„Heeienmo:dekiis",
Frisîa of Betuwe
Inmaakglazen
Prima CÀHIÈRS
KREMER's Boekh.
P. VAN DIJKEH - Hoogezand. I
bel Café WATERSPORT
A. J. B O N T I N G
BIOSCOOP -HOOGEZAND
HET ROGDE ALIBI,
CIRCUSLEVEN.
„0 P S T A P"
I. W. DE m,
Roei-Zeil-enMotorbooten
iederen Maandag
en Woensdag
L. S.
I
HET GELUK DAT KOMT
■H
L
Gratis Nieuws= en Advertentieblad.
Officieel Orgaan voor Hoogezand en Sappemeer.
Restanten aanbieding i
EN TOCH WAS HET MOOI
Café Steendam.
eigen Kleermakerij
wacht Uw orders.
pemeer.
<>-"><> Jaarfiang
ZATEKDAO 24 Ângiishis 193S
Op'aag 8000 exemplairn No 34
No 36
Drukker-Uitgever T. K. KREMER
m
Prima HEMDEN met 2 boorden eu 79,85 en 125 cent
DASSEN 10,15,20,25,30 cent en hooger.
Koopt
tegen concurreerende prijzen.
SCHILDMEER.
Aanleg van Electrische installatie's
en Waterleiding
te huur.
Spaarbank
Harkstede-Scharmer
Piaatselllk Nul
ZITTING
TELEFOON 80 TELEFOON 80
egen
cent,
10 et.
wordt huis aan huis gelezen te HOOGEZAND, Kiel-Windeweer, Kropswolde, Westerbroek, Foxhol, SAPPEMEER, Borgercompagnie, SLOCHTEREN, Siddeburen, Hélium, Schildwolde,
Kolham^Harkstede, Lageiand, Overschild, NOORDBROEK, ZUiDBROEK, MUNTENDAM, enz.
Dit BLAD verschijnt ZATERDAGS
Franco per post 1.20 per jaar.
SAPPEMEER. Tel. 213.
Inzending van advertenties Vrijdagsmiddags vddr 12 uur.
n.h. Gemeentehuis HOOGEZAND.
Wy leveren U de Inmaakglazen
(onder voile garantie)
door de groote omzet, voor de laagste prijzen,
in de maten V4, i/#, 'A G P/s. 2 Uter,
hoog en liag model.
Bruine Inmaakpntten 10, 12, 15, 20, 30, 40,
50, 60 L.
Blauwe Kenische Inmaakpolten in aile soorten.
Tevens leveren wij U de Emaiile en Gegalv. STE-
R1L1SEERKETELS, HOUDERS, RINGEN, BEUGELS
enz tegen scherp concurre rende prijzen.
Ailes franco aan huis bezorgd.
In de Fjzerhande!
Bezoekt tijdens
Uw vacantie
te STEENDAM
Tel No. 24 Siddeburen
(door verb'nciing)
M'joie speeltuin waarin een
Electr. vroolijk rad aanwez:g,
Tevens het aangewezen adres
voor H H. visschers
Nieuwe Roei en Zeilboofen
te huur voor lage prijzen.
Steeds gratis aasvisch voor-
radig Prima consumpfies tegen
îage prijzen.
Aanbevelend
L. LANDMAN.
Gedipl. Installateur. Kielsterstr. 15, Tel. 73
Geen rompslomp met de wasch
meer in myn huis.
lk kryg ze kant en klaar
enzeer voordeelig thuis.
Tip-top in orde is ze, net, als ik 'tbegeer.
Dat ailes is het werk
van „Hoogezand-Sappemeer".
M*'S
VV.lt U vele en zware Eitren
van Uw kippen, voer dai
Begeman's Ochtendvoer
en Gemengd.
Verkrjjgbaar bij
J. v. d. VELDE,
Nieuwewfg30 HOOGEZAND
TELEFOON 52
ZATERDAG 24, ZONDAG 25 en WOENSDAG 28 AUGUSTUS
EEN ZEER VARIEEREND PROGRAMMA
yjtli een dramatische komedie met MARNA KENNEDY en TBEODOR v. ELTZ een
boeiend verhaal dat zich deels afspeelt in de groote wereld, deels in de onder-
wereld van Ntw.-York.
