(Volksblad) Oost-Goorecht en Omstreken nl | 1921 | 20 juli 1921 | pagina 1

De kleine Prelect.

51e Jaargang

WOENSOAG 20 JULI 1921

JSo. 56

Brukker-TJitgêver T. K. KBEMEE

Ingezonden stukken,

Het lot van gestraften.

©emengd Nieuws.

FEUILLETON.

wordt gelazen ta HOOSEZAND, Kiel-Windewaer, Krepswolde, Wasterbroek, Foxhol, SAPPEMEER, SLQCHTEREN, Slddaburan, Hallum, Sehlldwolde, Kolkass, Fsxham, Scharmer,
Harkstede, Lagelarcd, Oversohfld, TER BOER, N00R0091K, NOORDBROEK, ZUSOBRQEK, MUNTENDAM, ZUtDLAREN, RQORPLARER, HAREM ans

Dit BLAD verschijnt iederen WOENSDAG sn ZATERDAG.

ABONNEMENïSP RI J S per drie maanden 60 cent bij voor-
uitbetaling. Franco per post 75 cent.

v.h. BORGESIUS ZOON.
SAPPEîtlEER. Tel. 413.

ADVERTENTIËN van I5 regel* 50 cent, ieder regel
meer 10 cent.

Inzending van advertenties Dinsdagsmîddags en Vrgdags
middaga voor 12 uur.

Voor het plaatsen van Advertentiën betreffende Handel en Ntfverheid is voor de stad Groningen alleen gerechtigd
Groningen, Tel. 772.

Voor Advertentiën en Reclames buiten de provincie Groningen is alleen gerechtigd het Advertentlebureau „HOLLANDIA"

het algemeen Advertentlebureau van II. WESTENBORG, Munnekeholm 8,
's Gravenhage, Tel. H 7614.

DIENSTREGELING

van de Salonbooten der N. V. Maat-
schappjj tôt Exploitatie van Noordzee-
baden en Wagenborg's Passagiersdien-
sten, gevestigd te Delfzijl.

Datum.

Vertrek van

Groningen.

Schiermon
nikoog.

21 Juli

v. 7.—

v. 11.15

22

7.-

11.15

23

25

n. 12.15

26

8.30

n 1.15

27

n 9.-

n 1-45

28

9.30

2.15

29

10—

3.15

30

m. 12.—

Tijdstippen van vertrek te Schiermon-
nikoog vanaf den tijd.

Afvaart te Groningen: Noorderhaven
Z.z. 27.

Yan Groningen naar Schiermonnikoog
kost f 8.25 (kinderen beneden 10 jaar
half geld).

Delfzijl—Borkum v.v.

Vertrek Delfzijl elken Woensdag

9.30 uur v.m.

Zondag 11.10

Borkum 'a Woensdags en 's Zon-
dags 5 u. n.m. (Holl. tijd).

Duur der ren ruim 2 uur. Liatste
reis 31 Aug.

Delfzijl—Norderneij v.v.

Vertrek Delfzijl: 23 Juli 10.— uur v.m.

6 Aug. 11.—
20 10.
Vertrek Norderneij 25 Juli 1.uur n.m.

8 12.-
22 12.
(Holl. tijd).

Duur der reis ruim 4 uur. Retour-
kaarten zijn een maand geldig.

Delfzijl—Emden v.v.

Vertrek Delfzijl 9.25 uur v.m.

Emden 4.40 n.m.

(Duitsche tijd).

Duur der reis c.a. VI4 uur.

Des Woensdags en Zondags geen dienst.

M. de R.

't Is dunkt ons, wel eens noodig, dat
de ouders van kinderen, die weldra van
het vervolgonderwps (het vroegere her-
halingsonderwija) zullen genieten, er op
attent worden gemaakt, van welk groot
belang dergelijk onderwijs kan zijn. De
nieuwe wet op het 1 0. heeft het minimum-
uren, waarop dat onderwijs moet worden
gegeven, belangrijk verhoogd. En 't aantal
vakken, dat onderwezen kan worden,
uitgebreid.

Van jongens en meisjes van 13 14 j.
leeftijd mag men verwachten, dat ze op
dien leeftijd meer profiteeren van de
lessen in de lagore klaasen.

