De kleine Prelect.
V
1
5lo Jaargang
WOENSDAG 13 JULI 1021
No. 54
eW
Drukk@r-ïïitgever T, IL KE1MEE
Brieven uit Amerika.
Gemengd Mieirws.
FEUILLETON.
wordt galezan te HOOBEZAND, Xlel-Windawaer. Krspswslde, Weaterbraek, Faxhol, SAPPEMEER, 3LÛCHTERE$, Slddaburen, H@ISuasSohSidwelda, Ksta, Faxham, Scharmer,
Harksfeda, UseSand, OvarsshSSd, TES B0ER, NQORDQEJK, KOOROBROEK, ZUS0BB0EK, MUNTEfiDAM, ZUIDLAREM, ^ODRBLAREfê, H ARES enz
Dit BLAD yersckijnt iederen WOENSDAG en ZATERDAG.
AB0NNEMENT8PRIJ8 per drie msandea 60 cent bg voor-
uitbetaling. Franco per post 75 cent.
v.h. BORGESHJS ZOON.
SiPPEMEEB. Tel. 413.
ADVERTENTIËN van 15 regeîs 50 cent, ieder regel
meer 10 cent.
Inzending van advertenties Dinsdagsmiddags en Vrjjdags
middags voor 12 uur.
Voor het pleatsen van Advertentlën betreffende Mande! en NEverheld Is voor de stad Groningen alleen gereehtïgd het algemeen Advertentiebureau van H. WESTENBORG, Munnekeholm 8,
Wr°^oorIAdvertentisn en Reclames buiten de provfncie Groningen is alleen gereehtïgd het Advertontiebureau „ÏIOLLANBIA" 's Gravenhage, Tel. II 7614.
In den laatsten brief stast 't Oalarin,
moet zjjn 't Calvincollege.
Bezoek aan Grand-Rapids(N.-Amerika).
(Vervolg.)
Een andere merkwaardigheid, waarmes
we kennis maakten, was het Holland
home (Tehuis voor Nederlandera).
Even buiten de stad op een boogte
met een heerlijk uitzicht over de omgeving
staat een groot vriendelrjk gebouw, gesticht
door de Ohristeljjke gemeenten, waar be-
j tarde Hollanders tegen betaling van eene
kleine inlegsom een tehuis kunnen vinden.
De oude menschen hebben alleen of met
z'n tweeën een gezellige kamer met hun
eigen spulletjes bameubeld. De maaltgden
worden gemeenschsppeîjjk gabruikt. De
werkzaamheden zjjn verdeeld over de
inwonenden of worden verric'nt door
dienstmeisjes. Op waschdagen doen de
electriscbe waschm&ehine, -wringer en
•mangel goede diensten. Ik herinner me
niet of ik reeds sebreef, dat een waschdag
hier minder lasten met zieb brengt dan
in Holland. Er zjjn hier uitstekende
zeepen en wanneer eenmaal 't vuil uit
het wascbgoed verwijderd is ('t zij in een
electriscbe machine of op een andere
manier) dan levert bot drogen van het
goed heel weinig moeite op. De vrouw,
die haar laatste stuk wascbgoed aan de
ljjn bangt, kan beginnen de eerste stukken
af te nemen. De felle luebt maakt de
waseh helderder dan eenig bleekmiddol.
De bewoners van 't Holland borne zjjn
vrjj om bezoek te ontvangen en uit te
gaan. Alleen beeft men graag, dat iemand,
die een nacht denkt uit te bljjven, hiervan
even kennis geeft met het oog op 't
sluiten van 't gebouw. De oudjes, waar-
onder verschillende uit de prov. Gronin
gen, voornameljjk uit het Westerkwartier,
vonden het nog al intéressant menschen
te spreken die tôt voor kort in 't oude
vaderland gewoend hadden.
Na het Holland home kwam de Library
(bibliotbeek) aan de beurt, aan de stad
geschonken door één perscon, onnoodig
te zeggen, dat de gever œillionair is of
missebien multi-miliionair.
Het gebouw maakt sen grootschan
indruk. Pracbtig ingelegde vloeren, mar-
meren zuilen, trappen en banken bekoren
't oog. De groote gewelfde „hall", die
toegang geeft tôt de verschillende lokalen
is heerlijk koel. Aile mogelijke boeken
(we zagen vereeheiden Hollandsche) staan
ter beschikking van den bezoeker, die in
de verschillende localen geiegenheid vindt
zich ongsstoord in zijn lectuur te verdiepen.
