IN BOEIEN
51e Jaargang
No. 68
Drukker-Uitgever T. K. KEEMEE
FEUILLETON.
iïïITENL AND.
wordt gelezen te HOOSEZAND, KîeS-WÉndawaarKrapgwolds, Wasterbreak, Foxhol, SAPPEMEER, SLOCHTEREN, Slddelwran, Hélium, SehlfdweSde, Kalbam Foxfeam Soharmer
Harkstede, Lageland, Ovspeshlld, TEM 80ER, M90RDD8JK, N00RDBP9EK, ZUIOBROEK, MUNTENDAfel, ZUIOLAREM, NOORRLâPEM, HAREM ai»
Men moet niet binnenloopen in de
haven van het huweljj k, eer men 7
de hooge zee van het leven heeft 7
gezien.
■S"
GOORECHT
Orgeat voor HOOGEZAND, SAPPEMEER et SLOCHTEREN.
Dit BLAD versehjjnt iederen WOENSDAG en ZATERDAG.
A.RONNE.MENT8PKIJS per drie m&anden 60 cent bjj voor-
uitbetaling. Franco per post 76 cent.
v.h, BORGE8IUS ZOON.
SAPPEMEER.
Toi. 413.
AD V ERTENTIEN vnn i6 regels 50 cent, ieder regel
meer 10 cent.
Inzending van advertentiea Dinsdagamiddags en Vrijdaga
middags voor 12 uur.
Groidng'n hTolP7^tSen Adv®rtentiëïl betireffe,lde liandel en N\jverheid la voor de stnd Groningen alieen gereehtigd het algemeen Advertentiebaroaw van H. WESTENBQRG, Munnekeholra 8,
Voor Âdvertentiën en Reclames buiten de provïncie Groningen is alieen gereehtigd hel Advertentieburoau «HOLLANDIA" 's Gravenhage, Tel. H 7614.
Vergadering van den Raad dergemeente
SAPPEMEER
gehouden op Vrijdag 26 Auguslus 1921,
's avonds half zeven.
Aanwezig 11 Iedan. Afwezig de heeren
Wildervanck (wethouder) en Smit.
Voorzitter de burgemeester.
1. Notulen. Worden gelezen en onver-
anderd vastgesteld.
2. Ingekomen atukken.
Miasives van den heer H. H. Bod-
dema te Siddeburen dat hij zijn benoe-
ming tôt onderwijzer aan de Ooaterschool
aanneemt en op 1 Oct. in functie kan
treden.
Voor kennisgeving aangenomen.
b—c. Missives van Ged. St. houdende
goedkeuring van het kohier van school-
gelden en inzendende een afscbrift der
begrooticgen van de Prov. keuringsdienst.
Voor kennisgeving aangenomen.
d. Missive van de Gezondheidscom-
missie inzendende hare begrooting. De
ontvangsten en uitgaven worden in totaal
geschat op 1560.
Goedgekeurd.
e. Adres van het Bestuur van den
Bond van leeszalen om subsidis.
Zal behandeld worden bij de begrooting.
f. Adres van de Vereen. «Schoolfonds
voor schipperskinderen" om verhoogde
subsidie.
Zal behandeld worden bij de begrooting.
8. Rekening en exploitatie-overzicht
laagspanningsnet dezer gemeente over
1920.
Het nadeelig saldo der rekening bedraagt
J 14 75, hetwelk wordt overgebracht op
de nieuwe rekening.
B. en W. stellen voor de rekening
goed te keuren.
Goedgekeurd.
4. Aanbieding rekening Burgerljjk
Armbeatuur over 1920.
De ontvangsten en uitgaven hebben
bedragen f 32027.81.
In handen gesteld van de daarvoor
aangewezen commissie ter naziening.
5. Aanbieding Gemeenterekening 1920,
met vooratel B. en W. tôt beschikking
van een gedeelte van het batig saldo dier
rekening ten bate van den dienst 1921.
Het batig saldo der rekening bedraagt
f 79797.90. B. en W. stellen voor hier-
van aan het Rjjk af te lossen een bedrag
van f 63000.zijr.de het nog onafgelost
gedeelte van de in den loop der crisis-
jaren door het Rjjk aan de gemeente
inzake militie-vergoedingen voorgeschoten
gelden, welke tôt heden niet konden
worden terugbetaald.