Neemt men ten slotte nog in aanmerking
dat er over veel meer vrijen tijd in de
avonduren kan worden beschikt dan zal
zekerlijk niemand ontkennen, dat het
vervclgonderwijs voor jongelieden, en
vooral in dorpsn waar 't eenige onderwijs
bestaat in dat der lagere school, een
groote zegen kan zijn.

Het ia dan 00k te verwachten, dat
autoriteiten, in de eerste plaats de ge-
meentebesturen de onderwijzers zullen
uitnoodigen tôt een bijeenkomst, waarin
de belangen van dat onderwijs een punt
van bespreking moeten vormen.

Aan de orde zal o.a. moeten komon
de leervakken, 't aantal uren, dat de
cursus duurt en de regeling. Schriele
gemeentebesturen zij het dan dat het
Rijk betaalt zullen ailes wel weer
onder „ons" bedisselen en de onderwijzers
misschien buiten elke regeling houden en
zich bepaleu tôt de minimums door de
wet gevraagd.

Het is te hopen, dat de ouders van
leerlingen en de onderwijzers den gang
van zaken met belangstelling zullen
volgen en de beste regeling trachten te
krijgen.

Daartoe op te wekken ia het doel van
deze regelen.

Dankend voor de opname,

Uw dw.
N. N.

De maatschappij is dikwijls wreed in
haar oordeel. Ook tegenover degenen,
die eens met de gevangenis kennis ge
maakt hebben. Vaak moeten ook nog de
familieleden van gestraften het ontgelden.

Nu wordt er tegenwoordig, vooral in
ons land, veel gedaan om de ontslagen
gevangenen te reclasseeren, d.w.z. hen
weer een behoorlpke plaats in de maat
schappij te bezorgen, waar zij op eerlijke
wijze hun brood verdienen kunnen. Maar,
schrijft de Haagsche Ctook reclasseering
vermag niet, den gestrafte te behoeden
voor het wreede vooroordeel, waarmee in
de maatschappij nog zoo heel velen hem
behandelen, zoo zij hem niet geheel
den rug toekeeren.

Laat ons toch, zegt het blad, in aile
eerlijkheid onszelf afvragen of wij dan
zooveel beter zijn dan velen, die in de
gevangenis terecht gekomen zijn. Zoo
wij wellicht nimmer iets gedaan hebben,
dat ons ôôk in de cel had kunnen bren-
gen, is dat dan wel in de eerste plaats
onze verdienste? Vinden wijbij onbarmhar-
tig zelfonderzoek, geen enkele eigenschap
in ons, die, onder andere omstandigheden,
dan die toevaliig ons deel ge worden zijn,
had kunnen leiden tôt misdaad en dus
tôt straf? Wie heeft den treurigen
moed en de 7erregaande verblindheid,
om te durven zeggen, dat hij beter is
dan allen, die met de gevangenis kennis
gemaakt hebben Msar als wij dan onze

eigen envolmaaktheid en de zondigheid
van onze eigen inborst moeten erkennen,
past het ons dan, onzen ongelukkiger me-
demensch te veroordeelen, dien de om-
staudiigheden minder gunstig geweest
zijn dan ons Past het ons niet veeleer,
hem de hand tce te steken nad&t hij heeft
geboet voor hetgeen hij misdeed, en door
liefdevoile bsjegening hem de nstrsf op
de straf" de minachting van zijn me-
demenschen te besparen

Zsker, geeft het blad toe, er zijn geboren
misdadigers, van wie nooit iets goeds te
verwachten is. En stellig staat de ge-
meenschap tegenover dergelijke misdadige
types geheel anders dan tegenover hen,
die door de omstandigheden verleid werden
en struikelden. Doch men dient in dit
opzicht uiterst voorzichtig te zijn in zijn
oordeel. Lang niet aile gewoonte-misda-
digers zijn bij voorbaat reddeloos verloren
voor de gemeenschap. En velen, die dit
wèl blijken te zijn, zouden het niet ge
weest zijn zoo men zich hun lot vroeger
zou hebben aangetrokken.

Met groote waardeering maakt het blad
melding van den arbeid van „ProJuven-
tute", welke vereenigiDg verwaarloosde
en misdadige kinderen trackt op te voedon.
De justitie werkt in dezen mee. Het
instituut der voorwaardelijke veroordeeling
en der voorwaardelijke niet-vervolging is
in dit verband zeer prijzenswaard.

