(Volksblad) Oost-Goorecht en Omstreken nl | 1892 | 24 juli 1892 | pagina 1

m

No. 59.

ZONDAG 24 Juli 1892.

22e Jaargang.

bbiterlard

De Mpion.

•V

52e-Ja.a^aa8;

VAN

FEUILLETON.

BORGESIÏÏS ZGON, SAPPEMEIE,

Inzending van Advertentiën en Ingezonden Stukkon des Dinsdags- en Yrijdapa vends yôôr zes uur by de ïïttgevem

Gelijk recht.

M

h

r

Voor de Gemeenten HOOGEZANBSAPPEMEEE SLQCHTEREN WOORDBSOEK, SUIDBROEK, 55UIDLARRM, HAREN

Dit BLAD verschijnt iederen ZONDAG en WOENSDAG.
ABONNEMENTSPRIJS per drie maanden 85 cents,
franco per post 45 cents.

Enkele nommers 5 cents.

©nz.

U I T G A V E

PRIJS der ADYERTENTIËN Van 15 regels 85 cents,
«dere regel meer 10 cents. Groote letters worden naar plaats-
numte berekend. Abonnement lager. Dezelfde advertentie, in eens
vocr 3-maal plaatsing basteld, i3 de derde plaatsing gratis.

DIENSTREGELING OP

DE STAATS-SPOORWEGEN, AANVANGENDE DEN 1 M El 1882, (TIJD VAN GREENWICH

WEEfiEALENDE R.

Zondag 24 Juli. Maandag 25. Dinsdag26.

Woensdag 27. Donderdag 28. Vrijdag 29.

Zaterdag 30.

Zonsopgang, Zaterdag 30 Juli te 4.17, onder
te 7.54.

Jaar-, paarde- en beestemarkten.

Woensdag 27 Juli, Martenshoek b.

Aile burgers moeten voor de wet gelijk zijn.
Dat is eene zeer bekende uitspraak, maar eene,
die wel eenige toelichting noodig heeftzal ze niet
leiden tôt ongerijmde opvattingen. Intusschen
beteekent ze in den mond des volks allen hebben
gelijke rechten. Er zijn er, die, in dezen tijd
vooralmeenen dat vooral de regeeringspersonen
met ongelijke maat meten. Toen tegen den lsten
Mei in tal van gemeenten en ook in de steden plannen
beraamd werden tôt het houden van een betooging
ten gunste, zooals het heette, van het verkrijgen
van een achturigen arbeidsdag, moest van de
hoofden der politie gevraagd worden of het geoor-
loofd was op dien dag een optocht met vaandels
enz. te houden. In verscheidene gemeenten werd
het toegestaan. Waar de burgemeesters de verant-
woordelijkheid voor het bewaren der orde op zich
durfden nemen, bestond daartegen ook geen bezwaar.
Maar in de steden: in Amsterdam, Leeuwarden,
Groningen enz. werd het verzoek gewezen van de
hand. Men mocht vrijelijk vergaderen, maar op-
tochten met muziek en vaandels, werden verboden.
De opeenhooping van een massa volk op één punt
kon aanleiding geven tôt ongeregeldheden en daar-
om namen de hoofden der politie de verantwoor-
delijkheid niet op zich.

Toen evenwel onlangs in de hoofdstad van ons
vaderland het studentencorps zijn lustrumfeesten
z m vieren, en het plan beraamd werd om met
vaandels en muziek de reunistende oud-studenten
en de afgevaardigden van bevriende corpsen, van
het station te halen, moest ook het verzoekschrift
gericht worden tôt den burgemeester of dit wel
geoorloofd was. Terstond werd de toestemming
gegeven. Het is bekend welke gevolgen deze
handeling gehad heeft. De studenten zijn allerwege
lastig gevallenja men heeft zich zelfs niet ontzien

steenen te werpen naar het hoofd van degenen,
die dan toch aan het geven van toestemming tôt
het houden van een optocht, geheel onschuldig
waren. Dit laatste keurt natuurlijk ieder fatsoenlijk
mensch afmaar er wordt toch gemompeld daar
wordt gemeten met tweerlei maat, daar is geen gelijk
recht voor allen. Om dit te voorkomen heeft men
in den Raad der gemeente Amsterdam in de vorige
week eene poging gewaagd om aan den burge
meester het recht te ontnemen tôt weigering van
een verzoek tôt het houden van optochten. Een
overigens scherpzinnig man durfde bewerendat
die weigering gelijk stond met het weigeren van
het houden eener vergadering, want een optocht
was een vergadering in de open lucht, en het
recht tôt vereeniging is ieder gewaarborgd. Die
poging is niet gelukt en zal ook niet gelukken,
zoolang de burgemeester, als hoofd der politie,
aansprakelijk is voor de handhaving van de orde
in de gemeente.

