(Volksblad) Oost-Goorecht en Omstreken nl | 1892 | 30 november 1892 | pagina 1

"IjîtTHïjmx

Ko. 96

WOEHSDAG 30 November 1892.

22e Jaargang.

AAN DE SPEELBANK.

VAN

BOR01SIIJ8 ZOON, SAFP1MREB

Inzending van Advertentiëa en Xngezonden Stnkkan des Binsdags- en Vrijdap&yQnàg vààr zes uur by de ïïitgevers.
DIENSTREGELING GP DE STAÂTS-SPOORWEQEN, AANGEVANGEN DËN 1 OCTOBER 1892. (TIJD VAN GREENWICH.)

Bij deze courant hehoort een hijvoegsel.
Overzicht van 20 tôt 27 Nov. 1892.

FEUILLETON.

Voor de Gemeenten HOOGEZANT)8AFPEMKER SLOOHTHEEN MOGSDB&QEX, STJXDBBOEE, ITJIDLAEEM, HARKN en*.

Dit BLAD verschijnt iederen ZONDAG en WOENSDAG,
ABONNEMENTSPRIJS per drie maanden 85 <26b4b9
franco per post 45 cents.

Enkeîe nommers 5 cents.

U I T G A V

PRIJS der ADVERTENTIËNVan 1—5 regels 85 cents,
i«dere regel meer I© cents. Groote letters worden naar plaats-
niirnte berekend. Abonnement lager Dezelfde advertentiein een«
voor 3-maal plaatsing besteld, is de derde plaatsiag gratis.

BUITENLAND.

De duitscbe rijksdag is door den keizer geopend
met een troonrede die op de afgevaardigden een
ailes behalve gunstigen indruk maakte, en met
diep stilzwijgen werd aangehoord. Hoewel de keizer
constateerde dat de betrekkingen met de verschil-
lende buitenlandsche mogendheden vriendschappelijk
waren, en de toestand van landbouw, handel en
industrie in het binnenland niet zeer rooskleurig
was, kondigde hij de reeds zooveel besproken mili
taire welten aan, die in hooge mate de lasten op
de natie gelegd zullen verzwaren.

Gaprivi, de rijkskanselier, lichtte den dag na de
opening de voorstellen nader toe. Hij begon met
te zeggen dat hij niet door wapengekletter de leden
verschrikt wilde maken, er dreigde op heden geen
oorlogsgevaar. Den Gzaar schetste hij als een
vredelievend man, die zoolang hij rijkskanselier was
Duitschland in geen enkel opzicht iets had in den
weg gelegd, Frankrijk was ook vredelievend. Maar
de toekomst De groote wapeningen van russische
en fransche zijde voorspelden niet veel goeds. De
kans op een oorlog in de toekomst waarbij Duitsch
land genoodzaakt zou kunnen worden aan twee
zijden front te maken had de regeering tôt dit
voorstel geleid, al erkende hij dat de financieële lasten
in de gegeven omstandigheden zwaar zouden zijn.

Drie uur lang was Gaprivi aan het woord, voor-
namelijk om te bewijzen dat Duitschland ook in
1870 vredelievend was en door Frankrijk tôt den
oorlog gedrongen werd. Een reeks van tôt dusver
geheim gehouden dépêchés uit het archief van het
ministerie van buitenlandsche zaken werden in den
rijksdag voorgelezen, om voor de gansche wereld,
zooals Gaprivi zich uitdrukte, het bewijs televeren
dat de aanvallen op Duitschland's vroegere politiek
ongegrond waren. Von Bismarck vervalschte toen
geen dépêchés, zooals de geruchten willenhij
handelde strikt in den geest van zijn koning en gaf
diens eigen woorden terug. Evenals toen is nu
ook Duitschland's politiek op den vrede gericht,
de wapeningen dienen alleen tôt tegenweer. Waar
het geld vandaan moet komen om de nieuwe uit-
gaven te dekken weet men nu ook. Het hier, de

brandewijn en de beurszaken zullen zwaarder worden
belast, de tabak wordt ontzien. De wijze waarop
èn de Keizer èn Gaprivi zich voor de ontwerpen
hebben verklaard is van dien aard, dat zoo de
rijksdag niet wil, een ontbinding zeker is.