Meer en meer wint het inzicht veld,
dat de zondaar niet in de eerste plaats
gestraft moet worden om aan hem te
vergelden hetgeen hij aan anderen of aan
de gemeenschap heeft misdaan (het „oog
om 00g en tand om tand"), maar dat een
humaan strafstelsel vôôr ailes moet gericht
zijn op bescherming van de gemeenschap
en op verbetering van het individu. In
deze beide opzichten is de voorbehoedende
arbeid van het grootste belang, want méér
dan ooit geldt hier, dat „voorkomen
beter is dan genezen".

Is tijdelijke verwijdering uit de maat
schappij een vereischte, dan zou dit hu-
maner en doeltreffender kunnen geschieden
dan door gevangenisstraf, msent het blad.
Opsluiting in cellen (een buitengewoon
wreede straf) of samenbrenging in zeer
beperkte ruimten, zijn noodeloos hard.
Waarom zet men de gestraften niet aan
den arbeid in een kleine eigen samen-
leving, een apart maatschappij t je, waar
zij streng bewaakt worden, onder stevige
tucht staan, maar toch een betrekkelijke
mate van vrijheid genieten Een samen-
leving, die er vooral op gericht zou moeten
zijn, de zondaars aïs bruikbare menschen
weer in de groote maatschappij terug te
brengen. De ongelukkigen, die met den
vloek der ongeneeslijke misdadigheid ge
boren zijn, zouden in die gemeenschap
dienen te blijven, vermoedelgk tôt hun
dood, maar zij zouden er binnen de perken
van de noodige tucht een eenigszins be
hoorlijk leven kunnen leiden in een om-
geving, waaraan zij zich zouden leeren
aanpassen en die hun toch een zekere

mate van J.evecsgeluk zou bieden, die
verre te verkiezen is boven de ellendige
afstomping en verwording bij een îevens-
lang of langdurig verblijf in de gevan
genis.

Een onderwijseres te Leeuwarden
had van een kleine plattelands gemeente
te vorderen de som van een halvon
cent. Deswege deed men haar een man
dant ter teekening toekomen, kosten 10
cent. Terugzending van dit mandaat
kcstte eveneens 10 cent. Zoodat de juf-
frouw, vôôr ze 't halfje had gebeurd, ruim
twee dubbeltjes armer was geworden.

Onder presidium van den heer Jhr.
Mr. Alberda van Ekenstein werd Zaterdag
16 Juli j.l. in het hôtel Des Pays Bas te
Utrecht de jaarlijksche Algemeene Ver-
gadering gehouden van ^Groningen", Âlg.
Onderlinge Maatschappij tôt Verzekering
van Paarden en Rundvee, vanaf 1 Mei
1921, gevestigd te Utrecht (in 1908 op-
gericht te Groningen).

Uit het jaarverslag van den directeur,
den heer F. F. Leopold, bleek, dat
„Groningen" zich in 1920 krachtig heeft
ontwikkeld.

De reserve der Maatschappij bedroeg
per 31 December f 208.214.32.

Uit het rapport van de Commissie tôt
nazien der rekening en van den Accoun-
tant, den heer A. Versteege, bleek, dat
de administratie in orde werd bevonden.

De aftredende Commissarissen werden
herkozen.

Amerikaansche bladen vertellen het
volgende

In vele 3treken van Amerika hebben
journalisten vrij reizen op de spoorwegen.
Nu schijnt het echter nog al eens voor
te komen, dat door onbevoegdon van dit
privilège misbruik wordt gemaakt.

Zoo gebeurde het in een Amerikaansche
stad, dat een jonge man, onder voor-
wendsel, dat hij zijn persbewijs vergeten
had, aan den dienstdoenden treinbeambte
gratis vervoer verzocht. Hij gaf voor
rédacteur te zijn van de „Daily"

De beambte, ook niet van gisteren, nam
oogenschijnlrjk genoegen met deze ver-
klaring, doch zeide laconiek „Dat treft
bgzonder, we hebben juist den hoofd-
redacteur van uw blad in den trein. Ik
zal u even bij hem brengen."

