Wegens verbouwing
moet onze winkel beyin
volyende weekyeheel leeg zijn. Om
ruimte te maken lieb-
benwe voor îeder
koopjes. Dos ook voor U!
Dgjelqki
OOGEZAND
Voor NitlIEZEH
„BALTEX"
Zonne Schermen
P,
lie Sappemeerster Verloting
Twee eerste klas PAARDEN,
Sigarenmagazijn W. BEERTA,
Ois PagschsrograniM is et n weeroaloos ânrasements-
progranna waaraai geea kosten zp gespaard I
PETER
,VEENO
Rij wielen
A. J. BONTING,
De iosprp voor Louden
r.ratis Nieuws= en Advertentieblad. Officieel Orgaan voor Hoogezand en Sappemeer.
IJzBrhandel -
van 6 tôt 7 uur.
Sctaoeneitmaaaziîn
Js Jb
Qroot en fijn 3 et. Sigaar
Sterk, Elégant, Goedkoop.
Huurboekjes - T. K. KREMER
Verwacht EPISODE met Paula Wessely.
66e Jaargang
ZATERDAG 11 April 1936
Oplaag 8000 exemplaren No 15
Drukker-Uitgever T. K. KREMER
Plaatseli]k Nul
waarvoor liefhBbbar desgewenscht f 1000.--
Ook des Zaterdags
Dat is een Sigaar
Bs mssiste B§ pwttigate - Beammntste film ?aaditMlaeiais
gersss??6i?d vesf ons Paasekpregrasinia
ZATERDAG 11, ZONDAG 12, MAANDAG 13, DINSDAG 14 en
FRANZISKA G A AL - FELIX B R E SS ART
OTTO WALBURG - HANS R1CHTER in
,PEHR' h OEbUHSROL VAS FSANZiSKA GAAL
JOHN WAYNE de gentleman-cowboy In
Toegang aile leeftijden.
ïm><
feuilleton
UratlS 1 „e|ezen te HOOGEZAND, Klel-WIndeweer, Kropswolde, Westerbroek, Foxhol, SAPPEMEER, Borgercompagnle, Sl-OCHTEREN, S.ddebpren, Hélium, Schddwo e,
wordt huis aan huis gelezen
D*t BLAD verschijnt ZATERDAGS
Franco per post 1.20 per jaar.
Kolham, Harkstede, Lageland, Overschild, NOORDBROEK, ZUIDBROEK, MUNTENDAM, enz.
SAPPEMEER. Tel. 213.
Inzending van advertenties Vrijdagsmiddags vôôr 12 uur.
SPAÂRBANK
Lid van den Nederlandschen
gpaarbankbond.
-
TELEFOON 52
naast hst Gemaente huis
en ook voor
is Uw adras
tS U ZONVR1J
Telefoon. 103
Goedgekbij Min. Besl. van 5 Dec. '35, 2e afd. A., No. 806).
HOOFOPRIJS
Voorts een aantal RIJWIELEN, HUISH. en LUXE ARTIKELEN.
8000 Loten. P"js per lot f 1.—.
Trekking 11 Junl 1936.
Zij die zich met den verkoop dezer LOTEN wenschen te
belasten, gelieven hunne aanvragen te richten tôt den Secr.-
Penn. der Verlotings Commissie M. ROUKES, Sappemeer.
Soaarbusjes kosteloos
ve krijgbaar.
m Pat de keuze zeer
groot is bij my, dat
4 is wel bekend docli, 2
dat ik door vroeg-
tijdige inkopen, nog tt
steeds voor oude#>
3 prijzeii verkoop, weet
q ieder nog niet.
BAPPEMEER-OOST
Eenmaal geprobeerd
Alty d begeerd
SAPPEMEER.
WOENsDAG 15 APRIL.
Vijf' acbtereenvolgende dagen
~:4
hoogezand.
PETER" is een film, die het publifk dat-
geene biedî wat het veilangt, ni U/i uur
amusement echt, werkelijk plczier, waar-
bij men aile zorgen vergeet
„PETER" is een der grootste amusements-
schlagers van de iaatsie jaren
FRANZISKA GAAL is als Eva een charmant jong meisje, een als Peter
een onweersiaanbare grappige kwajongen
FELIX BRESSART, beroemd door zijn roi in „De Privésecretaresse is hier
de lijdzame ouûe man die met zich laatsolien als hij maar een glaasje krqgt.
OTTO WALBURG is als steeds, een eerste kias komiek enizalmentg*a£hsalvo
op zijn naam boeken duor ziju kostelijke scènes met HANS RIUHItK,
de sproeiige bruiaie vlegel....
