Wonen aan de.... Gerrit Imbosstraat
Bekendmaking
Bieb
HET NIEUWSBLAD
Hennep
Oproep
Groep Lehnhoff
Vermoedelijk is de staking
bij de werven door de (na-
zi)-politieman Bouman ge-
meld bij de SD (Sicherheits-
dienst), die haar hoofdkwar-
tier had in het Scholtenshuis
in Groningen. De SD wist
precies welke mannen niet
op het werk waren versche-
nen. De naam van Gerrit Im-
bos was daarbij. Op maan-
dag 3 mei 1943 kwam de be-
ruchte groep Lehnhoff samen
met politieman Bouman, die
toen naast het gemeentehuis
woonde, met een bus voorrij-
den bij de woning van de fa-
milie Imbos. Het was de be-
doeling de jonge Gerrit op te
halen, maar ze namen per
vergissing zijn vader mee.
Bij de ondervraging op het
Scholtenshuis kwamen de
Duitsers er achter dat ze de
verkeerde Gerrit Imbos had-
den meegenomen. Tegen de
avond werd vader Imbos
weer teruggebracht naar zijn
familie, maar toen namen ze
zijn zoon Gerrit mee, die het
advies om onder te duiken
niet had opgevolgd. Hij wil-
de, zo zei hij, zijn eigen
boontjes doppen. Toen de va
der thuis kwam en de zoon
werd meegenomen is er tus-
sen hen beiden geen woord
gewisseld.
Spoorloos
Ook Gerrit werd naar het
Scholtenshuis gebracht, sa
men met enkele andere sta-
kers. Hij zou nooit meer
thuis komen. De volgende
dag, 4 mei 1943, werd Gerrit
met nog 3 anderen terugge
bracht naar Hoogezand. Bij
strocartonfabriek Beukema,
tegenover de woning van
dokter Van der Kooi, werd
de bijna 22-jarige Gerrit Im
bos samen met de anderen
tussen 2 en 3 uur 's middags
gefusilleerd. Zo is het door
getuigen verteld. De licha-
men werden in de auto van
de Duitsers geladen en weg-
gebracht. Waarheen? Dat is
tôt op dit moment niet be-
kend. Het lichaam van de bij
na 22-jarige Gerrit Imbos is
vanaf dat moment spoorloos
verdwenen. Er zijn vermoe-
dens dat de lichamen ergens
in de bossen van Appelber-
gen bedekt met ongebluste
kalk zijn begraven. Dat zou
verklaren waarom er van
hen nooit meer iets is terug-
gevonden. Er is daar inder-
daad een zak met ongebluste
kalk gevonden. Wel heeft de
familie van Gerrit Imbos zijn
identiteitsbewijs en porte
feuille teruggekregen.
Na deze verschrikkelijke
daad werden door dé Duit
sers op meerdere plaatsen in
Foxhol en Hoogezand plak-
katen opgehangen waarop
stond: Ter dood veroordeeld:
Gerrit Imbog. De naam was
verkeerd geschreven, maar
het ging wel degelijk om Ger
rit Imbos. In het Nieuwsblad
van het Noorden van 5 mei
1943 staat op de voorpagina
te lezen:
Door het politiestand-
recht in Groningen wer
den wegens overtreding
der verordeningen van
het Standrecht ter dood
veroordeeld:
Ewold Terpstra, boeren-
zoon
Pailinus Nieuwold, ar-
beider
Gerrit Imbog, klinker
Wilhelm van Rossum stu-
dent
Cornelis Luimstra, lan-
darbeider
Harm Bos, boerenknecht
Het politiestandrecht was in
werking getreden en bekend
gemaakt op 30 april 1943. Het
hield onder meer in dat wie
weigerde te werken, wie
staakte of werknemers uit-
sloot en wie aan openbare sa-
menscholingen deelnam,
principiëel met de dood
gestraft kon worden. Hieruit
kan de conclu s ie worden ge-
trokken dat Gerrit Imbos is
doodgeschoten alleen maar
omdat hij aan de staking
meedeed.
,,Na de berichten over de exe-
cutie wilden wij meer te we-
Gerrit Imbos uit Foxhol
werd op 4 mei 1943 bij de
strocartonfabriek Beukema
door de Duitsers gefusil
leerd, omdat hij meedeed aan
de staking bij scheepswerf
Bodewes in Hoogezand. De
staking bij Bodewes en bij de
andere scheepswerven in
Hoogezand en omgeving was
uitgeroepen omdat de arbei-
ders niet voor de Duitse be-
zetters willen werken. Gerrit
Imbos was pas 21 jaar. Waar
hij is begraven is tôt op dit
moment niet bekend. On-
danks aile nasporingen is
zijn lichaam nooit terugge-
vonden. Bij raadsbesluit van
8 mei 1943 werd de naam van
de Foxholsterhoofdweg ver-
anderd in Gerrit Im
bosstraat".