Aan retireeren viel voor den p3eudo
journalist niet meer te denken en zoo
ging hij, water en bloed zweetend, met
den conducteur mee. Doch hoe verwon-
derd was hij, toen de hoofdredacteur
slechts heel vluchtig opkijkend van het
blad, waarin hij las, zonder een spier van
zijn gelaat te vertrekken, verklaarde
„Ja, dat is iemand van mijn redactie,"

Toen de trein een tijdlang veortgestoomd
had, trad de pseudo-journalist op zijn

„hoofdredacteur" toe om hem voor zijn
groote edelmoedigheid te bedanken.

„Och, volstrekt geen dank, mijn jonge
vriend," antwoordde nu deze. „Ik ben
immers ôok niet de hoofdredacteur
van de Daily"

Vier kinderen van den winkelier
Pasveer te Heerenveen zijn Zondag plot-
seling ernstig ongesteld geworden. De
geneeskundigen constateerden vergiftiging
door verkeerd voedsel. Twee kinderen
zijn overleden. De andere zijn beterende.

Te Delft is Zondagavond de 7-jarige
jongen M. Kuipers, wonende Hugo de
Grootstraat te Rotterdam, die met zijn
moeder op visite was bjj een schipper,
die met zijn vaartuig voor de ksbelfabriek
lag, overboord gevallem en verdronken.
Het Iijkje is nog niet gevonden.

De heer A. Slr&ter uit Amsterdam,
die Zondag met eenige vrienden een motor-
boottocht maakte, is te Nieuwersluis door
een misstap over boord geslagen. Toen
hij was opgehaald bleken de levensgeesten
reeds geweken.

In Friesîand heeft het Zondagavond
op sommige plaatsen gestortregend in

andere streken viel geen druppel.

De Eugelsche bladen beschrijven
de toiletten van een schatrijke Engelsche
dame, mevrouw Smit-Wilkinson, die te
Parijs gedurende een verblijf van enkele
weken opzien baarde als de best gekleede
vrouw der wereld-, Zjj verwierf er den
bijnaam van „Madame Aladdin" en de
Bgravin van Monte-cristo."

Een correspondent van de Daily Ex
press te Nottiagham somt op, vrat zij en
haar man hem al zoo hebben laten zien,
o.a. een hoofdversiersel van zwarte gitten
met twaalf paradijs vogels (prijs f 24 000),
een mantel van sabelbont (prijs/ 180.000),
een andere bontmantel van Peruaansche
chinchilla (prijs 96.000). konderden
japonnen en hoeden, pgrelen diamanten,
enz. Men zegt, dat de dame te Parijs
alleen 12 millioen heeft uitgegeven.
Zij bewoonde een der mooiste kamers die
te krijgen waren en volgens hare tigen
verklaring gaf z(j er o.m. uit voor de
met juweelen bezette kroon van de
Romanofs J '7.560.000, parelen, die een
erfatuk wareixvan de familie Schrewsbury
1,200,000, japonnen f 384.000, hoeden
192'000, iosse diamanten voor het op-
mak..n van japonnen f 1,200,000, onder-
houd van auto's f 65.000 liefdadigheid
(komt rçel wat sober achteraan) 36.000.

De omgeving van de Korte Hout-
straat te Amsterdam was Zondagmorgen
in opschudding gebracht door eene twist
tusschen 2 kinderen, die alleen thuis
waren. Een zeveDjarig meisje zou naar
zij later aan de politie mededeelde, voort-
durend door haar lljarig stiefbroenje z(jn.
geplaagd, en hierdoor zou dr rgernis van
de kleine meid zoodanig zijn opgewekt,

Achter menigen mengch komt

men hierom niet, omdat men
niets achter hem zoekt.

Door d. 1. BRUYERE.

(Nadruk verboden.)
28.)

Zeu dan aan het verleenen der consessie
niets meer in den weg staan

„Ik kan u de verzekering geven, mijn-
heer", beveatigde Charles, „dat ik dan
als prefect verplicht was, iedere verdacht-
making te weerspreken en mij zelf borg
stellen voor uwe goede gezindheid. Vast
ben ik er van overtuigd, dat de regeering
dan bevestigend op uw aanvraag zou
antwoorden, en ik geloof u die concessie
op den dag van het huweljjk uwer dochter
te kunnen overreiken, vôér dien tijd,
begrjjpt u, gaat dat niet."

