(Volksblad) Oost-Goorecht en Omstreken nl | 1922 | 28 januari 1922 | pagina 1

i

GESCHAAKT.

52e Jaarg&ng

WOENSDAU 18 JANUARI 1922

No. 5

Drukker-ïïitgrever T. K. KESMER

Yoetbal.

f

Klein Feuilleton,

Gemengd Ifieuws,

MM wordt galazan te HOOSEZÂiO Kiel-WIndeweer, Krepwofde. Wester&raek, Foxàoi, SAPPEMEER, SIOCHTERE^, Siddabums, HaSiurar, Soh'ldwoSda, Kelhans Faxbaia, Sebarmar

NfsrRstsds, Laialand, Ovarscfclld, 1W BOERt M0ORDDSJK, NOOR0BRQEK, ZUSOBROEK, MUNTENDAM, ZUSDLABEi, ROORBLAREN, HARES mt

m

ORECHT

Dit BLÂD verscbijnt iederen WQENSDAG en ZATERDAG.

ÂBONNEMBNTSPRIJS per drie msanden 60 cent bij voor-
«it&etaling. Franc® per post 75 cent.

v.h., BORGEBIUS ZOON.
SAPPEMEER. Tel. 413=

ÂD¥ ESTENT! EN van 15 régala 50 cent, ieder sregcl
meer 10 cent.

Inzending van advertenties Dinsdagsmiddags en Vrîjdagg.
middags voor 12 uur.

Yaer bef pluatsen van Advertentlën betreffende Handel en Nyverheid la voor de stad Gronmges alleen gereehtigd liât gigemeen Adveïtentiebureaii van H. WESTENBOBG, MTanaekeholm
9roaL*gea, Tel. 772.

T**r AdvectenifCn ea Beulames hvittm de previncie Groaingen is alleen gereohtigd hel Advertentiebnreau «HOLLANDIA" 's Gravenhage, Tel. H 7614.

Ook nu wecr trad het weer aïs spel-
breker op geen enkele Noordelijke le
klasae wadatrijd ging door. Ook H. S. C.
kon ruatig thuis blijven daar op het
Isatste moment hst Attilaterrein afgo-
keurd werd. Zoo werd in ons district
alleen maar in Hoogezand en Sappemeer
van voetbal «genoten".

In de 3a klasse N. V. B. behaalde
Sappemeer I, thuisspelend een 3—Oover-
winning op de Attila-reserve's die onvol-
tallig opkwamsn.

De stand in deze gfdeeling is
gesp. gew. gel. verl. p

Waiffum

G.V.A.V.
Alerte
Sappemeer

H. S. C. II
Attila II

6

5
2
2
1
1

1

1

2

4
8

5

12

11

4

5
3
3

tkans
v.—t.
15- 7
22- 4
8- 6
10-16
6-11
8-25

Noeh Sappemeer, noch H. S. C. II zijn
hier buiten geva&r, De kra&ien hebben
pas 5 wedstrijden gespeald, zoodat er nog
heel wst veranderen kan, maar dat moet
ook I

Voor den G. V. B. werd slechts 1
wedstrijd gespeeld, n.l. te Hoogezand,
waar Bato in een aardigen, .xioch door
de gladheid weinig fraaien wedstrijd met
4—1 won. In het eerste kwartier wist
H. S. C, III zich te handhaven, doch vry
plotseling ma&kte Bato dat al geruimen
tijd sisrker was, uit twee goede aanvallen
evan zoovele doelpunten (0—2). De zwart-
hemden vaîîen dsn vinnig aan en eenige
goode schotsn van Wever c.3. verdienen
vermelding. Voorshands blijfi; succès
echter uit. Aan de andere zyde leveren
eenige corners ciets op en moet de Jonge,
die als back wel voldesd, eenige malen
rsddend optreden. De wainige ballen
die op doel komen, weet Nijboer met
eenig geiuk onsehadelrjk te maken. Dan
is 't rusten. Na de pauz9 tredsn de
gsstheeren eerat fiink op en niet lang
duurt het of Tauben weet met een goed
schot den stand op 12 te brengen.
Viak daarop profiteert de Winschoter
yoorhoede van esn wijfsîen van de geheele
H. S. C.-verdediging en 't is 1—3. Eveu
biijft Bsto voor 't kraaiecdoel zwermen,
maar Knip werkt weg. Bij een der
weinige H. S. C. uitvallen begaat een
Batospeler een overtreding binnen de
beruchte lijnen. Wever raakt bij den
strafschop het îeder echter verkeerd eu
de bal rolt naast. Gedureude geruimen
tijd nu wsgen partijen tegen elkaar op
het spel bîrift in 't midden en er wordt
veelal maar raak getrspt, daar de spelers
door de gladheid geen macht over den
bal hebben. Tegen het eind varslapt
H. S. C. en vergroot Bato den voorsprong
tat 14. Bij Bato blonk het spel der
middellinie, vooral dat van den spil uit.
Ook de rechtervleugel goed. Bij H. S. C.
de rechtshalf Blom en de backs. In de

