,D(
Extra Zomer-Aanbieding 1 Eigen Huis
van de Sparook iets voor U
Heerlijke Gember of Kandy Koek
SPAR KBFFIE,
U vindt ze niet beter.
Appelstroop per pot blik 29 et.
Verkrijgbaar bij aile SPAR-Winkeiiers.
De waarde m een Alibi.
J
r
1
„Wacbt
Kent U ze de hmlpe
Java Wafels van Victoria.
Probserde D ze reeds
Spar Valencia no. 1 per fi. 55 et.
Sparado Valencia per li. 40 et.
Diana Bonbons
Leverpastei perblikje 10 et.
uitjes per flacon 15 et.
i
Hand
IVoorc
FOXHO
Aardbeientijd
Gaat U een dagje uit
per stuk 15 cent.
Il ons Ananas-, Vruchten-,Bitterkoekjes-of Amandelpudding
en 1 flesch Puddingsaus
1 pond Pruimedanten
1 pond Grove Tafelrijst j samen C£*
Bij de Thee een heeriijk Biskwletj® per half pd. 18 et.
Wc
Reparatles
J. S. BIJLSMA
Gem. Zuur I
1 week geldlg.
3
We
Zeni
Tevens het j
HBT ooe
JUT
Tegen drie
die Hugo Noi
lijk, dat bij be
Deze hoofd
laatsten tijd 'i
en verergerd
Dikwjjis had
moeite om z%
bergen, hoe
toen hij, den a
naar kantoor g
zaken af fe
valier. Hij z
wist eenkiaps
een tijdje, m
was gekomen,
bewusteloos
nam hij zich v(
te gaan. Hij
diens voorsd
nemen en dai
slecht in dez
hg voelde zicb
den morsren b
neiging, dat d
len, doch nu
reed naar hui
gaan liggen i
komen.
Aile vsorkomtndt
aan Uw woning verricht
SCHARMER.
Spar Beschuit 4 roi 25 cent.
Friesche Beschuit gioote roi 10 cent.
Cusfardpoeder zser fijn groot pak 18 cent.
Aardbeien per pond 15 cent.
Neem ze mee onze heerlijke gevulde
Zomermelange per ons 10 cent
Aardbeien gevulde Bonbons 2 ons 25 cent.
Ananas gevulde Bonbons 2 ons 25 cent.
Vruchtenbîokjes 8 ons 25 cent.
Qroote Fruitrol per sluk 5 cent.
Pepermuntrollen 10, 5 cent.
Roodmerk per i/t pond 84 cent
Groenmerk per i/s pond 26 cent
Geelmerk per 1/2 pond 21 cent
Paarsmerk per Vs pond 16 cent
Bovsndlan in alk pakja son
waardebon voor 10%
Zeer licht per i/« pond 2S et.
40 stuks)
Zoo niet doe het nu
Ook verkrijgbaar in de smaken:
Ananas, Grape-Fruit, Grenadine, Citroen.
Zeer voordeelig van uitschenk.
VerrukkeUjke zachte vulling
2 ons 25 et.
Saman 25 cent.
Juist nu heerlijk op deBoterham
Zooiang de voorraad sirekt
Prima Kamsrvagar mat sitok
slechts 28 et.
D.F. Peparmunt per pak 30 et.
AUGCRKJIS i
Hierbij gratis een reep Chocolade.
Wij financieeren tôt
Tachtlg proesnt
der totaai kosten van nieuw-
en nieuwbouw.
4% op Hypotheek.
voor 25 jaar vast.
Te bevr. bij R. BUITEN-
WERF, Martenshoek.
Officleele Publicatlën.
Gevonden voorwerpen.
Een regenjas.
inlichtingen op werkdagen
desvoormiddags tusschen9en
11 uur, politiebureau achtnr het
gemeentehuis te Hoogezand.
BEKENDMAKING.
