(Volksblad) Oost-Goorecht en Omstreken nl | 1938 | 27 augustus 1938 | pagina 4

S

Pijpen

H. TEUBEN

Zoo joist ontvangen

Fransche Angora Wol,

I

mm

I

J

P. VAN OIJKEN - Hoogezand.

an Bed emes

Philips, N.S.F. Blaupunkt,

Met de u. Oranje-feesten

een SIERA SD van HOLLE.

E. HOLLE -

Hoogezand,

Na afloop der feisten 's ai.

Vleeschglazen

HOOGEZAND

SAPPEHSE1

Voor Vlieoen en

8. H. TEUBEN,

verhoogt

drukwerk

LOONZAGERIJ van BOUES tegen billijb tarief.

SCHUDT UW LEVER
WAKKER

is Uw adres

het cachet van uw zaak, door prima verzorgd

I sappemeer - telefoon 213.

vanaf 13 cent.

Reeds vanaf f 89.--.

Groote voorraad

12.30, 1 -

en 2 uur.

lage prijzen.

Lage prijs.

laat uw drukwerk daarom
vervaardigen door

■dat h we/kom

MIME1WA N DWllK€©Jlj§

Handworklessen.

MftRTENSHÔEKTrËLÏ^

Os nleuwe Radio Oogst.

10,30, 11.-,

11.30, 12.-,

Droglsteri]

N.V. Fabrlek v./h. GEBR. BRAND

in aile modellea en prijzen

Neordarstraat S6

SAPPEMEER.

voor het komend seizoen, waaronder ook
de ECHTE

deze wol bevat de voile 100 pCt. angora.
ZIET DE ETALAGE.

Bij aankoop van WOL gratis patronen.

N00RDERSTR.53-SAPPEMEER

Gelegenheid voor het nemen van

-y

MP

Ziet onze Etalage, komt ze hooren in onze
toonkamer.

Wij hebben een pracht collectle QOODEN
RINGEN, COLLIERS, HANOERS, ARM-
BANDEN enz. enz. -

HERINNERINGS L E P E L S Regeerings-jubileun
in zilver f 1.75, verzilverd f 0.65.

HUURAPPARATEN vanaf 65 et. per week.

Wij ruilen oude toestellen in.

op Zaterdag27 Aug

NAAR

IU_ 1 11/s 2 L.
12 13 14 16 17 et.

b|] 10 stuks 1 glas cadaau.

1 iy8 2 2i/t 3t/a 4ya L.

24 28 32 52 65 78 et.

RIDS,

FUT,
CITRONELLA,
NAGELOLIE,

ENZ.

Verl. Hoofdstraat 64,
HOOQEZAND.

Zuldsrstraat 7 - Talafoon 21 - Hoogazand.

TPIP1 P Y in verschillende maten en kwaliteiten
1 l\ir LCA elzen, berken, eiken, oregon,

MOOIE PLATEN, 150 X 120 c.M, 85 cent per plaat.

A. DE ROOY.

Dr. Chatouilleur lachte barteiijk.
Dacht ik het niet Natuurlljlc hebben
jullie een spook in zoo'n oud groot
huis. Veitel er ons iets van ik
ben zeker, dat de dames al zitten te
springen, om flink bang te worden
gemaakt.

O, neen dokter, ik houd nlet van
griezelen zei de jorge mevrouw
Lamère, die met haar man bij de
Largentiers logeerde op hun mooie
buitenverblijf.

Haar man zei glimlachend Mjjn
vrouw gelôôft namelijk aan spoken,
dokter

Het vrouwtje kleurde. „WeInu, ja

ik erken, dat ik er aan geloof

natuurlijk niet aan ailemaaler is

een hoop onzin bij maar ik geloof
wel dat er geesten bestaan en dat som-
mige spokenverhalen wel degelijk op
waarheid berusten. Lachen jullie me
maar uitik weet dat de meesten
van jullie, àls het er op aankomt, ook
wfl bjjgeloovig zfln, maar het niet
wilt erkennen.

Heel flink gesproken, zei de gast-
heer glimlachend, wel, wat nu ons
spook ibetreft, we hadden nog geen
gelegenheid het te hooren of te zien

we wonen hier nog geen jaar

maar overmorgen is het, volgens de
dnroelingen, de spookavond. Dan bied
ik U allen de gelegenheid meetekoraen
naar den recùtervleugel van het huis,
die we niet bewonen.

Daar is een oude deur, die nooit
geopend wordt en op den spookavond
klopt daaraan een vrouw, natuurlijk
in het wit gekleed en roept met kla-

gende stem: „Laat mj| binneno,

laat mij binnen en snikt en klaagt
ureniang. Natuurlijk durft niemand
ooit de deur te openen, maar men
zegt dat lang geleden een bewoner
van het huis den moed had en toen
de gestaite van een schim zag, die
hem zôô verschrikte, dat hlj de deur
dichtsloeg en neerviel. Men vond hem
dood, hartverlamming.

O, héérlijk griezelig, zei een der
dames, wij gaan ailemaal luisteren

ov»rmoreen.

