couw
0
iederen Maandag
en Woensdag
ZITTING
STEONZOLEN
G. H. IIITER,
Nieuwe Rijwielen
H. NANNINGA,
Wilt II goed en goedkoop
W. RIJKENS,
GRAFWSBSEN
IMSHiKHSTEII
4îët laatste Uur-
Boot- en Kanolak
MURILLO,
Olîeverf, Lakverf,
Hier is J. KOENEMAN
Kappin en Kronen
JAC. H. FELLINGER
Luxe Artikelen
Hoogezand.
Drogistaiij en Veifwiokel. Sappemeer. Tel. 259.
MWel il. IEI liU
mmua (Mentant) M 7i
■estant bez. Honlmain Teakplaten,
Java Teakzwalpen en -Dolken.
Mooie eiken Stammen.
TRIPLBXPLATEN.
KOOPT
bij een speciaal Rijwielzaak
Watersportartikelen
J. LAHPOR IJzerwaren
I A. J. BONTING,
I
I
BLACK-BOy
HET RIJWIELHUIS
irat
h
Plaatselijk Nul
ZITTING
Spaarbank
Harkstede-Scharmer
Parallelweg 21, Hoogezand.
V R A A G T DAN PRIJS BIJ
HALLO S
HALLO
J. KOENEMAN,
D. E. în de Pijp
in Uw kamers.
Het aangewozen adres
ievert scherp concurreerend uit voorraad
5e Jai
dan bent U verzekerd van
k e u r i g e aflevering en
prompte nakoming der ga
rantie.
J. S, H.
LUE AS,
MAGNEET,
H R F.
en meerdere merken.
voor Kano. Zoil on
Lampekappen,
Kronen,
1^ Stofzuigers,
Strijkijzers.
Klelsterstraat 15 Tel. 73.
N:4
Piet peinst:
PRUIMTABAK
M AAR.
OfficieeU
„K
Zij, die
reis naar
meemaken
van kaarten
kunnen zich
den Secr. t(
De Qado
deelnemers(s
tholiekendag
vertrekken o
van de Gado-
bedragen 30
de bus word
Bergplaats
garage.
In Groning
heid in Sint
Kleding
Heren. Wit
korte mouw,
en zwarte gyi
Jongens.
met korte mou
broek, lange
zwarte gymn.i
Dames en
blouse met p(
b u
*ïuhl
g 1
SPAARBANK
Hoogszand-Sappennsar
Lid van den Nederlandscfeen
Spaarbankbond
van 51/* tôt 7 uur
Spaarbusjes kosteloos ver-
krjjgbaar.
r voor ontvangst
'van Hyp.renten
enz op MAAN
DAG 6 Mei a.s. en op
WOENSDAG d. a. v. yoor
betaling van opgevraagdelgel-
den, telkens 's morgens9—12
en 's nam. 2—5 uur.
F. ALTINO, Adm.
naar den
voet gavormd
of volgens
glpsmodel.
SAPPEMEER, Tel. 250
Gedipl. Pedicure Voetkundige,
Lid v. h. Ned. Genootschap
v Voetverzorging. Kon
ALS:
„VEENO" vanaf f 33- en hooger,
„BURGERS" vanaî f 32.50,
„SIMPLEX vanaf f 37.—,
„SIMPLEX" Cycloïde f 55.—, verder
„BATAVUS" en „EMPO" alsmede eigen
merk RIJWIELEN vanaf f 25.— sterk en
solied met 1 jaar garantie.
Ruime keuze dubbele Tasschen vanaf f 1.50 tôt f 6 00
Stuurtasschen in seorten.
le soort Lampen als V. T,, BOSCH, „FONGERS",
„VEENO", „EMPO" en goedkoope soorten.
Aanbevelend.
Ged. Mr. Schilder en Behanger
v. Boijenstraat O 65, HOOGEZAND.
Voor aile voorkomende
zoowel in eenvoudige aïs
moderne uitvoering, is het
goedKoopste adres In.
't Noordan
Steanhouwerl]
Moerweg 28 FOXHOL
Hardsteeaen Grafpilen com-
pleet f 22
door
JOH. P. C. van GURTSGEN.