PETER" DE AMU8EMENTSF1LM BIJ UITNEMENDHEID MAAKT
UNS PAASCHPRuGRAMMA TUT EEN FEESTPROGRAMMA.
Als U in de Paaschweek wilt uitgaan en voor het voile pond geniete», ga
dan PETER" zien want van «PETER zult U piezier beleven
Kielsterstraat 15
Telefoon 73.
als tweede hoofdnummer een uiterst boeiende W1LD-WEST.
De spannende achtervolgingen en het geveclit om de postkoets maken deze
Wild-West tôt sensationeele avoiiturenfiim.
Humor en tomaniiek tegen een achtergrond van ongerepte natuur uit een
laud waar jjzeren vuisten weiten stellen.
Avondvoorstelllngen 8 uur.
Beide Paaschdagen "s mlddags kwart voor vljf.
Geautoriseerde vertaling.
2 (Nadruk Verboden.)
mr.
Lesbia staarde op haar rozen.
Ik houd heel veel van hem, vader
antwoordde ze toen, opkijkend en
hem aanziend met oogen welke hem
aan haar moeder herinnerden.
De hemel beware me herhaalde
ir. Pontifex M'n lieve kind
Hij liep het pad nog twee of drie-
maal op en neer voor hij naar zijn
dochter terugkeerde en legde dan een
hand op haar schouder. Terwijlzeop-
keek legde ze werktuigelijk haar hand
in de zijne.
Wel, wel m'n kind, zei hij, daar
moet ik over denken, Ik beken dat ik
heelemaal overromeld ben. Bovendien
Jocelyn is nog maar een jongen In-
tusschen ja wat kunnen er toch
vreemde dingen gebeuren Nu mijn
kind, ik denk dat ik eens naar de
boerderij wandel: Lieve hemel, hetis
bij elven Jermey moet me al een
hall uur verwacht hebben
Met deze woorden nam de Eerste
Minister een esschenhouten stok en
spoedde zich weg en Lesbia ging
zingend het huis binnen.
TWEEDE HOOFDSTUK.
De modelboerderij waarin mr. Pon
tifex stamboekvee zoo geriefelijk was
onder gebracht lag aan de anderen
kant van het park op een afstand van
een mijl ongeveer van de Huize.
Mr. Pontifex nam den kortsten weg
er heen midden door het gras zonder
er aan te denken dat de ochtenddauw
er nog op lag en dat hij aanleg had
voor rheumatiek. Feit was het dat hij
min of meer overstuur was over het-
geen zijn dochter hem zoo juist had
verteld. Het was voor het eerst dat
de mogelijkheid dat Lesbia wel eens
zou kunnen trouwen zien in allen einst
aan hem had voorgedaan. Naïuurlijk
had hij altijd geweten dat ze den een
of anderen dag wel eens zou willen
trouwen, maar die een of andere dag
was een vaag nevelachtig rets heel in
de verte. Zuoais zoovele vaders, die
hun drukke hezigheden hebben in de
maatschappij, had mr. Pontifex nauwe-
lijks aan den werkelijke leeltijd van
zijn dochter gedacht. Al wendde hij
zich tôt haar om raad en hiLg hij
grootendeels van haar af om gastviouw
voor hem te spelen, hij daeht nogop
dezelfde wijze aan haar als toen zij
in een korte jurk met losse haren rond
tiep ze was zijn kind en niet een
huwbare jongtdoenter. Tja, zoodacht
hij op zijn wandehng naar de boerde
rij, natuurlijk hij was een oude czel
gewee&t, Leabia was, ja, ze moest
een-en-twintig zijn en het was heel
uatuuriijk. Maar Joceiyn Chenery -
hij bekende zichzelf dat hij nooit aan
mijnheer Jocelijn als z'n toekomstigen
schoonzoon gedacht had; nooit.
Als er iets was waaraan hij een
hekel had dan was het dat van hem
geeischt werd dat hij ernsiig zijn ge-
dachten over iets liet gaan, wanneer
hij op Somerbourne Huize verbleef.
En mr. Pontifex was nu wel verplicht
na te denken, al ergerde hem dan ook
die verplichting Natuurlijk viel er niets
op Jocelyn Chenery te zeggen. Wel-
iswaar was hij een jonge telg maar de
oude graat van Hadminstowe was zeer
rijk en Jocelyn stond er beter voor
dan nienige pair. Hij was handig ook,
die Jocelyn misschien wel een beetje
tè. en hij zou weldra in het Lager-
huis zitten, hij was pknter en opge-
wekt, vol leven en eneigie, en
Ik vermoed dat het er van zal komen
mompelde mr. Pontifex terwijl hij on
der een beuk stil hield om zijn pijp,
die hij had laten uitgaan, weer aan
te steken. Ik geloof echter stellig dat
het er van zal komen. En ik zal er
niet meer aan denken tôt ik met Jo
celyn zelf heb gesproken. Daar staat
Jermey naar me uit te kijken en zich
af te vragen, waarom ik met stipt op
tijd ben.
