Na de Vacantie
een week-abonnement op de
't Is gemakkelijk en
Oe laatste bussen vertrekken
uit GRONINGEN
des avonds om 8.30,9.30,10.30,11.30 uur
Zon- en Feestdagen 12.30.
SPEELKAARTEN
Laat thans Uw Meubelen herstellen
of opnieuw bekleeden.
A. ELZINGA ZOON,
KREMER's Boekhandel.
AMONIAK
Srandende Voetf
K.liktâfï'7!^
Tapjt- m Beddeuiagazia
r u i m t
nu op
20 pCt. korting op aile artikelen.
Coupons BALATUM
G. H. IDTK
Havana Sigaar
1J1EI
pJWAAGSTUK
WEGENS OVERDRACHT DER ZAAK
SAPPEMEER
Kwaliteit
is Favoriei
1
ORNAMENTEN, SCHEMERLAMPEN, TAFEL-
LAMPJES, ELECTRISCHE STRI)KIJZERS ENZ.
BEZICHTIQ DE ETALAGES
Zagerij BRAND, Zuiderstr. 7, Hoogezand.
h Kopje
Courante en oncourante Goederen
worden tegen geweldig
lage prijzen opgeruimd.
voor SPOTPRIJZEN.
4 cent.
Sigarenhandel
1 door I. S. FLEICHER
DE OPRUIMING DUURT SLECHTS KORT
Meubelmakerif - Stolfeerderij
VRAAGT
- KARPETTEN 30 pCt.
Rie te n R EIS MANDEN
P. v. DIJKEN - Hoogezand.
m
ALLES VOOR SPOTPRIJZEN
(ALLE ABTIKELS ZIJN GEPRIJ8D)
la ELECTRISCHE
YAKKUNDIG EN BILLIJK ADRES
ZIJIDERSTRAAT 184
SAPPEMEER.
YHIPI Fit groole platen van 150X120 cM.voorpla-
I LU A f0ncj Mimmering en andere doeleinden,
btter en mooier dan carton 60 cent per stuk. Diverse soor-
te i in verschillende maten voorradig 4, 5, 6, 8, lOm.M. dikte.
OREQON-TRIPLEX EIKEN TRIPLEX.
Dagelijks te bezichtigen zonder eenige verplichting tôt koopen.
Rij veraf wonen stuur de bode.
EN
MET VERRASSING.
BIJ ALLE WINKELIERS VERKRIJGBAAR.
direc
verholp
met
Dr, Schc
BADZOl
40et p
Jo.."-dcyt h u/eArvn.
SAPPEMEER, Tal. 21
Oedipl. Fedicure Voetkundij
Lid v. h. Ned Genoolsrh,
v Voetverzorging. Kon goedp
Honderden tevreden rooke
in zéér korten tijd, als vos
rookers van onze
in pinaal model van 4 een
getuigd van bijzondere kwa
en is voor iedere Kwaliteit
rooker een aanieiding des
sigaar te probeeren-
Een onberispelû'k modf
prima tabak, zaolit p
toch geurig yol aroms
redelykerwijs voor 8 een
niet beter te eischer
thans als reclame
In cederhouten blokkis
50 stuks f 2.--
als proef ook per stuk,
Nooit rookte U zoo goet
en goedkoop.
Noorderstr, Sappemeer.
Tel. 264.
J
FEUILLETON
Mil S (Nadruk Verboden.)
Laurence nam die uitnoodiging
met graagte aan. Hij had dien mid-
dag al verschillende dingen geleerd
en verlangde er naar, zijn kennis-
making met Charity te hernieuwen.
Hij vond zijn kamer vrij gemakkelijk
en op zijn bed lag zijn zwartlederen
koffer. Hij keek eens om zich heen.
Het was een aardige, ouderwetsche
kamer. De scherpe geuren van den
tuin drongen door het openstaande
venster naar binnen en midden op
tafel stond een vaas met rozen,
daarin gezetdoordehandvan Charity.
Laurence trad op zijn koffer toe,
daar hij eenige toiletartikelennoodig
had, maar plotseling bleef hij met
een ruk staan.
De bodem van den tôt nu toe
zorgvuldig bewaakten koffer was met
een vlijmscherp mes open gesneden.
En zijn papieren waren verdwenen
HOOFDSTUK 4.
Eenige oogenblikken bleef Lauren
ce naar zijn beschadigden koffer
staren, alsof hij zijn eigen oogen niet
kon gelooven. Eveil later boog hij
zicli vlug over den koffer heen en
voelde met zijn vinger langs den
gladden rand van de opening, die
men in het leder had gesneden
toen hij zich weer oprichtte ontviel
hem maar één enkel woord, doch
dit sprak zoowel wanhoop uit als
wocde
„Alweer bromde hij.
