(Volksblad) Oost-Goorecht en Omstreken nl | 1922 | 14 januari 1922 | pagina 1

GESCHAAKT.

52e Jaargang

WOFNSDAti 11 JANUARI 1922

No. 8

Bnikker-Uitgevsr K. KE1MEE

Do moord in don sneltrein.

Gemengd Nieuws,

Klein Feuilleton.

wordt gelezen te HOOGEZAND Kiel-WIndeweer, Kropswolde, Westerbreek, Foxbol, SAPPEMEER, SLOOHTEREN, Siddaburen, HeîSasï,. SûhiidwtGda, Kaibssj Faxhaia, Soharmer
Harkstede, Lagelend, Qversebiîd, TER B0ER, WOOROBSiSC, NOORDRROEK., ZUSDBROEK, MUNTENOAM, ZUSBLAREi, NQQRDLAREN, HARES «nz

Dit BLAD verschgnt iederen WOENSDAG en ZÂTERDAG.

AJBONNKMENTSPKIJS per drie maanden 60 cent bg voor-
uitbetaling. Franco per post 75 cent.

v.b. BÔRGESIUS ZOON.
SAPPEMEER. Tel. 41*.

AD V ERTENTIËN van 15 regels 50 eenfc, ieder rage
meer 10 cent.

Inzending van advertenties Dinsdagsmiddags en Vrgdags
middags voor 12 uur.

V»or het pteatsen van Advertentien betreffende Hande) es S^verheid is voor de stad Gnmiagen alise» gerechtigd hei sigemeen Advertentieburean van H. WESTENBORG, Munnekeholm
graalugea, Tel- 772.

Vaor Advertoatfêa en Réclamés huit** de provincie Gromiagen is allee* gereobtigd het Advertentiebarean „HOLLANDIA" 's Gravenkage, Tel. H 7614.

De raadselaohtige moord op mr.
msn biedt voor sommige kranten een
schitterende gelegenheid tôt beoefening
van aensatie-journalistiek. De meest f&n-
tastiache verhalen, de dolate onderstellin-
gen, de zonderlingate geruchten worden
klakkeloos in de krant geworpen. Want
het publiek wil leEen over deze zaak,
onverschillig of waarheid dan wel fantasie
wordt opgedischt, houd ook voor de vraag
of niet door sommige publicaties het
zoeken Daar d«n dader in boogs mate
bemoeilijkt wordt.

Wij wensohen aan de beoefening van
dit soort journalistiek niet mee te doen.
Natuurlgk houden wij geregeld onze
lezers op de hoogte van de feiten, en van
den stand van het poiitionsele ouderzoek
voorzoover dit het verder onderzoek niet
schaden kan. Maar wij onthouden ons
van 't uitspinnen van geruchten en ver
halen die slechts dienen ter bevrediging
van den sensatieiust en zgn evenmin
geneigd tôt publicatie van mededeelingen
die het wsrk dar recherche slechts zouden
kunnsn belemmeren. Het sooiaal belang
dat ongetwgfeld met het vinden van den
moordenaar gemoeid ia, eischt in dit op-
zicht eenige reserve. Dat enkeSe bladen
die niet in acht nemen en ondanks na-
drukkelrjk verzoek der met het speurwerk
belaste autoriteiten, toch voorbarige of
onjuiste mededeelingen verschaffen, mag
voor ons geen reden zgn hen in dien
minderwaardigen journalistieken arbeid
na te volgen.

Een van de çp deze wijze gspublieeerde
verhalen betreft de dame die tôt Dordrecht
in den mocrdtrein gezelschap gehad zou
hebben van een heer wiens aaublik op-
vallend klopte met het signalement en
die, toen over den moord gesproken werd,
cich hoogst zenuwaohtig zou hebben aan-
gesteld en zicb tôt tweemaal toe naar
het privaat zou hebben verwgderd. Te
Dordrecht zou bij haaatig de trein ver-
iaten hebben.

Bij onderzoek is van dit verhaal maar
weinig overgableven. Gebleken is n.l.
dat de dame in kweatie niet eens wist
dat mr. Wgsman wss vermoord. Zg
dacht dat hg ongesteld geworden was.
Over „moord" is dus niet in haar coupé
gesproken. Ook is de verdachte niet te
Dordrecht, maar ergons anders uitgestapt.
Wiér wist de dame niet eens moar. Of
onder die cmstandigheden bet signalement
wel zeer scherp door haar zal zijn
opgenomen, mag ernstig betwijfeld
worden. Trouwens Er zgn zoovelo
personen met bol blozand uiterlgk en
blond tôt bruin achterover gekamd haar
die ongeveer 180 M. lang zijn!