Maar is er werkelijk inbreuk gedaan op het
gelijk recht voor allen Is het niet ten voile ver-
klaarbaar dat in enkele groote steden geweigerd is
een optocht te houden, die dan toch ten doel heeft
ook aan de tegenwoordige bestuurders der maat-
schappij te toonendat er een partij is in den
lande, voor welke zij bevreesd moeten zijn? Wij
zijn in dit opzicht voorstanders van de meest mo-
gelijke vrijheid. Waar men optochten wil houden
met roode vaandels, laat het toe, maar wanneer
zij die aan optochten deel nemen de orde verstoren,
treedt daar ook op en weet daar te straffenwant
wie de orde verstoort plaatst zich buiten de
maatschappij kan geen rechten doen gelden meer,
hij moet eerst zijne plichten leeren kennen. Maar
er zijn groote steden, waar de hoofden der politie
weten wie aan die optochten met vaandels deel
nemen, bij ervaring ook weten waartoe zulke op
eenhooping van menschen leiden kanen wanneer
men daar optochten als bovenbedoeld weigert
wordt daar onrecht gepleegd Wordt goed besturen
met ook hierin gekend, dat men moeielijkheden
voorkomt

Maar bovendien, we hebben altijd geleerd dat we
geen ongelijksoortige dingenmet elkander vergelijken
kan. En zou het ook hier niet zoo zijn? Als de
burgemeester van Amsterdam aan de sociaal-de-
mocraten weigert op 1 Mei een optocht te houden

en staat het toe aan het studentenkorps in Juni,
is dat dan inbreuk maken op het gelijk recht voor
allen? Wij gelooven het niet. De laatste had
geen ander doel dan oud-studenten eervol binnen
te leiden in de stadwaar zij vroeger het licht
hunner wetenschap verkregen hadden. Maar de
eersten Men moet niet vergeten tegenover welke
partij de bestuurders eener gemeente komen te
staanwanneer van wege de sociaal-democraten
hun een verzoekschrift aangeboden wordt. Hebben
zij vroeger een voortstuwende kracht gevormd
het zou onbillijk zijn dit te loochenen hebben
ze vroeger de oogen geopend voor vele misstanden
in onze maatschappij en zien we reeds de vruchten
van hun vroeger streven, het is in den laatsten
tijd anders geworden. Sedert zij den weg hebben
verlatendie leiden moet tôt hervorming van onze
maatschappelijke toestanden, sedert ze niet meer
het voetspoor willen volgen van een Singer en
Liebknecht in Duitschland, sedert zij zich openlijk
doen kennen als predikers der revolutie, is het
anders geworden. Sedert daar openlijk verheer-
lijkt wordt die sociale-revolutie welke bekend is
onder den naam van de parijsche communemoet
ook ieder die iets van geschiedenis weet en eenige
gevolgtrekking kan maken gevoelen dat men met
het verheerlijken van die sociale-revolutie ook
verheerlijkt de wreedheid, de laagheid en de
dwaasheidwaarmede zij gepaard is gegaan maar
sedert hebben ook zijdie geroepen zijn tôt het
handhaven der orde, dubbel toe te zien, of wel
aan eene partijwaarin zulke onmaatschappelijke
beginselen gehuldigd worden, waarin de oorlog
verklaard wordt aan de geheele maatschappij
rechten kunnen worden toegekend, die zij anders
gaarne zouden verleenen. Ja nog meer sedert
men ook in ons vaderland de anarchisten verheer
lijkt, zelfs die menschen, die in België thans
terecht staanvan wie bekend is dat ze dynamiet
gestolen hebben en schrik, ontsleltenis en onheil
hebben aangericht, sedert men zich niet ontziet
een Ravachol te verheerlijken als held, nu moet
gewaakt worden. Immers die Ravachol is eenvoudig
een boef van de laagste soort, een man die steelt
en moordtwaarom omdat hij gelijk uit het rechts-
geding tegen hem gebleken iseen lekker leventje
wil leiden en te lui is om te werken, en zoo'n
man een martelaar te noemendat is dan zoo erger-