Makelaar Jac. Bolters zat nog ach-
ter zijn bureau. Op tal van kladjes
had hij peuterig gecijferd om tôt de
conclusie te komen, dat hij niet
slecht geboerd had dit jaar. Met
zijn varkens-oogjes loerde hij naar
de kladjes. In de rechterhand glin-
sterde een zilver potlood als een
brei-pen in de kluwen wol. De vin-
gers van de linkerhand omklemden
een paal van een sigaar als gaven
ze richting aan een queue. Een
„heer" was Bolters eigenlijk niet
en de manieren, welke hij dan nog
vermocht te toonen, had zijn vrouw
hem zoo'n beetje aangeleerd. Een
weduwe had hij getrouwd, een of-
ficiersweduwe met een zoon. Of de
weduwe terwille van den zoon
trouwde, dat had Bolters zich nooit
met eerlijkheid durven afvragen,
maar zijn vrouw werd zij en de zoon
kon hij in zijn zaak gebruiken.
Bolters blik dwaalde door het
kantoorvertrek en bleef een oogen-
blikrusten op een oud colbertjasje,
dat als een gehangene een ouder-
wetschen kapstok ontsierde. Dat
was het kantoorjasje van zijn aan-
getrouwden zoon, naar hij den jon-
gen man altijd noemde, die van
hem en zijn huis was weggeloopen,
met een dollen kop, omdat hij zich
met de praktijken van zijn vader
niet vereenigen kon.
Bolters beet op zijn sigaar. Wat
dacht zoo'n kwajongen, had hij thuis
gezegd, wat wist zoo'n vlegel van
zaken doen. En Bolters was erg
boos geweest, omdat de oogen van
zijn vrouw vochtig waren geworden,
maar nog meer omdat hij wist, dat hij
gelijk had, die kwajongen. Want Bol
ters nam het soms zoo nauw niet.
Zijn oogen dwaalden van het
stille kantoorjasje naar de schreeu-
wende reclame-biljetten, waarop ver-
koopingen werden aangekondigd
van kapitale heerenhuizen en hof
steden. Het rumoerigste aanplakbiljet
had het over den verkoop van een
geweldig pand, te exploiteeren als
hotel-restaurant, waarvan annex-too-
neel, bal en vergaderzalen.
Over dat pand had collega van
Vliersch den nek gebroken en dat
door Bolters toedoen, naar ook de
kladjes uitwezen. Bolters had er
stevig aan verdiend, van Vlieren
was er door ten onder gegaan. Toen
het pand in veiling kwam, zat van
Vlieren in de zaal met een opdracht
van Bolters om steeds elk bod te
verhoogen totdat Bolters zou mijnen.
Looden pijpen samen deelen had
Bolters gezegd, doch hij had er
niet bij verteld, dat hij met den
wordt onder water niât wit.
watarvarf voor Muren en plafonds,
dokt in één keer, geeft niet af.
Oude Klare per Literskruik f 2 40
Port Port Elite van f 1.60 voor f 1 13 per Liter
Advocaat de beste 161/s% alcohol voor f 0 92l/« per fl.
Tarragonawijn oude belegen voor f 0.98 per Liter
Een glas wijn voor kenners
Even smullan
Abricozen per Literspot voor 78 cent.
Noorderstraat 41, Tel. 270 te SAPPEMEER.
Dépôt GEERTSMA's Wijnhandel, Groningen.
AlleenvertegeEwoordiger voor Sappemeer en Hoogezand.
MAAR
voor
en
vsrlaagde prijzon.
Doet een keus uit onderstaande merken,
welke geprijsd in onze étalagé staan, o.a.
won
Prima Bootlakken vanaf f 1.55 per Kg
Prima Olieverf voor f 0 50 per Kg
Prima Lakverf vanaf, f 0.60 per Kg
Vele kleuren Ripolinverf.
Kleurcarbolineum in rood. geel en groer
in bussen van 1 Kg. 65 et., in 2V, er
5 Kg. bussen voordeeliger.
In Watersportartikelen zeer lage prijzen
MARTENSHOEK
Werfkade 16
FOXHAM,
bij de R K. Kerk
eigenaar van het pand ook een
onder-onsje had en voor dit geld
had beloofd, het pand zoo hoog
mogelijk op te voeren.
