doames, nou dat was mie een
meroakel spul doar heur. Tou ik
doar toch was heb ik ook ais even
de school bekeken woar doar zo-
veul over proat wordt, Zai haarn
mie verteld dat ohe school wat op-
knapt zol worden, mor olderkemiz-
zie haar 't gemaintebestuur vroagd
of dij gain bouwen wollen.
1 ze den nog ais weer irbairen
Mor niks der van heur, en nou zel-
om 't gemainte' ^stuur duudlek te
moaken dat olle rhool o-> 'n hail
gevoerliek 1-t c':aait, an
doarom allain al 'n nije komen
mout. D r sei:: m tegc-woordeg
toch al zovf' ■"1nVken bie de
weg, en der bin aaltied nait van
dij flinke doames in de buurt uut
Foxhol. dij mor -t van fiets oaf-
stappen en 't woater ingoan om 'n
kird te redden dij der invallen was.
Mien komc" "ouw,
en as 't aan mie ligt 'n lintje.
Is ook weer nije verainiging
biekomcn las ik in kraant. D.E.S.
Dat kom' twei h-urtverairs in de
van Royenstroat b'n b;° mekoar
goan en haiten nou „Door Een-
dracht Sterk". Dat hebben vrou-
ger Hoogezand en Sappemeer ook
doan, en nou is het kanoaltje bie
winkelhouk ook nog derrpt woar
aaitied nog een s"haiding was, en
nou is 't hailemoal ain. En den
mouten wie 't n_g even hebben
over de eerappelrooiersloonbelas-
tingamtenoaren. Stumper wat 'n
stoer woord nait Dat proatje dat
is nait woar west heur, d t de am-
te noar op 't land was mit formu-
lieren. En ik zeg aaltied mor zo,
wat nait woar is, mout ook nait
zegt worden. Dij luu worden toëh
aaltie d al mit zwaarde gezichten
aankeken, mor hier hebben zai
gain schuld aan. Ik heb der zulf
gain last van want boven honderd
joar betoal je gain belasten, m >r
kriegen geld tou en zo zai je mor
weer dat der mensen binn'n dij
boas boven boas binn'n. Is mor
ai middel veur, 6ôk honderd joar
worden. Opoe
ADVERTENTIE I.M.
Bestrijdt aandoemngen
van de luchtwegen met
mogelijkheden van de rheumabe
strijding te verbeteren. Dat dit
fonds inderdaad „nationaal" mag
heten, blijkt uit de samenstelling
van bestuur, erecomité en comité
van aanbeveling, waarin aile groe-
peringen van ons volk vertegen-
woordigd zijn.
Grote actie op komst
Het Nationaal Rheumafonds heeft
het plan over enkele maanden een
grootscheepse actie te gaan voeren
in de vorm van een loterij, waarbij
de middenstand volledig zal wor
den ingeschakeld. Nadere medede-
lingen daarover zullen nog volgen.
Maar reeds thans mag de verwach-
ting worden uitgesproken, dat het
Nederlandse volk spontaan zal me-
dewerken aan het welslagen van
deze actie. Want de volksgezond
heid is een zaak dat heeft het
verleden bewezen die ons allen
zéér ter harte gaat.
eerst op het gemeentehuis eensticht is, dat zich ten doel stelt de
ADVERTENTIE I.M.
De burgemeester van het Franse
dorp Chateau Neuf du Pape heeft
bij decreet zijn dorp tôt verboden
gebied voor „vliegende schotels" en
„vliegende sigaren" verklaard. In
het decreet staat, dat overvliegen,
landen of opstijgen van „vliegende
schotels" of „vliegende sigaren" in
het gebied van Chauteau Neuf du
Pape is verboden, ongeacht de na-
tionaliteit van de toestellen. „Vlie-
gende schotels" of „vliegende siga
ren" die toch landen zullen in be-
slag worden genomen. De veld-
wachter heeft opdracht gekregen
op naleving van het decreet toe te
zien.
VREEMDE WRAAK OP
DE JUSTITIE
Een man, die met een doos in
zijn handen het gerechtsgebouw te
Edinburg in Texas binnenstapte,
heeft zichzelf en een deel van het
gebouw opgeblazen. Een geweldige
ontploffing deed de huizen tôt ver
in de omtrek schudden. Er waren
honderden mensen in het gebouw,
maar slechts enkelen liepen lichte
verwondingen op.
Het lichaam van de man werd
door de explosie uiteengereten.
Een klein uur na de ontploffing
vond de politie ook nog een onont-
plofte bom in de hal van het ge
bouw. Zij is er van overtuigd, dat
de man met opzet zichzelf in het
gerechtsgebouw heeft opgeblazen.