Als tweede hoofdnummer:
BOB STEELE in een avontuurlijke circu film
Bovendien in dit programma een militaire klucht in 3 acten
de hoofdrol wordt gespeeld door FRITS SERVOS de komiek uit de film „De
Verliefde Blasekop".
Een uitgebreid Hollandsch Nieuws, waarin o.m, de Ramp met de Kwibstaart.
Avondvoorstellingen 8 uur, toegang 18 jaar.
Zondagmiddag haif vijf toegang 14 jaar.
VERWACHT:
de nieuwste Nederlandsche film met HENRIËTTE DAVJDS, LOUIS DAVIDS,
JOPIE KOOPMANS.
Voll. Vergunning,
P r a c h t i g aangelegde
SPEELTUIN, met vele
attracties.
Voor visschers geregeld Aas-
vischjes in voorraad
Z1TTING
a.s. WOENS
DAG 's nam
3—7 uur.
F. ALTING, Ad m.
SPAARBANK
Hoogazand-Sappams^r
Lid van den Nuderlandsck«n
Spaarbankbond
vs.n 51/® tôt 7 uur
Spaarbusjes kosteloos ver
krijgbaar.
Voor onderstaancle vragen wij Uw aandacht.
Reeds jaren houden wij
met 't meeste succès na. Zij, die reeds maateostumes van
ons betrokken, hebben hun uiterste tevredenheid hierover te
kennen gegeven.
Voor ons een reden om nog meer dan tôt dusver aan
dacht aan deze afdeeling te wijden.
De coupe en de afwerking is tôt in het uiterste verzorgd,
en dit is wel een van de fundamenteele punten, die velen
maatwerk boven confectie doet verkiezen.
Verder de prijs, vroeger nog wel eens een bezwaar,
maar dit verschil is door de nivelleerende Ioonstandaard ook
reeds weggewerkt.
Daarbij bevat onze collectie stalen zoo'n keur van stoffen,
dat ook de grootste confectionnair dit niet kan evenaren.
Na deze uiteenzetting zal het U duidelijk zijn, dat het de
aangewezen weg is, U de collectie stalen door een onzer
te laten voorleggen, daaruit een keuze te doen en dan zorgt
verder onze coupeur voor algeheele afwikkelingvan detransactie.
U ontvangt Uw costuum thuis zoodanig, dat het Uw
uiterste tevredenheid moet wegdragen, anders leveren wij niet af.
I
door
JAN R. Th. CAMPERT.
Hij was nog de eenige op het
hotelterras. Achterover leunend
staarde hij weg over den roezigen
boulevard naar de zee, dien avond
een roerlooze, glinsterende spiegel,
Zoo rustig, bijkans zoo bedachtzaam
had hij ze in al die weken niet ge-
zien. Er was ternauwernood eenige
beweging te bespeuren. Enkel op
het strand braken met lange, regel-
matige tusschenpoozen de kleine,
lage golven, een deinend, wiegend
spel. Maar toch, ondanks deze rust
en stilte, was boven het jachtend
krijschend rumoer der straat haar
stem merkbaar, ruischend en een-
tonig, een bedwelmend zingen.
Langzaam dwaalde zijn blik weg
van deze eindelooze onbewogenheid,
bleef rusten op het gekrioel van
menschen en auto's onder hem en
hij bedacht met een plotseling stij-
genden weemoed dat dit zijn laatste
avond zou zijn morgen zou zijn werk
hem weer opeischen. heftiger, in-
tenser dan ooit tevoren. En
dat dit de laatste avond zou zijn
met May.
Zij hadden elkander ontmoet ge-
durende de eerste week van zijn
verblijf in deze badplaats, logeerden
in hetzelfde hôtel, zij met haar vader,
een eenzelvig oud man, hij alleen
om te rusten van de vermoeienis
en de beslommeringen, die hetver-
gane voorjaar hem hadden gebracht.