Y Oordeelt niet te hard wie zyn be-
zweken onder hun last want gy
weet niet hoeveel zy te dragen
hadden. Y

Nadruk verboden.
4)

Stom zaten de beideongelukkigen byesn,
de laatste woorden van den kommandant
hadden hun de laatste hoop ontnomen.
Was hun misdaad dan inderdaad zoo
gtooi, dat het zôô moest eindigen. In
Armgart ontwaakte nog iénmaal de zucht
tôt het leven. Haar jong hart wilde aan
dit vreeselyk lot niet gelooven, doch een
blik op Barringten doode dezen twijfel
bij had geen hoop meer, dat zag ze.

Reeda dikwijls was de gedachte in hem
opgekomen, dat men hem eenvoudig sou
willen laten „verdwijnen", om Armgart
te dwingen. En was nu zyn liefde niet
haar ongeluk geworden Hij gevoelde
hsden het verkeerde, van haar tôt de
vlueht te hebben overgehaald en meende,
slechts door zyn daad dit onrecht ta
kunnen verzoanen en haar het leven terug
te geven. Hij wilde wel lijden, als zy
nog maar gelukkig werd. Hij wierp zich
aan haar voeten, drukte zijn lippen op
haar handen en bezwoer ti: »r, zieh na
zijn dood naar haar moeders wil te voegen.
,Ik aterf ruatig, zoo ik ik je goed ver-
zorgd en gelukkig weet," sprak hy.

„Ik sou gelukkig zijn gelukkig
zjjn zonder myn Paul, na hem in den
dood te hebben gedreven riep ze met

voorhoede was Teuben de beste. H. S. C.'s
keeper masr zwakjes.

Zuidbroek—Pekeîa.

Pekela speelt met wind en son in den
rug op het iets te gladde veld en is
voortdurend in de meerderheid. Een
mooi schot van den spil vliegt rakelings
over de lat en even later volgt aene
sohermutaeling voor het Zuidbroekster
dosl en springt een voor den doslver-
dediger onhoudbaar trapje van de doellat
terug. De Zuidbro«kster rechtsbuiten
breekt daarna vliegenavlug door en een
ver schot achsort de vrjandelijka paal.
Vervelgens weer een «aelle sanval van
Pekela en als de linksachterspeler even
aarzeît, zit de bal tuaschen de Zuid
broekster païen.

Z. V. V. geeft den moed niet verloren
een mooi schot van den middonvoor
belandt in de handen van den Pekelder
doslman en een praehtachot van den
linksbinnen heeft evenmin succès. Met
dï»n stand 0—1 wordt gedraaid. Nu is
Z. V. V. beduidend in de meerderheid
en slechts zeïden gelukt het Peksla over
de helft te komen. Herhaaldelijk ont-
staan gevaarîijke oogenblikken voor het
Pekelder doel, vaak troden achterspeler
en doelverdediger reddend op, maar Z.
V. V. komfc telkens met. vernieuwde
woeda opzetlen en ware het geluk wat
mesr op de hand van Zuidbroek geweest,
dan had de doélman van Pskela herbaaîde
maien raoaten vieschen. Pekeia verdedigt
hardnekkig on hoe Zuidbroek ook werkt,
succès biijft uit. Einde komt met 1 0
voor Pekela.

Het moet gezegd, dat Pekela seer goed
epeside, toch had esn gelijk spel of eene
kleine overwinning voor Z. V. V. de
krschtsverhouding beter weergsgeven.

Houdt moed Z. V. V.

Naar wij in het „N. v. d. D. van
Nsd. Indië" lszen, liaeft zich kort voor
St. Nicolaas aan boord van het s.s.
aSitoebondo" op da uitreis, in den Indi-
schen Oceaan een vreeselijke historié
afgespeeîd.

