U per
GADOBUS
des morgens
ieder half uur
van SappeiPd naai Eioningen vnnr 25 et.
van Hnngn/anil naai Grnniigen van 20 et.
Binnen zeer korten tijd
uitbreiding der diensten.
O
o
O
II
Mennagazijn E. RIIDIliC,
No. 2... 40 cent per pond
BLADWE HÂÂN 30 cent per pond
SINDANG 24 cent per pond
WELT Inmaakglazm.
RADIO-CENTRALE
reiiser
choral
KENNERS
DRINKEN
IET FIJN8 EN V00RPEELIG
G0EDK00P en GOED
ZL
B1 BAWB.
tôt midden in de stad kunt komen,
gaat U toch ni et te voet of per rijwiel?
GRATIS
aansluiting hy aankoop Luidspreker.
Slechts 14 dagen
m
(retour 50 cent.)
(retour 40 cent.)
Deze tarieven zijn 1 Sept, ingegaan.
MARTENSHOEK.
Aan te bevelen merken
Jl-ook-b
hrandsicfffen
Sappemeer
UNIQUE" INMAAKGLAZEN
BEENKER's IJzerhandel,
HOO GEZANDSAPPEMEER,
(t.m. Zaterdag 16 Sept, a.s
Luidsprekers vanaf f 16
Betaling desgewenscht in overleg.
ALLE Luidsprekers, van de duurste
tôt de goedkoopste, zijn speciaal ge-
fabriceerd voor aanpassing op de Ra-
diocentrale.
Spaarf ge/c/
en ezon dh e/c/
Houten Ledikanten, eiken en pitch-pine 2-pers. f 4.90,
f 7.90, 10 50.
Natmatrassen, 2 pars. 5.75, 9.00, 10 50, m 10 j. garantie.
Matrasdekken, 2-persoons f 0.89, 2 30, 3.00
Allas ook in 1-persoons.
Wol Matrassen, geheel compleet f 12.90 2-pers 3dlg.
met Peluw en 2 gevulde Kussens f 14.50 Kapok-
Matrassen, 3 dlgm. Peluw en 2 Kussens f 30.00.
Kapok Bedstel, 1-pers. f 7.00; 2 pers. 110.00, 11.80.
Veeren Bedstellen, prima Bed, Peluw en 2 Kussens
f 22 00, 28 50, 37.50.
Molton Dekens, 39, 68, 85, 98 et., f 1.19, 1.40.
Satinet Dekens, f 4.20, 4 85, 5 85, 7,90
Wollen Dekens f 3 15. 4 85, 5.75, 6 90, 8.50, 10.50.
Kampeer-Dekens, f l 20, 1 30, 1.48, 1 89, 2.10.
Wmn
mm
ffroscffl
Mondgeblazen, Dichte rand, Onder garantie,
i/j Liter 17 cent
19
21
24
3U
1
IVa
2
V e r d e r
INMAAKKETELS,
THERMOMETERS,
RINGEN,
BEUGELS.
SNIJBOONMOLENS.
Bij aankoop van f 2.-
ons
Jubllaum-Geschenk
gratis.
Zuiderstraat, Hoogezand - Tel. 118.
De jonge landheer, Gui-
lio Yerrano, sloot heftig
t venster, wendde zich om
naar zijn broeder en zei - De
paarden worden niet uitgeleend!
Heb je het begrepen? Dat zou
er nog aan ontbreken Men-
schen, waarmee ik geproce-
deerd heb, ook nog diensten
bewijzen Je lijkt wel gek
Uit de schemerige kamer
antwoordde zijn broeder Piet-
ro zacht - Dat is alweer zoo
lang geleden.... en je had
werkelijk ongelijk destijds.
Vergeet toch eindelijk die ge-
schiedenis, wees niet zoo haat-
dragend. De menschen heb-
ben door de overstrooming
zooveel schade, ze hebben
hun beste vee moeten verkoo-
pen, dat weet je toch.
Ik gun het ze
Guillio
Guillio begon heen en weer
te loopen in de kamer. Tus-
schen zijn donkere oogen trok
een plooi van drift steeds die-
per. Pietro waagde het op-
nieuw te beginnen. 1k heb
het ze nu eenmaal beloofd,
voor één dag, en
Guillio stond stil, zijn oogen
vlamden in het verbleekend
gelaat.
Jij hebt beloofd? Met welk
recht, zou ik willen weten
Het moet uit zijn, zeg ik
je! Dit is de derde maal,
dat je iets tegen mijn uitdruk-
kelijken wil doet. Wie heeft
er hier te zeggen "ja", als je
werken kon... dan zou het
een andere zaak zijn... maar
met die gebrekkige hand
1k heb menschen noodig, die
wat kunnen tôt stand brengen,
geen gebrekkigen, die me ook
nog tegenwerken.
De harde woorden vielen als
slagen op den stillen tengeren
man, wiens rechterhand ver-
groeid was. Al het bloed
trok weg uit zijn gezicht.
Zonder meer een woord te
zeggen stond hij op en ver-
liet de kamer.
