IN BOEIEN
51e Jaargang
WOENSDAU 17 AUGUSTUS 1921
No. 61
Brukker-ïïitgever T, K. KREMEE
Rusland.
Gemengd Nieuws.
F E C 1 h LE TON.
wordt gsiezan ta SMOBEZMD, KSsî-WSndawsar, Krspawolde, Westarbroak, Foxfeoi, SAPPEMEER, SLOGtSTERES. SîddaàaraaHaliusa, Schlldwolde Kolbaa Foxfiam Ssbarisar
Harksterie, Ugsland, Overachlkl, TEK BSER, NOORODUK, PJOORDBROEK, ZUIOBROEX, MUNTENÛÂM, ZUIOLAREN, NOORDLAREN, HAREN en*
Dit BLAD versehijnt iederen WOEN8DAG en ZATERDAG,
ÂBONNEMENT8PRIJS per drie maanden 60 cent bij voor-
uitbetaling. Franco per post 75 cent.
v.h. BORGESIUS ZOON.
SAPPEMEIEB. Tel. 413,
ADVERTENTIËN van Iregels 50 cent, ieder regel
meer 10 cent.
Inzending van advertenties Dinsdagsmiddags en Vrgdags
middags voor 12 uur.
Voor het plaatsen van Advertentiën betreffende Handel en Njjverheid Is voor de stad Groningen alleen gerechtigd
Groningen, Tel. 772.
Voor Advertentiën en Réclamés buiten de provincie Groningen is alleen gereehtigd het Advertentiebureau „HOLLANDIA"
het algemeon Advertentiebureau van H. WESTENBORG, Munaekeholm 8,
's Gravenhage, Tel. H 7614.
OOST- GOORECHT
Officieel Qrgaai voor HOOGEZAHD, SAPPEMEER en SLOCHTEREN.
Open brief aan Gerliart Hauptmann.
De Russische schrijver Meresjkowski,
die reeds eenige maanden terug de leiding
van Maxim Gorki scherp aanviel en hem
voor een groot deel den schuld gaf van
de ellende, herft in de „Mtioch. Neueate
Nachrichten" weer een aanklacht tegon
Gorki in een open brief aan Gerhart
Hauptmann gericht.
„Hoe kunt gij", vraagt Misrepjkowski,
„aan de oprechîheid van Maxim Gorki
geloven Allea wat heden in Rusland
gebeurt is tôô ontzettend, dat gij buiten-
landers, die „im Jenseits" niet geweest
zijt, het noch begrijpen, noch u voorstellen
kunt. Daaruit vsrklaar ik, dat een zoo
groot harienkenner als gij niet begrepen
hebt, dat Gorki geen vriend, maar een
vijand, een heimlijke, sluwe, huichelaehtige
de ergste vijand van het Russische volk is.
Hetgeen in Rusland gebeurt is zoo
onmsetbaar, dat msa het geen politieke,
historische, sociale of sedelijke maatatsf
kan aanleggen, Om den zin van de
dingon, die daar gebeureu te peilen, heeft
men een andere, grootere maatstaf noodig:
een religieuse. Gaan wij daarom zoo
zinneloos te gronde omdat wij den diepsten
religieuzen zin, van hetgeen gebeurt, het
religieuze steuupunt verloren hebben
Zoolung wij dat niet gevonden hebben,
zuilen wij niet gered worden.
De ondergang van al deze millioenen
verschrikt ons niet meer dan al het overige
wat in Rusland was en is. Ons Russen
kan men ûberfaaupt door niets meer ver
Bchrikken. De beker is tôt aan den rand
gevuld. Ja, men kan ons door niets meer
verschrikken het verschrikkalijkste heb
ben wjj reeds geleden. Reeds in de eerste
dagen der Octoborrevolutie voelden wij
wat gebeuren ging, voelden wij het donker
als een druk van zware bergen. Ba hoe
docker deze last ook was, geen gram van
zijn gewicht ging ons verloren; de ziel
onderging ailes met pijnlijke nsuwkeu-
righeid.
Wat da Russische moordenaara begon-
nen, hebben de anderen voltooid. Lonia
heeft het Russische volk een strop om
elen hais gelegd, en de anderen hebben
hem dichtgetrokken, Niet het eene of
jaet andere voik, maar allé voîkeren en
de geheele menschheid zijn gewetenloos
tegenover dsze Russische tragédie. Dat
is het allerverackrikkelijkaie."