Een kamer, ruim voorzien van kindar-
boeken, is meer speciaal voor de jeugd
bestemd. Zolfs de kleine kleuter vindt
een lage t&fel met een klein stoeltje om
zgn prentenboek te kunnen bekjjken.
Geen moeite is de dienstdoende dames
te groot om aan de wenschen van het
publiek te voldoen.
Een druk bezoek, waaronder veel colored
people (negers) bewses ons dat deze
bibliotbeek zeer op prjjs wordt gesteld.
Kisten mat boaken, uit te zoeken door
den onderwjjzer, zijn op aanrrage voor
een bepaalden tijd bescbikbaar voor de
scholen in de stad.
Hoezser de beboefte aan goede lecture
wordt gevoeid door 't Amerikaanscbe volk,
bewjjet het fait, dat van de in verschil
lende staten op wagens rondgevoerde
bibliotbeken druk gebruik wordt gemaakt.
Ons verzoek om het gebouw van het
grootste dagblad van Grand Rapids „the
Press" te mogen beziebtigen, werd wel-
willend toegestasn. Een jongmenach kreeg
de opdracbt ons rond te leiden. In de
grooto ruimte, waar we eerst binnen-
kwamen, wachtte een heel publiek op
het verschjjnen der krant om zoo vlug
mogelijk kennis te kunnen nemen van
de vraag- en aanbod-advertenties. Da
kranteojongens, klaar voor de verspreiding
van het blad, dat nog in bewerking was,
w&cbtten in een lange golvende ljjn in
hun eigen locaal. Van aile kanten klap-
parden de schrjjfmachines. Telefonisehe
b8richten werden getypt en naar 't redactie-
kantoor gebracht. Onze geleider toonde
ons esne nieuwa machine, die telegrsfiscbe
berichten, geseind uit New-York, in
letterschrift op een over een roi loopende
strook papier braent.
Hat tijdverschil tusschen New-York en
Grand Rapids is één uur, in Grand Rapids
wjjst da klok één uur vroeger dan in
Naw-York. Zoo zagen we het vreamde
verschjjusel, dat een gebeurtenis, die om
3 uur in New-York plaats had, te Grand
Rapids bekend werd om 2.55, We weten
de feiteo hier véér ze gebeuren, vertelde
onze gids ons lachend.
Letterzetten is hier overbodig. De
drukker drukt met een soort schrjjf-
machine zijne berichten in een samen-
persbare strook, bestaande uit verschil
lende lagen los papier (tissuepaper) Daze
afdrukken ofj liever indrukken worden
geprepareerd en volgegoten met gesmolten
lood. De gebogen looden plaat wordt
om een roi gelegd en 't drukken kan
beginnen. Het gebruikte lood wordt
elkon dag gesmolten en doet weer dienst
bij het drukken van de volgende krant.
Qadurende onzen rondgang waren de
drukpersen in voile werking. Met de
grootste bswondering zagen we de breede
papierbanen door de samengestelde ma
chines vliegen. Het onbedrukte papier
ging binnen aan de eene kant, de net j es
gevouwen krant kwam te voorschjjn aan
't andere eind der machine. Het ont-
zettende leven in de drukkerij liet het
onzen gids niet toe ons te verklaren hoe
't mogelijk was de verschillende bladzjjdon
op de juiste plaats te krijgen.
Met begrjjpelijken trots werd ons nu
getoond, wat „the Press" doet voor zijn
krantenjongens. We zagen de school-
localen, waar de boys verplicht zijn
't onderwjjs te volgen, de zaal, waar de
jongens Zondags na den middag worden
bezig gehouden (een kleine schouwburg-
zaal in het gebouw) het locaal, waar de
jongens hunne muziekuitvoeringen bouden
en waar hunne instrumenten wsran
bewaard. Wjj bezicbtigden foto's aan de
wanden krantenjongens onder geleide
van bepaald daarvoor aangewezen per-,
soneel op hunne vacantie uitstapjes op
groote booten.
De Press van Grand Rapids staat in
dit opzicht niet alleen ook andere groote
bladen bieden hunne „psperboya" zulke
uitstapjes aan, waarbjj hun allerlei ge-
noegens worden verechaft.
Uiterst vlucbtig was ons bezoek aan
't stedelijk muséum. Veel oudheden
merkten we niet op. Verschillende eigen-
aardig gevormde steonen, afkomstig van
de Iudianen, door de boeren bij 't ploegen
gevonden, trokken onze aandacht. Had
een steen een scherpe punt of kant dan
werkte de Indiaan dit bij en zijn werktuig
was gereed.