Het hoofd van de plaatse-
lijke Politie, als bedoeld in l
artikel 1 van het Vreemdelingen-
règlement in de gemeente
Hoogezand, gezien artikel 4
van voornoemd règlement, vor-
dert, en zulks onverminderd I
de bijzondere vordering, die i
ingevolge dat artikel door de l
daartoe bevoegde ambtenaren
kunnen worden gesteld:
dat aile vreemdelingen, die
hun woon- of verblijfplaats
hebben of vertoeven in de
gemeente Hoogezand en na 1
Maait 1938 Nederland binnen-
gekomen zijn of binnenkomen,
zich binnen 30 dagen na bin-
nenkomst in persoon dij hem
aanmelden. Herinnerd zij, dat
onverkort blijft de verplichting
van den vreemdeling, om zicfR
binnen 2x24 uur aan te mel-
den, indien dit bij het visum
staat aangegeven.
Onverminderd de andere
maatregelen, die kunnen wor
den getroffen ten aanzien van
den vreemdeling, die voor-
noemdenaanmeldingsplichtniet
nakomt, vormt overtreding van
de vorenomschreven bepalingen
het strafbare feit, genoemd in
artikel 26 van het vreemde-
lingenreglement, strafbaar met
hechtenis van ten hoogste
twee maanden of geldboete van
ten hoogste duizend gulden.
Deze verordening is niet van
toepassing op
1. hen, die reeds bouder zijn
van een NOG GELDIGE, hun
reeds eerder uitgereikte voor-
loopige verblijfsvergunning
2. de vreemdelingen, die
houder zijn van een indenti-
teiiskaart, verstrekt door den
Minister van Buitenlandsche
Zaken en namens dezen onder-
teekend door den Secretaris-
Generaal van diens départe
ment.
Hoogezand, 1 Juli 1939.
De Burgemeester
Hoofd van plaatselijke Politie
voornoemd,
J. TUIN.
Burgemeester en Wethou-
ders der gemeente Hoogezand
brengen ter openbare kennis,
dat het Collège van Gedepu-
teerde Staten der provincie
Groningen bij hun beschikking
van 29 Juni 1939, no. 222,
le afdeeling, de volgende be
schikking heeft genomen;
De Gedeputeerde Staten der
provincie Groningen
Gelezen een onder overleg-
ging der door de Hinderwet
gevorderde stukken door het
bestuur van het waterschap
Kropswolderbuitenpolder bij
hen ingediende aanvraag dd.
28 Februari 1939 om vergun-
ning tôt het oprichten van een
bemalingsinrichting met een
ruwoliemotor van 35 40 PK.
op het perceel kadastraal be-
kend gemeente Hoogezand,
sectie G no. 795
Gezien de door Burgemees
ter en Welhouders der gemeente
Hoogezand bij hun schrijven
dd. 12 Mei 1939, no. 620
overgelegde bescheiden, waar-
uit blijkt, dat aan de voorschrif-
ten der Hinderwet is voldaan
Overwegende, dat met be-
trekking tôt het verzoek om
vergunning een bezwaarschrift
is ingekomen van F. 8uining,
eigenaar van het aan boven-
genoemd perceel grenzende
perceel kadastraal bekend ge
meente Hoogezand, sectie G
no. 794
Overwegende, dat de adres
sant zijn bewaarschrift ter zit-
ting bedoeid in artikel 7 der
Hinderwet nader heeft toege-
licht
O/erwegende, dat de adres
sant vreest, dat door de werking
van het gemaal zijn land, dat
tegenover de uitmonding van
het gemaal is gelegen, zal
worden beschadigd, waarom
hij verzoekt voor te schrijven,
dat langs den wal tegenover
deze uitmonding een beschoei-
ing wordt gemaakt of dat een
gebogen uitwateringsmond
wordt aangebracht
Overwegende, dat naar hun
Collège is gebleken, tegenover
de vermelde uitmonding reeds
een beschoeiing ter lengte van
ongeveer 3 M. aanwezig is,
terwiji het de bedoeling is,
deze beschoeiing ter weerszij-
den over een afstand van
21/a M. uit te breiden
Overwegende, dat derhalve
aan het verlangen van Buining
zal worden voldaan
Gelet op de door den Hoofd-
inspecteur van den Arbeid,
Hoofd van het 9c; district der
Arheidsinspectie te Groningen,
ïfgegeven verkiaring, d. d.