Esn meisja van zes jaar had na den
maaityd om een kopje gepreparasrd ys
gevraagd en zou met de sndare kinderen
daarna onder leiding van den len officier
op hat dek St. Nicolaasversjes gaan
iustudeeren, Terwijl de kleine van het
gekregen ijs smulde, is de le officier even
voor een kleinigheid naar zijn hut geweest.
By zijn terugkomst, hoogetens vijf minuten
daarna, was het meisje weg. Onmiddellijk
werd zij over het geheele schip gezocht
de 3toomfluit loeide om indien de
kleine ergens in een verborgen hoekje
zat haar aandaeht te trekkon en het

ontzetting uit, wat hem evenzeer ten
hoogste gelukkig maakte als ten zeerste
bedroefde.

Steeds weer bad hij haar, het scheiden
niet zoo moailijk te maken en zoo ver-
streek de bepaalde tijd sneî. Was het
werkelijk reeds zoo laat Daar verscheen
de kommandant weer, in jgroot tenue,
met pas gepoederde lokken, ailes fonkel-
nieuw, alsof het een parade voor den
koning gold. En het bstrof ook een ern-
stige, de ernstigste stonde des levens,
dat toonde zijn geheele houding en gel&at,
toen hij op het jonge paar toetrad.

Nog eenmsal hield hij comtesse Arm
gart het verkeerde van haar daad voor,
en vroeg haar, of zij zich naar den wensoh
van haar moeder dacht te gchikken.

„Badsr>k cens, comtesse, hoeveel heer-
lyks het leven u nog schenken kan,"
sprak hij.

Von Barringten vereenigde zyn he.len
met de woorden van dan ouden officier,
die hem daarvoor met een welwillendon
blik beloonde.

„U hoort," sprak de generaal, „dat de
graaf zelf het ook wenscht. Het verdient
wel ernstige overweging."

De oogen van het meieje sc'hitterden,
ze legde de handen gevouwen op haar
borst en sprak: „in zijn laatste oogen
blikken mag men de waarheid wal be-
kennen, niet waar Zie, ook mijn uur
heeft geslagen, en daarom zal ik u ailes
zeggen. Ik ben moeder ongehoorzaam
geweest, 'k hsb mijn ouderlyk huis ver-
laten om mijnen Paul te volgen, omdat
hy mij dierbaarder is dan ailes. Kon ik
hem nu waer verlaten, dan behoorde ik
in waarheid tôt haar, die het licht moeten
schuwen en aan ieders verachting zijn,
prijsgegeven. Ik heb hem willen volgen
en bij hem willen blijven, zoolang God
ons samen iiet zou ik nu anders
denken, omdat jde mensehen ons willen
seheiden. Hij moet voor mij zijn leveu
opoferen, en ik zou hem niet dien trouw

schip keerde terug naar de plaats waar
het zich bevond op het oogenblik dst het
kind het laatst gezien was.

Aile zoeken was echter vruehteloos en
na eenigen tijd was het schip verplicht
de reis naar Indië voort te zstten zonder
het vermiete kind.

Dat zal verd6F een droeve reis zijn
geweest en niet het minst voor do zwaar
getroffen ouders.

In Friesland begint ook de griep te
heerschen. Eigenaardig is het, dat zij
tôt nog toe niet veel op het plattsland,
maar wel in de steden voorkomt. Vooraî
in Leeuwarden, Sneek en Franeker komen
vele gsvsllen voor; in laatsigenoemda
stad zijn de scholen gedeeltelijk ontvolkt.

Ta Enschede treedt de griep zoo-
danig op, dat ia verschillende texiielfa-
brieken hee! wat getouwen stil stsan
wegens ziekte van arbeidera. Ook op
kantoren eu in verschillende andere be-
dryven ontbrekon telkens personen, die
door de ziekto worden aangetsst. In de
seholen is het aantal verzuimen abnor-
maa! hoog. De ziekte is niet kwaadaardig
en met eenige dagen zyn de paiiënten
gewoonliik weer genszen.

Een brutaal hserschap heeft zich
dezer dagen toegang weten te verschaffeti
in de kszerne van het 99s régiment
nfanterîe, het fort Lamothe bij Lyon,
waar hij zich uitgsf als smbtensar van
de recherche, belast met het onderzoek
naar een diefstal, waar /an Eizasser sol-
daten het slschtoffer zouden zijn geworden,
in den sneîtrein naar Lyon. Op het bureau
van een der eempsgniën stelden zeven
verlofgangars dan recherchsur 800 fr. aan
fcankpapier ter hand. Da&rop vertrok
de man, teneinde naar hij zcide de num
mers te vergelijken. Pas den volgenden
morgen hoorde de kolonel van dit staallje
van brutftliteit, wa&rna hy de justitie
waarschuwde.