Guilio Verrano bleef onbe-
weeglijk staan, midden in het
vertrek. Langzaam trok de
drift weg van zijn voorhoofd
en uit zijn oogen. Een zenuw-
achtig trekken om zijn mond
bewees, dat hij voor de zoo-
veelste maal in zijn leven woor
den had gesproken, die hij te
laat berouwde en die onher-
roepelijk waren.
Toen hij eenige uren later
naar zijn broeder zocht, was
deze verdwenen- Pietro had,
alleen in zijn kamer, het hoofd
op de handen gesteund, zoo-
lang gedacht aan de onbarm-
hartige woorden, tôt ze hem
als zweepslagen wegjoegen
uit het ouderlijk huis. Ja,
veel is hij lichamelijk niet
waard Van kind af aan,
was hij niet alleen mismaakt,
maar ook ziekelijk. Hij heeft
genoeg daaronder geleden en
altijd gedaan, wat hij kon om
niemand tôt last te zijn. En
zijn heldere geest heeft ver-
goed wat hem aan lichaams-
kracht ontbrak.
Het bittere verwijd van Gui
lio is onrechtvaardig. Helder
inzicht, rustig overdenken en
vooral ook tact om met men
schen om te gaan, zijn veel
meer waard voor een goeden
gang van zaken dan lichaams-
kracht. Maar Pietro heeft een
gevoel, als brand hem de bo-
dem van het ouderlijk huis
onder de voeten.
Weg, in 's-hemels naam
weg! Hij weet, waar hij zijn
brood altijd verdienen kan.
Er zijn er genoeg, voor wie
hij geen nuttelooze gebrekkige
is, maar een man, wiens ver-
stand en doorzicht en ijver
ruimschoots het gebrek ver-
goeden.
Sinds zijn broeder vertrok-
ken is, lijkt het Guilio soms,
alsof nog iets anders is weg-
getrokken van het landgoed,
als de ander welvaart en suc-
ces met zich meenam... stil-
zwijgend. Guilio is altijd een
hard werker geweest, een man
die zichzelf niet spaarde en
die vreugde aan den arbeid
had. Maar die vreugde wordt
hem verbitterd. De eene te-
genslag volgt op de andere,
ziekte onder het vee, een mis-
lukte oogst, onaangenaamhe-
den met knechten en ander
personeel. Fouten, die hij be-
gaat, nu de voorzichtige en
rustig leidende geest verdwe
nen is. O, de jonge sterke
man, die zoo zeker van zich
zelf was, die zijn gezonde
kracht zoo overschatte, leert
wel inzien, in de jaren, die
volgen, hoe betrekkelijk wei-
nig een gezond lichaam be-
teekent
Hij leert zooveel méér nog
zien. Het is, of met iederen
nieuwen tegenslag zijn oogen
helderder worden. Was het
zoo dwaas van Pietro al de
twisten te vergeten en een
helpende hand te bieden aan
buren in nood? Vroeg of laat
is men zelf zoo dankbaar voor
een helpende hand Dat heeft
de sterke man in zijn goede
dagen te veel vergeten Nu is
de helpende hand er niet. Nu
staat hij geheel alleen en naast
de groote neerslachtigheid om
het steeds verder wegzinken
van het erfgoed, waaraan hij
zijn heele hart heeft gegeven
waarin hij wortelt met zijn
heele wezen is langzaam aan
nog een ander gevoel in hem
ontwaakt, dat nog veel meer
kwelt en pijnigt. Van de wan-
den zien hem de oogen zijner
ouders aan, en herinneringen
wellen in hem op uit langge-
leden kinderjaren. Zorgende
liefde en teederheid van zijn
ouders, voor aile kinderen,
maar het meest van allen voor
den zwakken en gebrekkigen
Pietro. Wat zouden zijn ouders
zeggen, aïs ze wisten, dat hij
den broeder van het ouder
lijk huis heeft weggedreven,
waarop hij evenveel rechten
had? O, hij leeft bij zijn zus-
ter en zwager, en die weten
hem te waardeeren, daar is
hij gelukkig en het lijkt, of
hij welstand en fortuin met
zich heeft meegebracht, want
de kleine hofstede van zijn
zuster groeit en bloeit en die
beiden verkondigen overal
Pietro's lof. Sinds den dag,
dat Pietro zjjn ouderhuis ver-
liet, zijn ook zij er nooit meer
ingekomen. zelfs op Guilio's
verjaardag, onlangs, heeft zijn
zuster nlets laten hooren.
En het bitterste is dit hem,
omdat hij weet, dat zij gelijk
heeft. Dat zij de plaats heeft
ingenomen van zijn moeder
en hem met recht bitter ver-
wijt, hoe onrechtvaardig en
hard hij geweest is.