17 Mei 1939, H. W.no. 71 Gr.
no. 5195, dat voor zoover zulks
uit de in artikel 5, sub 1 en 2
der Hinderwet bedoelde stuk
ken kan blijken, de door het
bestuur van het waterschap
Kropswolderbuitenpolder uit
te breiden bemalingsinrichting
zal voldoen aan de eischen
krachtens artikel 6 der Veilig-
heidswet gesteld
Gezien het door den Hoofd-
ingenieur van den Provinciaien
Waterstaat terzake uitgebrachte
rapport dd. 27 Juni 1939,
no. 3159
Gelet op de bepalingen der
Hinderwet
HEBBEN GOEDQEVONDEN
aan het waterschap Krops
wolderbuitenpolder en zijne
rechtverkrijgenden de gevraag-
de vergunning te verleenen
overeenkomstig de overgelegde
bescheiden en met de bepaling,
dat de bemalingsinrichting vol-
to )id en in werking gebracht
moet zijn binnen drie maan
den na dagteekening van dit
besluit.
Afschrift dezes zal worden
gezonden aan het bestuur van
geineld waterschap, aan Bur
gemeester en Wethouders der
gemeente Hoogezand, met ver
zoek voor de in artikel 8, le
lid der Hinderwet bedoelde
aankondiging zorg te dragen,
zoomede aan den Hoofd-inspec-
teur voornoemd en, onder
terugzending der door hem
overgelegde teekening, aan den
Hoofdingenieur voornoemd, en
voorts aan den Hoofdingenieur
van het Stoomwezen, Hoofd
van het 6e district, zullende
aan het aan het waterschaps-
bestuur te zenden afschrift
worden gehecht een exemplaar
van elk der in artikel 5, sub 1
en 2 der Hinderwet bedoelde
door den heer Commissaris
der Koningin te waarmerken
stukken.
Groningen, 29 Juni 1939.
De Gedeputeerde Staten
voornoemd
(get) LINTHORST HOMAN,
voorzitter.
(get) M. W. SCHELTEMA
J.W.zn., griffier.
Hoogezand, 4 Juli 1939.
Burgemeester en Wethou
ders voornoemd
J. TUIN, burgemeester.
G. ZW1ERS, secretaris.
Wei, in elk geval kan men hèm niet
meeï verdenken, zijn alibi kiopt als
een bus.
Men had in een kring van goede
bekenden die voor een paar parlijtjes.
bridge waren tezamen gekomen bij den
inspecteur Lomen, na het spel over
allerlei gepraat. Het gesprek was na-
tuurlijk op de sensatie van den dag
gekomen, een moord, die kort geleden
gepleegd was. De dokter, een gezet,
vriendelijk man, had de opmerking
geuit over het alibi van een der be-
scbuldigden.
Inspecteur Loman haalde zijn breede
schouders op.
Alibi Wat beteekent een alibi
Voorzoover 1k weet, ailes, zei een
van de anderen.
Ja, als het ècht is.
Natuurlijk. Maar bet is juilie taak
om uit te maken of het ecbt is en
dan lykt me, met wat ervaring en
mensebenkennis en nauwkeurigheid,
niet zoo lastig.
Loman grijnsde.
Wel, ik kart juilie op het gebîed van
alibi een staaltje verteilen, waar je
van omvalt.
Het is nu alweer een aardig tijdje
geleden, de zaak zal wel vergeten
zijn, hoe wel er vroeger nog al drukte
over werd gemaakt, hoofdzakelijk,
omdat men zich maar niet kon voor-
stellen, wie de dader of daderes was,
want iedereen, die maar eenigszins
in aanmerking kwam hadeen alibi I
Het betrof dan 'noude, ongehuwde
vrouw, die sinds lange jaren verschil-
lende buizen placbt seboon te houden.
In een van die buizen bewoonde zij
een kamer met een keukentje. Dat
huis werd hoofdzakelijk bewoond door
artisten, men noemde het in de buurt
Montmartre". Er woonde, hselemaal
boven, op een groot atelier, een jonge
schilder, die sindsdien naam heeft
gemaakt. Hij heette Huxlen.