„En," zoo vervolgt de Russische schrij
ver, nog een andere wasrheid moat
gezegd worden. „ZooIang de Radenre-
gearing niet ten val is gebrxcht, kan men
de millioenen menschen, dio te gronde
gaan, evenmin helpen, als een gehangene,
zoolang deze nog een strop om de haïs
heeft.
Ma&r ai wil Gorki nog zoo graag en al
de et hij ailes om de waarheid te ver-
bergen, de waarheid laat zieh niet meer
verhergsn. „De waarheid is echter, dat
niet alleen de^o millioenen Ruaaen, maar
het geheele Russische volk den honger-
dood sterft.
Er wordt een misdaad gepleegd zooals
sedert het begin der wereld niet is voor-
gekomen: een troepje misdadigers ver-
moordt een groot volk en aile andere
voîkeren waaacben hun handeninonschuld
of helpen mes."
„Ru8Îaod is niet te redden," vervolgt
hij, „of de dolk moet aan de moordenaars
eerst ontnomen worden. En hg spreekt
deze beschuldiging uit „De honger is
de dolk, in handen der bolsjewisteu. Zij
gebruiken den honger, als de moordensar
der dolk. Zij houden zich alleen door
honger staande. Zij geven hun eigen
menschen te eten en houden de anderen
tôt juist op de grens van den hongerdood.
Dat is het geheim van hun macht en
daarom zuilen zij de „honger" nooit uit
handen geven."
la deze oproep van Gorki ziet Meresj-
kowki slechts een middel om zijn eigen
menschen voedsei en hulp te geven en
zijn aanhang daardoor to versterken, over
de anderen blijft hij regeeren door middel
van den hongersnood. En hij besluit
Wanneer de menschheid niet werkelijk
tôt bezinning komt, zal de dag niet verre
zgn dat men zal zeggen tôt de bergen
„valt op ons", en tôt de heuvelen „ver-
bergt ons".
In dergelijken geest uit zich de Rus
sische schrijver Iwan Nasikiwin in een
brief aan dsn „Lokal Anz." Nadat hij
zich tegen da bolejewiki heeft gekeerd,
zegi hij „Indien gij Duit3chers dezen
menschen hulp verleent, verleent gij deze
niet aan het Russische volk, maar aan
zgn ergste vjjanden en verwijdert gg den
dag der redding van dit volk."
Het yooruitzicht voor de aardappel-
meelfabricago is in den laatsten tijd iets
beter geworden, doordat de meelprijs steeg
van f 20 tôt f 30 per baal, doch het laat
zich aanzien, dat de fabrieken dezen herfst
heel wat minder aardappelen te verwerken
zuilen krijgen dan in vroegere normale
jaren. De kwaîiteit der aardappelen is,
dank zij de langdurige droogte, sedert
1911 niet zoo goed geweest als thans.
Dientengavolge worden thans reeds hon-
derden wagons aardappelen afgeleverd
voor de consumptie, vooral naar B-algië,
maar ook veel naar Franbrijk en Engeland.
Door deze groote vraag worden de aard
appelen fsiteljjk ta vroeg garooid, wat de
duurzaamheid scbaadt. Door de lage
prijzen zijn er, althans in de provincie
Groningen, heel wat minder aardappelen
uitgepoot dan in vorige jaren.
Het buitenland besteedt prijzen van
f 3.50 tôt 4 par H L,, wslke men aan
de fabrieken natuurljjk op verre na niet
bereikt, wij! deze verleden jaar voorzich-
tigheid hebben geteerd, doordat do aan-
deelhouiers aardappelverbouwera van
enkele fabrieken slechts 60 et. per H.L.
ontvingen en de aandeelhouders niet
aardappelverbouwers ruim 1 per H.L.
verplichte levering moesten bijpassen.
Wanneer de uitvoer van consumptie-
aardappelen nog veertien dagen op den-
zelfden voet wordt voortgezet, is de vrees
voor een tekort in eigen iand niet denk-
beeldig.
Da fabricage van strookarton staat
zoo goed als stil. Het werk is niet loonend
voor de fabrikantsn. De fabricage van
een ton (1000 KG.) karton kost bij da
tsgenwoordige exploitatiekosten f 140,
terwijl de opbrengst slechts f 60 bodrasgt.
Bovondion zitten de fabrieken opgepropt
met karton. Er zijn fabrieken, jie onder
deze omstandigheden niet weer ts werk
gesteld zuilen worden, aadero zooals
„Reidarland" te Winechoten eu BErica"
te Oude-Pekela worden stopgezet.