In den îoop van de vorigs woek
waren bij een bouwwerk in de Buik-
sloterham te Amsterdam eenige werk-
loozen in dionst genomen voor het ver-
richten van grondwerk. De mannen
biakan evenwel niet voor hun t&ak
berekend ©n werden daarom ontslagen.
Zij waren dsarover dermate ontsticht,
dat zij Zaterdagmiddag met wraakzuehtigS
bedoelingcn naar het wsrk trokken. Een
machinist van een zandtreintje moest het
ontgelden. Hij werd van zijn machine
gehttald en afgeroat. De mannen hebben
verder vernialingen aangericht in één van
de keeten, waar o.a. een telefoon is atuk
geslf.gen. De politie heeft aan het op
treden spoedig een einde gemaskt. De
machinist bleek er nogal goed afgekomen.

Zaterdagnaeht is voor de vierde
maal ingebroken in het gebouw van de
Vereenigdo blikfabrieken te Weeap. De

brandka3t werd geopsnd. Zij bevatte
slechts eenig kasgeld en zegels. Voor
een waarde van pl.m. 200 wordt er
vermist. Van de daders geen spoor.

De Haagsche politie heeft aange-
houden een 27-jarigen en een 51-jsrigen
man, die in het b8zit werden gevonden
vân een hoeveelheid tafelziîver, waarvan
zij de herkomat niet nauwkeurig konden
opgeven. Uit een onderzoek is gebleken,
naar de „Res.bode" meldt, dat het tafel
ziîver afkomsiig was vau inbraak, gepleegd
in den nacht van Maandag op Dinsdag
verleden week in een villa onder Was-
senaar, waarvan de bewoeers afwezig
waren. Na een herhaaid verhoor bekende
esn der aangehoudenen, dat hij zich aan
deze inbraak had sehuldig gemaakt en de
overige gestolan voorwerpen had verkocht
aan den opkooper, woneude Nieuwa Haven
in Den Haag, waar werkelyk de recherche
het verder gestolene in beslag heeft
genomen.

Toea dezer dagen mej. Baîlossier
na eenige dagen afwezigheid in haar
woning in de rue de Seines, waar zij
met hsar moeder woonde terugkeerde,

vond zij deze in een der vertrekken dood
op den grond liggen. Het gelaat van de
plotseling overledeue was gedeeltelijk
door ratten weggevreten.

Maandagmorgen ontstond op den
hoek Kassmarkt-Mient te Alkmaar door
onbekende oorzaak een felle brand in de
lunchroom van d«n heer P. Kuyk. Het
huis brandde byna geheel uit. De op
den zolder gobergea meubelen van een
buurman werden mede een prooi der
vlammen. De beide fraaie middeloeuwsche
geveltjes van dit hoekhuiB ble'ven gelukkig
nog staan en zullen van gemeentewege
onderetennd worden in de hoop, deze te
kunnen behouden.

E«n bekend Londensch geneeshesr,
dr. Norman Gilchrist, heeft een zonder-
lingen val ge'daan. Na een vermoeienden
dsg werd hij Vrijdagavond bij oan ernstigen
zieko te Esst Britoa ontboden. Hij ging
aan Victoria Station in den trein en viol
in slaap. Op eens schrikte hij wakker
toen het station Briton bereikt was en
de trein dat station reeds weder verliet.
Do dokter dacht dat de trein het station
binnenliep en sprong er uit, maar deed
dat juist toerr zijn waggon over een
viaduct rsed. Door den vsart van den
trein viel de dokter over den rand van
het viaduct en kwam terecht op den kap
van een beneden in een open ruimte
stasnde vrachtwagen. Dat was zijn geluk
want door hat vallen op dien kap werd
hij slechts gewond, maar hij moeBt toch
in een nabijzynd ziekenhuis worden
opgenomen.

De „DsiIy Chron." meldt dat de
vorige week te Londen vijftig personen

aan de griep zijn overleden. In 24 uur
tijd hadden de ambulancewagens 45 malen
personen, die op straat door de ziekte
waren aangetaat, vervoerd. De tram-
dienst lydt zeer doordat ta! van conduc
teurs en wagenbestuurders ziek liggen.
Aan de politiebureaux zijn hoeveelheden
quinine-pillsn ter beschikking der politio-
msnnen gestsld.