Ja, daar heb ik onlangs nog iets
over gelezen, zei de dokter, die zich
voor kunst interesseerde.
Huxlen had destjjds meer talent
dan geld, wat hem niet belette het
vrij dure atelier te houden en erfuif-
jes te geven. Dan woonden er een
Noorsch paartje, een beeldhouwer met
zijn vrouw. H S was een gesloten nor-
sche kerel, zij daarentegen een warm-
bloedig en driftig schepseltje. Ze heette
Acson. Ik zal niet aile bewoners
opnoemen, doch volstaan met degenen,
op wie destijds min of meer verden-
kiog viei. Daaronder bevonden zich
een student aan de teekea-academie,
|ohn Forman geheeten, 'n jonge vrouw
die pas sinds kort gehuwd was met
een knap etser en schilder, haar naam
was Lois Vincent, en tenslotte een
vrij bejaard man, dichter en vooral
schrijver van vrij iugubere verhalen,
die hem eenige vermaardheid bezorg-
den Alec Geens, u alleen welbekend,
denk ik. Welnu, bet zal op 't eerste
gezicht zonderling lijken, dat een
oude werkster, die vermoord wordt
gevonden, zôôveel vïjanden zou heb
ben bezeten. Maar als ieder van ons
cens naging, wèlke menschen een grief
tegen hem kunnen hebben of voordeel
bij zijn dood, dan zou men verwon-
derd staan.
Die oude werkster nu, Esther Leeds,
had den naam van een aardig duitje
te bezitlen. Als een echte gierigaard-
ster potte z(j echter op en werkte
nog even hard als in den tijd, dat zij
nog niets bezat. Na haar dood stelde
men vast, dat zy een vtij aanzienlijk
spaarduitje en bovendien geld van een
erienisje op een bank had staan, welk
geid zij echter grootendeels eraf haalde,
aan den vooravond van haar dood.
Het geld werd niet gevonden. De
byzonderheden omirent hetontdekken
van de misdaad zijn de volgende op
een kouden wintermorgen wilde een
van de bewoonsters van het huis de
werkster een boodschap geven, voor-
dat zfj het huis verliet.
Ze gmg naar het keukeaije waar
de oude vrouw placht te zitten, als
ze even uitrustte en daar vond zij
haar uitgestrekt op den grond. Iemand
had haar den schedel ingeslagen met
een'hard voorwerp en wel met een
pook, die bij de keukenkachel werd
gevonden. Men vond echter daarop
gten vingerafdrukken.
En nu leek het weiiswaar op het
eerste gezicht, alsof de misdaad slechts
door een of anderen vreemden indrin-
ger kon zijn gepleegd, want wie van
de bewoners kon men, zoo leek het,
van zoo iets verdenken maar het
kwam anders uit. Toen de zaak nader
onderzocht werd, bleek bet, dat er
verscheidene bewoners van het huis
waren, die in aanmerking konden
komen om te worden verdacht, Daar
was de jonge schilder,-die in groote
geldmoeiiijkheden verkeerde en die
nogal eens met de oude vrouw placbt
te praten. Nadat de moord gepleegd
was, bleek het, dat hij verscbillends
dringende schulden had betaald. Hij
beweerde het geid van een dame te
hebben gekregen, wier naam h)j wei-
gerde te noemen. Dan wasermeviouw
Acson. Zij bad den dag tevoren, een
heftige woordenwisseling gehad met
de werkster, en iedereen, die haar
kende, wist hoe onmatig driftig zij
kon zijn. Dan was er Lois Vincent.
Iemand herinnerde zicb, dat hij de
jonge vrouw had zien schrikken, de
eerste maal, dat zij de werkster zag,
toen ze in het huis trok. Sindsdien
had zij Esther altijd vermeden, en deze
had wel eens opmerkingen laten vailen
over het verleden vaa Lois, waarvan
zij dingen wist, die haar cchtgenoot
verbaasd zouden doen staan. Het
scheen, dat zij vroeger in dienst was
geweest in een huis, waar Lois woonde.