Maar waarôm komt zlj? vroeg iemand

anders. is er geen verhaal aan ver-
bonden

[a, men zegt, dat hier vroeger iemand
geleefd heeft met een veel jongere,
mooie vrouw, die hem verliet. Zlj
kwam naar huis terug in den kouden
winternacht, maar bij wilde haar niet
binnenlaten. Den heelen nacbt schreide
en klaagde zlj op den drempel en werd
's morgens bevroren gevonden. Toen
maakte hij een einde aan zjjn ieven
en sindsdien spookt het hier.

Het gezelschap zat in de gezellige
bibliotheekkamer, waar een groot
haardvuur brandde. Er waren vier
dames en zes heeren. De gastheer en
zijn vrouw, Lamère en zijn vrouwtje,
die nû reeds bleek zag, nôg een ectat-
paar, waarvan de vrouw erg gtèman-
clpeerd en sportief was en een jonge-
man met zijn vriend, Pierre Lassai en
Jean Morbe. Allen scheitsten en lach-
ten zlj over de de spookhistorie en
spraken af, op den bewusten avond
het verlaten gedeelte van dit groote,
oude huis te bezoeken, om hij het
slaan van middernacht te luisteren, of
ze het spook hoorden. Alleen dekleine
Mevrouw Lamère lachte niet. Ze zat
stil te peinzen, maar tôt verbazing van
haar man zei ze eensklaps Ik wil
er ook bij zijn.

Deanderen plaagden haar en voor-
spelden, dat ze heel wat eau de-Colog
ne en azijn en cognac zouden noodig
hebben om haar weer bij te brengen.
Haar man drong er zelfs vrjj ernstig
op aan, dat zij het niet zou doed.

Je bent zoo gevoelig, iieveling, zei
hfj, toen zij dien avond alleen waren
in hun kamer.

Ze sebudde langzaam het hoofd, in
gedachten verzonken.

Eris natuurlijk niets, ging hij dcor,
maar stel eens, dat de wind huilt, dat
de nachtelijke geluiden, het ruischen
van bladeren, het kraken van takken,

huiveringwekkend aandoen,je

zoudt overstuur raken.

Zij zweeg en hij meende haar over-
tuigd te hebben, doch toen de bewuste
avond kwam en het was stormach-
tige, sombere avond ging zij toch
mee.

Het gezelschap was vroolijk en men
had tamelijk veel gedronken aan tafel.

Pierre Lascal zwoer, dat hij de
„arme schoone dame," zou binnenlaten,
het was meer dan erg, dat men haar
elk jaar voor niets Het roepen en klagen.
De dokter voorspeide, dat men bitter

telcurgestcld zou worden en alleen
maar kouvatten in de kllle gang. Nle-
mând geloofde in werkelljkheid dat
er iets zou gebeuren, niemand, behalve
de jonge mevrouw Lamère, die de
hand van haar man vast omklemd hield,
doch hardnekkig 't hoofdje schudde,
toen hij er op aandrong, dat zj| zouden
weggaan.

Twaalf uur, zei de dokter en men
hoorde inderdaad de torenklok galmen
door het huilen van den wind heen,
nu stiite dames en heeren

Er volgde een stiite, slechts nu en
dan onderbroken door gefluister of
zacht lachen. Doch eensklaps klonk
een geiuid, dat ieder woord en lacbje
deed verstemmen: er werd gekiopt
op de groote breede deur met de
ouderwefsche grendels. En vlak daar-

op riep cen vrouwcnstem, door het
rumoer van den storm heen, op kla-
genden toon „Maak open Laat me
binnen

Het heele gezelschap leek eensklaps
verstijfd tôt wassen beelden. Niemand
durfde den ander aanzien. En buiten
klaagde de stem door „Laat me bin
nen om 's hemelswilEr volg
de een geluid van schreien, dat door
merg en been ging.

Hemel-nog-aan-toe 1 Het was de
dokter die het mompeld.

Er was een dof geluid de sportieve
en sceptische mevrouw Latour was
flauw gevailen.

Laten we hier weggaan, stameide
Pierre Lascal. Hij zag lijkwit.

Op dat moment gebeurde er iets
ontstellends, iets, dat allen, die wilden

wegvluchicn, op hun plaatsen verstijfd
deed staan de kleine mevrouw La
mère was naar de deur gesneld en
begon wanhopige pogingen te doen,
met haar zwakke, smalie handen, de
zware bouten weg te nemen, die zoo-
veel lange jaren niet weggenomen
waren.

Lieveling riep haar man ontzet.

In Godsnaam, wat doet U? Trek
haar weg Zjj is gek geworden van
angst

Mevrouw Lamère keerde zich om.
Haar kinderljjk gezichtje was doods-
bleek, maar haar oogen schitterden.

O. Julie lafbekken, zei ze en haar
stem had een klank, die niemand ooit
van haar gehoord had. Help jij me
liefste, ik kan het niet alleen. Ze keek
haar man aan.