Ook het italiaansche parlement is geopend.
De nieuwe verkiezingen hebben de regeering een
goede meerderheid bezorgd, vele radicalen zijn niet
herkozen, en het nieuwe kabinet komt met een
rijk programma voor de kamer. De koning, die
persoonlijk de ziltingen opende, kondigde aan dat
het evenwicht op de begrooting verkregen was
zonder verhooging der belastingen. Bezuinigd zal
worden op de leger-uitgaven, voor zoover de weer-
baarheid des lands dat toelaat. Tal van hervor-
mingen op sociaal gebied worden beloofd, openbare
werken zullen worden aangelegd, de wetten op het
onderwijs en de reehteilijke macht zullen worden
herzien, kortom het nieuwe kabinet zal zich wijden,
zooals de koning zich uitdrukte, aan de oeconomische
en intellectueele wedergeboorte van Italie, om het
land sterk, welvarend en groot te zien, zooals zij
het zich dachten, die geleden hebben en gestorven
zijn voor Italie. Dat het zoo worde.

Sedert de dagen van Boulanger is er in
Frankrijk zeker geen kamerzitting zoo rumoerig en
woest. geweest, als die waarin de schandalen en
knoeierijen der Panamamaatschappij werden aan
de kaak gesteld. Maar noch in de fransche kamer,
noch in de pers is een woord ten nadeele gezegd
van de Lesseps, den grooten Franschman, zooals
hij door zijn volk genoemd wordt; men erkent,
dat onder zijn naam door omkooperijen van kamer-
leden voordeelen zijn bedongen, dat hij onvoor-
zichtig gehandeld heeft door zijn vertrouwen te
schenken aan de fînanciëele leiders zijner tweede
grootsche onderneming, dat hij zijn krachten heeft
overschat, maar aan zijn eerlijkheid twijfelt men
niet, hij zelf behoort onder hen die schatten bij de
nieuwe onderneming hebben verloren.

De verkiezing van de leden der commissie van
onderzoek gaf nog tôt een paar rumoerige zittingen
aanleiding. Thans heeft zij hare werkzaamheden
aangevangen. Het verhoor van Delahaye, de afge-
vaardigde die de zaak in de kamer ter sprake
bracht, moet niet het gewenschte licht hebben
verspreid. Hij bleef bij de algemeenheden in de
kamer aangehaald, en noemde slechts de namen

van een oud-afgevaardigde en een overleden minister,
er bijvoegende dat h y geen materiëele bewijzen had,
maar slechts moreele, welke hij evenwel ook niet
kon mededeelen. Het onderzoek zal zeker geruimen
tijd vereischen voor een rapport aan de kamer
kan worden voorgelegd.

BINNENLAND.

De 2e kamer heeff, als naar gewoonte, weder
op zeer breedvoerige wijze de discussies over de
indische begrooting aangevangen. De geheele week
is daarmede heengegaan en nog is zij met dien
arbeid niet gereed; voor 6 December kunnen de
beraadslagingen over de staatsbegrooting nu nietaan-
vangen. Telken jare doet zich het verschijnsel
voor dat de begrooting voor nieuwjaar niet is af-
gehandeld, alleen een andere wijze van werken, en
een beperking der breedsprakigheid van vele leden,
kan daarin verandering brengen.

Het is voor een leek, niet bekend met indische
zaken, hoogst moeilijk de discussies over de ver-
schillende onderwerpen te volgen, dit is misschien
ook de reden dat vele afgevaardigden niet ter ver-
gadering verschenen.

De heer Van Houten was een der grootste woord-
voerders over 'sministers beleid. De nieuwe be
lastingen in Indië keurde hij af, de nieuwe Atjeh
politiek juichte hij toe, en betoogde dat de minister
in Indië geen libérale staatkunde volgt, en zich te
veel houdt aan den gouverneur-generaal door het
vorig kabinet benoemd.

Een belangrijk amendement van dien spreker,
om aan te dringen op geleidelijke opheffing van
het koffiemonopolie werd aangenomenofschoon
vele leden den tijd nog niet gekomen achtten om
die cultuur aan den inlander over te laten.

De gehouden discussies brengen den indruk te
weeg, dat de libérale kamerleden den minister in
de libérale richting wilden dry ven, en niet tevreden
waren met het onderzoek dat op vele belangrijke
punten in Indië is aanhangig gemaakt.