lijkdat iederdie nog eenige sympathie had voor het
streven der sociaal-democraten nu wel genezen zal
zijn. Niet allen die zich nu onder hun vaandel
scharen zullen zoo zijn, neen, velen, als ze beter
mgelicht warendoen niet mede met het revolutie
kraaienmaar zoolang er geen scheuring komt in
de gelederen, zoolang de welgezinden, de hervor-
mingsgezinden zich niet afscheiden van de revolutie-
predikerszoolang is het voor de regeering plicht
toe te zien, en al schijnt er inbreuk gemaakt
te worden op het gelijk recht voor allen, wanneer
aan den een iets geweigerd, wat aan een ander
toegestaan wordt, deze afwijking is plicht voor een
regeering die hare roeping verstaat. Het beginsel
van vrijheid is een kostelijk beginsel, maar als
men daarmede zich zelf een graf delft dan wordt
het tijd dit beginsel te breidelen. Ongewone tijden
eischen ongewone maatregelen. Geweld moet met
geweld gekeerd worden.

Een Dorado voor hen, die klagen over hooge
belastingen, is het stadje Haltern in Westfalen.
Daar ontving den 28en der vorige maand ieder
hurger, hoofd van een gezin, 40 Mark uit de stads-
kas. Daarenboven krijgt ieder burger jaarlijks een
k'Jr hout ten geschenke en mag hij op de stadsweide
twee koeien doen weiden.

De buitengewoon gunstige toestand der gemeen-
tekas spruit voort uit de opbrengst der vele bosschen,
welke stadseigendom zijn.

Vroeger waren er vele zulke welvarende stedekens.

Een vrouw, Agnes Wabnitz genaamd, die te Ber-
hjn tôt 10 maanden gevangenisstraf veroordeeld is
wegens majesteitsschennis en bespotten van den
chiistelijken godsdienst, weigert in de gevangenis
eemg voedsel te gebruiken. Zij heeft nu sinds
ruim een week niet gegeten.

Men heeft wel eens in dergelijke gevallen den
gevangenen met geweld voedsel ingepompt. Misschien
neemt men ook bij haar zijn toevlucht tôt dwang.

Te Florence is een zonderling, Henry Livingstone,
overleden, een 85-jarig grijsaard, wiens grootste
genoegen het was, een rijtuig met 24 paarden te
besturen. Hij deed dit tôt voor eenige jaren; maar
m den laatsten tijd reed hij nog maar met een
zesspan. De oude heer, in dat eene opzicht zoo
overdreven royaal, moet voor het overige zeer
gierig zijn geweest; in schouwburgen, waar hij
gaarne heenging b.v., zat hij altijd op de minste
rangen.

Roman uit den Noord-Amerikaanschen
hurger oorlog,

BALDUIHr Mor,L,HAIJSESr.

59)

«Toegestaan", verklaarde Quinch ongeduldig met
een minachtenden trek op zijn verweerd gelaat, als
ge nu maar zulke wegen kiest, waarop we geen
vijand te vreezen hebben, dan zijt ge volkomen
veilig."

«Daar zal ik wel voor zorgen, generaal de man
moet nog geboren worden, die mij in het spoor
zoeken de baas is. Mijn tweede voorwaarde is, dat
gij mij voor elken dag honderd gulden geeft; dat
lijkt nu wel een groote som, maar gij zit in nood
en ik zou een dwaas zijn, als ik daar geen gebruik
van maakte".

«Ook dat stem ik toe", antwoordde Quinch wre-
velig, «wat nog meer?"

«Nu heb ik nog een heele kleine voorwaarde
erbij, generaal," antwoordde Anders met het on-
noozelste gezicht der wereld, «ik houd van zeker-
heid in zaken en daarom zou ik graag zien, dat
gij mij iederen morgen de 100 gulden uitbetaaldet.
Het zou anders wel eens kunnen gebeuren, dat
de vijand op eens voor onze oogen stond en gij
met uw vrienden in zijn handen vielt dan zou ik
naar mijn geld kunnen fluiten".

