No. 74
WOENBBÂG 14 September 1892,
22s Jaargang.
De
VAN
BORGE&IÏÏS ZOONSâPPEMEER,
Xuzsndmg' van Advertentien m EJazonden Stukken des PmsAagB- en ¥rp.apavoHda vôér zaa imr bij de Aggravera.
Overzicht van 4 tôt 44 Sept. 4892.
UIT G RU NO.
FEUILLETON.
Voor de Gtemeenten HOOGESAHBSAPFEMEEE,, SLOCHTEBENf M00BJJBB6EK, EUIBBEOIK, IUIDLABEW, HAEElff en».
Dit BLAD verschijnt iederen ZONDAG en WOENSDAG.
ABONNEMENTSPRIJS per drie maanden 85 eeEts
franco per post 45 cents.
Enkele nommers 5 cents
U I T G A V E
PRIJS der ADVER.TENTEËNYan 15 regeis 85 cents,
iadere regel meer 10 cents. Groote letters worden naar plaats-
ruimte bereksnd. Abonnement iager. Dezelfde advertentiein een«
voor 3-maal piaatsing b«st«!d, is de darde plaatsing gratis.
niENSTREGELING OP DE STAATS-SPOORWEGEN. AANVANGENDE DEM 1 ME! 1892 (TIJD VAN GREENWIOH.)
BUITENLAND.
De choiera epidemie in Hamburg schijnt haar
toppunt bereikt te hebben. Het cijfer der aange-
lasten, dat per dag reeds de zeshonderd overschreed,
daalde in het laatst der week tôt tusschen 200 en
300. Het sterfte cijfer per dag blijft echter nog
zeer hoog.
Heeft de stedelijke regeering van Hamburg, zoo-
als uit de rapporten van de hoogleeraren Koch en
Roths is gebleken verzuimd voorzorgsmaatregelen
te nemen, ook op ander gebied blijkt dat daar
ailes zeer ordeloos toegaat. Tôt nu toe hadden
reeds acht familiën officieel bericht ontvangen dat
hunne verwanten in de hospitalen waren overleden,
terwijl die la ter geheel hersteld terugkeerden. Kin-
deren van aan choiera overleden ouders worden op de
schromelijkste wijze door de stedelijke regeering
verwaarloosd, men brengt, ze onder dak, maar voor
het noodige onderhoud wordt op zeer onvoldoende
wijze zorg gedragen, half gekleed vindt men ze
bedelende op straat. Geen wonder dat de bladen
van aile richtingen krachtig tegen dit wanbeheer
protesteeren, bij het ontslag van een paar hoofd-
ambtenaren, die vrijwillig heengingen, zal het dan
ook zeker wel niet blijven.
Nog houdt het vervoer van landverhuizers uit de
zoozeer besmette haven niet op. Président Har-
risson die reeds zulke krachtige maatregelen nam
om het binnendringen der choiera in de vereenigde
staten te weren, heeft nu aan de stoomvaart-onder-
nemingen doen mededeelen, dat wanneer ze voort-
gaan emigranten uit besmette plaatsen aan te voeren,
hun het aandoen van amerikaansche havens geheel
zal worden verboden.
De haven van Genua biedt in de laatste
dagen een buitengewoon en prachtig schouwspel
Op de reede wapperen de vlaggen van tal van
oorlogsbodems, door aile natien die er een vloot
op na houden afgezonden om het feest op te luis-
terefl, dat ter herdenking van de ontdekking van
Amerika door den Genuees Golumbus gehouden
wordt.
Onder de eerstaankomenden was het fransche
eskader, dat door de Italianen bijzonder hartelijk
werd ontvangen. De sterke partij, die de aanslui-
ting van Italie bij de duitseh-oostenrijksche alliantie
ten sterkste afkeurt, had de fransche broeders een
bijzonder goede ontvangst bereid. De koning en
de koningin van Italie die te Genua de feesten
bijwonen ontvingen den franschen admiraal, die
namens den président der fransche republiek het
vorstelijk echtpaar begroette en een eigenhandigen
brief van den heer Garnot overhandigde. Men
verwacht dat de italiaansche regeering bij de feesten
nogmaals officiëeel de verklaring zal afleggen, dat
het drievoudig verbond bovenal den vrede in Europa
wil handhaven. De gespannen verhouding tôt
Frankrijk, die aan Italië op handels- en indus-
triëel gebied zoo groote schade berokkent, door
dat de invoer in Frankrijk aan hooge rechten is
onderworpen, is oorzaak dat de nauwe aansluiting
van Italië bij het verbond der midden-europeesche
staten zooveel bestrijding vindt.