Een plan van den minister tôt verdediging van
Java zal na afloop van het winterrecès in geheime
zitting worden behandeld.

o»o

De winter komt en de geregelde uitkeeringen
voor armenzorg zijn weer aanstaande. En wie nu

het jaarverslag van den toestand onzer gemeente
onder de oogen krijgf, die zal moeten erkennen,
dat de steeds klimmende uitgaven voor armenzorg
groote zorg voor de toekomst baren En als men
daarbij bedenkt, dat in ons land de wetten voor-
schrijven »dat de ondersteuning der armen wordt
overgelaten aan de kerkelijke en bijzondere instel-
lingen van weldadigheid" en dat »geen burgerlijk
bestuur onderstand mag verleenen aan armen, dan
na zich te hebben verzekerd, dat zij dien niet van
die instellingen kunnen erlangen en dus slechts bij
volstrekte onvermijdelijkheid," zoo zal men licht
inzien, dat de duizenden, welke de gemeente voor
armenbedeeling uitgeeft, nog maar een klein deel
zijn van al wat in eene stad als de onze voor de
armen wordt verstrekt. Als wij eerst eens denken
aan al 't geen de verschillende kerkgenootschappen
doen en verder de commissie van onderstand, de
Vincentius-vereeniging, de commissie voor brood en
koffiebedeeling, de commissie voor den soeppot, de
commissiën voor Sinterklaas, Kerst- en Nieuwjaars-
bedeeling, en verder de particulière armenzorg:
het teekenen op lijsten, het geven van aalmoezen,
het houden van weldadigheidsloterijen, enz. enz.
dan eerst beseffen wij, hoevele duizenden en nog-
maals duizenden in onze stad jaarlijks voor de
armenzorg worden geofferd. En daarnevens heeft
men de wetenschap, dat bij centralisatie of het
brengen in ééne hand van die armenzorg duizenden
bespaard konden blijven en dat tegelijk de bedeeling
dan nog veel beter aan haar doel zou beantwoorden
en veel kiescher en practischer en vruchtdragender
zou zijn. Veel wordt er thans gegeven zonder
onderzoek; veel, dat slechter in plaats van beter
maakt. Leugen, overdrijving en brutale driestheid
komen aan het beste en grootste part eerlijke en
stille armoe staat met bedauwde kaken van verre.
Daarom is en blijft het zoo jammer, dat er tôt
nog toe geene ernstige pogingen zijn aangewend,
om ailes in ééne hand te brengen verschil van
godsdienst en traditie, oude gewoonten en sieur
staan daarvoor blijkbaar te veel in den weg. Toch
verdient de zaak voor onze en iedere andere ge
meente overweging, en de proef te Elberfeld en
andere steden, thans ook te Assen en elders ge-
nomen, doet de voordeelen van centralisatie ten
duidelijkste uitkomen.

In de zaak der studenten is dezer dagen door
de directie der Harmonie gericht en schorsing aïs
lid op enkelen toegepast. En de zaak is en blijft
jammer. Want waar de Harmonie niet staat of
valt met de studenten, daar ware toch één band
zoozeer gewenscht omdat in geene enkele stad de
aansluiting tusschen burgers en studenten nauwer
is dan bij ons. De fout is en blijft, dat denapret
eener kroegjool niet past op een concertavond in
de Harmonie. En naar buiten uit geeft het voor
den vreemdeling- weer zulk een verkleineerend idee

Novelle uit het Duitsch
DOOR

A. G. v. SUTTJiER.

4)

«Ik vond het lastig het tamelijk dikke boek mee
op reis te. nemen en nu teeken ik aile bijzonder-
heden aan in een klein notitieboekje, dat ik later
tehuis overschrijf."

Waltersberg wilde zijn bezoek niet te lang rek-
ken, hij maakte dus van een pauze gebruik om
op te staan.

Mevrouw von Blansko zeide wel tôt weerziens,
maar zij legde geen bijzonderen nadruk op die
woorden, zoodat Waltersberg dacht, dat het bij
dit eene bezoek wel zou blijven. Hij wilde juist
de gang ingaan, toen jufïrouw Sibel haastig achter
hem aankwam.

«Och mijnheer von Waltersberg, u moet ons
toch heel vaak komen bezoeken. Uw bijzijn heeft
op mevrouw zulk een goede uitwerking gehad,
dat kon ik zien, en ge kunt niet denken met hoeveel
sympathie Hannie over u spreekt!"