«Nu goed dan", antwoordde Quinch, innerlijk
verwoed, dat hij zich door den hebzuchtigen on-
noozelen vreemdeling de wet moest laten stellen.

«Maar nu heb ik ook mijn voorwaarden: gij moet
voortaan altijd naast mij blijven, opdat ik u de
hersens kan inslaan, als gij eenige aanleiding tôt
wantrouwen geeft".

Kitt Anders lachtte dat hij schudde, terwijl hij
uitriep «Generaal je bent een looze vos, maar
gelijk hebt ge. Ja, ik zal bij je blijven, als je het

wilt., zelfs- onder één deken met je slapen".

Zoo werd Kitt Anders de gids van Quinch, die
reeds den eersten dag zijn behendigheid en voor-
zorg leerde waardeeren. Er was niet één onder
de verwilderde bende, die niet met welgevallen
naar de vroolijke verhalen van den jager luisterde,
terwijl het vertrouwen op Quinch herleefde, nu
zulk een bekwame gids hun terzijde stond.

Weinige dagen nadat Kitt Anders zich bij Quinch
had gevoegd, bevond Kapitein Durlach zich met een
afdeeling van 80 man infanterie in een verborgen
dal, niet ver van het Ozark gebergte. Een tweede
afdeeling lag ongeveer een halve mijl verder oos-
telijk, ingesloten door een hoogvlakte. Markolflag
met zijn jagers een eindweegs noordelijk, dieper
in het smalle dal der Neochorivier, eveneens ver
borgen onder de steilafhangende helling der hoog
vlakte. Oliva, Nicodemo en Mary vinden wij hier
terug. De beide Otoes echter ontbreken; deze
zijn met eenige jagers vertrokken, om de prairie
der omringende hoogvlakten in brand te steken.

De opstijgende rookwolken moesten het sein en
de wegwijzer tevens voor Kitt Anders wezen, die,
zooals de lezer ongetwijfeld vermoed heeft, zich
tôt gids van den bandiet Quinch had opgeworpen,
om hem in den val te lokken. De vurige ijver
van Oliva, om den bandiet onschadelijk te maken,
had zich niet alleen aan haar vrienden meegedeeld
ook de manschappen kenden geen grooter verlan-
gen dan de overrompeling van den beruchten
brandstichter en moordenaar. Stipt volgden zij aile
bevelen, terwijl de spanning van uur tôt uur toe-
nam.

Het was een koude Novemberdag. De gure
wind joeg de wolken uiteen; maar aan den west-
lijken horizon vertoonden zich telkens nieuwe. De
nacht beloofde donker te worden. Naar aile rich-
tingen waren op de hellingen wachtposten uitgezet,
om de hoogvlakte te kunnen overzien.

Maurits bevond zich bij zijn broeder, die voor
het legervuur in den kring zijner vrienden zat.

Mary zien we naast Markolf; zij was nu weder
het toonbeeld van bloeiende gezondheid. Aile po-
gingen van Margaretha om haar naar St. Louis of
de GouncilBluffs onder veilig geleide te zenden

waren afgestuit op haar vast besluit, hem niet weer
te verlaten.

Toen hij eindelijk verderen aandrang opgaf, ge-
voelde zij zich onuitsprekelijk gelukkig.

Het was immers het eenige, wat zij wenschte
en hoopte bij haar geliefde te zijn, aile ontbe-
ringen van het soldatenleven met hem te deelen,
te allen tijde over hem te waken en hem met
roerende onderdanigheid te verzorgen. Meer vor-
derde zij niet. In Oliva had Mary een vriendin
gevonden, die al het mogelijke deed om haar lot
te veraangenamen.

Oliva, wier schoon gelaat de sporen van haar
moeilijk, zwervend leven droeg, was nog ernsliger
en stiller geworden. Wel gleed een zonnestraal
over haar trekken, wanneer haar oog op Mary
rustte terstond echter verzonk zij weer in haar
somber gepeins. Alleen, wanneer over Quinch werd
gesproken, kwam er leven in haar gelaat een blos
kleurde haie wangen en haar oogen schoten von-
ken. Uit de enkele woorden, die ze zeide, sprak
zulk een verbittering, zulk een ondragelijke span
ning, dat haar vrienden onwillekeurig angstig voor
haar werden. Nicodemo, die ook dezen avond naast
haar zat, had steeds het oog op haar gevestigd.