Dat niet alleen 'n enkel persorgaan,
maar ook en bovenal 't publiek fantssti-
sche verhalen op te disschen weet, blgkt
uit de stapels brieven met onderstellingen
en wenken die door de politie ontvangen
■jjn en nog dagelgks ontvangen worden.

De meest eigenaardige gesohiedeniss^n
worden er in opgedischt. En 't spreekt
vanzelf dat zoo'n echrgver, na de politie
op zgn manier te hebben „ingelioht", dan
ook verwacht dat morgen aan den dag
de dader gearresteerd zal worden. Doch
de zaak is nu eenmaal wat méér geeom-
pliceerd dan velen denken. Tôt nog toe
is de politie door dit soort voorlichting
geen steek wgzer geworden.

Overigens getuigt die stapel brieven
wel van de Intense belangstelling voor
deze moordzaak bg 't publiek. Ook op
atraat trouwens komt die interesse en
het verlangen om tôt het opsporen van
den dader mee te Werken, herhaaîdelijk
tôt uiting. En niet steeda op de meest
taciische manier. Dezer dagen werd
iemnnd in Den Haag die het ongeluk had
er gezond en blozend uit te zien maar
voor ds rest niets op zgn geweten had,
als verdachte opgebracht nog wel op
aanwijzing van een journaliet. Natuurlijk
werd het alachtoffer toen hg zijn alibi
had bewezen, onmiddellijk weer vrij
gelaten. Maar 't zai je toch raar over-
kemen om onder toeloop van 't publiek
als de waarschijnlijke moordenaar te
worden goarresteerd 1

De crematie.

Men seinde ons Zaterdag uit Haarlem

In de ailergrootste eenvoud on slechts
in bijzgn van enkele familieloden en
vrienden, hoeft hedsnmorgen op Wesfcer-
veld de cromatio plaats gebad van het
stoffelijk overschot van Mr. WgsmaD,
het slachtoffer van het treindrama. Het
stoffelgk hulsel was per auto van Nieuw
Eik en Duinen in Den Haag naar Wes-
terveld gevoerd.

De belooning uitgeloofd.

Een Âmsterdamsch ingezetene, die met
de daad wil toonen van hoe groot maat-
schappaiijk belang de aanhouding is van
den bedrgver vRn den moord, heeft, naar
hot „Hsnd." meldt, duiaend gulden ter
beschikking gesteld, uit te betalen aan
dengene, door wiens aanwgsingen de
arrestatie van den dader wordt bewerk-
stelligd.

Een nieuwe aanwgzing

Behalve de tôt dusver afgelegde, meest
belangrjjke verklaring in deze zaak door
de verpleegster, die van Amsterdam naar
Haarlem in do moordcoupé reisde, kun-
nen wg thans eene niet minder belangrgke
aanwgzing medsdeeien.

Een stadgenoot, die zich thans voor
zaken in het buitenland ophoudt, heeft
een sgner familisleden hier ter stede in
een schrgven medegedeeld, dat hg, na
Maand&gavond j.l. naar het buitenland te
zgn vertrokken, eerst later uit de bladen
van den moord op mr. Wgsman kennis
kreeg. Toen hg deze vreeselgke tijding
vernam, kwam bg hem, die in de n&bijheid
van mr. Wgsman woont, onmiddellijk in
herinnering, dat hij Zatermiddag 81 Dec.

om circa half zeven aen persoon mot een
regenjas aan, geruimen tgd heen en weer
heeft zien loopen voor de woning van
den vermoorde.

De bedoelde heer schrijft verder, dat
hg op dien bewuaten vooravcnd de lunch-
room „Weada", welke direct grenst aan
de woning van wijien mr. Wgsman, is
binnengegaan, ten einde eenige bestellin-
gen te doen voor den Oudejaarsavond.
Het viel hem toen op, dat dezelfde
persoon met de regenjas eens vôôr de
woning van den heer Wijaman en dan
weer voor de lunohroom stond. Toen bg
de luuchroom verliet, keek de bewuate
parsoou hem zeer wantrouwend aan, doch
hg sehoak verder geen aandaeht aan de
feouding van dien peraoon.