Van Vlieren had geboden, zor-
geloos, telkens aangemoedigd door
een knipoogje van vertrouwen en
verstandhouding, dat Bolters hem
over den walm van zijn dikke si
gaar had toegeworpen. Met duizen-
den, tienduizenden was de prijs
omhoog gesprongen, totdat de no-
taris ten derde maal vroeg, wie
meer dan honderd vijf en tachtig-
duizend-bood.
Van Vlieren wachtte.nog steeds zor-
geloos, op Bolters laatste bod.
Eenmaal, andermaal en ten derde
maal, had de notaris reeds gezegd
doch Bolters bood niet meer, was
er tusschenuit geknepen.
Voor makelaar van Viieren, had
de notaris gecloncudeerd en het
had als een vonnis in van Vlieren's
ooren geklonken.
Gefeliciteerd!, gonsden om hem
de collega's, maar van Vlieren had
de krachtzelfs niet meer gevonden,
het hoofd te schudden. Als een
gebroken, vernietigd man had hij
het veilinglokaal verlaten. Bolters
had hem met een enkelen slag schoon
op gemaakt.
Zaken zijn zaken, mompelde nu
Bolters opnieuw den brand stekend
in zijn sigaar, die was uitgegaan.
Met de dikke vuisten op het bureau
leunend verhief hij zich langzaam
van zijn massieven zetel. Het was
hem wel duidelijk, dat van Vlieren
geen beste Oudejaarsavond zou heb-
ben, maar, zaken zijn zaken.
Toen Bolters zich in zijn bontjas
wurmde, rinkelde plotseling de te-
lefoonbel in het kille, verlaten kan-
toorlokaal. Bolters wierp een blik
op de electrische klok boven de
schouw. Ruim een uur na kantoor
tijd was het reeds. Hij kon eenvou-
dig laten bellen. Over een minuut
was hij toch weg geweest. De te-
lefoonbelhield aan,regelmatig, dwin-
gend en Bolters luisterde. Wie daar,
vroeg hij kort, als altijd.
Spreek ik met Sjaak, vroeg een
ietwat schorre stem.
Bolters voorhoofd rimpelde zich.
Hij ging met bliksemsnelheid na,
wie hem zoo familiair bij zijn naam
kon roepen.
Met wie, vroeg hij daarom nog eens.
Of je der maar om denken wil, dat
we, voor het jaar om is, nog zul-
len hebben afgerekend samen, zei
vinnig de stem, die Bolters niet
thuis kon brengen. Wat, wat zeg
je, vroeg Bolters gejaagd, doch het
toestel zweeg. Met den hoorn in
de hand staarde Bolters eenige
oogenblikken in verbijstering naar
het glimmend-zwarte kastje, waaruit
hem een boodschap was gebracht,
die hij niet begreep, doch waarin
hij een dreiging had beluisterd.
Dan legde Bolters den hoorn neer
en verliet snel het kantoor.
Op straat, tusschen de menschen,
herkreeg hij zijn kalmte. Dat was
natuurlijk flauwe aardigheid geweest,
van dat afrekenen. Wie had er met
hem iets af te rekenen, wien had
hij, per saldo, wat te kort gedaan?
Geen mensch. Zelfs van Vlieren
niet. Die had zoo stom niet moeten
wezen. Afrekenen. Kwajongens-non-
sens.
In den gang Van zijn wat prut-
serig huis kwam hem een oliebol-
lenlucht tegemoet. Misselijke ge-
woonte vond hij dat oliebollen-
bakken. Hij had liever zoo tegen
twaalf wat hartigs. Maar, enfin, het
was voor de kinderen, zijn eigen
kinderen, de twee meisjes, die van-
avond op mochten blijven, had zijn
vrouw beslist. Hij had liever als
sigaar op en nam wat fijne kaartjes
van een kwartet spel in zijn grove
handen.
lk heb nog wat flikjes om mee
af te rekenen, kondigde moeder
aan, waarop de kinderen uitgelaten
juichten.
Een bittere trek verscheen om
Bolters mond en zijn voorhoofd
werd vochtig.
Is het hier niet te warm? vroeg
hij zijn vrouw. Ik heb toch getem-
perd wat ik kon, luidde het ant-
woord, misschien wil je de deur op
een kier zetten.