In de transvaalsche republiek is een gewich-
tige kwestie, de verkiezing van den président voor
een tijdperk van vijf jaren, aan de orde. Paul
Kruger wil gaarne met de leiding der zaken blij ven
belast, maar een sterke partij, die ook in 1887
haar invloed deed gelden, wil ofschoon zij de groote
verdiensten van Oom Paul, zooals de président ge-
woonlijk wordt genoemd, erkent, toch niet langer
de belangen der republiek van zijne persoonlijke
en dikwijls eenzijdige beschouwingen afhankelijk
maken. Belangrijke kwesties vooral met betrek-
king tôt de mijnindustrien, het stichten van nieuwe
sleden, grootendeels door ijverige en talentvolle
buitenlanders bewoond, de belangen van den land-
bouw en de verhouding tôt de inboorlingen eischen
groote hervormingen in het bestuur van den staat.
Paul Kruger die op den volksraad een overwe-
genden invloed heeft, nam tôt nu toe die kwesties
niet ter hand en wist ze, zoo zij aan de orde wer-
den gesteld, van de baan te schuiven.
Als nieuwe kandidaat. voor den presidentszetel
is door vele invloedrijke burgers de hoofdrechter
Kotzé gesteld, een man die door een langdurig
verblijf in de Transvaal op de hoogte der zaken is.
In een open brief, vol waardeering voor den tegen-
woordigen président, ontvouwt de heer Kotzé de
redenen waarom hij gemeend heeft die kandida-
tuur te moeten aanvaarden, en verklaart dat daarin
volstrekt niets vijandigs tegen den persoon van den
président.
De heer Kruger heeft op dit schrijven geant-
woord met de mededeeling dat hij 'de door den
heer Kotzé aangevoerde redenen niet kon erkennen,
maar dat overigens hoe de verkiezing ook mocht
uitvallen, zulks geen verandering zal brengen in de
vriendschappelijke verhouding die tusschen hem en
den hoofdrechter steeds had bestaan.
Naar de transvaalsche bladen melden heeft Kru
ger van de beide kandidaten de grootste kans.
Dat was mij ook eene blijdschap, toen daar
Dinsdag middag de troepen van het kamp terug
keerden. Onderscheidene dienstmeisjes, die er een
broer of neef of nog nader in de familie bij hadden,
hadden verlof van hare juffrouwen gevraagd, om
»hem" bij aankomst dadelijk terug te zien, ja, men
beweert zelfs, dat er waren, die bij de weigering
der juffrouw, den dienst en al in de steek hebben
gelaten, om die joyeuse entrée toch niet te missen.
De schutterij-muziek maakte aan onze landsverde-
diging hare opwachting en trok aan het hoofd van
den stoet de stad binnen, terwijl ailes en allen
omstuwd werden door tal van belangstellenden en
nieuwsgierigen, die de door de zon gebruinde sol-
daten bestormden met tal van vragen en mededee-
lingen; zoodat de anders zoo deugdelijke discipline
er nog al wat onder te lijden had. Doch wie zou
daar bij zulke gelegenheid aanmerking op maken.
Niet zoo gauw waren de troepen in de kazerne
aangekomen, of na het bergen van knapzak en
geweer kwam men fluks nog even naar buiten om
de welkomstgroeten en eerste mededeelingen aan
te vullen, daarna aan de schoonmaak en de soep
en een uurtje later hadden onze riepen weer hare
gewone avondstofïage aangedaan en wandelde ieder
soldaat weer met zijn lief straat op, straat af, tôt
het signaal hen ter kooi riep. En nu ze terug zijn
en ook de meeste studenten en toeristen en vacan-
tiehouders in onze stad zijn teruggekeerd, is de
doodsche zomerstilte verdwenen en de oude leven-
digheid en het druk vertier zijn weergekeerd.