Ontmoette zijn blik echter den haren, dan trof
hem een zwijgend verwijt. Zij duldde zijn bezorgd-
heid niet; naarmate zij haar doel naderbij kwam,
was het alsot in hare borst meer en meer de zach-
tere vrouwelijke aandoeningen weken, om alleen
voor den haat, den gevaarlijksten aller hartstoch-
ten, plaals te laten.

Zij zat juist met Maurits in gesprek, toen een
der wachtposten op hen toetrad en eenige woor
den tôt Kapitein Durlach zeide. Nauwelijks had
Oliva ze verstaan, of ze sprong op. «Eindelijk",
riep ze uit en wilde triomf sprak uit haar ge
laat, «ik wist, dat Kampbell geen mispas zou
begaan. Na de vele diensten, die hij ons leger
heeft bewezen, twijfelde ik ook geen oogenblik
aan hem en de anderen evenmin. Zijn aanwijzing
was zelfs den generaal voldoende, om twee eom-
pagniën hierheen te zenden".

«Stipte gehoorzaamheid aan zijn bevelen is noo-
dig, zal het plan slagen. Wij moeten ons daaraan

houden".

Deze woorden van Oliva klonken bevelend; in
haar voile lengte richtte zij zich op, terwijl kalme
vastberadenheid uit haar trekken sprak. Welk een
zonderlinge tegenstelling vormden haar tengere ge-
stalte en haar fijn besneden bleek gelaat met de
verweerde gebaarde mannen om haar heen. Nie-
mand antwoordde met angstigen eerbied zag men
haar aan. Het was alsof zij plotseling eentoover-
macht uitoefende op hare omgeving. Mary stond
naast Markolf. Toen Oliva haar voorbijging, streelde
zij zaeht het donkere haar. «Arm, lief kind", zeide
zij vriendelijk, «vergeet niet, dat uw leven niet
alleen aan u zelf behoort, maar dat gij verplicht
zijt voor uw veiligheid te waken ter wille van
uwen dierbaren vriend".

Met angstigen blik zag Mary Oliva na, toen zij,
door haar vrienden gevolgd, de helling begon te
bestijgen.

Boven gekomen, richtte aller blik zich naar het
westen en noordwesten. De gure wind trof hen
hier met voile kracht scherp teekenden zich tegen
de donkere lucht witte rookwolken af. Op verschillen-
de plaatsen brandde het gras. Eenigen tijd sloegen
allen het schouwspel gade eerst toen de brandende
plaatsen talrijker werden, sprak Oliva op een toon
van voldoening «Het gras is lang en dor en met
behulp van den wind zal de brand zich spoediger
uitbreiden dan onze vrienden, de Otoes, op hunne
paarden kunnen volgen".

«Binnen een half uur is het nacht", zeide Mau
rits «zoolang heeft het vuur noodig om op deze
hoogte te komen".

«Als Quinch niet in den val was geloopen, zou
de heide niet aangestoken zijn. We kunnen er
gerust op wezen, dat ons plan gelukt is. Kitt An
ders schijnt met het horloge in de hand tôt gids
gediend te Ifebben, zoo stipt is hij op den afge-
sproken tijd".

Gedurende dit gesprek werden de rookzuilen
donkerder en breeder; het was alsof ze van ver-
schillende kanten naar één middelpunt zochten.

(Wordt vervolgd.)

Mf

l .Mi

H) I h Ml 1 1 II

OOST-fiOORECHT IN 0MSTREK1K

VAN

te umuo pidrtLaiiig gratis.

Van NIEUWE SCHANS naar HARLINGEN.

Vartr. N.-Sehana *6,56 S,7,20 *8,16 11,15*2,28 5,10 8,23

Winachoten 6,15 ,37,88 8,38 11,30 2,40 5,24 8,88

Scheemda 6.27 3 7,50 8,45 11,48 2,52 5,31 8,46

Zuidbroek 6,40 R 8,1 8,56 11,58 8,3 5,41 8,57

Hoogei&nd 6,53 a 8,14 9,7 12,2 3,14 5,48 9,6

Kropswolde 6,59 8,20 9,12 12,8 3,20 9,11

Aank. Groningen 7,12 8,34 9,25 12,21 8,32 6,6 9,23

Vertr. 7,16 9,35 1,25 4,44 6,12 9,29

Leeuwardon 8,43 11,84 2,68 6,7 7,57 10,54

Aank. Harlingen 9,19 12,10 8,29 6,46 8,38 11,30

De met een gemerkte treinen stoppen aan den Borger-
eompagniesterweg (wachtp. 87)tôt het opnemen van reiziger».
Bovendien mogen aldaar die treinen verlaten reizigers, voor-
zien van plaatBbewijzen naar Hoogezand-Sappemeer. De trein
van 8.16 neemt des Dinadag» geen reizigera op voor Groningen.