Maar je wilt toch niet

Ik wii die deur openen, zei ze en
begon weer aan de grendels te rukken.

Maar om 's hemelswilwaarom

Hoor je dan niet dat roepen Kun

je iemandeen ziel in nood

zoo hooren roepen en niet openen?

Hij staarde haar even aan. Toen
schoof bij haar opztj en zei Laat mjj
het doen.

Kreten van protest gingen op, doch
zjj verstomdentoen, hij er eensklaps
in slaagde, de grendels weg te nemen.
Mevrouw Largentiers gilde, Jean Morbe
nam eenvoudigweg de vlucbt, œeneer
Latour hield zijn vrouw in de armen,
die weer was bijgekomen, doch voi-
komen overstuur, slechts de dokter
scheen een besiuit te hebben genomen.
Hij schoof de kleine mevrouw Lamère
achterzich en zei op strengen toon:
Ikverbied U om te kijken. En toen
voegde hj] er tôt haar man bij

Maak open I

Hij opende de deur. Een gestaite
stortte binnen, slsof de stormwind
haar dinnenjoeg. Lamère hield in zijn
armen een vrouw, druipend van den
regen, ademioos, half bewusteloos
van angst. Langs den eenzamen weg
naar huis terugkeerend, was zij aan-
gevallen door een ontvluchte krank-
zinnige, die haar vervolgde door de
duisternis In doodsangst had zjj hier
aangeklopt en om hulp geroepen.
Nauwelijks was de zware deur acbter
haar gesloten, of men hoorde buiten
de kreten van den waanzinnige.
Den volgenden avond zei de dokter
Toen het erop aankwam, was deze
kleine vrouw—en hjj wees op mevrouw

Lamère de eenige, die haar gezond
verstand bij elkaar hield, de eenige,
die niet aan het spook geloofde, die
begreep, dat er een mensch in nood
verkeerdeen moest worden geholpen.
Zij heeft een vreeslijk ongeluk voor-
komen, dat ons allen misschien levens-
lang zou hebben gekweld. Ik spreek
zeker in naam van allen, wanneer ik
haar bedank.

De kleine vrouw kleurde diep. Toen

zei ze met bedeesde stem: Ik

ben heelemaal niet zoo verstandig

als U denkt, dokterlaat ik het

maar bekennenik heb heelemaal

niet geloofd, dat er een mensch in
nood was ik was juist de eenige,
dieabsoluut, van het begin af, in het
spook geloofde.

Maarja, waarom wilde U dan
U wilde toch de deur openen.

Allen keken haar vragend aan. Ze
kleurde nog dieper.

Jajuist, daarom, zei ze zacht,

ikik dacht, dat dit misschien een
arme ziel in nood eindelijk rust zou
geven niemand had haar ooit bin
nen gelaten, ziejede eenige, die de
deur opende, sloeg die dadeltjk weer
dicht ik dachtjullie zult me
wel uitlachen dat zij gedoemd wrs,

telkens weer terug te keerenen

dat men haar moest heipen en daarom.

Ze keek hulpeloos rond en drong
zich verlegen tegen haar man aan.
De dokter verbrak het eerst de stiite.
Dus dààromzei hij langzaam,
dus was U misschien even bevreesd
aïs wij

Zjj lachte zenuwachtig.—Bevreesd

Ik was half dood van angstmaar

iemand moest toch eindeljjk die deur

openen dat dacht ik, ziet U

het is natuurlfk nonsenser is

heelemaal geen spook gekomen

het trof ailemaal zoo toevailig en ge-
lukkigzonder eenige verdienste
van mijn kant.

De oude dokter stond op en kwam
naar haar toe.

Lamère, zei hjj,—je moet een oude.
verstokte vrijgezel toestaan, je vrouw
een kus te geven. Zjj is de bewon-
derenswaardigste vrouw, die ik ooit
ontmoet heb!

G

s

"feei :,;i. 1 "Jf f

- - "j -- b

In Lune Damestasschen

I

J

Inmaakglazen

bij POOL - Martenshoek

ElTRi BOSSEH

Qrukkerij tkkremer

DOOR

ZONDER SCHADELIJKE LAXEERMIDDELEN
m U zult 'a morgens „kiplekker"
ait bed sprlngen.

Iederen dag moet Uw lever mlnstens een
llter gai in Uw ingewanden doen stroomen.
Wanneer deze stroom van gai onvoldoenda
is, verteert Uw voedsel niet, het bederft.
U voelt U opgeblazen, U raakt veratopt.
Uw Iichaam is vergiftigd en U bent hu-
meurig, voelt U eilendig en ziet ailes 10m-
ber in.

(De meeste laxeermiddelen ztjn slechts lain
middelen. U moet CARTER'S LEVER-
PILLETJES nemen om een llter gai vrfj
te doen stroomen en U zult weer geheel
fit zijn. Onschadôltfk,-plantaardlg, zacht,
onovertroffen om de gai te doen stroomen.
Eischt Carter's Leverpilletjes btj apethe-
kers en drogisten. f. 0.75.

—O00§§0O«