Enorme vcorraden stroo hebbea de
fabrieken nog en daarbij wordt dsgelijks
aangevoerd. Van dsn ouden voorraad
werd heel wat iagekocht togea prijzen
van 60 tôt f 65 per 1000 K G., terwijl
thans de prijzen gemiddsld nog geen f 10
bedragen.
Voor de fabrieken is stilstain heel wat
voordeeiiger dan werken. De orders,
welke aangenomen worden, zijn thans
vrij wel uitgevoerd, zoodat het te vooraan
is, dat binnenkort aile fabrieken stop
gezet zuilen zijn.
Zaterdag op Zondagn&cht is brand
onlstaan in een opslagpiaats voor vlsesch
en vellen in ds Sleeperssteeg bij de Krom-
boomslost to Amsterdam. Een oogenblik
slaegen de vlaramen fel uit en het laek
of de belendende perceelen ook souden
worden aangetast. De brandweer wist
echter met een paar stralon op een motor-
spuit spoedig het vuur te blusschen.
De opslagpiaats, welke gelijkvloers ligt
en de daarboven gelegen verdieping
brandden vrjjwel uit.
De oorzaak van den brand kan niet
worden vastgesteld. Evenmin vi9l uit te
maken wie de huurder van de opslagpiaats
was. Een 12jarig meisje, dat tegenover
het brandende perceel woonde, deelde aan
den waarnemenden commandant, den heer
Lodewijks, mede, dat zij vijf rainuten voor
het uitbreken van den brand den gebruiker
het perceel had zien verlaten. De man
was niet meer te vinden en kwam ook
niet opdagen. De politie stelde een on-
derzoek in.
In den nacht van Zaterdag op Zondsg
is ingebroken in een woning aan de
Bildordijkkade te Amsterdam. Het is
niet bekend of er veel wordt vermist.
Ten nadeela van eenige voeibalspelers
zijn uit eoa kloedkamor, staande op een
terrain asn don Middenweg, oud-Watev-
grasfsmeer, eea santal goudsu, zilveren
en nikkelep horloges on twee portemon-
naies, inhoudende resp. 45 en 21.50,
ontvreemd.
Ten nadeele van een firma aan de
P. H. Kade te Amsterdam zrjn door een
kleermaker veertien onafgewerkte colbert-
jassen ter waarde van 470 verduisterd.
In den nackt van Zaterdag op Zon-iag
is in de Ferdinand Bolstraat te Amsterdam
een auto gereden tegen het perceel 28,
waaria is gevestigd Hamburgsrs Mode-
bazar. De auto reed met voile vaart tegen
de linkerpuî, welke geheel werd ingedrukt.
De groote spiegelruit was in gruizeie-
raenten en het hardsteen had op tal van
plaatsen scheuren in de étalagés was
een ware chaos aaugericht.
De auto, weike nogal was beschadigd,
behoorde aan de firma Douwes en Fernîg.
Het scfaijnt, dat é*n der inzittenasn
plotseling lust kreeg ook 6ens te sturen,
en het rad in handen nam. Dientenga
volge ging de auto wild slingeren en
resd recht op den winkel aan.
Een voorbijganger, een huisknecht van
een taiidarts, kwam tusschen de auto eu
den muur en iisp vrij ernstige verwon-
dingen op. Hij kon echter te voet naar
huis gaan.
Twee dames, mra. William en mrs.
Ruffing, hebben nabij Greensburg in de
AHeghenybergen een hevig gevecht gehad
met een reusachtigen arend, die het kind
van mrs. Williams een meieje van ruim
twee jaar, in de lucht wilie meevoeren.
De dames waren in de heuvels aan het
bessenplukken, toen de arend naar bene-
seboet en op het kind ueerstreek. Mrs.
Williams sloeg naar den vogel met haar
hessenemmir, middels kwam mrs. Ruffing
haar vriendin te hulp met een kuuppel,
en na een hevig gevecht, dat eenige
minuten duurde, werd de arend godwon-
gen, de vlucht te nemen. Afgezien van
eenige diepe schrammen, was het kind
ongedeerd. Naar de vrouwen verteldan
had de rcofvogel een vlucht van min«.tens
vgftian voet.