Dan was er Alec Geens, die zich in
den laatsten tijd opvallend veel met
de oude vrouw bemoeid had, en op
wiens aanraden zij biijkbaar baar geld
van de bank had weggehaald(overigens
bleek de bank inderdaad cen îijdje
later het geid van diverse rekening-
bouders te hebben verspeculeerd).
Al deze menschen hadden dus een
reden, om de oude vrouw te haten
of men kon aannemen, dat zij op
voordeel bedaciit waren geweest erbij.
Alec Geens had weiiswaar veel naam,
maar verkwistie zijn geld aan een
onmatig lichtzinnig ieven. Het leek
geenszins ver gezocht om aan te
nemen, dat hij de oude vrouw be-
praatte haar geld weg te haien van
de bank. Hij kon beter dan iemand
anders weten, wanneer zij het deed
en het geld in huis had. En het was
verdwenen.
Kort nadat de daad bekend werd,
verscheen het eenige bekende familie-
lid, dat de oude vrouw nog scheen
te bezitten, een achterneef, met wien
zij overigens weinig had omgegaan.
Niemand had hem sinds iang gezien,
doch hijzelf vertelde, dat hij den avond
tevoren zijn tante had opgezocht. Ze
had toen heel gebeimzinnig gedaan
over toekomsiplannen, maar ze had
hem beloofd, dat hij haar geld zou
erven. Nu zat hij in tranen op het
poiitiebureau en jammerde, omdat het
geld verdwenen was, hetgeen hem
minstens zoo scheen te freffe.i als de
dood van zfjn tante. Hij was een boe-
renjongen, die sinds een jaar in de
stad was komen wonen als fabrieks-
aibeider. Hij heette Jean en had in
z|jn ulterlijk en manieren die menge-
ling van sluwheid en domheid, die
men vaak b| boeren ziet. Het kostte
moeite, hem weg te krijgen van het
bureau en bet bieef de politie telkens
opnieuw lastig vallen mopperend dat
men toch behoorde te zorgen, den
moordenaar en het geld te vinden I
Zooals gezegd, waren er dus ver-
schillende bewoners van het huis, die
in aanmerking kwamen om verdacht
te worden en ik, die de zaak in handen
had, neigde ook zeer sterk naar de
meening, dat het een bewoner moest
zijn geweest. De oude vrouw had
's morgens om zeven uur, naar ge-
woonte, haar werk gedaan de gangen
en trappen schoon maken in een der
naburige huizen. Verschiilende be
woners en buren hadden getuigd, dat
zij de oude vrouw daaraan bezig had
den gezien, Ook in het huis, waarin
de moord gepleegd was, had zij
geschrobd en geveegd als gewoonlijk,
daaraan was niet te twijfeien. De
laatste maal, dat iemand haar levend
zag, was een overbuurman van het
huis, die haar, omstreeks half tien,
de stoep zag dweilen. Ze droeghaar
gewone, slonzige werkkleeren met
blauw schort en een omslagdoek, aie
ze, als altijd, wanneer het koud was,
om het hoofd had geslagen.
En nu volgde voor m| een tijd van
ingespannen werk, van einddooze
nasporingen en teleurstellingen.
Stuk voor stuk verdacht ik de boven-
genoemde menschen en allemaal moest
ik ze vrijlaten of uit mgn gedachten
zetten, want ailen bleken ze een alibi
te bezitten 1 Toen het er op aan kwam,
had Huxlen een volkomen kloppend
alibi, dat beyestigd werd door minstens
vier menschen, mevrouw Acson kon
bewijzen, dat zij nog vôôr half tien
het huis had verlaten om boodschap-
pen te doen en om half tien had men
de oude vrouw nog op de stoep zien
werken.
Mijn ernstige verdenking koesterde
ik tegen Alec Grcen. Het was een
vreemde weinig innemende man, met
onaangename trekken in zQn gelaet
en als men zijn Ieven navorschte,
stuitte men op dingen, die hem tôt een
man van ongebreidelde hartstochten
stempelden. Het waren hartstochten
die veel geid kostten en hij was een
man, die tôt vertwijfellng kon raken,
als de bevrediging van zijn ne'gingen
werd tsgengewerkt. Doch hij had
ook een alibi en het klopte met een
nauwkeurigheid, die me razend maakte.