Zondag zag het dan ook wederom zwart van wan-
delaars op den Heereweg. Juist was ik daar de
Heerebrug gepasseerd dien middag, of plotseling
draafden mij aile wandelaars in vliegende vaart
voorbij want daar was een man in het water
gevallen. Ik hoorde den geweldigen plomp doch
had er geen erg in gehad. Wie de drenkeling
was Een los werkman, die in den laatsten tijd
geregeld in Hamburg had gewerkt doch thans hier
vertoefde. Of hij gevlucht was voor het gevaar
der choiera, weet ik niet; want voetstoots geoor-
deeld, moest die hem juist welkom zijn. Immers
toen hij de vorige week met een paar kornuiten
een scheerwinkel bezocht, nam hij een scheermes,
en bracht zicli daarmee aan den hais opzettelijk
eene wonde toe. Ja, als men zijne hand niet ge-
grepen had, zou hij zich erger begaan hebben
daar hij bepaald »van kant" wilde. En nu hij
daar Zondag met zijnen kameraad wandelde over
de brug, bekroop hem plotseling weer dezelfde lusl,
en waar het scheermes gefaald had, daar zou nu
de diepe Zuiderhaven herri baat geven. Hij slin-
gerde zich over- de leuning in het kanaal tôt grooten
schrik van al de wandelaars. Doch hij had alweer
buiten den waard gerekend, daar de vriend hem
onmiddellijk nasprong en al zwemmende hem hij
de kleeren greep en zoo weer aan den oever bracht.
't Was een ijselijk gezicht, dien zwemmer daar, die
haast niet voortkon, daar zijne doornatte kleeding
en de drenkeling, die staag beneden de oppervlakte
bleef, hem zoozeer bemoeilijkten in de vrije be-
weging. Menige vrouw onder die honderden toe-
Roman uit den Noord-Amerikaanschen
burgeroorlog,
BAIiDUIN MëLLHABSEN.
72)
Nicodemo en Oliva betrokken een naburig hôtel,
maar dikwijls kwamen ze zich overtuigen van het
toenemend herstel van den kapitein, die onder de
goede zorgen van Margaretha weldra weder de
oude werd. Over den raadselachtigen spion
Kampbell, die zoo plotseling van het tooneel was
getreden, werd weinig meer gesproken. Nieuwe
gebeurtenissen verdrongen de oude en eindelijk
verscheen de dag, waarop de vrede werd gesloten.
Ook in het Slakkenhuis werd niet veel meer aan
de politiek gedaan, ter wille van Oliva, die zich
niet gaarne in het verleden verdiepte. Wie de
schoone jonge vrouw zag, die met zooveel toewijding
aan haar echtgenoot hing, zou zeker in haar niet
den vermetelen jongen ruiter herkend hebben,
wiens hand eenmaal zooveel had meegewerkt tôt
de zege der Noordelijken.
Na het sluiten van den vrede, begon Martijn
Findegern plotseling met veel ijver zijn grootsche
plannen ten uitvoer te brengen. Op een gedeelte
van zijn grond, grenzend aan het Slakkenhuis, werd
een fraai huis gebouwd, dat eerlang door Houston
en Margaretha zou betrokken worden.
De lente was aangebroken, toen Nicodemo en
Oliva zich reisvaardig maaklen voor hun vertrek
naar Texas, waar zijn goederen lagen. Tôt op de
boot deden de vrienden uit het Slakkenhuis hun
uitgeleide; zelfs Vagevuur ontbrak niet. Allen waren
weemoedig gestemd maar hoe groot, ook de afstand
was, die hen weldra zou scheiden, de gemeenschap-
pelijk doorleefde gevaren hadden den grond gelegd
tôt een blijvende vriendschap en het »Tot weerziens
klonk hoopvol en bemoedigend
Zoodra de vrede gesloten was en de dappere
strijders naar hun haardsteden konden terugkeeren,
begaf Maurits Durlach zich naar het Zendingshuis
bij de Council-Blufïs. Hoe zou hij Lydia terugvinden
Zou zij dien zwaren slag, den dood van haar vader,
hebben kunnen dragen? Die vragen lieten hem
geen rust en toen hij eindelijk zijn doel bereikt had
en het Zendingshuis in de verte voor zich zag liggen,
maakte het ongeduld zich van hem meester. De
stoomboot zette hem af; hij beklom den steilen
weg, toen op eens zijn aandacht werd getrokken
door een in het zwart gekleede gedaante, die hem
tegemoet kwam. Nog eenige schreden en hij her-
kende Lydia Rutherfîeld.
Inderdaad, zij was het. Het aanleggen der stoom
boot, toen nog een uitzondering, had haar bewogen
naar den oever te gaan, om wellicht brie ven in
ontvangst te nemen. Zij liep in gedachten verzonken,
met gebogen hoofd. Daar zag zij toevallig op en,
Maurits herkennend, verhaastte zij haar schreden.