Mjss Florence Turner, een Londen-
sche kinema actrice heeft een hoogst
onaangenaam avontuur beleefd. Zij had
met iemand, die zich als m&kelaar in
huizen had voorgedaan, afgesproken hem
Donderdagsvond aan het ondçrgrondst&tio»
te Hampstead te ontmoeten, aangezien
hij haar dasr twee étage-woDingen kou
laten zien. Toen zij daar kwam zeide da
man dat tôt zijn spijt die woningen reeds
verhuurd waren, doch dat hij in dis buurt
een aardig klein huis voor haar wist. De
familie, die er nog woonde, zou echter
niet voor negen uur thuis zijn.
Miss Turner ging toen een omnibusrilje
maken om den tijd te dooden en kwam
tegen negen uur weder aan het station
terug. De man zeide dat hij een korte
weg ove-r de hei wist om het huis te be
reiken. Op het heide-pad gekomen greep
de man hasr op eons san duwdo hasr
een zskdo k in den mond gooide haar
tegen den grond bond haar aan arman
en beenen en beroofde haar toen van
riugea, horloge, armbanden en geld. Toen
verdween hij.
Miss Turner wist - eaD eind voort
to sleepen, tôt zij door een paar vrouwen
werd gevonden, die haar banden losmaak-
ten en hasr geleidden naar een politie-
bureau. Zij was zôô ontdaan, dat zij niets
kon zeggen, zich zelfs haar naam en adres
piet kou hsrinneren. De doj ie liet haar
foea naar een bospitaal -eren, waar
zij allengs bijkwam on ï!t: ailes weder
kon herinneren. Zij was aan den Iinker-
arm vrij ernetig gekneusd en moest een
dag in de verpîeging blijvsn. Zij was in
staat een volkomen signalement van haar
aanvailer te geven.
Boven het Engelsche vliegkamp van
South Farnborough heeft zich een sensa-
tioueel luchtdrama afgespeeld. da'c wonder
boven wonder goed is afgeloopen.
Luitenant Bulman, van de afdeeling
voor experimenteel onderzoek van de
luchtvaartafdeeîing, was met een waar-
nemer opgestegen om een proefvlucht in
zeer hooge luchtlagen te doen.
Toen zij tôt verscheidene duizenden
voet gestegen waren, brachten zp de mee-
genotnen r.uurstof-apparaten in werking,
daar de ijle lucht geen regelmatige adem-
haling meer toeliet. Waarschijnlijk door
een defect aan ééa der apparaten, ge-
raakte de waarnemer buiten kennis. Zijn
metgezel z»g het en begon t8 dalea.
Plotseling voelde hij een ontzettenden
slsg op het hoofd zich omdrasiende be-
merkte hij, dat zijn waarnemer blijkbaar
«ijn verstand verloren had.
Wat zich tijdens [de daling in het
vliegtuig aftspeeide, is niet bekend, maar
luitenant Bulman had het geluk veiiig te
kunnea landen.
Toen hij uit de machine stspte, werd
hjj opnieuw door den waarnemer vastge-
houden. Een mechanicisn snelde te hulp,
spoedig door ànderen gevolgd. De waar
nemer sloeg zoo wild om zich heen, dat
een santal mannen hem ternau3vernood
in bedwang kon houden.
Na eea half uur kwam hij tôt bezinning
en had blijkbsar zijn normale geestver-
mogeu ten voile herkregen.
Tengevolge van een dorpatwist is
is uit gekomen, dat in Aprii 1914 in het
gehueht La Chap.-lle-0nz6rain, nabij
Patsy in de omgeving van Orléans, een
vader en zoon een twesde zoon hebben
opgebangen. In den stal, omdat hij met
600 frs. goeden sier had geœaakt in Or
léans, inplaats van het geld, zooals hij
in opdrscht had, naar don notarié te
brengen. De familie was bang, dat de
pretmsker aî het geld op die wpze zou
opmaken of dat hg zou gaan trouwsa en
dan moest hij zijn aandeel hebben
Bside moordenaaîs hebben bekend.
Ds vader heeft zich in de gevangenis
opgehangen.
De meeste rarnpon zouden weinig
beteekenen, wanneer onze ver-
keerdheden ze niet dubbel deden
gevoelen.
door K. d. 1. Bruyere.
(Nadruk verboden.)
8)
Zij zelf bewoonde «3n klein kamertje,
door de keuken van Jules vertrekken ge-
Bcheiden. Het eenige venster, dat deze
kamer verlichtte, gaf uitzicht op het hcf,
en meermalen zagen de handwerkalieden,
die aan den arbeid togen, haar dan al zoo
vroeg over 't borduurwerk gebogen. Het
werk scheen haar niet te vermosien. De
patuur had haar voor het vervullen van
haar taak met een krachtig lichaam
toegerust.
wJa, jij met je gezonde alaap, je lichaam
zoo fliak, jij kunt l&chen", pkent Juiius
Bomwijlen te zeggen, als hij zich over
zijn zwakheid beklaagde en de zuster
trachtte te beweren, dat dit zoo erg oiet
was.