Aan tafel waren zij tegenover el-
kaar geplaatst. Al dadelijk werd
hij getroffen door een koele, wel-
haast afwerende, uitdrukking, die
rond haar mond zich had vastge-
zet, en die zij, menigmaal tever-
geefs, trachtte te verbergen. Toen
zij opstond had hij haar onwille-
keurig nagekeken, getroffen door
haar hooge, slanke en trotsche ge-
stalte naast den gebogen, kleinen
grijsaard, die haar vader was. Twee
avonden later waren zij met elkaar
in aanraking gekomen dank zij een
wederzijdschen vriend. Sindsdien
ging er geen dag voorbij, of zij
spraken elkander en langzamerhand
gedurende deze luttele weken was
tusschen hen beiden een vertrouwd-
heid, een genegenheid gegroeid,
welke hij, dat wist hij onherroepe-
lijk, slechts noode kon missen. Ook
hij was voor haar meer dan een ge-
woon vriend geworden. Hij bemerkte
het somstijds aan den toon, waarop
zij schijnbaar onbeduidende dingen
wist te zeggen. Haar stem kon dan
een donkere klank hebben, die na-
sidderde in zijn hart en in het ge-
baar, waarmede zij af en toe op hun
wandelingen zijn arm kon nemen,
een gebaar, dat hem door de een-
voudigheid. door de simpelheid bijna
als een in-bezit-nemen voorkwam,
voelde hij den angst om deze nieu-
we genegenheid temoeten verliezen.
Ze moest veel geleden hebben,
MayEn nu was het de laatste
avond.
Dienzelfden morgen had hij van
zijn mededirecteur een telegram ont-
vangen, dat onmiddelijke overkomst
noodzakelijk maakte. Dadelijk had
hij het aan May laten lezen. Zij had
hem even aangezien met haarwon-
derlijke, grijze oogen, dân had zij
hem het zwijgend teruggegeven.
Toen zij opstond van de ontbijt-
tafel was „Dus onze laatste avond"
ailes geweest, wat zij zeide. Maar
in deze weinige woorden had zij
zich verraden.
's Middags had hij haar niet ge-
zien. Hij wist, dat zij met haar
vader een autorit maakte en deze
tijd had hem eindeloos langgeleken.
Ook aan het diner bleven haar
plaats en die van haar vader onbe-
zet. En bijna angstig, onrustig als
een jongen, had hij zich afgevraagd,
of hij haar werkelijk nog wel spreken
zou.
Langzamerhand had het terras
zich gevuld. Bijna aile plaatsen wa
ren bezet. Vanuit het hôtel klonk
de zachte, vleiende muziek van het
orkestje. Rondom hem gonsde het
geluid van pratende, lachende men
schen Een vreemde onrust was over
hem gekomen. Zou hij May nog zien
Het was al negen uur gewoonlijk
kwam zij eerder... maar ze zei
toch onze laatste avond. Even her-
haalde hij de woorden: onze...
lààtste.avond.ônze. Hij koes-
terde ze in zijn gedachten als een
kostbare schat. Mijmerend staarde
hij weer over het water. Morgen
zat hij weer op zijn bureau, kon
hij de afgunstige praatjes van Dem-
mink, zijn collega, weer aanhooren.
Demmink, die altijd op ailes en
iedereen wat had aan temerken...
kon hij weer luisteren naar het
gezanik van het personeel, hun tal-
looze, kleine grieven en in de ge-
jaagdheid van zijn bestaan zou deze
zomerdroom wellicht spoedig teloor
gaan.
„Ik ben laat!"
Met een ruk sprong hij op. May
stond achter hem ze reikte hem
haar hand een koele, smalle hand.
Dan zette zij zich naast hem.
„We kregen onderweg panne, dat
nam eenigen tijd".
Even bleef het stil tusschen hen
beiden. Hij wist, dat hij nù niet
over de gewone, dagelijksche dingen
kon spreken. En wat dan Altijd
had hij alleen geleetd en een schroom
weerhield hem nu om te spreken
over dàtgene, wat tusschen May
en hem nog nooit was uitgesproken.
Van terzijde keek hij haar aan. Haar
gelaat was zoo rustig en in deze
rust zoo verheven, dat zij hem tegen
den bewegelijken, kleurigen achter-
grond van pratende, gebarende
menschen bijna als iets onwezenlijks
voorkwam. Haar handen lagen in
haar schoot stil en onbewegelijk,
enkel de schuchtere avondwind
speelde door de weelde van haar
vol en donker haar. Over de oogen
daalden de lange wimpers, alsof zij
het geheim, dat daarachter brandde,
wilden verbergen voor deze wereld.
Maar àchter deze rust, àchter dit
schijnbaar inzich-zelf-besioten zijn
wist hij warm en levend den klop
van het bloed.
„Zullen we wat wandelen
„Goed", stemde zij toe en sloeg
de glanzende, wijde avondeape om
zich heen. Achter haar aan schrij-
dend zag hij, hoe zij aller blikken
tôt zich trok. Haar gang was trotsch
maar lenig, alsof in iederen tred
haar veerkracht zich ternauwernood
wist te verbergen.