Een diepe blos kleurde haar gelaat, tranen sprongen
uit haar oogen, toen zij Maurits haar beide handen
toestak. Hij echter sloot haar in zijn armen en
kuste haar de tranen van de wangen. »Mijn arme
lieveling!" fluisterde hij.
»Nu heb ik alleen u meer over!" bracht Lydia
eindelijk uit, haar gelaat aan zijn borst verbergend.
Bemoedigend en troostend sprak Maurits zijn
geliefde toe; hij beloofde haar al zijn liefde te
zullen wijden, man èn vader voor haar te zulleu zijn.
Met een blik vol innige dankbaarheid zag Lydia
hem aan zij gevoelde dat, ondanks haar smart
over het verlies van haar vader, het leven haar nog
een gelukkige toekomst bood als echtgenoote van
den man, die haar zoo belangeloos en trouw ter
zijde had gestaan in de dagen van gevaar, dien
ook zij had lief gekregen met geheel haar hart.
»Had mijn arme vader het nog maar geweten,
dat ik niet alleen achterblijf, het zou hem het
sterven verlicht hebben!" sprak zij eindelijk.
»Hij heeft het geweten, liefste, ik heb hem ailes
gezegd en zijn laatste woorden waren een zege-
wensch voor ons beider geluk!"
De geestelijke en zijn vrouw verheugden zich
over het weerzien van Maurits Durlach en over de
verloving, die hen niet verrastte. Een droevige
herinnering belette echter een vroolijk feestvieren,
de herinnering aan Mary, de liefelijke bloem der
wildernis, die haar leven voor haar geliefde had
opgeofferd. Niet moede werd men den kapitein
naar al de treffende bijzonderheden te vragen van
haar dood menige traan werd gewijd aan het be-
koorlijke meisje, dat door ieder werd bemind.
Maurits en Lydia lieten vôôr hun vertrek van
het Zendingshuis hun huwelijk in allen eenvoud en
stilte inzegenen door hun vriend Mac Kenney.
Daarna begaven zij zich naar St. Louis, waar zij
zich voorloopig dachten te vestigen.
Martijn Findegern, in wiens huis zij weldra da-
gelijksche gasten waren, kwam echter spoedig met
zijn grootsche plannen voor den dag ten opzichte
van zijn neef. Hij ried hem aan de afgebrande
fabrieken van kolonel Rutherfîeld weer op te bouwen
en het bestuur daarvan op zich te nemen. De
verklaring van Maurits, dat het hem daartoe aan
kapitaal ontbrak, beantwoordde Martijn tôt aller
verbazing met het aanbod, hem tweemaal honderd
duizend gulden als hypotheek te leenen, dat was
voor hem tevens een goede geldbelegging. Niet
minder verbaasd zag Maurits op, toen Martijn hem
naar het doodkistenmagazijn bracht en hem op een
groot, fraai beschilderd uithangbord wees, waarop
met groote letters stond »Meubelfabriek van Martijn
Findegern, Houston en Gebroeders Durlach. Mau
rits bracht zeer hescheiden zijn bedenkiugen in
tegen het: «Gebroeders Durlach" daar hij op raad
van zijn Oom immers al zijn krachten zou wijden
aan de op te bouwen fabrieken in het verre Kansas
en geen deelgenoot van de zaak kan wordenmaar
Martijn verklaarde, dat Markolt op den duur wel
zou terugkeeren en anders was Greta alleen mins-
tens een half dozijn Gebroeders Durlach waai d
Daarmee hield hij de zaak voor afgedaan.
Maurits en Lydia vertrokken spoedig daarop onder
de beste zegewenschen der achterblijvenden naar de
oude woonplaats, waar het Maurits door onvei-
moeiden ijver en stalen wilskracht gelukte, op de
puinhoopen der bezittingen van zijn schoonvailer
nieuwe fabrieken te doen verrijzen, die door net
vertier, dat zij teweeg brachten, het kleine stadje
tôt grooten bloei brachten. Aand de zijde zijner
geliefde vrouw vond hij een duurzaam geluk en
wanneer zij zich le zamen verdiepten in het ver
leden, dan wijdde hij menig woord van waardeering
aan zijn zonderlingen Oom, wiens karakter hij eerst
later naar waarde had leeren schatten.
îyfartijn 's voorgevoel werd bewaarheid. Moede
van het rondzwerven in de westelijke wildernissen,
waar hij vruchteloos vergetelheid had gezocht voor
zijn groote smart, keerde Markolf naar St. Louis
terug als een stil en ernstig man, wien de harde
strijd van het leven voor zijn tijd oud had gemaakt.