Intusschen gevoelds Julius zich in de
nieuwe omgoving heel wat beSer dan in
de staùswoning en bsgon, na laDge onder-
breking, dan ook vieer te werken, wat
Johanna een heele verlichting echonk
Anton Eberhard, die sedert ongeveer
esn jaar eerste monteur op een groote
macbinefabriek was, hsd zich in de nieuwe
woning van zijn vrienden nog niet laten
zien, want hij had het zeer druk, en de
fabriek lag aan de tcgonovergestelde zijde
der stad. Julius verheugde zich in dit
lang uitblijven. Anton toch had door
zoo onomwonden zijn oordeel uit te spre-
ken, het ongenoegen vsn den schrijver
opgewekt en ook om de huide die hij
Johanna bewees, zag hij hem niet gaarnè.
Dat sijn zuater die liefde beantwoordde
en aan een huwelijk denken kon, dat
kwam in 't geheel nût bj hem op. Zijn
egclsme, nog versterkt door de behande-
ling van mosder en dcchter, was zco
groot, dat hij nooit om een ander zou
denken. Hij nam het als van zelf sprekend
aan, tdat zijn zuster voor hem leefde en
werkte. Daarvoor deelde zij immers in
den roem dien hij als sehrijver behaalde.
HOOFDSTUK II.
Johanna had hasr werk gereed. Na
een blik op het stukje Noordelijke kernel,
dat van uit haar venster te zien was en
zoo heerlijk rood gekleurd bleek, bedekte
ze haar borduurraam met een witten do6k,
en plaatste het op een tsfeltje voor 't
rasm. Daarna stond ze op, nam hoed en
shawl, stspte door de keuken en stak
het hoofd binnen Julius kamer.
„Lieve, heb je zin mee naar buiten te
gaan, 't is een heerlijke avond."
Onverschillig keck bij naar het raam,
dat Johanna, die middslerwijl binnenge-
treden was, met een kreat van verrukking
geopend had. De avondhemel, die men
van hier geheel en al overzien kon, straalde
in al zijn heerlijkheid en glans. 't Was,
alsof de zon in een zee van vloeieDd goud
was neergezonken, dat thans in viammen
opspatte en den horizon in een purperen
gloed zette. Tegslijk drong de heeriijke
reuk van het geurige hooi de kamer
binnen. Julius sprong op. Zijn gevoelige
zenuwen waren ten zeerate geprikkeld.
„Ja, kom, laat ons gaan 1" riep hg plot-
seliog opgswoad6n.
„Waarom het venster niet eerder ge
opend Deze heerfijbe lucht den toegang
te belelten", zei Johanna met eon licht
verwijt.
«Mijn lieve deugl, als men zoo inge-
spannen bezig is, wie denkt daar dan
aan," antwoordde Julius eenigszina beftig.
sJe zat toch slechts te lezen."
^Slechts te lezen Daar hoort men de
vrouw weer. Lezen is immers geen in-
spanning Jij, voor wie arbeiden allsen
borduren, wassebsn, schuren en koken io,
die nooit een boek ter hand neemt,
hoegstens op Zondag, jij houdt lezen alleen
voor een uitspanning
„Dat is een verket-rde conclusie," ant
woordde Johanna bedaard, terwijl ze haar
brosder de jas hielp aandoen en hom stok
en hoed reikte. BWauneer zou ik dan
een boek lezen, en wat zou er van ons
worden, ala ik het deed
Zo had het pas gezegd, of bet berouwde
haar ook reeds. Juiius gelaatstrekken
drukten groote ontevredenheid uit en den
arm van zgn zuster, dien hij reeds ge-
nomen had, loslatend sprak hij heftig
„dus dat wil zeggen, dat ik een d^gdief
ben en niet geno&g verdien
„M»sr, mijn beste Julius, wat is dat nu
voor een dwaasheid," bracht Johanna ver-
goeiîijkend in 't midden. „Kan jij dan
in mijn plsats koken en borduren Be-
grijp dan eens wat onzin het is je zoo
op te winden. Kom, het avondrood begiat
te vergloeien en de lucht wordt koeler.