Nu werd het hem toch te erg. »Juffrouw
Sibel," zeide hij op scherpen toon, »ik moet u
ronduit bekennen, dat uw al te vriendelijke tege-
moelkoming mij onaangenaam treft. Het schijnt
wel, dat gij met voordacht mij met uw leerlinge
in aanraking wilt brengen. Waar moet hetheen?
Ik ben twee en veertig jaar, het jonge meisje
hoogstens achttien. Wat verwacht gij van haar
en van mij?"

«O, mijnheer von Waltersberg ge miskent mijn
goede bedoelingen, ge begrijpt mij geheel verkeerd,
ik

»Maar wien gelden die goede bedoelingen Ik
ben een vreemde, zoowel voor u als voor de familie,
met wie gij mij tôt elken prijs in nadere betrek-
king wilt brengen. Aan wie kan er dus een dienst

bewezen worden, en waarin kan die dienst be-
staan?"

«Ik weet werkelijk antwoordde ze aarzelend,
met een diepen blos van verlegenheid op het goed-
hai tig gelaat. «Ge hebt misschien gelijk, het was
indringend van mij, neem het mij niet kwalijk,
werkelijk, de bedoeling was goed. Maar natuurlijk,
als u de omgang niet bevalt

«Dat heb ik niet gezegd, maar ik wil gaarne
mijn eigen weg gaan en vrij zijn in de keuze
mijner vrienden. Ge moet het mij ten goede
houden, jufïrouw Sibel, maar ik ben een vriend
van oprechtheid en sedert eenige dagen gevoelde ik
behoefte u mijn meening te zeggen."

II.

Waltersberg had zich nog niet vaak zoo slecht
geslemd gevoeld als den avond en zelfs nog
den volgenden morgen na deze rondborstige ver-
klaring. Hij besloot, teneinde zich die dwaze zaak
uit het hoofd te zetten, nog eens naar Monte-Carlo
te gaan.

Hier aangekomen, wandelde hij door het park,
waar ailes in de weelderige pracht van den zuide-
lijken plantengroei stond. Hij kwam geen beken-
den tegen; allen waren ongetwijfeld naar Nizza,
waar een slierengevecht plaats had, een vermaak,
dat geen genade in zijn oogen kon vinden. Na een
uur door het heerlijke park gedoold en zijn hart
opgehaald te hebben aan de schoone omgeving,
sloeg hij den weg in naar het Casino, om eens
een kijkje in de speelzalen te nemen. De speel-
fafels waren allen reeds bezet en veel toeschouwers
verdrongen zich om de spelers, die vol ijver, na
elk nummer, cijlers opschreven en berekenden om
daarna hun goud te wagen en in den regel te
verliezen. Waltersberg liep van de eene tafel naar
de andere en wilde juist in de laatste zaal gaan,
toen zijn oog toevallig op een speler viel, in wien
bij Hannie's vader meende te herkennen.

Neen, hij moest zich vergist hebben! En toch,
hij was het, inrouw gewaad, maar oogenschijnlijk
door geen andere gedachte bezield, dan of de rol-
lende kogel wel in het gewenschte vakje zou komen,
«Een vreemde manier om een pas overleden doch-

ter te betreuren," dacht von Waltersberg, terwijl
hij achter hem ging staan om zijn spel gade te
slaan. Op het gelaat van den heer von Blansko
was duidelijk een ailes verferende hartstocht te lezen;
wel zette hij eerst slechts enkele goudstukken op,
maar zijn handen beefden van koortsachtigen haast
en zijn oogen volgden met wilden blik den kogel,
die nooit viel, waar hij hem wenschte te zien.
Nadat hij een paar maal verloren had, verhoogde
hij zyn inzet, doch met even slecht gevolg daarna
liet hij een bankbillet van duizend gulden wisselen
en bezette terstond een reeks nummers met de
helft van het bedrag. Weder tevergeefsl Nu
wierp hij het overige op rood zwart kwam te
voorschijn Een tweede bankbillet werd gewisseld,
een derde en toen het eene stapeltje goud na het
andere was verdwenen, sprong hij op om aan een
andere tafel zijn geluk te beproeven.