Conform het vooratel van B. en W.
wordt bealoten. De rekening wordt overi-
gena in handen gesteld van de daarvoor
aangewezen commisaie ter naziening.
Aanbieding begrooting B. A. over
1922.
De inkomsten en uitgaven worden
geraamd op f 34850.
In handen gesteld van de daarvoor
aangewezen commissie.
7. Aanbieding begrooting Gasbedrijf
over 1922.
De inkomsten worden geraamd op
93625.de uitgaven op f 91280.—,
zoodat een batig saido van 2345.—
voorzien wordt.
In handen gesteld van de daarvoor
aangewezen commissie.
8. Aanbieding Gemeentebegrooting
1922.
De ontvangsten en uitgaven worden
geraamd op 327921.73.
In handen gesteld van de daarvoor
aangewezen commissie.
9. Provinciale waterleiding.
De voorzitter deelt mede dat over deze
zaak eene vergadering is gehouden met
de Gezondheidscommissie, waarbjj ook de
heer Jacobs, ingénieur en door Gad. Staten
belast met de Jeiding, aanwezig was.
't Is de bedoeling dat de Gemeentebe-
sturen zich thans uitspreken of zij er
voor gevoelen aan de zaak mede te
werken.
De heer Boer is het met zichzeif niet
eena of de waterleiding in deze gemeente
er moet komen. Vele ingezetenen zullen
er tegen zijn doch ook velen er voor.
Laten we een référendum houden onder
de ingezetenen evenals destijds mat de
oprichling van de gasfabriek is gebeurd
we weten dan precies hoe de stemming
onder de ingezetenen is.
Dj heer v. Delden is ook op de door
den voorzitter aangehaalde vergadering
geweeat, Hij was bljj dat de vergadering
zoo enthousiaat was en dat ook B. en
W. veel gevoelden voor de oprichting
der provinciale waterleidiDg. Het drink-
water is over 't algemeen slecht en
nadeelig voor de gezondheid, zooals ook
nog bleek uit eenige door den voorzitter
der Gezondheidscommissie aangehaalde
staaltjes. Hij sou daarom willen voor-
stellen in principe te besluiten mede te
willen werken tôt de instandkoming van
de waterleiding. We binden ons dan
direct nog niet, zooals de heer Boer meent.
De heer Boer blijft er bij dat de ge
meente zich te veel zal binden, doch de
voorzitter en de heer v. Delden bestrjjden
deze meening.
De heer Verver is huiverig om direct
eene beslissing te nemen. Laten we
zooals de heer Boer wil de menschen
zelf vragen. Zooals de heer v. Delden
zei, krijgen de menschen thans het water
gratis. Bij eene waterleiding moeten ze
het betalen en hiertoe gaan ze niet graag
over. Over 't algemeen is bij de mindere
stand meer behoefte aan eene waterlei
ding dan bij de meergegoeden.
De heer de Koe zou er tegen zjjn om
zich direct te binden. Hij stelt echter
voor aan Prov. Staten te berichten dat
onze gemeente er voor is aan de zaak
mede te werken, mits de nadere uitwer-
king en regeling de instemming van den
raad kan vinden. We kunnen dan later
propaganda maken.
door K. d. 1. Bruyere.
(Nadruk verbodm.)
7)
„Je wilt uit, Julius Alieen vroeg
ze, terwjjl de mannen elkaar vluchtig de
hand reikten.
De aangesprokene scheen een oogenblik
verlegen. Terwjjl hjj, schjjnbaar met
moeite zjjn glacé handschoenen vast-
knoopte, antwoordde hij zonder op te
zien „Ja, kind, ik zal het nog maar
eens weer probreeren. Jij bent immers
tegenwoordig altjjd bezet, en ik govoel
me nog al vrij goed en zoo noodig neem
ik een rjjtuig."
«Bljjf je lang uit."
«Dat weet ik nog niet. Maak je in
geen geval ongerust, misschien ga 'k de
Tannhauser zien. 'k Heb in lang geen
mnziek gehoord."
„Hé, opmerkelijk 1" sprak Johanna.
Anton zei niets, maar teekende bedaard
verder.
«Nu, houd me nu maar niet langer op
met je verwondering, want dan verzuim
ik den heerljjksten tjjd."
„Ik houd je immers niet op. Maar
wees voorzichtig. Heb je de demi?"