Langzaam rijst «en angst in
den sterken man, een angst,
die hem nachtenlang heen en
weer doet loopen in zijn ka
mer, die zijn haren lang voor
den tijd vergrijzen; zijn glim-
lach uitdooft. Wat is er over
van den zege-bewusten, jon-
gen, knappen Guilio Een
zwijgzaam, gesloten en door
zergen gekweld man. Angst
vervult hem en wil hem niet
meer verlaten. Hij ziet met
onontkoombare zekerheid het
tijdstip naderen, dat het ouder
lijk erfgoed in brokken zal
uiteenvallen. En naast de an
dere schuld zal zich dan die
voegen, dat hij ook Pietro's
erfdeel te gronde heeft gericht.
En tegenover dezen angst
staat hij, zonder een enkel
vriend, zonder hulp en troost.
Z'n ondergeschikten zjjn koel
en onverschillig voor hem, hij
is vaak onrechtvaardig en hard
geweest en zij vergeven hem
niet. Zoomin als hij ooit iets
vroeger vergaf Hoe bitter en
onontkôombaar voelt hij de
wisselwerking der dingen en
de waarheid van een oud
spreekwoord; „Gy zult oog-
sten, wat gij gezaaid hebt!"
Geen' buren om hem in nood
te helpen. Hielp hij ooit
Geen mensch die het verleden
vergeten wil en zelfs maar een
troostend, vriendelijk woord
spreekt. Guilio, ineengezon-
ken in een leunstoel, het ge
laat in de handen verborgen,
komt het voor, alsof hij al
leen is op een eiland, verlaten
door allen.
Hij schrikt, aïs de rfeur open
gaat. Het kloppen heeft hij
heelemaal niet gehoord en met
afwezige, star-verbaasde oogen
kijkt hij den binnenkomende
aan. Pietro? Niet mogelijk!
Z'n eerste impuis is vreugde.
De onzinnige vreugde van een
verlatene op een eiland, die
een schip ontdekt met men
schen, een schip, dat hem tôt
het leven kan terugbrengen.
Dan glijd de glans van zijn
gezicht en hij zinkt weer in
elkander. Hij vraagt dof
"Wat wil je hier?"
Pietro staat aarzelend aan
de deur. Een overweldigend
heimwee heeft hem hierheen
gedreven. Dat, en het verlan-
gen te helpen, nu er nog te
helpen valt. Maar hij vreest
de harde woorden, die weer
ailes kunnen bederven en on-
mogelijk maken. Langzaam
komt hij naderbij en de an
der buigt het hoofd, om zijn
blik niet te ontmoeten. Hjj
wacht op de verwijten, die hij
verdiend heeft, maar Pietro
denkt op dit oogenblik heele
maal niet aan zijn rechten en
zijn aandeel. Hij strekt voor-
zichtig zijn hand uit en Iegt
die op de schouder van zijn
broer.
Ik kom, omdat... ik heim
wee luister Guilio, het gaat
verkeerd zoo. Ik heb te veel
gehoord en gemerkt, om dat
niet te weten. Maar de zaak
is heelemaal niet hopeloos.
We kunnen ailes nog red-
den Het is toch ons ouder
huis, ons vaderland!
Hij zoekt wanhopig naar
woorden, die een brug kun
nen bouwen van hem naar
den man, die altijd te sterk
en te gezond was, om hem
te kennen en te waardeeren.
Hij beseft niet, hoeveel ster-
ker hijzelf is. Aarzelend ver-
volgt hij Ik heb nog het erf
deel van moeder. Daarmee
kunnen we de schulden beta-
len en dan... Giulietta en
haar man vinden het wel el
lendig dat ik wegga, maar he
zou alleen voor tijdelijk zijn.
tôt ailes weer gezond en ze
ker is.
Hij stokt. De gedachten
aan het heimwee, dat heir
geen dag met rust gelater
heeft, doet zijn oogen branden
maar hij heeft altijd ail
leed alleen uitgevochten. Dai
maakte hem zoo sterk.
Guilio's gezicht zinkt lang
zaam op zijn armen. Hij ani
woordt niet. Hij komt zich
zelf zoo zwak en hulpeloo;
voor als een kind dat moe
ondergaan, zonder een troos-
tende en reddende hand, die
het leidt en steunt. En
toch huivert hij terug voor de
ze hand. Omdat hij beseft,
met al het wanhopige berouw
van nooit meer goed te ma
ken fouten, hoe bitter weinig
hij deze verdiend heeft. Als
van verre hoort hij den an
der spreken, troostend en aan-
moedigend, langzaam pas drin-
gen de woorden tôt hem door.
Je was altijd zoo sterk...
kom... je moet niet bij de
pakken neerzittenhet komt
ailes in orde We zullen het
samen in orde brengen niet?
Eindtlijk kijkt Guilio op, niet
naar het gelaat van zijn broe
der, maar naar de hand, die
deze hem toesteekt, de linker-
hand, de gezonde. Een ner-
veus trekken gaat over zijn
bleek gezicht.
Dan neemt hij de andere,
de arme mismaakte hand in
zijn beide handen en zegt
haast onhoorbaar: Ja".
Tienrittenkaarten nog voordeeligerl!!
I
K. TlKM's verpakte
I8FFIE
'.-lvs .d-*,v*ri
27
DOOR
MARIO BERRINI.
(Naidruk verboden.)