Nee, laat maar, zei Bolters bitser
dan dat hij het bedoelde. Zijn beve-
rige handen grepen weer de kaarten.
Is vader boos, vroeg Rietje, de
oudste. Boos, hoe komt het kind
erbij, reageerde Bolters, zanik nou
alsjeblieft niet en speel door.
Er viel even een stilte rond de
tafel, terwijl Rietjejeen lipje trok.
GESAUSDE ZWARE
van ouds de Beermansen op visite
gehad. Kon een mensch nog eens
sireus een kaartje leggen en dan wat
eten met een glas Champagne. Van-
avond zou hij een laf spelletje met
de kinderen moeten doen. Enfin, hij
had het wel aan zien komen, zoo
met de jaren, had hij zelf gewild
trouwens.
Aan tafel was hij stil. De telefo-
nische boodschap zat hem toch
meer dwars, dan hij zelf had willen
bekennen. Afrekenen. Wie had er
met hem wat af te rekenen.
Bolters stond met een ruk van
tafel op. Daar had hij nou waar-
achtig hetzelfde gezegd als die kerel
aan de telefoon. Nou gaan we het
wat gezellig maken, zei moeder, en
vader doet een spelletje mee, is het
niet vader? aldus dirigeerde moeder
de drukke kinderen naar de voor-
kamer, waar thee met koekjes en
chocolaadjes en ook de schaal olie-
bollen wachtte.
Bolters knikte. Met een gedwee-
heid, welke hem anders vreemd was,
ging hij mee aanzitten, stak een
Kom Tootje, jouw beurt animeer-
de moeder, een blik van verwijt
naar de man werpend, die norsch
en naar het haar scheen, afwezig
met de kaarten veugelde.
Nou krijg ik van U het fornuis,
zei Tootje, en van vader de aan-
recht, dan heb ik de keuken bij
elkaar.
Bolters voelde zich driftig worden.
Het werd hem te machtig. Hij smakte
de kaarten neer.
Spelen jullie maar door, wist hij
er nog wat gewoon uit te brengen
en verliet de kamer.
De kinderen keken de moeder
met verschrikte oogen aan.
Vader heeft wat hoofdpijn, zei
deze en wekte dan op tôt een spel
letje met zijn drietjes. Bolters had
zijn werkkamer opgezocht. Voor
zijn schrijftafel zat hij, waarop de
dingen hem eenklaps vijandig voor-
kwamen, het kalenderbloc met den
een en dertigsten December, datum
van den dag die plotseling onrust
in zijn leven heeft gebracht.
Bolters huiverde, hoewel de elec
trische kachel hem haast de beenen
verbrandde. Wat was er met hem
aan de hand? Hij zat toch in een
veilig huis. Er was toch ook nog
politie in de wereld en dan, wat
zou zoo'n stumper als van Vlieren
eigenlijk moeten beginnen? Het was
om te lachen.
Maar Bolters lachte niet. Hij
ontvluchtte zijn sombere stille werk
kamer en zakte weer naar beneden
af. Op de trap kwam hij de kin
deren tegen, die toch maar naar
bed gingen, naar moeder beter had
geoordeeld. Zijn wangen werden
vochtig van hun tranen, toen ze
hem een nachtzoen gaven.
Laten we straks ook naar bed
gaan, had moeder voorgesteld, doch
hij had er niet van willen weten.
Is er iets, je doet zoo zenuwach-
tig, had ze raak opgemerkt, maar
hij had geen tekst of uitleg gegeven,
had alleen verzekerd, dat hij van
de goeie gewoonte om het ouwe
jaar uit te luiden niet wilde afwijken.
Om half twaalf was moeder gaan
dekken, het plan opperend, de kin
deren toch nog maar even uit hun
bedjes te halen om mee te smul-
len van het haringslaatje wat ze had
gemaakt.
De kamer stond blaauw van de
rook, zoo had Bolters aan zijn ge-
weldige sigaar zitten trekken. Maar
toen moeder een raam op een kier
wilde zetten kwam hij in heftig
verzet. Wat of ze wel dacht, vroeg
hij, of ze hem voor zijn Nieuwjaar
een longontsteking wilde bezorgen.