Toon hg nu het eerate signalement van
den vsrmoedelgken moordenaar had ge
lezen, bieek dit niet te kloppen met dat
van den persoon, dien hij op dien Zater-
dagmiddag op het Rekin gezien had,
zoodat hij verder niet meer bg deze zaak
stilstond.

Eenige dagen later las hjj echter het
vsrbeterd signalement, en onmiddellijk
kwam hem toen de bewuste persoon voor
den geest, daar nu het signalement geheel
overeenkwam. Hg schreef dan ook, dat
wanneor hij den persoon terug zou zien,
of indien hem een portret van dezen zou
worden vertoond, hij dezen ongetwijfeld
zou herkennen.

Uit deze zeer belangrijke verklaring
blijkt dus, dat thans behalve de ver
pleegster er nog iemand is, die bij
arrestatie van den gesignaleerde hem
eventueel bij confrontatie zou kunnen
herkennen en dus eene belangrijke ge-
tuigenis zou kunnen afleggen.
Het verhaal van den treinconducteur.

Hoe sterk ©r inzake den moord op mr.
Wijsman gefsnlsseerd wordt, blgkt het
beat uit het verhaal van een te Rotterdam
woonsehtigen treinconducteur, de vorige
week door hot „Hbl." met veel sensatie
naverteld.

Thans meldt hetzelfde blad, dat, naar
bg onderzoek gebleken is, de geheim-
zinnige auto-achtervolging van een te
Rotterdam woaeadeu spoorwegconducteur
niets te maken heeft met den moord op
mr. Wgsman, doch dat zij verband houdt
met een kwartjeavindergeschiedenia.

Enkele dagen voor nieuwjaar had een
conducteur op verzoek van een stations-
chef plaats genomen in een coupé, waarin
zich kwsrtjesvindera bevonden. In dien
coupé moet ruzie ontstaan zijn, en ééa
van de heeren uit dat gezelschap was nu
op den bewuaten avond per auto op zoek
naar dien conducteur, die in deze ruzie
betrokken was geworden.
wHet Volk".

te Alteveer (Dr.) zgn drie dagwerken
turf, toebehcorende aan don heer H. v.

d. Tuuk, verbrand. Men denkt aan kwaad-
willigheid.

Te Etnmer Compascuum is de wo
ning, bewoond door de gazinnen Sehepers
en Van der Weide, tôt den grond toe
afgebrand. Niets werd gered ailes was
verzekerd.

Bg den heer G. v. d. Wal te En-
schede is een roodborstje opgenomen, dat
daar reeds den derden winter zgn intrek
nam. Het dierlje meldde zich dezer
dagen weer aan het keukenraam en werd
liefdergk ontvangen. In 't voorjaar laat
de heer v. d. W. 't baestje los, 't vllegt
dan korten tgd bij de woning rond, ver-
Iaat die omgeving gedurende den zomer
en komt dan in den laten herfst terug.

De winkeldiefstallen van Frau R&ber,
vrienden en vriendinnen te Berlgn ge-
pleegd, overtreffen door omvang en
Sjrsteem ailes, wat op dit gebied sedert
jaron is geprestserd. De recherche heeft
het resultaat van haar voorloopig onder
zoek gepubliceerd. Ds hoofdsohuldige,
Frau Réber, heeft tien jaren reeds haar
bandwerk uitgeoefend, hsar jonge dochters
zgn pas vier jaar in het vak, dat zoo
schitterend giog, dat de geheele familie
met aanhang er zeer weelderig vau kon
leven. Trouwens, van de „verdiensten"
krijgt men een klein begrip, wanneer men
leest, dat de corpulente dame, die tôt
„dekking" dienda van de dieveggen, in
zes maanden een salaria heeft genoten
van 150.000 mark.

Tôt nu is vastgesteld, dat deze bende
in 78 winkels heeft „gewerkt". Daar een
suelie omzet van de gestolen goederen
om begrijpelijke redenen gewenscht was,
heeft men in de woning aan den Kurfdr-
stendamm alleen gevonden, wat kort
geleden gestolen was. Deze goederen
dedsn echter reeds denken aan een klein
warenhuis. De magere, en zoo élégant
uitziende ekstervrouwtjes hebben o. m.
gestolen beelden uit brons ter hoogte van
60 contimeter, kriatallen schepen van
ongeveer een halven meter lengte, een
porceleinen servies van 75 stuks, een
eiectrische kaehel, Perzisohe tapgten,
balen zgde, dozijnen paraplu's en stokken
(daaronder één van 30.000 mark), tallooze
japonnen, bonten mantels, jumpers, hand-
tasschen, enz. ecz.