De collectie opgezette vogels werd door
ons bewonderd.
Aandachtig beschouwden we de hum-
mingbird, 't kleinste vogeltje, wat we ooit
zagen. Dit voorjaar hadden we geiegenheid
het diertje buiten in de natuur te bewon-
deren. Op een piekje ver van de woningen
der menschen zagen we bij de bloessm
van een wilde pamboos in onze onmid-
dellrjke nabijheid ala 't ware stilstaan in
de lucht een vogeltje, wat we eerst aan-
zagen voor een insect, een glazenmaker
of iets dergelgks. Het geluid van de zich
ontzettend vlug heen en weer bewegende
vleugels gaf het beestje den naam hum-
mingbird.
Met den in verhouding tôt zijn liebaim
zeer langen snavel haalt het onder 't
vliegen de honing uit de bloemen. Het
exemplaar, dat wij zagen had een donker
kopje, smal wit kraagje en over den rug
een groenachtige streep met gouden
weerschijn. Het keeltjs was rood en de
buik licht. De vogels zgn hier frasier
gekleurd dan in Holland, doch kunnen
wat zingen aaDgaat, niet met de vader-
landsche wedijveren.
Eenige keeren moebten we een dienst
bijwonen in een Hollandsche kerk. Het
gaf ons een eigenaardig gevoel zoo ver
van huis kerkliederen te hooren zingen
in onze moedertaal.
Met zeer veel genoegen was het, dat
wij kennis maakten of de kennismaking
hernieuwden met verschillende uit Hol
land afkomstige inwoners van Grand
Rapids. Over 't algemeen ging het hun
goed in de nieuwe wereld, maar ze hadden
zich ernstîg en lang moeten inspannen
voor ze dat konden getuigen.
Te Arnbem ia Vrgdag een brutale
inbraak ontdekt in het kantoor van het
theemagazijn der firma D, R. Wychgel
aan den Velperweg.
Een bouten peantkastje op het kantoor
der firma stond open aanvankolijk werd
hier geen acht op geslagen, maar toen
men een breekgser naast het karstje zag
liggen en de magazgnknecht gereedscbap
vermiste, werd de zaak anders. Bij on-
derzoek bieek, dat uit het kastj e een
ijzeren geldkiatje, inhoudendo ongeveer
f 700, was verdwenen. De boekhoudsr
canstateerde dsarop dat uit zgn lessenaar
een geldkÎ3tje met 17 weg was.
De Arnhemscbe recherche met de in
braak in kennis gesteid, stelde terstond
een onderzoek ia. Daarbij zou men be
ginnen met nasporingen te Bennekom.
Mon wist immers dat dasr ter plaatse
de 17-jaiige V. sedert 25 Juni verdwenen
was. Dit jongmensch ws" een tijdlang
ten kantore van de firma Wychgel werk-
zaam geweest, doch had zijn betrekking op-
gezegd en was gaan zwerven. Aan zijn
vader te Bennekom, die wilde dat hij zou
studearen, had hij, die niets voor vost-
ballen gevoelde, geschreven, dat hij do
wijde wereld inging.
Nauwelijks waren de Arnhemscbe recher
cheurs op weg naar Bennekom of op het
hoofdbureau te Arnhem werd bericht ont
vangen, dat de verdwenen jongeiing te
Hsteren was aangebouden door den veld-
wachter Leeuwen aldaar, wien hg de in
braak bekende. Zie hier wat was ge-
sebied, De 17-jarige zwerver was nadat
hij ontslag had genomen bij de Arnhem
scbe theefirma, naar Housden gegaan om
er bij zijn tante te logseren. Hij vertel-
dat hij vacantie had. Na een paar dagen
had hij daar genoeg van, zijn verlof was
om naar hij zeide en van Heusden wan-
delde hij naar Den Bosch. Toen is het
plan van de inbraak bij hem opgekomen.
Hij ging te voet van Den Bosch naar
Arnhem, waar hij Donderdagavond aan-
kwam.
In den vroegen morgen van Vrijdag,
omstreeks halfvijf, heeft hij zich toegang
verschaft tôt het kantoor der fuma
Wygcbel door een valraam kwam hij,
zonder veel moeite, de gelfjkietjes be-
machtigd. Daarraede is hg naar het
Arnhemscbe Broek gegaan, hoeft er het
geld uitgenomen en ia vervolgens per
trein naar Nijmegen gereisd. Daar is hij
inkoopen gaan doen beh&lve een niéuw
pak kieeren en een rijwiel kocht bij ook
een valscben baard. De nieuwe kieeren
verwisselde hij op den Berg en Daalschen
weg tegen zgn oude plunje en verstopte
die in het struikgewas langs den weg. Ver
volgens ging hij naar Heteren en vermom-
de zich onderweg met den valscben baard.