Hij verlangde naar een omgeving, waar hij deel-
nemende harten zou vinden, naar een werkkring,
die hoofd en hand zou bezig houden.
»Is daarvoor onze fabriek niet de aangewezen
plaats?" vroeg zijn Oom, de wenkbrauwen hoog
optrekkend en zijn neef uitvorschend aanziende.
Deze antwoordde, zonder eenig aarzelen, toestem
mend. De oude man liet een juichkreet hooren
zijn lang gekoesterde wensch werd vervuld! Hij
verklaarde vol vuur, dat Markolf ongetwijfeld een
uitstekende leerling zou zijn en spoedig met het
edele vak bekend zou worden.
Geen dag later stond Markolf aan de schaatbank
en nauwelijks had hij eenige proeven afgelegd, of
Martijn beweerde reeds aanleg in hem te ontdekken.
Dokter Krehle deelde Martijn's bewondering van zijn
neef, toen deze hem bij het schilderen behulpzaam
was en de leerling weldra den meester overtrof
in smaak en talent.
De tijd spoed voort. Een jaar is voorbijgegaan,
de door Martijn Findegern aanbestele gebouwen zijn
gereed. Het palissanderhouten hek is verdwenen;
in plaats van den verwilderden tuin ziet men fraai
aangelegde bloemperken; naast de door Houston
en Margaretha bewoonde villa, die volkomen bé
ant woord aan de eischen van den tijd, verheft
zich een deftig woonhuis voor Markolf, waaraan
het groote kantoor en de uitgestrekte timmertabriek
met het magazijn grenst. Al de architecten, met-
selaars, timmerlieden en wie ook maar hebben
meegewerkt, zijn betaald, ailes is het eigendom van
Martijn Findegern, 't geen zijn hart met trots en
voldoening vervult. Hij zelf is onveranderd. Nog
altijd bewoont hij met zijn onafscheidelijken met-
gezel, dokter Krehle, het kleine Slakkenhuis, dat
zoo nederig staat in deze rijke omgeving; nog altijd
zocht hij twist met zijn trouwen vriend, om hem
even spoedig de hand der verzoening te reiken,
nog altijd zijn het Gleopatra en Vagevuur, die de
twee oude zonderlingen verplegen en bedienen.
Daar gaat hij heen aan de zijde van zijn geliefde
nicht, den hoogen hoed op, het blauwe schootsvel
voor. Welk een voldoening ligt op zijn gelaat,
hetzij hij het oog richt op de fraaie huizen, op de
weikplaatsen, waar de stoommachine dreunt en
stampt, of op het groote magazijn, dat nooit te vol is.
«Greta, kind, dat had je moeder nog moeten bele-
ven," zeide hij tôt het jonge vrouwtje, dat nog schoon
is als een lentedag, «en wat zou je vader, de ge-
heimraad, er van gezegd hebben, als hij
geweten had, dat de namen van zijn kinderen met
den mijnen op dat uithangbord prijken! Wie had
dat ooit gedacht Hij evenmin als ik, toen hij mij
indertijd de zeshonderd gulden gaf."
«Dat geld was dus een geschenk vroegMagaretha.
«Ja kind, dat wil ik niet langer ontkennen. Ik
wist toen geen beter middel om die trotsche broe
ders van je het geld m handen te spelen, dan een
leugentje orn bestwil. En het kwam hun eerhjk
toe, want op het geschenk van uw vader heefi
groote zegen gerust."
«Een zegen, die zijn kinderen ten goede komt,
beste Oom," zeide Greta met een dankbaren blik
tôt den ouden man opziende.
EINDE.
LkSBLID
OOST-GÛORECHT EN 01STREKEN
VAN
itJlc UU111XUCJLO
U I L. n u I m- u u a*- *iiT»Tiiar oAorm I \r..>a i3f\vnu aiï/thjtpt ai>av
V»a NIEUWE SC1IANS riaar HARLINGEN.