Mijnheer Corniglione stond op, drukte
den prefect de hand en zei, terwijl Clai
rette achter de portière verdween „ik
dank u, mijnheer, van ganscher harte voor
de wjjze, waarop u uw plieht als amb-
tenaar met de vriendschap jegens mij
vereenigd heeft. Vast ben ik besloten,
door de daad die opgelukkige verdacht-
makingen voor goed te ontzenuwen, en
hoop, dat het mij gelukken zal, mij daar-
over met de heer Gordone te verstaan",
voegde hjj er zacht aan toe. Maar mijn
dochter," voer h(j voort, „heeft weinig
gelegenheid gehad, luitenant Marton te

leeren kennen. Ik moet toegeven, dat ik
haar een weinig van de jonge officieren
terug hield om iedere hofmakerij te voor-
komen. U zal begrijpen, mijnheer, dat
ik toch niet de eerste schrede kan doen

„Wees daarover maar niet bezorgd,
mîjnheer" antwoordde Charles, terwijl hjj
moeite deed, zijn blijdschap over het wel-
gelukken van zgn pogen achter een ern
stig gelaat te verbergen, „mej. Béatrice
is immers, tôt mgn groote blijdschap,
onze dagelijksche gast, ik zal aanleiding
zoeken, den jongen officier vaker uit te
noodigen, en hoop, dat de zaak, die door
u reeds bij voorbaat goedgekeurd wordt,
tôt een goed einde zal leiden."

„Eq ik heb uw woord", zei Corniglione,
met een lichte flikkering van wantrouwen
in zijn blik, „dat door dit huwelijk aile
hinderniBsen voor het toestaan der con
cessie uit den weg zijn geruimd

„Mijn woord, mijnheer", sprak Charles,
met een zekerheid, die hem zelf wel wat
al te aanmatigend voorkwam, want hij
wist immers niets van den gang van zulke
zaken bij het ministerie.

Zoo leg ik dan de verdere behandeling
in uw handen mgnheer", zei de maire,
„en hoop, dat uw maatregelen met succès
worden bekroond en dat", voegde hij er
met een mat lacbje b(j, „dit maal de p(jl
van god Amor niet alleen de harten,
maar ook de schacht van de ijzermijnen
mag openen."

wVerlaat u op mij, mijnheer, op jmij en
op mijn gemalin. U weet immers, dat de
dames bijzondere geschiktheid bezitten,
huwelijken te smeden."

„De aandeelen, die u zoo goed was te
willen aannemen om medo toezicht te
hebben op de onderneming, zal ik u toe-
zenden, zoodra de toestemming voor de
ontginning zal zijn ontvangen."

Charles boog en geleidde den maire
naar het voorvertrek, waar deze hem

nogmaals voor z(jn raadgevingen bedankte
en de behartiging zijner zaak ten zeerste
aanbeval.

Toen de prefect weer in zijn kabinet
terug kwam, verscheen Clairette van
achter de portière, sloeg hem de armen
om den hais en kuste hem hartelgk.

„Ik ben uitstekend over je tevreden,
m(jn beste Charles, zeer tevreden je
bent een wonder van een kleine prefect,
en de groote Taîleyrand of de hertog van
Otranto hadden met al hun staatsmans-
wijsheid de zaak niet beter tôt een goed
einde kunnen brengen, dan gij 't gedaan
hebt. Die hoogwijze Corniglione, die zijn
dochter zooveel tranen heeft doen storten,
zal ten slotte moeten eindigen met haar
te vragen, of ze zoo goed wil zijn, haar
Henri de hand te reiken. Ha, ha, ha
Welk een mooie komedie Corniglione
krijgt zijn ijzermijnen, Béatrice haar Henri
en wjj de vierbonderdduizend francs.
Een som, waarmee we een onbezorgde
toekomsi tegemoet kunnen gaan. Alleen
die stijve Gordone krijgt niets, wat mij
ontzaglijk plezier doet. Chariot, Chariot,
dagelijks krijg ik meer respect voor de
kleine prefect."

Ze kuste hem nogmaals en walste met
hem rond, tôt ze vermoeid op de sofa
neerzegen.

VIJFDE HOOFDSTUK.

Mijnheer Corniglione begaf zich van de
prefectuur direct naar mijnheer Gordone.
Hij wist met welk sluw mensch hij te
doen had en trad daarom met een lach
op de lippen, onbevangen het kabinet van
den syndicua binnen, die zich verhisfom
zijn toekomstigen schoonvader met harte-
lijkheid te ontvangen.