Hoe hebben zg op klaarliehten dag,
onder de oogen van het personeel, deze,
soms groote en zwaro dingen, uit den
winkel gekregen Da recherche is achter
de techniek gekomen. Voor een diefstal
waren drie personen noodig één, die de
aandaeht aflsidde van de verkoopster, één,
de corpulente, die tôt dekking diende van
de derde, die het voornaamste werk deed
het stelen.

Deze derde moest natuurlgk mage? zijn.
Trad ze den winkel binnen, dan leek ze
onder haar prachtigen bonten mantel
nogal zw&arlijvig. Maar twee spiraal-
veeren in den mantei boven de taille

zorgden voor een ruimte, waarin gemak-
kelgk drie of vier zijden rokken geborgen
konden wordan. En onder deze ruimte
was er, tusschen den afstaanden mantel
en h&t lichaam, nog een grootere ruimte.
De dievegge sloeg haar wgden mantel,
terwgl de verkoopster zieh omdraaide,
om het op de toonbank liggende voor-
werp en droeg daarna, met behulp van
de in den zak geborgen hand, dingen als
het bronzen baeld en de eleotrische kachel
naar buiten. De werkelgk corpulente
dame liep dan achter haar.

Natuurlgk was voor het toepassen van
dit systeem niet alleen handigheid noodig,
doch ook voorstudie en plaatselgke kennis.
De dieveggen hadden bestudeerd, hoe de
versohillende verkoopsters waren, zoehten
de nonchalante uit. Zg kenden ook de
winkeldetectives. En werden zg toch
gesnapt, dan probeerden ze het met bluff,
en dat werkte steeds.

De recherche hoeft bg deze gelegenheid
tevens meegedeeld, dat het aantal winkel
diefstallen voortdurend toeneemt. In de
groote warenhuizen gebeurt het, dat per
dag een honderd dieven gesnapt worden,
in den drukken tjjd voor Kerstmis cf bg
uitverkoopen. In stille tijden is een
vangst vau vijf dieven niet gering. De
groote winkels rekenen op een diefstal
van drie procent van de waarde der inven-
taris.

Uit Mûaehen wordt gemeld, dat de
bekende eigenaar van een zaak in zijden
goederen Isidor Bach, wegens overtreding
van verordeDÎngen betreffende het op-
drgven van prgzen door het MUnchener
Landesgericht veroordeeld is tôt een ge-
vangenisstraf van 2 jaar. De in beslag
genomen goederen ter waarde van 2'/2
millioen Mark, werden verbeurd verklaard
en zgn burgerrechten werden bem voor
den tgd van 5 jaar ontnomen.

Tusschen Sassnitz en Stubbenkam-
mer is in een sneeuwstorm het Ham-
burgsche stoomschip „Atilla" vergaan,
onderweg van Stettin naar Hamburg.
Van de bemanning twaalf personen
gingen er zes met het schip onder. Den
anderen gelukte het op een ronddrgvende
reddingsboot te klimmen. Eén werd van
dat bootje geslagen. De anderen zgn er
in bevroren.

De griepepidemie neemt ook in
midden-Duitschland, in en om Maagden-
burg, in omvang toe, evenals in Oost-
Duitschland, in het Pommersche gebied,
waar de ssholen in vele steden, b.v. Stettin,
gealoten zgn.

In West- en Zuid-Duitschland heeft de
ziekte een kwaadaardig karakter gekregen.
Te Karlsruhe stierven van 6 November
tôt 81 December aan griep en longont-
stekiog 348 menschen. In Stuttgart
stierven aan griep rnidden December per
week 30 patiénten, in de laatste weken
meer dan 100.

Handel steeds volgens uw mee- T
ning, dooh laat niet met u han- T
delen

Nadruk verboden.
2)

De gravin zag haar strak aan, zond
dan Anna weg, om te zien of haard oehter
nog in het rgtuig was en bleef een oogen-
blik, geheel verslagen, staan. Haar geiaat
was buitengewoon bleek en ontsteld.
Nauwelgks echter deed het alaan der
groote deuren hooren, dat Anna haar
bevel uitvoerde, of ze wendde zieh tôt
Marie, die nog altgd daar stond: „hadjo
nog ieta, meisje 1"

Marie nikte „de comtesse heeft twee
maal heimelgk een brief geschreven."