«Ja, ja. ik heb ailes. Adieu, Hans,
dag Anton, 't Is aardig van je, dat je
mjjn arme geplaagde zuster wat helpt."
Welwillend klopte hij hem op den
schouder.
Anton mompelde wat, zonder zich om
te wenden.
Toen Julius vertrokken was, zwegen
beiden een tijd lang. Johanna teekende
niet, maar zag peinzend het ratsm uit.
Zeg, Anton, zou 't goed gaan met hem,
zou hem niets kunnen overkomen
Anton wierp het teekenstift neer en
Btreek zich ongeduldig door 't haar.
«Altjjd alieen Julius, Julius en anders
niets," riep hjj. „Is er dan in uw hoofd
alieen plaats voor hem Hg sproDg op
en liep nadenkend het kleine vertrek op
en neer.
«Wat is er toch vroeg Johanna ont-
steld.
Anton antwoordde niet, maar zsg haar
met zijn groote sprekende oogen aan, die
haar blik zoo schenen te boeien, dat ze
geen oog van hem afwondde. Hoezeer
ze zich ook moeite gaf, dien blik te ont-
wijken, ze kon het niet. Met een soort
van bevreemding zsg ze voor 't eerst,
dat zjjn oogen niet bruin waren, zooals
ze meende, maar een donkere goudskleur
hadden, en hij merkte op, hoe groote pu-
pillen zij had en hoe doorzichtig het blauw
van haar oogen was. Met de handigheid,
die iedere vrouw eigen is, wist Johanna
niettegenstaande haar verlegenheid, een
groote onbevangenheid te toonen, terwijl
op Antons trekken duideljjk de ernst van
den hartstocht, die hem kwelde, te lezen
was. Toen Johanna het eindeljjk gelukte,
zijn blik te ontwjjken, kleurde ze tôt
onder het haar en tastte in haar verlegen
heid naar teekenpen en potlood.
Anton greep die slanke, zachte hand
met zijn beide ruwe handen.
Je vraagt me, wat er is, Johanna
vroeg hg met van opgewondenheid tril-
lende stem. »Ik ben jaloersch, razend
Zonder verdere discussie wordt besloten
in den zin als door den heer de Koe
voorgesteld aan Prov. Staten te berichten.
Da heer Maijer vraagt naar den uitslag
van het onderzoek van den heer Raggen
inzake vuilnis-ophaling.
Voorzitter antwoordt dat de heer Rag
gen nog niet gereed is.
De heer v. Delden zegt dat er meer*
malen diacussie in den raad geweest is
omtrent het brandon van lantaarns. Hij
zou graag thans wat meer lantaarns aan
den Winkelhoek willen hebben, zulks
met het oog op den opslag van steenen
in verband met woningbouw.
Voorzitter belooft er om te zullen
denken en zoo noodig meer lantaarns te
doen branden.
Sluiting.
Berlijn, 29 Aug. Rijkskanselier Wirth
had in zijn rede op den Katholiekendag
te Frankfort de juiste opmerking gemaakt
Het gist weder in Duitschland. Nauwelijks
had hij dit gezegd, of gisteren vloeide er
in de straten van Potsdam bloed, en de
nswerking van deze gebeurtenissen op
de breede massa's is nog niet te overzien.
De rijkskanselier, die oorspronkelrjk van
plan was aan de besprekingen van den
Katholiekendag deel te nemen, is dadeiijk
naar Berlijn teruggekeerd, waar heden
onder voorzitterschap van den rijkspre-
sident de door ons reeds aangekondigde
ministerraad wordt gehouden. Heden
zullen de vakvereenigingen en de beide
socialistische partgen een deputatie naar
den rijkskanselier zenden, teneinde op de
rijksregeering druk uit te oefenen in deze
richting, dat zij „ingrijpende maatregelen
neme tegen de steeds brut&ler optredende
reactie". Damocratische bladen melden,
dat er op het oogenblik over onderhandeld
wordt op welke wijze het mogeiijk zou
zijn, dat ook de christelijke en de Hirsch-
Dunckersche vakvereenigingen aan dezen
stap deelnemen, welk bericht door de
„Vorwatts" wordt bevestigd.
De jeugdorganieatie van de Duitsch-
nationale Volkspartij had, daarde plechtige
herdenking van den slag bg Tannenberg
in de open lucht verboden was, haar aan-
hangers in verschillende groote zalen te
Potsdam bijeengeroepen. De oproep van
de links radicalen voor een tegen-demon-
stratie was door duizenden opgevolgd.