'k Heb je ook nog wat bgiondera te
vertellen."
Julius volgde gewillig als esn kind,
toen de zuster zijn arm in da haie nam
en hem naar buiten vcerde,
Toen ze uit hun huisdeur n&fer buiten
wilden gaan, vloog een vrouwelijk wezen
voor hun langs en Irachtte op eenige
kisten te springen, die in haar n&bjjheid
lagon. Z zou gevallen zijn, aie Johanna
niet vlug toegesprongen was en haar ge-
grepon had. Toen Julius ook haastig
kwam asngesnald, stond ze, stesds nog
lachend, rseds wee? op den vasten grond.
't Was het zonderlingste wezentja, dat
men zich voorstellen kon. Za mocht
ongeveer seventien ja&r oud zgn, doch
zag er op 't eerste gezicht als een ver-
kleeds knaep uit. Daarbrj had ze iets
vraemds over zich. Waarin dit 'eigenlijk
hesiond, dat viel niet direct te zeggen.
Nauwkeurig bekeken, was het ronde, van
gezondheid stralende gezicht met hat
vreemd gevormde neusje en den zwel-
lenden, purperroodec moud, die tôt lachen
gescb&pen scheen, en daarbij twee rijen
hagslwitte tanden liet zien, wel Duitsch.
Maar het vrsemde moest, zooais Johanna
meende, in de oogen liggt n, die van het
diepste, glanzendste zwart, als vuurvliegen
naar links en rechta vlogon, terwijl hua
amandelvorm hen wat vermoeid, slaperig
deed schijnen. Het haar droeg de kleiae
kort gesneden en in dichte, natuurlijke
lokken verward om hat hoofd hangend,
wat den indruk van het jongensachtige
nog versterkte. Intusschen weorepr&ken
de volkomen ontwikkelde vrouwolijke
vormen der klaine gestaite deze veron
derstelling, en toen het meisje, voor broer
en zuster staand, de handen verlegan in
de lederen cointuur stak, was za eau en
al coquetterie.
„Ma&r mijn lieve kind, wat heeft dat
to beduiden Hoa iicht had je kunnea
valien sprak Johanna mot een licht
verwijt in haar stem. „Je hebt ons zoer
doen oatstelîen."
„Dat wenschte ik juist 1" riep het aar-
dige ding lachend en klapte in de handen.
r Je wou dat 't 13 niet aardig; de
menschen met opzet te doen schrikken.
„Ik deed het alleen, om kennis met u
te maken," merkte het meisje op. „Ik
wild» het zoo gaarne en wist niet, hoe ik
anders zou kuonen. Ik wiîde jzoo gaarne
een scfcrijver van nabij sien," voegde ze
erbij, terwijl ze snel naar Julius en dan
weer r de punten van haar ifgedragen
schoensn «ieok.
't Interesseerde Julius meer en meer.
„Waarom kwam je dan niet bij ons,
mijn kleine juflrouw Mag ik naar uw
naam vragen en mag ik weten, of u hier
ook iu een dezer woningen verblijf houdt
„Zeker, wg wonen hier boven en mgn
naam is Suze Cham neen, ik schaam
ma, het te zeggen. 't la al te dwass,
zoo'n bespoltelijken naam te hebben."
Daarbg stampte ze ergerlijk met den voet
en trok de lippen smalend op.
Broer en zua zagen elkaar verwonderd
en vroolijk gestemd aan.
„Qch kom," hernam Johanna. BZijn
naam kan men toch niet veranderen.
Aldus u heet Suze
„Chaatpagner," kionk het van de reeds
weer lachende lippen en 't was, alsof
men de kurken knallen en het parelende
nat in de lucht hoorde vliegen.
„Champagner? Werkelgk Champag-
ner Een doîle naam riep Julius.
Als voor u geschapen."
,;Vindt u vroeg 3uze met een coqu-
etten blik. „Nu, dan bevalt hij mij ook
goed. Maar weet u, eigenlijk is het
iu 't geheel geen naam. Ze hebben mijn
grootvader slechts spottend zoo genoemd,
omdat hij van Franschen afkomst was."
Ha, ha! l&chte Julius, nu i3 het
duidelijk En u heeft zeker wel iets
van uw grootvader? Daar lijkt het len-
mieste wel naar.
„Nu, j'iMfUW Suze, we spreken elkaar
wel eens meer, zoo maakte Johanna een
einde san het onderhoud, we hebben ons
reeds te lang opgehouden.
(Wordt vervolgd.)