»Dwaas Gevoellooze dwaas mompelde*Walters-
berg. »Als dat uw wijze van troostzoeken is, dan
beklaag ik uw arme familie.". Een gevoel van
verachting maakte zich van liem meester, maar
toch volgde hij den heer von Blansko naar de andere
speeltafel, waar deze reeds een plaats had veroverd.

Weer werden bankbilletten gewisseld en weer
werd al het goud verloren. Daarna ging hij verder
naar een andere zaal, maar overal speelde bij met
hetzelfde ongunstig gevolg. De man had in den
tijd van een uur zeker wel tienduizend gulden
verloren.

Eindelijk scheen hij er genoeg van te hebben;
hij sprong haastig op en snelde naar den uitgang.
Wellicht was zijn beurs uitgeput.

Als door een onweerstaanbare macht gedreven,
volgde Waltersberg hem, terwijl hij het terras
afging en den weg naar het station insloeg. Hij
zag hem een kaartje nemen naar Mentone, nam
daarna zelf ook een, zonder echter te weten waar-
om. Ja, hij bleef den man zoo dicht op de hielen,
dat hij in denzelfden wagon met hem kwam te zilten.

Mijnheer von Blansko zag verdrietig den anderen
kant het venster uit. Op eens echter keerde hij
zijn hoofd om, nam zijn medereiziger op en zeide,
met de hand naar den hoed tastend «Mijnheer von
Waltersberg, als ik mij niet vergis?"

Waltersberg antwoordde bevestigend. Zijn reis-
genoot hield nu een lange rede over de onzedelijk-
heid van de speelbank. »Ik begrijp niet," zoo
eindigde hij, «hoe men zoo gek kan zijn geld te
verspelen aan menschen, die het zoo duidelijk op
de beurzen der reizigers hebben afgezien."

«Hebt ge het nooit beproefd?" vroeg von Wal
tersberg.

«Nooit, en ik zal er mij ook nooit toe laten
overhalen."

«Het is altijd goed als de mensch trouw kan
blijven aan zijn beginselen, maar ik beken, dat ik
niet zoo vast van karakter ben, hoewel ik altijd
binnen zekere grenzen weel te blijven."

«Meen dat toch niet. Als ge eens aan dendui-
vel vervallen zijt, heeft hij u ook voor altijd in
zijn klauwen." Een oogenblik stilte volgde op deze
verzekering, daarna ging de heer von Blansko
voort: «Ge gaat zeker dikwijls naar Monte-Carlo?"

«Ja, van tijd tôt tijd."

«Zijt ge morgen ook van plan te gaan?"

«Neen, en de volgende dagen ook niet, want ik
ben voornemens een uitstapje te doen naar Genua,
dat mij tenminste een week tijd zal kosten."

«Gij doet er wel goed aan uw tijd anders te
gebruiken," zeide mijnheer von Blansko goedkeurend.

Waltersberg las intusschen zeer duidelijk in het
gelaat van zijn reisgenoot de voldoening, dat hij voor
eenige dagen van een lastigen getuige bevrijd zou
zijn. Hij gevoelde geen lust zich verder in een
gesprek met dien huichelaar in te laten, en nam
een courant uit den zak, waarin hij zich verdiepte
tôt Mentone bereikt was.

Den volgenden morgen vertrok hij naar Genua
vanwaar hij eerst een week later terugkeerde. Van'
tijd tôt tijd was de gedachte aan Hannie hij hem
opgekomen, maar die herinnering had veel van het
aantrekkelijke verloren, daar tegelijk met haar be-
vallig persoontje ook het beeld van haar vader
hem voor den geest kwam.

Zou von Blansko deze week vlijtig gebruikt
hebben om aan zijn hartstocht toe te geven?

(Wordt vervolgd.)

VOLKSBLlD

OOST-eOOREGHT EN OMSTREIEN.

VAN

Van NIEUWE SCH ANS naar HARLINGEN.