't Was duidel^jk te zien, hoe moeil^jk
het haar viel, haar jonge meesteres te
moeten verraden.

De gravin fronste de wenkbrouwen.
Dat is erg, zeer erg. Aan wien En
wie heeft de brieven.

„De comtesse was gewoon ze zelf mee
te nemen."

#Wanneer

»Vrijdag8."

Iedere Vrgdag was er Fransche opéra,
waarvan dan zeer velen gebruik maakten.
Zooals te verwachten was, werd Armgart
algemeen aangebeden en bewonderd.
Wien eehter golden haar brieven?

„Gistei'en vend Anna dit in een der

zakken van de comtesse". De gravin
werd een klein, afgeschreven stukje pa
pier overgereikt, waarop de naam „P#uI,"
geschreven was.

Juist keerde Anna terug met het be-
richt, dat de comtesse niet in het rgtuig
was. Natuurlgk niet. De gravin had
het trouwens ook niet verwacht.

Na korten tijd was ailes in huis in
rep en roer. De lakeien en de koetsier
werden ontboden. De laatste had niets
niets gezien en werd direct weer heen-
gezonden, om zoo snel mogelgk weer in
te spannen. Ook de lakeien beweerden
eerst van niets te weten, doch de gravin
bleef doorvrsgen. Zg vernam eindelgk,
dat het niet onmogelgk was, dat de com
tesse aan de andere zgde het rgtuig wesr
verlaten had. Zij hoorde aanduidingen
van sterke armen, die haar opgenomen
en waarmee ze in de aneeuwjaeht ver-
dwenen was want het sneeuwde im
mers. Ja, de sneeuw was in zoo dikke
laag gevallen, dat sonder twijfel aile spo-
ren waren uitgewischt, maar hierdoor werd
ook tevens een snelle vlucht verhinderd
althans zeer bemoeilijkt.

Dit ailes vernam de gravin van het
medelijden van de bedienden met Ârmgart
merkte ze niets ook had Marie veel kun
nen mededeelen over den angst van het
meisje om haar verloving met hsarneef.
Het stukj8 papier was vrijwat grooter
gawecst, maar het meisje zweeg daarvan
ze hield veel van Armgart en wenschte
haar niets dan goeds.

Het rgtuig kwam voor en de gravin
had opoieuw toiiet gemsakt. In haar
opgewondenheid was haar de traagheid
der bedienden niet opgevallen, ze had
met haar eigen omstandigheden genoeg
te doan. Toen ze instapte, beval z©
„naar den kommandant," De zaak ge-
heim te willen houden, lag niet in haar
bedoeling haar beleedigde trots eischte

genoegdoening, om 't even ten koste van
wie ook

Het duurde niet lang, of zg stond weer
voor den generaal, die zeer verdrietig en
bg lange na niet de opoiïarende en vrien-
lijke gastheer van heden avond was. En
toen de gravin nu, zonder eenige verkla
ring, van hem veriangde te weten wie
van de officieren van heden avond den
voornaam Paul droeg, toen zag hg haar
vertoornd aan en riep boos

„En heeft u mg daarom uit mgn bed
laten halen

Alleen daarom," sprak ze rustig en
keek hem bedaard aan. „Ik moet weten,
wie deze Paul is zg toonde hem het
stukje papier „en u moet het even-
eens weten, opdat u hem vervolgen kunt,
hem en mijn dochter Armgart, die hg
heden nacht ontvoerde."

„Dat hem de dvoer de generaal

uit, en 't kwam hem zoozeer uit zgn hart,
dat de gravin het hem gaarne vergaf.

Maar wie heette nu Paul?

Tevergeefs bezon de generaal zich.
Dooh wat de kommandant niet wist, was
wel echter aan zgn vrouw bekend, die
ook bij de beraadslaging tegenwoordig
was.

„PauI riep ze uit en haar gedashten
vertoefden bg haar dochters, die dweepton
met dien Paul. „Paul 1 Dat moet von
Barringten zijn."