HAARFST
Wat vaal'n aal dei bloar'n toch omdeel,
Van tak'n hoog verheef'm
Soms gruin as gras, mor ook verrôt---... vergoan
Het moakt weer ploats veur 't neie leef'm 1
Het d' haafrst nait veul tôt oans te zèg'n
Zôas het vaal'nt blad verteerd
Mout ook het maie van oans nait te gronde
Mout dat nait vot, wat in oans was verkeerd
Het zit te vrôt'n in oans leefms oader
In 't ménselek gemoud,
Het kankert vot, en stroalt niks mooi noar boern
Het dut gain van oans noasten. 'n spiettje goud.
Dat ook de haarfst, in elk van oans te zain is
Vot mit dat rôttend voel
Om ploats te moak'n, veur het neierame
Din het oans leef'm vast en zeker doel I
Kolham. O. StaalKoning.
MEN HEEFT ER ZO geen notie van wat er alle-
maal komt te kijken in een grote stad om ailes naar
goede orde te laten verlopen. Neem bijvoorbeeld de
riolering. Het spreekt ons niet aan. We zijn aan de
putjes aan de kant van de straat gewend en staan er
niet bij stil, wat daar allemaal aan verbonden is.
Hoogstens staat de mens eens versteld als gemeen-
tewerken aan het breken gaat, of wanneer een
nieuwe riolering wordt aangelegd. Zelfs voor het
kleinste dorpje betekent dat een complété omwen-
teling, die maandenlang stagnatie verwekt. De stra-
ten worden opgebroken en de buizen worden soms
meters diep onder de straat gelegd. Dan zijn we nog
maar in een dorpje.
IN PARUS KOMT DAAR MEER VOCJR KIJKEN.
Onder de wereldstad ligt daar de rioolstad. Ge
merkt daar zo niet van, want Parijs is, om zo te
zeggen, ook maar putjesstad. Het rioleringsstelsel is
inderdaad een stad op zich zelf, met grote en kleine (water)wegen.
Parijs moge lange onderaardse gangen hebben, kilometerslange me-
trolijnen, maar wanneer al die grote en kleine rioolkanalen achter el-
kaar worden gelegd, lopen de kilometertjes nogal op: 1400 km, zoiets
van hier tôt aan de Italiaanse grens. En daar loopt ge zo maar over-
heen in Parijs zonder er iets van te merken. Op z'n hoogst vraagt men
zich na een fikse bui af, waar al dat water ineens is gebleven.
ER VAREN SCHEPEN DOOR DE RIOLEN, vertelde ons een Frans-
man. We hebben hem niet geloofd. In de film „De derde man" zijn wa
wel onder de indruk gekomen van de omvang van een stadsriolering,
maar schepen, nee, dat wilde er niet bij ons in. Een witgehelmde
agent, met zijn bekende bâton, heeft ons echter bij hoog en laag verze-
kerd, dat we op een Donderdagmiddag maar eens naar de Madeleine
moesten stappen, de kerk die er uitziet als een Griekse tempel. En dat
hebben we gedaan. Doch niets wees op de aanwezigheid van schepen
in deze enorm drukke buurt.
PLOTS KLONK ER GERAMMEL op de Place de Madeleine. Een
man kennelijk van de gemeentelijke reiniging, trok met een ijzeren
stang een deksel van een zinkput omhoog, vervolgens een ladder en
tenslotte een opgevouwen plaatskaartenhokje en nam daarin zonder
veel ophef plaats. We stonden even paf, stopten daama resoluut op het
geval af, kregen voor een paar francs een kaartje en daalden zak-
doek voor de neus het trapje af, de grond in. Ge verwacht in een
rioolbuis een laten we diplomatiek blijven minder aangenama
geur, maar Parijs was weer anders: een perfect werkend lucntver-
versingssysteem zorgde voor een vrij gezond luchtje.
We belandden aan een vijf meter breed water en werden vriendehjK
in platboomde schuiten de schepen! genodigd en voeren even la-
ter op motorkracht onder de wereldstad door. Wat een sensatie! EiK®
straat van enige allure heeft zijn eigen kanaaltje, de één een groo?
water, de ander een vrij droog adertje. Verder was er eigenlijk ook
niets te zien, doch de stadsreiniging stijgt toch wel even In waarde-
ring. Ge kunt beslist verdwalen onder Parijs, met alleen m de cata-
comben, doch ook in de riolen.
EEN HALF UURTJE LATER staat de bezoeker weer boven de grond
en wordt weer opgenomen in het drukke mensengewriemel. De „stuur-
man" van de schuit vouwt zijn cassa weer op, laat het în de put za -
ken, trapje dito, de deksel komt er weer op. De man steekt rustig w t
een pijpje op en neemt de métro weer onder de grond I
En binnen een halve minuut tippelen weer honderden mensen over
de deksel van het putje, onbewust van het feit, dat dit de ingang M
van rioolstad Parijs. Het is de goedkoopste bezienswaardigheid in dez»
wereldstad J