Vertr. N.-8cham *5,55 5,7,20 *8,16 11,15*2,28 5,10 8,28
Winsolioten 6,15 ^7,88 8,88 11,80 2,40 5,24 8,88
Soheeruda 6,27 J 7,50 8,45 11,48 2,52 5,31 8,46
Zuidbroek 6,40 Q 8,1 8,56 11,53 8,3 5,41 8,57
Hooeez&nd 6,58 a 8,14 9,7 12,2 8,14 5,48 9,6
Kropswolde 6,59 S 8,20 9,12 12,8 8,20 9,11
A«Hk Groningen 7,12 8,84 9,25 12,21 8,32 6,6 9,28
V-rtr 7,16 9,35 1,25 4,44 6,12 9,29
Leeuwarden 8,48 11,84 2,58 6,7 7,57 10,54
A»ik. Harlingen 9,19 12,10 8,29 6,46 8,33 11,30
De met een gemerkte treinen stoppen aan den Borger-
compagniesterweg (wachtp. 87)toi het opnemen van reizigers.
Bovendien mogen aldaar die treinen verlaten rangers, voor-
zieii van plaatabewijzen naar Hoogezand-Sappemeer. De trem
van 8.16 neemt des Dinsdags geen reizigers op voor Groningen.
V»u HARLTNGEN naar NIEUWE SCHAN8.
Vertr. ilarlingeu
Leeuwarden
Aank. Groningen
Vertr.
Kropswolde
Hoogezand
Zuidbroek
Sckeemda
D Winschoten
Aank. N.-Sohans
*6.10
6,24
6.30
6,41
6,56
7.4
7,20
6,42 8,58
7,28 11,6
8,41 12,24
8,46 *12,88
9,—
9,6
9.15
9,30
9,38
9,52
12,52
12,58
1,8
1,24
1,82
1,48
12,50
1.36
2,48
2,53
3,7
3,13
3,22
3.37
3,45
3,59
2,51
4,46
6,4
*6,12
6,26
6,32
6,48
6,59
7,7
7,28
5,26
7,52
9,10
10,39
10,53
10,59
11,8
11,28
11,31
11,44
De met een gemerkte treinen stoppen aan den Borger-
compagniesterweg (wachtp. 87) tôt het uitlaten van reizigers.
Bovendien hebben aldaar tôt die treinen toegang reizigers,
voorzien van terugreisgedeelten van retourbiljett*n naar Hoo
gezand-Sappemeer.
Sneldienet van Groningen 7,30 naar Amsterdam
Van GRONINGEN naar MEPPEL—'s BOSCH.
Vertr.
Aank.
Vertr.
I»
Aank.
welke
Groningen 6,
Haren 6,9
De Pnnt 6,17
Vries-Zuidl. 6,26
Assen 6,40
Meppel 7,56
ZwoÛe 8,42
Zutfen
Arnhem
's Bosch
7,80
9,40 12,80
9,49
9,57 12,48
10,6
8,88
8,47
8,55
4,4
4,22
5,43
6,38
7,80
8,11
7.58 10,24 1,4
8.59 11,45 2,15
9,88 12,42 3.7
9,80 10,41 1,42 4,17
10,16 11,27 2,80 5,9
1,10 4,17 «,58 10,1
Van GRONINGEN naar DELFZIJL.
Groningen 7,25 11,52 1,31 4,58
Loppersum 8,30 1,-2,36 5,58
Appingedam 8,50 1,19 2,56 6,18
Delfzijl 9,— 1,29 3,6 6,28
des avonds te 10,84 aldaar retourneert.
6,16 8,—
8.»
8,17
8,26
8.41 8,44
7.42 10,8
8.38 10,48
9,47
10.80
7,62
8,56
9,18
9,29
10,40
13,44
12,5
12,14
Yan 's BOSCH naar MEPPELGRONINGEN.
Vertr. 's Bosch
Arnhem
Zutfen
Zwolle
Meppel
Assen
6,20
6,10
7,3
8,88
9,36
7,5 10,6
9,— 11,40
9,40 12,80
10,88 1,51
7.27 10,50
Vries-Znidl. 7,45 11,4
De Punt 7,54 11,18
Haren 8,2 11,21
Aank. Groningen 8,10 11,80
Van DELFZIJL
Vertr. Delfzijl 5,40
Appingedam 5,51
Loppersum 6,16
Aank. Groningen 7,13
12,52
2.50
8,87
5,8
5,48
7,7
7,21
7,80
7,38
12,28 4,30 7,46
11,18
12,2
8,51
4,5
4,14
4,22
4,3
naar GRONINGEN
6,52 10,80 1,7
7,5 10,43 1,18
7,38 11,11 1,42
8,88 12,18 2,40
8,20
5.11
6,-
7,22
8,18
9,29
9,48
9,52
10,-
10,8
4.12
4,24
4,48
5,48
5,82
7,6
7,46
8,44
9,19
30,9
10,84
8,18
8,27
8.51
9,48
DOOR