„Von Barringten," herhaalde de gravin
langzaam en fier riohtte ze zich op,
trotsch verhief ze haar hoofd, „vcn Bar
ringten is niets, heeft niets en krggt dus
mijn dochter ook niet."

„Ma&r hij heeft haar vooreerst toch,"
merkte de generaal op en nam badaoht-
za&m een snuifje.

Een toornige biik der gravin was zijn
antwoord „vrg zullan hem hsar weer
ontnsmen," sprak ze vastberaden.

Daaitoe werden dan ook direct alie

maatregelen genomen, doeh het duurde
geruimen tgd, eer het piket huzaren dat
afgezonden was, het gevluchtte paar op
het spoor was wel vond men het rijtuig,
dat de geliefden buiten de stad had ge
voerd, maar zg zelf hadden de rais te
paard voortgezet, om zoo snel mogelijk
de Pruisische grenzen over te komen.

HOOFDSTUK IL

De kommandant van de stad Maagden-
burg zat met zijn vrouw aan 't ontbgt.
Een krachtige soep dampte op tafel, waar-
voor een rij kinderen stond, rechtop en
vol verwnchting. Toen ter tijd waagden
da kinderen het niet, in tegenwoordigheid
der ouders te gaan zitten eten.

De generaal,met lange haarvlecht en
gepoederde lokken, hooge slobkousen en
een ouden uniformrok, die uit spaarzaam-
heid als huiekleed dienat deed, seheen
buitengewoon verdrietig. Nog nooit, zoo
lang hg zjjn koning diende, was hij op
dezen zoo ontevreden geweest. De koning
werd oud, de menschen hadden gelrjk,
als ze hem „den ouden Frits" ncemden.
Tôt voor dezen had de oude generaal, die
al 's konings oorlogen meemaakte, het
niet willen gelooven, maar nu, nu moest
bij het wel toegeven.

,Een koninklgke Pruisische vesting is
toçh waarachtig geen opvoedingsgesticht
voor weggeloopen, lichtsinnige jonge
dames," bromde hij steeds voor zich heen,
want 's morgens had hg bevel van den
koning ontvangen om comtesse Armgart
Schwichard te laten opsporen en in de
vesting gevaugsn te laten zetten.

BMeisjes behooren toch niot in 6en
vesting thuis," morde hg, doch het be
vel moest worden gehoorza&md.

De gravin had zich ook direct tôt den
koning gewend met het verzoek, de onge-
hoorzame comtesse te laten opsporen en

gevangen te laten zetten. Direct had
deze het bevel uitgevsardigd, want onge-
hoorza&mkeid, onder welken vorm ook,
was hem een gruwel, en de comtesse
stelde hg nu ook met iederen anderen
schuldige gelijk.

Nog eer het ontbgt affteloopen was
kwam het berieht, dat de bedoelde per
sonen gevangen genomen waren en op
verder bovel werd gewacht. Haastig
werd de steek opgezet, een andere rok
aangedaan en zoo schreed de gestrenge
heer heen, terwgl zgn vrouw door het
keukenrsam ailes kon waarnemen.

Nagenoeg onder het venster stonden
een heer en een dame, tegen elkaar ge-
drongen. De dame droeg een kostbare
pels, die er echter niet bg zonder netjes
meer uitzag. Ook de kleeding van den
heer maakte niât den indruk van welver-
zorgd te zgn, doch des niettegenstaande
kreeg men wel den indruk, met personen
uit voorname kringen te doen te hebben.
Trotsch en Cor stonden zs voor den kom
mandant, ze waren nooh ontmoedigd,
noch terneergeslagen. Toen de oude
officier de dame op ruwen toon beval,
den arm van haar gelant los te laten,
riep ze zser beslist uit „wg laten ons
niet seheiden, wg hooren bg elkaar."

De jongeman legde den arm om haar
tengere gestaîte en trok zgn degen. Zgn
schoon, mc-edig geiaat met de bliksemende
oogen wa3 duideljjk te zien, en mevrouw.
dis nog steeds voor het keukenraam wist
niet te zeggen, wie van beiden wel het
schoonst was.

De tegenBtand van den jongen officier
was weldra overwonnen. De eomtesse
ving nu aan te bidden en te smeeken,
maar noch haar tranen, nosh haar snieek-
beden troffen het hart van den ouden
krggsman.

(Wordt vervolgd)

OOST-GOORECHT

Orgaan voor HOOGEZAND, SAPPEMEER en SLOCHTEREN.