Maar in waarheid was hij plotse
ling doods-beangst voor iets, dat,
door het raam komend, hem be-
springen zou om met hem af te
rekenen. Want Bolters was er nu
van overtuigd, dat van Vlieren aan
de telefoon had gestaan, dat van
Vlieren wraak zou komen nemen,
tôt ailes in staat, omdat hij, Bolters,
van Vlieren meedoogenloos den
grond had ingeboord. Voor het jaar
om is,' had van Vlieren gezegd en
een half uur de tijd had hij nogom
zijn belofte te houden.
Bolters voelde zijn handen klam
worden. Zijn oogen traanden van
het strakke staren naar de wijzers
van de monumentale pendule en dol
zenuwachtig maakte hem het huis-
houdelijk gescharrel van zijn vrouw,
die dekte, nieuwe thee zette en een
botervlootje vulde.
Er zou wel niets gebeuren, zoo
trachtte hij zichzelf gerust te stel-
len. doch dit laatste uur zou hij zijn
leven niet vergeten.
De pendule wijzers kropen, maar
Bolters was nuchter genoeg te be-
denken, dat ze er niet sneller of
iangzamer om liepen. Zijn lippen
trilden, zijn handen beefden. Wan-
neer Van Vlieren hem naar waarde
kwam straffen, dan had hij ailes
zelfs het ergste te verwachten ei
daarom week hem aile kleur uit he
vertrokken gelaat, toen hoog et
schel de huisbel ging.
Wie kan dat zijn? vroeg moede
met een rust, welke hem een hart
klopping bezorgde.
Niet open laten doen, kwam e
met een heesche stem bij hem uit
niet open doen wanneer je niet wil
dat er ongelukken gebeuren.
Moeder was te verbouwereen
om de meid een tegenorder te gevei
en dus werd er open gedaan, terwij
Bolters, als vastgenageld op zijn stoel
roerloos en met groote strakke oogei
naar de deur staarde.
Hij hoorde schreden haastig na
deren. Zijn vingers knelden zicl
om de stoelleuning en met eei
kermend gekreun sloot hij eensklap
de oogen, toen de deur met een rul
geopend werd.
Jongen! hoorde hij zijn vrouw uit
roepen, jongen jij!
Bolters opende de oogen, alb
spieren van zijn lichaam ontspandei
zich en een diepe zucht slaakte hij
toen de pendule snel haar twaal
slagen pingelde.
Moeder, vader. Dat kon zoo ni f
langer hoorde hij zijn aangetrouwc
zoon zeggen, vader, laten we h
opnieuw probeeren, U wordt al wair
ouder laten we er een gelukkig jaai
van maken.
Bolters wreef zich met beide handei
langs zijn voorhoofd. Langzaam ree
hij op uit zijn stoel. Goed jongen
het is goed jongen, zei hij wat schoi
laten we daar mekaar de hand op
geven, en moeder, nou geen tranei
meer, kom, de zaak is nu toch weei
in orde, niet? Jongen haal jij de
een fijne flesch bij en moeder eet
sla'tje, ik moet noch even naar bovet
maar ben zoo terug.
En Bolters schreef een kort brietjf
aan zijn vriend van Vlieren, waari
hij een onderhoud verzocht en he
toezegde, het misverstand dat tus'
schen hen beiden gerezen was t
voile tevredenheid te zullen regele
Bolters haalde eerst weer volko
men verruimd adem, toen zijn vrou
hem uit het ochtendblad voorla
dat een zekere Sjaak B. op Oude
jaaravond in een cafe door eei
twintig-jarige bootwerker met eei
mes doodelijk was gewond.
Drama tijdens Oudejaars-vierini
stond er boven en als bijzonderheicP
werd medegedeeld, dat het slacht-
offer door zijn belager tevorer^,
telefonisch was gewaarschuwd, het™
geen voor de bewijs-levering va
groot belang werd geacht.
(Nadruk Verboden.)
HEEREN BAAI
HEEREN BAAI
ECHTE FRIE
°b tip
in
Ichoonmaaktijd nadert
J. SCHUFHOK,
Bw RIJWIEI
J. SMITH, Hoogezand.
I
Wordt vervolgd
Stoere stuurman stuurt door stormen;
Stuurboord, bakboord, keer op keer;
In zijn mond doet BLACK BOY net zoo;
Bakboord, stuurboord, heen en weer.