Te Bargercompascum is de houten
school bestaands uit drie lokslen, afge-

brand. Met groote moeite wist men de
woning van het hoefd der school te
behouden.

In de herberg „Der Gtttns Baum"
in de buurt van het elsgveid van Jena
van 1806, vorschenen dezer dagen twee
zoogenaamda Fransehe officieren in een
auto. Zjj eischten de sofa, waarop Na
poléon voor den slag heeft geslapen, en
beriepen zich op het vredesverdrag. De
sofa werd inderdaad op de auto gsladen.
W&arschijnlyk heoft men hier met op-
lichters te dosn.

Voor den Hoogen Rasd is Maandag
behandeld een cassatie-beroep van een
dokter in de geneeskunde te Laren tegen
een arrest van het gerechtshof te Am
sterdam, waarbij hij is veroordeeld tôt
een voorwaardelyke gevangenisstraf van
veertien dagen, ter z»,ke van eenvoudige
beleediging. Ta zijnen laste was bewezan
verklaard, dat hij te Amsterdam in
Februari 1921 opzottolyk in het openbaar
G. Posthuiaus Meyes, predikant te Zsnd-
voort, had beleedigd door in het in druk
vsrschenen blad, getiteîd „De Dageraad"
van Donderdag 10 Fabr. 1921 te doen
opneman een atuk getiteîd „De Zsnd-
voortsehe affaire, iemand die Post-hnum
zyn offer bespuwt", waarin voorkwamen
een aantal voor den predikant beleedi-
genda woorden.

Aanleiding tôt dit stuk was beklaagde's
overtuiging, dat genoemde predikant de
bewerker zou zijn geweest vsn den dood
van beklaagde's vriend, den kunstenaar
Karel Sehmidt, door de Zandvoortsche
bevolking tegen dezen parsooa op te
hitsen, hetgeeu een mishandeling van
bedoelden Sehmidt ten gevolge zou hebben
gehad, waardoor longîyden sou sijn ont-
staan, waaraan genoemde Sehmidt was
overleden.

In deze zaak werd gepleit door mr. J.
B. Belinfante, die de volgende cassatia-
middelen ontwikkelde lo. echending van
de artikolen 211, 221, 239, 247 van het
Wetboek van Strafvordering, in verb&nd
met art. 47 van het Wetboek van Straf-
recht, door niet re onderzoeken of te
boslissen, dat en waarom de getuige Van
Loo, die, zoo&ls feitelijk vaatst&at, het
artikel ter zake van het doen opnemen,
waarvan de requirant is veroordeeld, heeft
opgenoman, doon drukken en verapreiden
en een exemplair daarvan aan den daar,

betoonen, waarop hy recht heeft. Het
laven heeft vccr mij geen waarde meer,
sis ik van hem moet seheiden, en ik wil
duizend ma ai liever sterven, dan leven
aan de zij de van een man dien ik niet
bemin. Ik bid u, laat ons ih de laatste
oogenblikken bijeen. Breng uw vrouw
nog mijnen dank voor haar goedheid
wellicht zal het u zelf nog eens verheu-
gen, te weten, dat ik zonder wrak jegens
u afeeheid van dit leven neem", met deze
woorden reikte ze don gauer&sl de hand.

„Van dit leven," herhaalde deze met
een ontrooring, die hij tevergeefa trachtte
te verbergen. „U ia een goed, moedig
kind," vervolgde hy, „de koning zelf zou
er behagan in scheppen. Och, wars u
toe een gelukkigor lot te bsurt gevallen
doch, er geschiedt niets zondor Goda wil."

Hij streek zich met de hand langs het
gelaat en vroeg toen Bzijn de comtesse
en de graaf op allas voorbareid Zijn
blik drukte den diepsten ornât uit.

Bleek, doch vastberaden vareekerden
de geliefden, baraid te zijn. Von Barring
ten knielde voor Armgart naar en smeekte
haar, hem te vergsven, dat zijn liefde
haar zoo onge'ukkig had gamaakt, doch
snal hief het meisje hem op. Mat ten
hemel geslagen oogen verklaarde ze luid,
gaarne mat hem te starven, met wien ze
in dit leven niet vereenigd mocht zijn.

„Dat houdt de d niet langer
uit riep de kommandant, trad tusschen
beiden in en greep Armgarts hand, die
hij door zijn arm atak.