Op den weg naar hun vergaderlokalen,
dien zij in gesloten gelederen aflegden,
werden op een gageven oogenblik twee
rjjksweersoldaten door de menigte lastig
gevallen. Een wachtmeester werd tegen
den grond geslagen hij greep uit nood-
weer naar de wapens. Twee peraonen
werden gedood, een werd gewond. De
wachtmeester zelf werd door de menigte
leelijk toegetakeld.
Omtrent het verloop van het incident
meldt de „Montagspost" nog: Toen de
jaloersch op Julius. Ook ik wil in je
hart me een pia&teje geruimd zien. Ik
wil voor jou ook wat zijn, Je moest toch
reeds lang weten, dat je me ailes bent
op de wereld, van mijn vroegate herinne-
ring af. Hoe lang zweeft me 't woord
niet op de lippen, liove, dierbare."
Hij kon niet meer zeggen, maar drukte
haar hand in de zijne, dat het haar pijn
deed.
Zjj was inbleek geworden.
„Spreek het woord maar liever niet
uit, beste Anton," sprak ;ze. „We zullen
anders moeten ophouden, vrienden te zijn."
De gloeiende oogen op haar gericht,
zat hij voorover gebogen, maar liet nu
het hoofd in de handen, die Johanna had
vrijgegeven, zinken Haar deed het hart
pijn. Ze had het zich zoo licbt gedacht,
was zoo vast besloten geweest, hem haar
wederliefde niet te bekennen, om den
moeilijken strijd te bekorten. Thans kon
ze het niet. Niet eenmaal de troost van
haar wederliefde zou ze hem echenken
Zacht lei ze haar hand op zijn hoofd
en sprak
?Anton, hoor eens naar mg. Ais ik
vrij over me zelf beschikken mocht, dan
zou ik u en geen ander toebehoor6n.
Maar ik ben niet vrij. Aan mij zelf mag
ik niet denken, want mijn éerste plicht
geldt Julius. Ik kan me van hem niet
scheiden. 'k Heb het moeder op haar
sterfbed moeten beloven."
Als 't niet anders is," jubelde Anton.
„Lieve, lieve Jo, wat plagen we ons dan.
Hij kan immers bij ona wonen, zijn kamers
zal hij altijd beschikbaar vinden.
„Ma&r je vergeet, beste vriend, dat
jullie in 't geheel niet van elkaar houdt.
Ieder van jullie zou immers steeds zijn
eigen weg willen gaan. Maar ik Hoe
zou 't met mij gaan. Kan ik mijn ge-
negenheid tusschen beide deelen Jullie
mannen zgn egoisten," lachte ze. „Zou
links-radicale demonstraten hun optocht
opstelden, verschenen twintig jonge man
nen en vrouwen met zwart-wit-roode
linten, een rijksweerofficier met zwart-
wit-rooden band om den srm voorop.
De demonstranten vielen op het troepje
aan, joegen de vrouwen weg en raDselden
de mannen af. Een van hen maakte zich
van de vlaggeatok meester en sloeg er
den officier mede op het hoofd.
Daarna trok de radicale menigte verder
door de straten van Potsdam en viel
onderweg voorbijgangera aan, omdat ze
zwart-wit-roode rosetten in hun knoopagat
hadden. Trams werden aangehouden, de
demonstranten drongen de wagens binnen
en wierpen de passagiera, waarvan zij
vermeedden dat zij naar de Tannenberg-
herdenking wilden gaan, op straat. Daarbij
kwam het meer dan eens tôt ernstige
vechtpartgea. Om half vijf werd het
parool uitgegeven bij het slot in Potsdam
bijeenkomen. Onmiddellijk daarna deed
het gerucht de ronde, dat politieagenten
met machinegeweren op den optocht
hadden geschoten. Dit bericht was een
verzinssl, daar de politie zeer correct en
gereserveerd waa opgetreden. Naar aan-
leiding van dit gerucht echter n&m de
opwindiDg nog toe, en toen de demon
stranten eenige beambten der veihghoids-
politie hard zagen wegloopen, dachten ze,
dat deze vereîerking gingen halen en
holden de vluchtelingen achterna. Op de
Kanaalbrug trachtten eenige wachtmees-
ters van do Potsdamsche veiiigheidspolitie
zo tegen te houden. Een oogenblik later
had de menigte de politiebeambten om-
ringd en sloeg er op les. Een van hen
werd onmiddellijk onder den voet geloopen
en afgeranseld, de audere vluchtten in
een huis en loste van daar uit vijf schoten.