Aan het Wageniugeche veer gekomen
trok het de aandacht van den veldwaehter
Leeuwis, dat het jongmensch het niet met
zijn baard scheen te kunnen vinden. De
veldwaehter ging naar hom toe en wiide
er meer van weten, maar de jeugdige
zwerver ging terstond aan de haal. Toen
de veldwaehter evenwel een revolverschot
in de lucht loste bleef de jongeman staan.
Hij vertelde terstond wie hij was en wat
hij had uitgeha&ld. Inmiddels is hij naar
Arnhem overgebrscht en ter beschikking
van de justitie gesteld. Hij heeft de
plaats, waar hij sga kieeren heeft verstopt,
aangegeven en deze zijn teruggevonden.
Het cntvreemde geld was grootendeels
nog in zijn hezit.
Zaterdagmiddag is te Kedichem bg
LeerJam afgebrand de groote boerenhof-
stede, toebehoorende aan den heer A.
Kooij Jr. Schuren en bergen met pl.m.
400.000 pond hooi gingen mede in de
vlammen op.
Een bskendo etamboekhengst kon met
moeite worden gered. Zjjn manen waren
al verbrand. Door de overgewaaide vonken
brak ook brand uit in een hooiberg, ge-
iegen aan den overkant der Linge, gem.
Spijk. Het mocht gelukken dit vuur
spoedig te stuiten. De oorzaak is onbe-
kend.
To Maarssen doen «ich vele gevallen
van typhus voor, in een buurt bestaande
uit 10 huizen zelfs in 5 gezinnen.
Zaterdagmorgon is een groote brand
uitgebroken in de boschen van de Zwarte
of Groote Meeren niet ver van het militaire
kamp op de Woensdrechtsche Heide bij
Bergen op Zoom. Men is vandaar dadelijk
naar genoemd terrein vertrokken om het
vuur te blussebon.
Een familie op het dorpje Rousset
bg L» Guiche had overbrenging verzocht
van het stoff^lijk overschot van haar
tijdens dan oorlog gesneuvolden zoon.
Daar de militaire autoriteiten niet meer
met volstrekte juistheid de indenditiet
vermochten vast te stellen, werden twee
jken naar Rousset gezonden. De familie
nerkende het overschot van den zoon,
doch de tweede doode bleek onbekend.
Het gemeentebestuur joealoot eéhter het
lijk niet meer terug te sturen, doch het
aïs „onbekende soldaat" te behouden. De
bévolking bereidde den o^bekenden strgder
dan ook een plechtige begrafenis.
De Franscbe biaden melden dat
Sadoul, vootmslig kapitein in het Fran
scbe leger, die naar men zich herinnert
tijdens den oorlog met een officieele missie
naar Rusland werd gezonden, door het
bolgjowisma werd besmet, en daarna tôt
een functie in de Russische Sovjet-regee-
ring werd geroepen (hg werd in Fr&nkrijk
bij verstek ter dood veroordeeld), thans
iu Riga is aangekomen. Van daaruit zal
hij zich met een opdracht naar Duitsck-
land en Tsjecho-Siowakije begeven voor
de organisafie der bolsjewistische propa-
ganda in deze l&ndën.
Een_ Reuter-telegram uit New York,
meegedeold door R. B. D., meldt, dat in
heel Amerika de hitte bijna ondragelijk
is. In allé groote steden en in het bij-
zonder in New York zijn er vele doodtn
Een goed woord gaat vau hart
tôt hart, een kwaad van 0
moud tôt moud.
Door d. 1. B R U Y E R E.
(Nadruk verboden.)
21.)
bZô bad op de bemîddsling van mevrouw
gehoopt," voegde se er trourig bij, Bomdat
zij haar immers beloofd had haar in haar
liefde te zuilen steunen."