„Ik kom met goede tijdingen", sprak
hg, „de prefect ia voor de onderneming
gewonnen wel kost het ons vier aaudeelen

van honderdduizend francs, maar hij zal
zoo naar Parijs berichten, dat ik aan het
verleenen der J concessie niet meer twijfel."

„Een bagatel 1" antwoordde Gordone.
„De kleine prefect verstaat zijn zaak niet,
hjj had minstens een millioen moeten
vragen. 't Zal er nu dus op aankomen,
het benoodigde kapitaal bijeen te krggen
en het contract zoo te ontwerpen, dat de
aandeelhouders e6n vaste rente krijgen,
en de overige winst ons toevalt. 'k Heb
et reeds over gedacht, hier is 't ontwerp,
lees het maar eens we kunnen dan direct
aan 't werk gaan, opdat ailes voorbereid
is als de toestemming van Parijs komt."

Corniglione wreef zich verlegen de
handeu, wat den scherpzienden Gordone
niet ontging

„De prefect heeft voor zijn medewer-
king nog een voorwaarde gesteld", zei
hij dralend.

„Ha sprak Gordone, „zou deze kleine
student toch nog beter rekenen, dan ik
dacht

w't Is niet voor hem zelf," antwoordde
Corniglione, „maar hij deelde me openlijk
mede, dat jegens mij het vermoeden be-
Btaat, dat ik nu juist niet erg Fransch-
gezind ben."

„'t Schijnt, dat hij goed ingelicht is",
lachte de syndicus. Ea

„Hij zou zijn medewerking alleen ver
leenen op voorwaarde, dat ik door een
familieverbintenis met een man, omtrent
wiens meening niet de minste twijfel
kan bestaan, een keizerlijk officier b.v.,
een duidelijk bewgs van mijn gezindheid
gaf. De prefect meende, dat b.v. e9n
huwelijk van Béatrice met den adjudant
van den overste aile hinderpalen uit den
weg zou ruimen."

„Ha, ha 1" riep mijnheer Gordone, „d6
prefect heeft een zeer verstandige vrouw,
en luitenant Marton heeft zich een uit-
stekende hulp jgekozen. Maar", sprak hjj,

terwijl hij den maire koud aanzag, „dat
verandert onze verhouding volkomen."

nZeker,', antwoordde deze, „voor mij
een smartelijke teleurstelling ik had zoo
vast en zeker op de eer gerekend, u tôt
schoonzoon te krijgen, doch wat bl(jft mij
nu te doen over Weiger ik, dan wordt
de concessie niet gegeven, zijn we dan
niet gedwongen om toe te geven

aZeker," antwoordde Gordone koel,
„maar u zal begrijpen, dat die zaak voor
mij (geheel anders is dan voor u. Voor-
eerst verlies ik het blgde vooruitzicht de
schoone Béatrice de mijne te mogen noe-
men. Dat is veel, zeer veel, maar daarbg
komt nog een berekening, die we hierbg
niet vergeten moeten."

„E»n berekening, hoe zoo zuchtte
Corniglione hij begreep zeer wel, dat hij
zich een groote financieale opofîering zou
moeten getroosten.

„Wel" sprak Gordone, „u vergeet, dat
het g6heele gewin der mijnen, willen we
hopen, zeer laat, toch een aan uw dochter
en daardoor aan mij kwam. Als uw
schoonzoon kon mij in voorwaarden schik-
ken, die ik nu, als vreemde tegenover u,
niet wensch aan te nemen."

„Hoe meent u?" vroeg de maire.

MWel, ik zal kort zijn", antwoordde
Gordone. We waren overeengekomen,
na aftrek van de procenten voor de aan
deelhouders, u twee-derde en mij een-derde
der rest toe te kennen."

Juist, juist viel de maire in.
vNu echter, nu ik het verlies der
schoone Baatrice en haar huweigksgift
moet dragen, meen ik, dat we de zuivere
winst gelijkelgk moe3ten deelen."

„Dat is te veel riep Corniglione
toornig, „hoe durft u dat vragen. Ik
kwam op het idee, en zou ook bij anderen
kapitaal kunnen krggen."

(Wordt vervolgd.)

OOSTGOORECHT

Officieei Grpi voor HOOGEZANO, SAPPEMEER en BLQCHTEREN.

8.-