De beide voorste aanvalîers vielen neer.
Daarop drongen de demonstranten het
huis binnen en zochten naar de ontvluchte
rijksweersoldaten. Ze hadden den esnen
ai in een kamer gsvonden en wilden
juiat beginnen hem af te ranscleo, toen
politiehulp kwam opdagen en de sold&ten
uit de handen der menigte bevrijdde.
Het bericht van het gebeurde var-
spreidde zich sne! als de wind door geheel
Potsdam. Van de demonstranteD msakte
zich een waanzinnige opwinding meester.
Ze wilden in het eerste oogenblik het
slot beatormen en plunderen. Al kwam
het hiertoe dan ook niet, de leiders ver-
keerden toch in de onmogelijkheid de
orde te herstellen.
Er brak een paniek uit. De leiders
verklaarden, dat ze niet zouden wgken
voor er voliedige opheldering was ver-
kregen. Kort daarna hadden zij een
bespreking met den président van politie.
De président beloofde onmiddellijk een
onderzoek te zullen instellen en getuigen
te zullen verhooren. Daarna verklaardéu
de leiders zich bereid hun invloed op de
menigte aan te wenden, opdat ze zonder
verder bloedvergieten Postdam zou ver-
laten. Zonder verdere incidenten werd
dan ook ten slotte de terugtocht aan-
vaard. Hdbl.
t- Na den moord.
Berlijn, 29 Aug. Het onderzoek naar
de moordena&rs van Erzberger heeft tôt
nu toe nog geen resultaat opgeleverd.
De juatitie in Baden heeft thans ook een
belooning van 20.000 mark uitgeloofd
voor het opsporen van de daders.
Het stofïelijk oversenot van Erzberger
zal niot, zooals oorspronkelrjk het plan
was, naar Berlijn, maar naar zijn geboorte-
plaats Bieberach worden overgebracht,
waar het Woenedag zal worden bijgezet.
De gemeenteraad van Bieberach heeft aan
de weduwe van Erzberger een eere-graf
aangeboden.
Gisteren is in Oppenau in tegenwoor-
digheid van vertegenwcordigers der rijks
regeering, van de regfeering van Baden
en een groot aantal fractiegenooten een
kerkelgke rouwplechtigheid voor Erzber
ger gehouden. Aan de overbrenging van
het lijk uit het ziekenhuis naar de kerk
namen 24 Katholieke veresnigingen met
va&ndels deel. De lijkkist werd vooraf-
gegaan door de geestelijkheid. Na de
plechtigheid werd de îijkkist naar het
BKriegerdenkmal" gedragen en daar be-
waard. Hier spraken vertegenwcordigers
van de regeering van Baden, de rijka- y
regeering en het eentrum. In naam van
den Rrjksdag hield de vroegere rrjkskan-
seiier Fehrenbsch een herdenkingsrede.
Ook van s.ndere partijeir waFen vertegen-
woordigers aanwezig, o.a. van de onaf-
hankelijke socialisten.
Berlijn, 27 Aug. Votgens een bericht
uit Christiania zijn te Moermansk Engel-
sche marinesoldaten geland.
Uit Karelië worden zonder nadere
bizonderheden bloedige gevechten gsmeld.
Kopenhagen, 27 Aug, Blijkens een
madedeeling van den Deenschen minisler
wa buitenl. saken, Harald Scavenius, aan
de pers, zal het Deensche hulpcomité,
waarvan hg président is, voorloopig be
ginnen met het verstrekken van dage-
lijksche maaltijden aan .5000 kinderen te
Petersburg gedurende zes maanden, het-
geen omstreeks l/g millioen kronen zou
kosten. Ook kleeren en schoeisel zullen
worden verstrekt, aan da kinderen en
zoo mogeiijk aan volwassenen. Daartoe
zal een beroep worden gedaan op het
Deensche volk.