„Maak het kort," smeekte za met eon
blik op den gsliefde, wsnkle hem nog
éénmaaî toe en wendde besloten den
blik af.

ffZoo kort als mogelijk is," antwoordde
de oude houwdegen, gaf den jongen man
een wenk hem te volgen, en ging met
sneile schredan naar de vesting terug.
Eerat voor de kapel bleef hij staan en
liet von Barringten met de beide grena
diers nader komen. Daarna kuchte hij

iuide.

De deur der kapel werd geopend. Do
gemalin van den kommandant trad naar
buiten, nam den arm van von Barringten
en plaatste zieh met hem aohter haar
gemaal en de comtesse. De gener&al ver-
hinderde ieder gesprek, daar hij kort
zeide «volgt ons, je zult hier nog ééa-
msal bidden, bereidt je daarop voor."

De beide jongeliedsn werden reeds door
den geestelyke, die voor het altaar stond,
verwacht. Zij aan zy knielden ze neer
en hun handen zochten elkaar tôt weder-
zijdsehen troost.

De geestelyke verhief zijn stem. Doch
zonderling, hoe wonderlijk sprak hij. De
knielenden blikten verward op. Hoorden
ze Diet goed Droomden ze Zou dat
een voorbsreiding tôt den daad zyn Of
verstonden ze hun moadertaal niet meer

„Wilt gy Paul von Barringten en grj
Armgart von Schurchart altijd vereenigd
zijn

Ja, ja, of zij wiiden Zij wilden, zij
het dan niet in dit leven, dan toch in
den dasd vereenigd blijven. Heden kon
hen immers niets meer scheiden, hen, die
God zelf hier vereends

Doch kon het zijn, dat men hun in'nig-
aten wenach vervulde, alleen om ze to
bespotten, om hun ta toonen, hoe dier-
baar het leven was Bood men hun
werkelijk den vollen beker slechts, om
hem tegelijk aan de smaehtende lippen
te ontnemen Was zulk een gruwel
mogelijk, denkbaar I

Tusschea hoop on vrees geslingerd,
verloor Armgart bijua haar bezinning.
Ook von Barringtens handen waren ijs-
koud, ook hy sidderde en blikte dan
geestalijke aan, als om zijn lot van diens
gelaat te iezen.

Plotseling wsrd in het donker der pi-
laren een licht geruisoh vernomeu- Toen
de geestelyke tôt slot den zegen over het
jonge paar uitsprak, kwam er iemand uit
de sehaduw naar voren aan den arm

vsn hsar neef verscheen gravin Schwic-
hard. Graaf von Trosche trad op Armgart
toe, br&cht haar zijn oprechte gelukwen-
schen met hsar huwelijk en verheugde
zich ten {zserste getuige geweest te zijn
van het heerlijke, verhevsn slot van der*
gelijken, zonderlingen tor-stand. Daarna
vatte hij de handen vau het jonge paar,
voerde ze naar de gravin en toen Armgart
luid weenend voor haar moeder near-
knielde en om vergeving bad, trad hy
laeh-md terug tôt hy tuaschen den kom
mandant en den geestelyke stond. Op-
merkzaam beschouwde hij de gravin, die
op 's konings bevel ook hier tegenwoordig
moest zijn.

De oogen der moeder foukelden onheil-
spellond en 't viel haar zwaar zieh te
behserschen, de toorn jegena den onge-
wenschten sohoonzooff liet zich ook nu
nog moeilijk bedwingen. Doch eindelijk
hief zij haar kinderen op en liet zich
door hen kussen. «Wie den dood niet
schuwt, om haar liefde trouw te blyven,
verdient wel het voorrecht, met haren
gsliefde vereenigd te worden", zeide zy
luid. «Hebt ge ook eigendunkelyk ge-
handeld, ik ben er tcoh van overtuigd,
dat vrouwe von Barringten te Sohwichards
geen schande za! aandoen. Er voor te
zorgen, dat het my nooit zal berouwen,
myn toestemming tôt het huwelijk ga
ge ven te hebben, is de plickt van u, mya
zoon."

«En wie beweren durft, dat de «Oude
Frits" niet met weerspannige jonge dames
weet om te gaan, ze weet te straffen en
te beloonen, dien daBg ik voor my n degen
riep de kommandant vergenoegd tôt zyn
vrouw, terwyl hy het rijtuig nakeek. dat
de gravin benevens haar neef en het jonge
paar naar de ouderlyke woning voerde.

EINDE.