Gerrit Imbos werd op 21 juli
1921 in Foxhol geboren als
vijfde van de 10 kinderen
van Gerrit Imbos en Geerdi-
na Veld. Zijn vader werkte
bij strocartonfabriek Beuke
ma in Hoogezand. Gerrit
doorliep 7 klassen van de la-
gere school in Foxhol. Moge-
lijkheden om verder te leren
had hij niet. Op zijn veertien-
de moest hij aan het i^erk om
mee te helpen de kost te ver-
dienen voor het grote gezin.
Bij scheepswerf Mulder in
Foxhol en later bij scheeps
werf Bodewes in Martens-
hoek ging hij werken als
klinker". Gerrit was een ge-
zellige jongen die met ieder-
Vervolg van pag. 1
aal in de bibliotheek, waar-
onder een groot aantal com
pact dises.
Hoe het intérieur van de bi
bliotheek zal veranderen is
.op dit moment nog niet dui-
delijk, wel zal het veel ge-
makkelijker worden om boe-
ken te vinden.
De Gerrit Imbosstraat
een goed kon opschieten, ie-
mand waar je op aan kon,
maar die zich niet de wet liet
voorschrijven. In zijn vrije
tijd voetbalde hij als link-
sachter bij de voetbalvereni-
ging FW, de club waarvan
hij vanaf de lagere school tôt
aan zijn dood toe lid is ge-
weest.
Staking
Het gezin Imbos woonde aan
de Hoofdweg 125 (nu de
Woldweg) in Foxhol. Ook na-
dat in mei 1940 de 2e wereld-
oorlog was uitgebroken bleef
Gerrit elke dag gewoon naar
zijn werk gaan bij scheeps
werf Bodewes. Het is 1943.
Op 1 mei breekt er op de
scheepswerven in Hoogezand
en omgeving een staking uit
omdat de arbeiders geen
schepen willen bouwen in op-
dracht van de Duitse bezet-
ter. Hoewel de stakers weten
dat ze waarschijnlijk op
transport naar Duitsland ge-
zet zullen worden, legt op die
mooie zaterdag iedereen het
werk neer. (Er werd in die
tijd zaterdags tôt 12.00 uur
gewerkt). Ook Gerrit Imbos
staakt mee en na het week-
end blijft hij thuis. Hij
denkt: ,,Zo'n vaart zal het
wel niet lopen als ik thuis
blijf. Er wordt immers
gestaakt".
Een groot gedeelt van de 265
duizend gulden zal worden
besteed aan personeels-
kosten. De bibliotheek had
gevraagd om 167 duizend gul
den eenmalig en 80 duizend
gulden structureel. Dat laat-
ste bedrag zou nodig zijn om
2 formatieplaatsen in stand
te houden,
Totnutoe profiteerde de bieb
van een regeling van WVC
waarbij mensen die aan de
bibliotheekacademie stu-
deerden, twintig uur per
week gedurenden vier jaar
konden werken in een biblio
theek. Nu er geen structureel
geld komt denkt Heemskerk
aan het sluiten van arbeid-
scontracten.
Net als overal elders heeft de
automatisering van de bi
bliotheek geen werkelijk ar-
beidsbesparing opgeleverd.
,,Er is gewoon ander werk
voor teruggekomen. Vroeger
wisten we niet waar onze
boeken bleven, hoe vaak ze
werden uitgeleend. Nu kun-
nen we dat feilloos nagaan.
De kwaliteit van de dienst-
verlening is door de automa
tisering vooruit gegaan", al-
dus Heemskerk.
Vervolg van pag. 1
fornie en sloeg aan het vere-
delen. Dat is hem goed ge-
lukt. De rassen Highest Su-
maika, California, Florida en
Skunk Red Hair staan op
zijn naam. Jan Veen heeft er
dikwijls landelijke (uiter-
aard onofficiële) prijzen mee
gewonnen. Trots vertelt hij
dat mede dankzij hem de te-
genwoordige „Nederweed"
beter van kwaliteit is dan de
buitenlandse.
Love en Peace
Maar de hennep wordt toch
gekweekt om als softdrug te
gebruiken? Dan blijkt dat
het ,,Love en Peace-idea-
lisme" van de zestiger jaren
in Westerbroek nog steeds
bestaat. De nu 53-jarige Jan
Veen koestert die idealen nog
steeds: ,,Weed moet vrij te-
koop zijn net als tabak en al-
cohol. Aan weed is nog nooit
iemand dood gegaan, aan al-
cohol wel. Iedereen een veld-
je weed voor eigen gebruik in
de achtertuin of op het bal-
kon en er kwam nooit oorlog
meer zegt hij vol overtuiging,
,,er zou geen competitie meer
zijn en geen concurrentie.