De persoon op wien de Eerste Mi
nister doelde was een gioote man
met rood gezicht, die voor het hees-
tergewas dat de modelboerderij om-
sloot, op en neer iiep. Hij was uitge-
doat in een kleedij die heel veel weg
had van die waarop zijn meester zoo
gesteld was. Hij gnnnikte met pretti-
gen breeden lach toen mr. Pontifex
naderde. blijkbaar deed diens komst
hem genoegen. Dadelijk uaarop was
de Premier druk in gesprek over het
vee. Onder mr. Pontiiex secretarisaen
de vroegere, zoowel als de tegenwoor-
ûige waren er die zeiden dat de groote
man dwaalde op den rand van boven-
matige nauwgezt theid ten aanzien van
ordelijftheid en sysuem zij beachouw-
den dat van hem aïs een stokpaardje.
Wanneer ze zijn modelboerderij gezien
hadden zouden zij kennis hebben
kunnen maken met systeem, ordelijk-
heid, netbeid en reinheid doorgevoeid
tôt aan den ailerhoogsten trap van
volmaaktheid. Mr. Pontifex had de
gebouwen geteekersd, ze waren opge
trokken onder ziju peisoonlijk toezicht,
Jermey zijn bedTjfsleider.geiuigdedat
dergelijke gebouwen nergens in Enge-
land te vinden waren en op zoo kleine
schaal waren ze dat stellig ook niet
Hun eigenaar koesterde niet het ver-
langen zijn lielhebberij tôt een groot-
bediijf te maken kwaliteit vôôr kwan-
titeit was zijn leus Er bevonden zich
nooit meer dan twintig stuks vee op
het erf, maar zij werden gehuisvest en
gevoederd en opgepast of ze defavo-
rieten waren van een Oostersch mo-
narch. Mr. Ponlifc-x voorkeur ginguit
naar Herefords. Hij had een merk-
waardige fijne teelt en had meer be-
kers en médaillés en dingen van dien
aard gewonnen dan wie ook in Enge-
land. juist nu waren er verschillende
bizonder waardevolle dieren op de
hoeve, hij bewoog er zich tusschen,
de trouwe Jermey aan z'n zijde, en
hij sprak tôt de koeien of het men-
schelijke wezens waren. Hij porde ze
in de flanken, sloeg ze op de schoften,
krauwde ze achter de ooren en op
den muil en toonde een vriendeiijk.e
belangstelling in ailes wat hun koei-
enbestaan betrof. Hij liep het eri rond,
ailes met innige voldoening in zieti
opnemend, hij vergczelde Jeimey naar
zijn woning en dronk een glas ver-
sche melk fwee voile uren bracht hij
op de boerderij door en dacht aan
mets dan aan vee aan voer en aan
de wenscbehjkheid oui aan deze oi
gene tentoonstelling deei te nemen.
i'oen hij opsiapte en zich huiswaaits
begat voor de lunch waren de zorgen
van de week volslagen uit zijn hoofd
weggeveegd.
Op zijn terugweg van de hoeve naar
zijn Huize, nam mr. Pontiiex zonder
mankeeren een pad, dat leidde door
een aardig ravijn waardoor heen een
muimelend beekje liep, waar zich met
mos begroeide rotsen verhieven, met
eenige zeldzame varens en een rustieke
bank stond, waarop hij gewoonlijk
voor een haif uurtje ging zitten iusten.
Daar hij nog wat te vroeg was voor
de lunch, toen hij de bank bereikte en
daar de middag bij zonder warm en
zonnig was, zette de premier bijaan-
komst op zijn gelieikuosd plekje zich
neer en bewonderde hij den bruinen
poel aan zijn voeten, waarin hij de
gespikkelde forellen kon zien spelen.
Op dit punt van de kloof leek ailes
in diepe rust. Zoo schrikte hij dan ook
eenigszins op toen hij plotseling een
rustige beschaafde zware mannenstem
hourde zeggen:
Goeden morgen mijnheer Pontifex.