Langen tijd bleef hij roerloos voor
zich uit staren, maar zijn oogen
waren niet meer op zijn koffer ge-
richt. Hij keek om zich heen, als
zocht hij naar de onbekende hand,
die hem van zijn papieren had
beroofd
Hij fronste de wenkbrauwen en
scheen een oplossing te zoeken voor
een raadsel, dat hem evenwel te
machtig bleek. Eindelijk maakte hij
met zijn beide handen een hopeloos
gebaar, daarmee te kennen gevend,
dat hij niet in staat was de oplos
sing te vinden. Toen vroeg hij zich
af
„Wie kan dat nu gedaan hebben?"
Hij zag evenwel heel gauw in,
dat het dwaasheid was, hier in deze
kamer aile mogelijke veronderstel-
lingen te maken. Zijn waardevolle
papieren waren verdwenen en hij
twijvelde er geen enkel oogenblik
aan, of de dief had hem naar „De
Drie Reizigers" gevolgd en had ge-
bruik gemaakt van de gelegenheid,
toen hij Waple naar de tuin verge-
zelde, en in bewondering te gera-
ken voor diens varkens en eenden.
Maar hoe zou de dief de kamer
binnengedrongen zijn? De kamer
van Laurence lag achter de eetka-
mer, die op haar beurt weer achter
de groote gelagkamer gelegen was.
Hij twijvelde er niet aan, of Charity
was al den tijd, dien hij met haar
oom in den tuin had doorgebracht,
in de gelagkamer geweest, want had
Waple hem zelf niet gezegd, dat
zijn nichtje het huishouden waar-
nam nu zijn eigen vrouw en dochter
naar zee waren gegaan En aange-
zien er ieder oogenblik natuurlijk i
gasten konden komen, zou Charity
die gelagkamer niet verlaten hebben.
Het was dus vrijwel uitgesloten, dat
men zijn kamer van dien kant zoo
zijn binnengedrongen, zonder dat
het meisje er iets van gezien had.
Het lag dus voor de hand. dat
men door het venster was binnen-
gekomen. Laurence opende het raam
en bekeek de vensterbank en haar
onmiddellijke omgeving. Het was
een heel gewoon schuifraam, dat
hij een weinig had open gevonden,
bij het binnentreden van zijn kamer.
Er waren gesteven, witte gordijnen,
keurig netjes, recht naar beneden.
In de kamer zelf was niets, dat er
op wees, dat de dief inderdaad door
het venster naar binnen gekomen
moest zijn. Laurence boog zich uit
het venster en keek om zich heen.
Onmiddelijk onder het venster was
een heel klein bloembedje, afgezet
door sierbloempjes met kleine hees-
ters afgezet. Daarboven, aan weers-
zijden van het pad, groeide hoog
opgaand struikgewas, dat juist tegen
dien tijd heel dik in blad stond.
Links van het venster liep het smalle
grintpad naar een klein hekje in de
heg, de afsluiting van het erf met
den weg.
Naar rechts liep het pad langs
het geheele huis en sloeg dan om
den hoek heen naar de voordeur.
Daar in dat smalle laantje zou nie-
mand kans loopen gezien te worden,
men kon zich veilig wanen door
het dichte struikgewas. De moge-
lijkheid dat zoo'n persoon van het
huis zelf uit gezien zou worden,
was vrijwel uitgesloten.
Aan dien kant van het huis waren
maar drie vensters één van Lau-
rence's kamer, één van de koffie-
kamer en één van de gelagkamer.
Het venster van de slaapkamer was
het dichtst bij den weg gelegen,
zoodat een indringer de andere
vensters niet behoefde te passeeren,
wilde hij in de slaapkamer klimmen,
Laurence boog zich ver naarvoren
uit het venster en keek aandachtig
naar de bloemen onder de venster
bank. Het was nog licht genoeg om
te zien dat er absoluut geen sporen
van laarzen in de zachte aarde waren
achtergebleven, maar dat lag ook
niet erg voor de hand daar de
afstand van het grintpad tôt aan het
venster zôôklein was dat men ge
makkelijk over die bloemen had
kunnen heenstappen. En zb<3 zou
men zijn kamer ook wel binnenge
drongen zijn. De geheimzinnige
vijand was hem naar „De drie rei
zigers" gevolgd en had rustig zijn
kans afgewacht.
Laurence sloot zijn venster weer
en liep door de koffiekamer naar de
gelagkamer. Daar zat Waple in een
geinakkelijken stoel een bril op den
neus, een krant in de hand en een
glas eetlustwekkend vocht vôér zich
op tafel.