Het was een wereld zoals in
de Oosterse filosofie. Als de
boeren in de Veenkolonien
hennep gaan telen sla je twee
vliegen in een klap. Van de
stengels maak je papier en de
bloemen kun je voor lage
prijzen als weed verkopen.
,,Dan kon je aile fabrieken
wel sluiten, want niemand
was meer zijn bed uit te krij-
gen", reageert zijn vrouw
adrem.
Anarchist
Zijn pacifistische wereldbe-
schouwing heeft Jan Veen
ook op andere manieren in de
praktijk gebracht. Hij was
dienstweigeraar, lid van de
PSP en zelfs twee jaar ge-
meenteraadslid in Hooge-
zand-Sappemeer. Toen had
hij zijn bekomst van het on-
derlinge geharrewar en de
vergadercultuur. ,,Ik ben ei-
genlijk meer een anarchist.
Maar dat heeft niets te ma-
ken met de Bader Meinhof
hoor". Voor zijn werk als
amanuensis bij het Biolo-
gisch Centrum in Haren is
Onze familie zou graag
willen weten wat er met
het lichaan van Gerrit
Imbos is gebeurd. Daar-
om willen wij de lezers
vragen: Wie kan ons hel
pen aan informatie over
Gerrit Imbos, die op 4
mei 1943 is gefussilleerd
en wie weet of vermoedt
waar zijn lichaam is be
graven. Als wij het wis
ten zouden wij eindelijk
rust kunnen hebben. Nu
is er nog steeds een open
plek, waar is onze Ger
rit.... Mocht u iets weten
of een gerucht gehoord
hebben wilt u dan con
tact opnemen met de re-
dactie van het Nieuws
blad, Postbus 29, 9610 AA
Sappemeer telefoon
05980 - 97145, of met
Henk Booy, Saturnus 14,
9602 LV Hoogezand, tele
foon 05980 - 20976.
Aile informatie zal ver-
trouwelijk worden be-
handeld.
De familie
ten komen en de volgende
dag begaven wij ons, vader
was er in elk geval bij, naar
de nazi-politieman Bouman.
Er werd aan hem gevraagd of
Gerrit Imbos er ook bij was,
bij degenen die doodgescho
ten waren. Hij zei toen tegen
ons: ,,Er zijn geen Hooge-
zandsters bij". Achteraf
bleek dat Gerrit er wel bij
was, dat hij wel doogescho-
ten was. Onze ouders dachten
eerst nog, misschien laten ze
hem wel weer los, komt hij
wel weer thuis. Ze hebben
vergeefs op hem gewacht.
Van Gerrit is nooit meer iets
teruggevonden. Bij ons is er
nog steeds een lege plaats, er
is nog altijd een vraagteken.
Vooral op dagen zoals met de
,,dodenherdenking", wij heb
ben dan niets om naar toe te
gaan. En als ik wel eens over
het kerkhof loop en het graf
van mijn familie opzoek, dan
mis ik het graf van Gerrit.
Met dank aan de familie
Veen afgekeurd. Hij houdt
zich nu bezig met het terug-
fokken van oorspronkelijke
huisdierrassen zoals de Gro-
ninger Meeuw (een hoender-
soort) en het Groninger melk-
schaap. Hij schildert, tuiniert
en kweekt dus hennep. Zelf
gebruikt Jan vrij wel geen
weed (,,soms een klein beetje
in een pijp"), omdat hij geep
tabak rookt en ook geen alco-
hol gebruikt. Van ,,hash"
moet hij niets hebben. Het
produkt is hem door de be-
werking veel te ,,onnatuur-
lijk". Hoewel Veen beseft
dat zijn ideeën niet erg pas-
sen in de huidige tijd van de
nieuwe zakelijkheid, ver-
wacht hij dat er betere tijden
komen. Toch heeft hij wel
zorgen over het Europa van
1992. ,,Nederland is nu het
.meest progressief tegenover
soft-drugs. Hoe dat straks zal
gaan....". Is Jan Veen van
plan opnieuw hennep te gaan
kweken? ,,Ik denk dat ik
maar eerst toestemming
vraag aan de Staatssecretaris
van Volksgezondheid", zegt
hij peinzend en ,,och, het
wordt nu toch eerst winter".
MET NIEUWSBLAD - DONDERDAG 20 SEPTEMBER 1990
Verschijnt elke donderdag in een
oplage van 24.000 in de plaatsen:
Hoogezand, Sappemeer,
Kolham, Harkstede, Slochteren,
Schildwoide, Zuidbroek,
Kielwindeweer, Westerbroek,
Waterhuïzen, Foxhol, Zuidlaren,
de Groeve
Kantoor Gorecht Oost 30
Tel./Fax. 05980-24848
Postbus 18
9610 A A «Sappemeer
Redaktie: Persburo Edzes
Tel. 05980-97145
Adv.afd.: Na 18.00 uur
J. Wagt
Tel. 05990-17975