Helsingfors, 28 Aug. De Poolsche,
Estlandsche en Lettische regeeringeu*
hebben, tegalijkertijd met de Finsche
regeeringeu, aan de Russische regeering
een nota toegezonden, waarin zij protes-
teeren tegen de schendingon van het
vredesverdrag, hetwelk tusschen Rusland
en de randstaten is gesloten.
Deze stap is het gevolg van een op de
conferentie te Helsingfors genomen be-
sluit.
aeaa
je 't met de helft van de liefde en de
zorg van je vrouw voor lief nemen
Thans reeds ben je nagverig op Julius,
hoeveel te meer zou je dat niet zgn, wsar
het de liefde van je vrouw was, waar je
recht op had."
„Dat houdt ailes geen steek," sprak hij,
„ik laat mij daarom niet afwgzen. Als je
maar half zooveel van mg hield, als ik
van jou en je de mgne zou willen zgn,
dan zou al 't andere wel terecht komen."
Anton je denkt er pas voor da
eerste maal over ik ik durf het je
wel bekennen, ik heb de mogelijkheid
reeds veel vaker onder oogen gezien.
Het zou een vreeseiijke positie zrjn. Je
ik weet het je voelt niet de minste
achting voor Julius, noch voor zjjn talent,
noch voor zijn karakter. Je bent zoo
atreDg en conséquent in denken en doen.
Dat is het. Hij heeft een kunstenaars-
natuur en daarom onbsrekenbaar. Bedenk
dat nu eens, hij is immers een ziekelijk
mensch, hoe moest ik daaronder ljjden.
Neen, neen, reeds bij de gedachte daar-
aan komen mg de tranen in de oogen."
Anton keek donker voor zich.
„Hij zou niet zooveel bezwaren hebben,
als l^ij zich van u wenschte te scheiden."
„Dat was ook wat anders. Ik ben
gezond en kan er mij met gemak door
slaan. Maar zie je, Anton voer zij
met vaste sfem voort mocht dit een-
maal het geval zijn, ik meen, dat Julius
zefs de scheiding van mij wenschte
dan ben ik de uwe. Bsn je nu tevreden
Ze reikte hem de hand.
Anton verroerde zich niet. Moedeloos
liet ze het blonde hoofd hangeD.
«Tevreden mompelde hij en vatte
de hand, die zij hem nog altijd toestak.
„Tevreden 1 Niet, dat ik ook anders
denken en voelen zal dan op dit oogen
blik, maar kan men tevreden zijn, als
men weet, dat ons geluk juist van hem
afhangen zal."
„En mijn trots en eergevoeî verbieden
het, u, juist u, je verstaat me een
zîekelijken broedsr, die u niet sympatfaiek
is, op den hais te schuiven. Dat kan
niet dat zal niet I" sprak ze vastbe*
raden.
Daarna was het lang stil in 't vertrek.
Alieen het kwetteren der zwaluwen, die
buiten in kringen rondvlogen was hoor»
baar.
Een geritsel van een droppel, die op
het teekenpapier viel, deed Anton opkijken.
«Je weent, lieve Jo I" riep hij en knielde
reeds bij haar neer, nam haar in zjjn
armen en kuste haar de betraande oogen.
«Jo, lieve, edele Jo, tôt mjjn ongeluk
moet ik je steeds meer eeren en bewon-
deren. Maar ik geef niet op, ik beschouw
je als mjjn bruid en waar ik ook zjjn
msg, aïs je me roept, kom ik. Ik ga
van hier, want hier bljjven kan ik niet.
Naar Engeland of Amerika, dat is nog
niet zeker, maar je zult steeds geregeld
bericht van me hebben."
Johanna had zich uit zjjn armen losge»
maakt en sprak: «Ja, Anton, ja, dat is
het beste. Ga de wereld in. Een jong,
krachtig, intelligent man moet eerst over*
al zjjn oogen den kost geven, voor hjj
zich hier of daar voor goed vestigd. Was
ik een man, ik deed het ook. Maar 't
wordt laat, Anton je moet gaan,"
besloot ze, zich van haar stoel verheffend.
Anton eprong op, streek zich mot de
hand over de oogen, dan drukte hij 't
lieve meisjo nog éénmaai aan zjjn hart
en snelde feeen.
Op het hof werd het nu en dan leven-
dig, doordat er enkelen terugkeerden,
maar Johanna verroerde zich niet. Eerst
een straal van de maan, die door 't ven-
ster viel, wekte haar uit haar gepeins.
Wordt vervolgd.