Clairette nam het weenende meisje in
haar armen en sprak
#Mrjn woord houd ik, mjj beate, maar
je moet het aan mij overlaten, op welke
wgze ik je 't best zal kunnen steunen
het gehoim is de beste waarborg voor de
bereiking van het doel en ge bebt uw
aantrekkelgk gelaat niet gonoeg in de
macht, om een geheim te bewaren. Dat,
wat ge heden van mg vrasgt, kan ik niet
doen, zeg dat uw vader, en ala ge mgn
raad wilt volgen, doe het dan met het-
zelfde treurige en bopelooze gelaat, dat
ge mij op 't oogenblik ook toont. Maar
nooals in de natuur op rsgen zonneschgn
volgt zoo gaat het ook dikwijls in 's men-
sohea leven, na tranen volgt vreugde."
Deze woorden waren door hun geheim-
ziunige algemeenheid weiuig goschikt,
Béatrice in haar kommer te troosten en
toen ze baar vader het slecbte retultaat
van haar pogen mededeelde, zag ze er
bgkans wanhopig uit, wat dezen nog meer
deed ont3tellen. Telkens en telkens weer
vroog bij haar naar verschillende bijzon-
beden, maar zij kon niet anders dan de
woorden van madame Dubois berhalen.
Corniglione geraakte in de grootste op-
gewoudenheid. Een geheim, dat men
niet kent, en onder welks invloed men
toeb staat, is steeds onruitbarend. En
hoeveei te meer was het dit hier, waar
de gevreesde hertog van Otranto het
scheen te weten, van wien mjjnheer Du
bois, trots zijn jeugd, een hooggewaar-
deerd beschermeling scheen te zgn; hoe
had hij anders zoo jong reeds, zoo'n hoog
ambt kunnen krggen. Hij besloot dan
ook den stier bij de horens te vatten en
te trachten het geheim te ontwarreu.
Dsn eerstvolgenden morgen verseheen
hg op de prefectuur en werd door mijn-
heer Dubois op de innemenste wgze, aie
een huîsvriend, ontvangen. Weldra bracht
hij het gesprek op de exploitatie der
mrjnen, zette nogmaals uiteen, welke voor-
deelen zij voor de industrie van het
eiland zou opieveren en versocht den
prefect dringend de aangelegenheid weldra
tôt een einda te brengen, daar de gunstige
omstandigbeden van thans sieb weldra
souden kunnen wgzigen,
Charles hoorde opmerkzaam en belang-
stelland toe, doch ontwijkend, met een
zekere terughouding, wat den maire zeer
verontrustte.
eMijnheer de prefect," sprak hij ein-
delijk, „ik begrijp, dat de regaering, waar-
bargen eischt, dat het in baar geest geleid
woidt. Ik ben derhalve met de andere
ondernemers overeengekomen, u vier aan-
deelen, ieder van honderdduizend francs
te schenken, dan heeft u als rechthebbende
invioed op den gang van zaken. U zal
natuurlijk ook aan de risico van ongunstig
résultait zijn blootgesteld, maar ik ben
u er borg voor, dat er geen nadeelen,
doch wel rgke voordeelen verkregen zuilen
worden. Wellicht zal uw medezegg8n-
schap de regeering voldoende waarborg
zgn."
Het aaabod van Corniglione aan deu
prefect zou in onze dagen een beleediging
zijn, en een scherpe terechtwrjzing uitge-
lokt hebben, in dien tgd was het noch
bevreemdend, noch beleedigend. Ont-
vingen toch eenige jaren later hoogstaande
staatslieden ter geiegenheid van het Wee-
ner Congres van vreemde souvereinen
voor het behartigen hunner belangen
geen groote gesebenken in geld.
De trekken van den jongen prefect
toonden duldeîijk de vreugde over een
zoo aanzienlijk geschenk, dat hem naar
de inzichten, die hij vroeger had, als een
onmetelijke schat zou sgn voorgekomen.
Mijnheer Corniglione meende dsn ook,
gswonnen spel te hebben on dacbt we-
derom de oude epreuk bewaarheid te
vinden, dat door een gouden sleutel ailes
kan worden geopend. Maar tôt ztjn ver-
basing schudda de prefect het hoofd en
aeido besîist, dat het hem onmogelijk
was, de aangelegenheid thans tôt een
goed einde to kunnen brongen.
De mair6 verbleekta en stamelde op-
nicuw zjjn verzoek, torwgl hij op de wel-
willendheid wees, waarmee de prefect
hem steeds was tegomoet gekomen en die
hjj ook meende verdiend te hebben. Hij
stond hier wedorom voor het beangstigend
geheim, welks oplossing bij niet vermoebt
te vinden, maar dat hem het zekere voor-
uitzicht op de winst van miilioenen kostte.