Mijnheer Waple zei Laurence.
Waple keek hem over den rand
van zijn bril aan.
Zou u eens een oogenblik mee
wilien gaan lk zou u graag even
wilien spreken.
Waple heesch zijn zwaar lichaam
uit zijn stoel omhoog en legde zijn
bril en krant op tafel. Laurence die
ondanks ailes en onder aile omstan-
digheden een fijn oog bleef houden
voor de humoristische zijde van een
zaak liep heel voorzichtig op zijn
teenen naar zijn eigen kamer terug,
gevolgd door Waple die zijn voor-
beeld wilde volgen en even voor
zichtig op zijn teenen liep als een
oliefant.
Er is toch niets aan de hand
mijnheer fluisterde Waple, toen zij
de deur van Laurence's kamer had-
den bereikt Als u nog iets noodig
heeft, zal ik...
Kijk fluisterde Laurence en
wees met een dramatisch gebaar
naar zijn opengesneden koffer.
Waple boog zich over den koffer
heen en bekeek dien met stomme
verbazing. Met zijn vingers streek
hij langs den gladden rand van de
kleine opening.
- Opengesneden zei hij eindelijk,
En toch duurde het nog een voile
minuut voordat de beteekenis van
dien vernielden koffer tôt hem door-
drong. Toen hij eindelijk ging be-
seffen wat er gebeurd moest zijn
werd hij vuurrood van woede en
zijn aderen zwolien zôô onheilspel-
lend dat Laurence zich een beetje
ongerust begon te maken.
Och, zooveel heeft het niet te
beteekenen zei hij vlug. --DeDie-
ven zijn natuurlijk door het venster
binnen gekomen.
Waple liet zijn rechterhand met
groote kracht terechtkomen in den
palm van zijn linkerhand ennaveel
moeite bracht hij uit Dieven
Dieven
Neen, waarschijnlijk één enkele
dief, maar, protesteerde Laurence.
Een of twee of drie of drie-
en twintig mijnheer bulderde Waple
nu dat 's allemaal hetzelfde. Die
ven in „De drie reizigers" Dieven
onder het dak van Tony Waple!
Groote hemel Ik kan het bijna niet
gelooven. Charity, mijn kind kom
eens gauw hier de een of andere
schavuit is door het venster de ka
mer van dezen heer binnengedron
gen en heeft zijn lederen koffer open
gesneden en het wil me voorkomen
dat die snuiter het met een scheer-
mes gedaan moet hebben. Mist u
iets, mijnheer? Geld of juweelen
Laurence schudde het hoofd en
keek glimlachend naar Charity.
—Neen, dat zou niet erg geweest
zijn. Die man heeft mij een geheim
ontstolen
—Een geheim vroeg Waple, die
er niet veel van begreep. s
Jawel, wel niet het geheeh
geheim, maar toch meer dan il"
iemand ooit verteld zou hebben.
heb u toch gezegd dat ik waardf
voile papieren in dien koffer had?;
Nu die zijn gestolen.
Waple die het een heele opluch-
ting scheen te vinden, dat er geen
geld gestolen was, ging Jop den
rand van het bed zitten en veegde
zijn voorhoofd af met zijn grooten.
zakdoek, nog steeds een beetje ang-
stig starend naar dien zwarten koffer."
En... eh... stak er geld in
dat geheim mijnheer? vroeg hij
eindelijk.
Ja, een heel groot fortuin, ant-
woordde Laurence laconiek. Daar-
om heb ik het juist al dien tijd
geheim gehouden.
Natuurlijk antwoordde Waple
—Maar ik begrijp niet goed waarom
die kerel u juist hier heeft moeten
bestelen.
Hij heeft me natuurlijk gevolgd
en heeft toen zijn kans afgewacht
en gebruik gemaakt van de gelegen
heid zij.
Hij wendde zich nu tôt Charity
die met een bezorgde uitdrukking
op het gelaat naar den koffer stond
te kijken.
Heeft u misschien verdachte lui
in de buurt gezien terwijl ik met
uw oom naar de varkens was kijken,
juffrouw Charity
—Neen antwoordde het meisje,
dat een kleur kreeg, toen zij haar
naam voor het eerst van die lippen
hoorde Neen, ik heb niemand
gezien dien ik niet kende, uitgezon-
derd een paar boerenarbeiders, die
naar het hooiland gingen.
Wordt vervolgd
GADO"
U kiint elk halfuur vertrekken
LAMPENHDIS JIODERN"
eoeeEZiiiD
H.TEIIBEN