Dan liepen zij langs het water.
Er was hier geen geluid, enkel de
nabije zee, monotoon. Hij voelde,
hoe een beklemming in hem rees,
alsof een vreemde hand zijn keel
dichtschroefde en tegelijkertijd wist
hij, dat hij niet maar zoo zonder
meer van haar kon weggaan. Hij
nam haar arm en met de vertrouwd-
heid van dit gebaar, den zachten
druk van haar arm tegen de zijne,
was het alsof hij wederom zijn
woorden terugvond en aile andere
zaken vermijdend, begon hij dadelijk
over datgene, waarvan hij wist, dat
het hun beiden het diepst aanging.
„Kijk" zei hij, „als ik hier zoo
met jôu loop, May, dan zou ik me
kunnen indenken, dat het wel altijd
zoo geweest is en dat het ook geen
einde behoeft te nemen. Met deze
gedachte ben ik de laatste weken
geheel vertrouwd geraakt. Ik heb
dikwijls bij mezelf gedacht vroeger,
lang geleden, moet je haar al eens
ontmoet hebben. Ik geloof, dat jij
mij en ik jou volkomen aanvul en
deze weinige weken hier zijn me
heel lief geworden je hebt me ge~
holpen tôt rust te komen en ik kan
nù weer beginnen. Natuurlijk, ik zou
je willen vragen of hier werkelijk
geen einde aan behoeft te komen.
Maar zie je, May, ik heb altijd
lang gewikt en overwogen voor ik
tôt een besluit kon komen en
tenslotte wat weten jij en ik van
elkaar
Even hield hij op. Hij voelde,
dat de banaliteit van deze laatste
woorden misplaatst was tersluiks
keek hij naar haar, maar niets op
haar gelaat verried haar gedachten.
Dan ging hij verder: „Ik had
dat laatste niet moeten zeggen, na
tuurlijk niet wij weten misschien
meer van elkaar dan vele anderen,
die jarenlang naast elkaar leven.
Maar ik ben zoo bang, May, dat
àls we bij elkaar bleven, de droom
verloren zou gaan. Als ik nu mor
gen weg ben, zal ik altijd moeten
terugdenken aan deze weken met
jou. Ze behooren tôt het beste van
mijn leven en in het andere geval,
je zou me mee maken in mijn werk,
humeurig dikwijls, bezet door aile
mogelijke en onmogelijke zaken en
al heel gauw zou de droom uit ons
leven verdwijnen. Er zou, onmerk-
baar eerst, een lichte verwijdering
tusschen ons ontstaan, we zouden
naast elkaar leven en het zou mis
schien ondragelijk worden".
Hij zweeg en hij wist, dat aile
woorden die hij gesproken had, nut-
teloos en overbodig waren geweest.
Hij voelde hoe hij er den angst
voor het geluk mee trachte te mas-
keeren. Zoo was het altijd in
zijn leven geweest. Hij was bang
het geluk, wanneer het binnen zijn
bereik lag, te grijpen. En met praten,
met redeneeren had hij het probeeren
te verklaren. Maar hier hielp het
niet.
Naast zich hoorde hij een zachte
lach. Verwonderd keek hij naar
haar en in hetzelfde oogenblik voelde
hij haar arm rond zijn hais en haar
mond, haar zachten mond op zijn
lippen. „Jongen, wat prààt je veel
was haar eenig antwoord, en met
deze simpele woorden verdwenen
al zijn bezwaren en wist hij einde-
lijk, dat er somstijds oogenblikken
in een leven zijn, het geluk zèlf de
handen uitstrekt en néémt, wat zich
niet wil geven.
tvolde,
uur.
)nder
ailes
ge-
nnen
iorm
îr is
gaat
rijze
ju-
tuis
MEER.
2'S
!ANO.
samen
tan het
îzorgd.
>en.
:schre-
ui ne-
v edel-
n staat
as een
niets,
t ver-
vel de
tgeven
ze in
goede
alleen
mder-
rrouw
of de
k een
weest
OOST
BOOKECHT
HEMDEN en DASSEN
bij W. BEERTA, Sappemeer.
C0NSËRV0
I
a
i
"t.- -
"•«ÊVU'-'
r
I
T
(Nadruk verboden)
I
n)