V«« TT A "DT TKTr TD"\TVTTiTra™ ncrr i arn

Van HARLINGEN naar NIEXJWE SCHANS.

Vertr. Harlingen

Leeuwarden
Aank. Groningen
Vertr.
Kropawolde
Hoogezand
Zuidbroek
Scheemda
Winachoten
Aank. N.-Schana

*6.10
6,24
6,30
6,41
6,56
7.4
7,20

6,42 8,58

7,23 11,6

8,41 12,24

8,46 *12,88

9,—

9,6

9.15

9,30

9,38

9,52

12,52
12,58
1,9
1,24
1,32
1,48

12,60
1,36
2,48
2,53
3,7
3,13
3,22
3,87
3,45
3,59

2,51

5,26

4,46

7,52

6,4

9,10

*6,12

10,39

6,26

10,53

6,32

10,59

6,43

11,8

6,59

11,28

7,7

11,31

7,23

11,44

De met een gemerkte treinen stoppen aan den Borger-
compagnieaterweg (wachtp 87) tôt het uitlaten van reizigers.
Bovendien hebben aldaar tôt die treinen toegang reizigers
voorzien van terugreiagedeelten van retourbiljetten naar Hoo
gezand-Sappemeer

Sneldienat van Groningen 7,30 naar Amaterdam,

Van GRONINGEN naar MEPPEL—'a BOSCH.

Vertr. Groningen 6,
a Haren 6,9
De Punt 6,17
Vriea-Zuidl. 6,26

7,30

Assen
a Meppel
Zwolle
Aank. Zntfen
Arnhem
'a Boech

6,40
7,55
8,42
9,80 10,41
10,16 11,27

9,40 12,80
9,49
9,57 12,48
10>6

6,15

7.58 10,24

8.59 11,45
9,88 12,42

1,42
2,30

1,4

2.16
3,7

4.17
5,9
6,58

3,38
3,47
8,55
4,4
4,22
5,43
6,38
7,30
8,11 10,30
10,1

6.41

7.42
8.38
9,47

8,-
8,9
8,17
8,26
8,44
10,8
10,48

1,10 4,17

Van GRONINGEN naar DELFZIJL.
Vertr. Groningen 7,25 11,52 1,31 4,53 7,52
a Loppersum 8,30 1,— 2,36 5,58 8,56
Appingedam 8,50 1,19 2,56 6,18 9,18
Aank. Delfzijl 9,— 1,29 3,6 6,28 9,29

welke des avonds te 10,34 aldaar retourneert.

10,40
11,44
12,5
12,14

Van 's BOSCH naar MEPPEL—GRONINGEN.
Vertr. '.Bosch 7>5 l0,6 12,52 8,20

!rîrem 6,— 9>~ 11'40 2.50 5,11

Zntfen 7,3 9,40 12,80 3,87 6,—

Zwolle 5,20 8,88 10,88 1,51 5,8 7 22

Meppel 6,10 9,36 11,18 2,36 5,48 8 18

a Aaaen 7.27 10,50 12,2 3,51 7 7 9 29

a Vriea-Zuidl. 7,45 11,4 4,5 7^21 9,43

De Punt 7,54 11,13 4,14 7,80 9,52

Haren 8,2 11,21 4,22 7,38 10,—

Aank. Groningen 8,10 11,80 12,28 4,80 7,46 10,8

Van DELFZIJL naar GRONINGEN.

Vertr. Delfzijl 5,40 6,52 10,80 1 7 4 12

a Appingedam 5,51 7,5 10,43 1,18 4*24

a Lopperanm 6,15 7,33 11,11 1,42 4,48

Aank. Groningen 7,18 8,38 12,13 2,40 5,48

5,82

7,6
7,46
8,44
9,19
10,9

10,84

8,16
8,27
8.51
9,48

cooOcoo

DOOR

M

i-'i