Vertr. N.-Sohan. *5,52 *7,27 11,15 *2,28 5,10 8,28

Winsehoten 6,9 7,47 11,30 2,40 5,24 8,88

Soheemda 6.21 7,59 11,48 2,52 5,81 8,46

Zuidbroek 6,34 8,11 11,58 3,8 5,41 8,67

Hoogezand 6,48 8,25 12,2 8,14 5,48 9,6

KropBwolde 6,55 8,32 12,8 8,20 9,11

Aank. Groningen 7,9 8,46 12,21 8,82 6,6 9,23

Vertr. 7.16 9,35 1,25 4,44 6,12 9,29
Leenwarden 8,43 11,84 2,58 6,7 7,57 10,54

Aank. Harlingen 9,19 12,10 8,29 6,46 8,83 11,80

De met een gemerkte treinen «toppen aan den Borger-
eompagniesterweg (waohtp. 87)tôt het opnemen van reiiîger».

Bovendien mogen aldaar die treinen verlaten reizigersvoor-
zien van plaatBbewijzen naar Hoogezand-Sappemeer.

Van HARLINGEN naar NIEUWE SCHANS.

Vertr. Harlingen 6,22 7,58 12,50

Leenwarden 7,8 11,6 1,86

Aank. Groningen 8,21 12,24 2,48

Vertr. *6.00 8,46 *12,88 2,58

Kropswolde 6,14 9,12,52 3,7

Hoogezand 6.20 9,6 12,58 3,18

Zuidbroek 6,31 9.15 1,9 3,22

Soheemda 6,16 9,30 1,24 3,87

Winsahoton
Aank. N.-Sehan>

6.58
7,8

9,38
9,52

1,32
1,48

8,45
3,59

2,51 5,26

4,46 7,52

6,4 9,10

*6,12 10,41

6,26 10,55

6,32 11,1

6,43 11,10

6,59 11,25

7,7
7,2

11,88
11,46

De met een gemerkte treinen atoppen aan den Borger-
compagniesterweg (wachtp. 87) tôt het uittaten van reizigera.
Bovendien hebben aldaar tôt die treinen toegang reizigers,
voorzien van terugreisgedeelten van retonrbiljetten naar Hoo
gezand-Sappemeer.

Sneldienst van Groningen 7,80 naar Amsterdam,

Van GRONINGEN naar MEPPEL—'s BOSCH.

Vertr. Groningen 6,
Haren 6,9
m De Punt 6,17
Vries-Zuidl. 6,26

7,80

Aank.

Assen

Meppel

Zwolle

Zntfen

Arnhem

'b Bosch

6,40
7,55
8,42
9,80 10,41
10,16 11,27

7,58 9,53
8,52 11,88
9,38 12,42
1,42
2,80

9,8 12,80
9,12
9,20 12,48
9,29

1.4

2.16
8,7

4.17
5,9

8,88

8.47
8,55
4,4
4,22

5.48
6,85
7.85
8,19

6,58 10,4

1,10 4,17

Van GRONINGEN naar DELFZIJL.
Vertr. Groningen 7,85 11,52 1,31 4,53
Loppersum 8,40 1,2,36 5,58
Appingedam 9,1,19 2,56 6,18
Aank. Delfzijl 9,10 1,29 8,6 6,28

welke des avonds te 10,86 aldaar retourneert.

6,15

6,41
7,87
8.38
9,47
10,80

8,-
8,9
8,17
8,26
8,44
10,8
10,48

7,52
8.56
9,18
9,29

10,40
11,44
12,5
12,14

Van 's BOSCH naar MEPPELGRONINGEN.

Vertr. 'sBoseh
Àrnbem
Zntfen
Zwolle
Meppel
Assen

7,8

5,20 8,42
6,10 9,30
7.27 10,45

7,5 10,6 12,52

9,— 11,40
9,40 12,80
10,86 1,51

Vries-Znidl. 7,45 10,69
De Pnnt 7,54 11,8
Haren 8,2 11,16
Aank. Groningen 8,10 11,25
Van DELFZIJL
Vertr. Delfzijl 5,40

Appingedam 5,51
Loppersum 6,15
Aank. Groningen 7,18

11,11
12,-

2,86
8,51
4,5
4,14
4,22
4,80

naar GRONINGEN.
6,45 10,80 1,7
6,58 10,48 1,18
7,26 11,11 1,42
8,81 12,18 2,40

12,26

2,50

8.87
5,8
5,48
7,7
7,21
7,80

7.88
7,46

8,20

5.11

7,22
8,18
9,29
9,48
9,52
10,-
10,8

4.12
4,24
4,48
5,48

5,82
7,6
7,46
8,45
9,21
10,11

10,86

8,16
8,27
8.51
9,48