Châties deed het onderrisht van zijn
vrouw allé eore aan en wellicht putte hjj
de geschiktheid daarvoor uit de blikken,
die hij als vragend van tjjd tôt tgd richtte
naar een zich rugwaarts van den maire
bevindende portière, die zich nu en dan
licht bewoog.
Hij zag den heer Corniglione met een
blik van opreehte deelneming aan, reikte
hem de hand en zeide met ietw&t ge-
dempte stem.
Mijnheer, u b.ebt mij sinda mgn komst
op 't eiland steeds de meeste harteiijkheid
bewezen, welke mgn dankbaarheid ver-
dient. Ik zie, dat u aan de exploitatie
veel gelegan ligt, en daarom zal 'k u be-
wijzen, dat ik uw vriend ben en u een
raad geven, die, als u hem volgt, het mjj
wellicht mogelgk zal makon, uw wensch
te vervullen."
„Spreek, mgnheer, spreek," riep de
maire, „en ik zal u steeds dankbaar zijn."
BNu dan," vervolgde Charles, terwgl.
Corniglione in ademlooze spanniag tos-
hoorde. „u weet, dat onze keizerîijk& re
geering, de opreehte genegenheid der on-
derdanen, veoral in de nieuw verworven
gebieden, tracht te verwarven. Ze heeft
er te mesr recht op, wjjl naar den wil
des keizers, ailes gebourt, om het weisrjn
der nieuwe aaderdanen te bevorderen."
gZeksr, mjjnheer, zeker 1" aatwoorde de
suaire, die niet bagreep, wat de prefect
kon bsdoelen „de ondernemiag sal den
welstand van 't eiland bevorderen, en de
dankbaarheid der bévolking vormeer-
deren."
BDaaraan twjjfol ik niet", sprak Charles,
„en zou dat den minister kunnen berich
ten, als ik overtuigd was, dat de leiding
der zaak, die zonder twgfel «en groot
aan'al arbeiders werk zal geven, in handen
was van iemand, die werkelijk streven
zou, de aanhankelgkheid aan Frankrijk en
den keizer te bevorderen."
„De leiding, mgnheer de prefect," weer-
legde Corniglione, zal in mjjn hauden en
in die van don heer Gordone liggen."
„En mijn waarde mgnheer Corniglione"
sprak Charles, terwjji hij hem doordrin-
gend aanzag, „ik wil u eens de mogeïijk-
heid voorstellen als uw vriend, niet
als prefect versta u wel als nu de
regeering in Parjjs, als mjjn chef, de
hertog vaa Otranto, niet de zekerheid
meent te kebbeD, dat de maire van Porto
Terrsjo voldoandee waarborg is voor die
leiding in bedoelde richting, ja, als ze
wellicht hst tegendeel' meent te moeten
gelooven, wa.t dan Als ze niet vrjj was
van de zorg, dat de leider dier werken
wellicht de arbaiders tegen de regeering
innemen of wel vjjandeljjke gezindheid
jegens haar aankweeken zou
Corniglione was gedurendedeze woorden
meer en meer verbleekt, en uit zijn oogen
sprak starre ontzetting en een oogenblik
scheen hjj zich niet te kunnen beheer-
schen.
Charles keek ondertuaschen naar de
portière. DUmaal openden zich haar
vouwen en hst gel&at van madame gluurde
er tusschen uit eanikte heel goedkeurend.
Een gelukkig, trotech lacbje verkelderde
het gskat van den prefect op dit teekan,
dat van groote ingenomenheid zgner di
plomatie getuigde.
BMaar mgnheer de prefect I" riep Cor
niglione 8inc!elijk mc-t bevende stem,
,nauwelijk3 waag ik het aan uw woorden
een beleekenia te geven, de eenige, die
er in ligt, men houdt mjj voor een
vjjand der regeering/*— voor een vjjand
van den keizer?"
„Nesn mjjnheer," weerlegde Charles,
„d&t heb ik niet gezegd want als men u
daar voor hield, sou u waarschijnlijk geen
maire van Porto Terrtjo zijn maar
toch was hst mogelijk, dat men een ver-
donking koeSterde, een twgfel aan uw
keizerljjke gezindheid, die niet bewezen
maar ook niet weerlegd is."
„Maar mijn hemel!" riep Corniglione
handenwringend 8u kent mjj van het
eerate oogenblik van uw aankomst af
mjjnheer u weet, hoeveei moeite ik
mjj gegeven heb, u van dienst te zjjn
hoe is het mogeljjk, dat u gelooven kan".
(Wordt vervolgd.)
en
t