De premier wendde met een ruk
het hoofd in de rienting vanwaar de
stem kwam. Op een paar meter ach
ter zich zag hij een langen tamelijk
stevig-gebouwden man sta«n, metsnur
en baard, gekleed in fietspak met wij-
de pofbroek en die op dat oogenblik
zijn hoed afnam met een zwier welke
in hem een buitenlander deed ver-
moeden. Mr. Pontiiex die veel ophet
Continent had gereisd indentificeerde
den indringer dan ook onmiddelijk
als een Franschman, zijn donker haar
en oogen, net ovaie geiaat en ue
half-tneatrale buigmg schenen op het
Uaihsche eiement te wijzen. De Pre
mier was geèrgerd nooit zoolang hij
Somerooume Huize in bezit had wa^
op zijn eigendommen înbicukgcmaaki,
en hij kon zich niet voor&teiien hoe
Ue vreernaeling tôt dit deel van zijn
gebied had weten door te dringen.
Zijn antwoord op den beleelden groei
klonk min of meer uit de hoogte.
Goeden murgen, mijnheer, ik e
veronderstel dai u ei zich niet van
bewust bent dat U zich op particuliei
verboden teirein bevinat rnerk te hij
koel op. Er be&taat hier geen recht
van doorgang.
De vreemuehng boog opnituw. Hij
glimlachte tegenjk en vertoonde een
£>erie bizonder wiite en geiijkmatige
t^nden, met iets in zijn geiaaisuitdruk-
king oat den premier met beviel. Het
herinneide hem aan iets juist
Mephistopheles op het tooneel.
Ik ben er mij volkomen van bewust,
dat ik mij op uw particulier eigendom
bevind, mr. Pontifex, antwoorde hij
dat is namenlijk juist de plaats waar
ik verwachte u te zullen vinden.
De Eerste Minister keek met ver-
bazing den onwelkomen indringer
aan, deze beantwourdde zijn scherpe
Dlik met lachende koeibloedigheid.
Ik moet opmerken, mijnheer dat u
zich een onverdedigbare vrijheid ver-
ooilooft, zei Pontiiex met nauw ver-
holen toorn, en ik muet u verzoeken
terstond heen te gaan.
Inplaats van aan dit bevel dat aan
duideùjkheid niets te wenschen liet,
te voldoen, glimlachte de vreemde-
ling opnieuw en een ziiveren sigaiet-
tekoker uit zijn vestzak halend. koos
hij daaruit een sigaret en stak deze
bedaard aan.
1k kan in mijn eigen belang moei
lijk heengaan zonder dat ik mijn
zaken met u heb afgehandeld, mr
Pontifex, repiieeerde hij U zelf zult
toegeven dat zaken onder aile omstan-
digheden moeten doorgaan.
Zaken. Was de man wellicht een
adressant, een maniak met een bej>aal-
de giief, ten van die hondeiden van
uat slag die hem altijd plaagden Mr.
Pontiiex siaakte een zucht.
Ik behandel hier geen zaken, mijn
heer, zei hij scherp. Indien u zaken
met mij te bespreken hebt, wees zoo
gued mij langs den gebiuikelijken weg
v^n de post er van in kennis te stel
len.
Daarop stond mr. Pontifex op boog
op hooghartige wijze en maakte aan-
sialttn om zijn weg naar de Huize te
vervolgen. Maar de vreemdehng nog
aieeds met den prikkelenden en on-
doorgiondelijke giimlacg op het ge
lant, trad hem in den weg en hief
dieigtna den wijsvinger omhoug
Nag niei, mr. Pontiiex nog niet!
2eide hij met vaste hoewei vriendelijke
stem, ik herhaal, nog i itt
Mr. Pontiiex ergernis nam toe. Hij
omvatte steviger zijn esschen stok als
voelde hij zich hartgrondig geneigd
en dat was hij inderdaad, om er ge-
bruik van te maken.
Pardon, mijnheer riep hij uit.
U dutft mij op mijn eigen gebied
den weg te vers.perren Ga opzij
mijnheer, oogenblikkeiijk Met welk
recht
De vreemdeling deed een stapach-
terwaarts en zijn jas openend klople
hij op de greep van een revolver, welke
met den loop naar beneden in een
zijner zakken stak.
Overmacht zeide hij, opnieuw
lachend. Kom, mr. Pontifex, wees
verstandig en ga een minuut ot vijf
zitten. 't Is volstrekt noodzakelijk
dat ik een kort mondtling ond rhoud
met u heb en dat wd nu hier. Ik geef
u mijn woord van r-er, datikzulgaan
zuodia ik gezegd heb wat ik te ver-
tellen heb en dan kunt u uw wande-
ling huiswaarts voortzetten. Maak van
de nood een deugd en verleenmege-
willig gehoor.
Geduiende deze met nadruk uitgc-
sproken woorden had de Eerste Mi
nister nagedacht, Hij erkende dat
hij in een moeilljk parket was ge-
rsnkt
Wordt vervolgd
Verbouwings-OPROIMIN 6
HEGBBNROD EHDIS
B. RONDE
Het Spoor in de Wildernis.
DOOR FLETCHER