Hoe ik het draaide en keerde, hij wàs
om negen uur dien morgen geweest
op het politiebureau 1 Hij had een
oproep ontvangen in verband met een
inval in een speeihuis, waarbij ook
tegen hem proces-verbaal was opge-
maakt. ZQn getuigen waren de com
missaris van politie, die hera onder-
vraagd bad tusschen negen uur en
haiftlen, de inspecteur, die hem om
negen uur en nog even na halitien
even gesproken had, eenige agertten,
die konden verklaren, dat hij van
negen toi over halftien op het bureau
was geweest en twee keilners, die met
stdligheid zeiden, dat meneer omstreeks
tien over halftien in een café was
binnengekomen, waar zij bedienden
en het niet vôôr tien uur verlaten had.
Dat café lag ongeveer twintig minuten
loopen of tien minuten trammen van
het huis, waarin de moord gepleegd
was, en zelfs als ik aannam, dat hij
een taxi had gebruikt, kon ik hem niet
verdenken, want de moord moest
tusschen half tien en kort na tienen,
toen het lijk gevonden werd zijn ge
pleegd. Een bijzonder korte tijd en
een tijd, dat het druk was in huis,
dat allerlei leveranciers kwamen,
diverse bewoners ultgingen of van
boodschappen doen thuis kwamen.
Kortom, het was een mysterie. En ik
dacht me zelf, totdat ik op een avond
opeens in een gang tegen een vrouw
opliep, die haar hoofd door een om
slagdoek omhuld hield. Ik dacht eerst,
dat het een oud vrouwtje was, merkte
pas, toen zij den doek terugsloeg,
dat ze jong was en eenkiaps kwam
een gedachte bij me op, die me elec-
triseerde. Al degenen, die ik verdacht
had, hadden een alibi, dat klopte als
een bus zij konden den moord
niet hebben gepleegd tusschen halftien
en tien uur. Maar wie hewees, dat de
moord toen gepleegd was Een
overbuurman had de vermoorde op
de stoep zien werken, maar zij had
een doek om het hoofd gehad. Was
het Esther geweest En zoo redenee-
rend, leek het m)j zelf niet onmogelljk,
dat de persoon, die de vermoorde had
voorgesteld, ook het andere werk, dat
deze van 's morgens zeven af scheen
gedaan le hebben, bad verricht, om
het tydstip, waarup de moord moest
zijn gebeurd, te verschuiven en dus
een alibi le hebben
De gedachte leek fantastisch, doch
toen ik proeven nam, bleek het me,
dat er niets onmogelijks m lag. De
menschen in het andere huis hadden
verklaard, dat Esther daar geweest
was, omdat het werk in de gangen,
het leegen der vuilnisbakken enz.
gebeurd was. Doch niemand was zoo
vroeg op geweest, dat hij haar gezien
had! En juist zoo was het in het
andere huis. De eenige, die verklaarde
haar te hebben gezien was iemand
die zich weghaastte naar den frein,
en die haar op de knieën in de gang
zag liggen schrobben
Wei, toen ik eenmaal dat aannam,
openden zich geheel nieuwe mogelijk-
heden en toen slaagde ik er in, den
moordenaar te ontmaskeren.
Het was dus ,een man vroeg de
dokter, ik zou hebben gedacht, dat
het een vrouw was.
Neen, het was een man. Hij had
de koelbloedigheid, gekleed in kleeren
van de doode, met haar schort voor,
haar omslagdoek over en een pruik
op, het werk te doen, dat anders om
zeven uur moest worden verricht.
Daarna ging hij in de keuken, waar
zijn slachtoffer lag, om er de kleeren
terug te brengen en zijn eigen kieeren
weer aan te doe Niemand letle erop,
dat hij het huis verliet. Er gingen
zoovéél menschen uit en in. Het was
van een duivelacbtige handigbeid, doch
hij had gerekend op zijn valsche
alibi niet op de mogelijkheid, dat
hij een alibi zou moeten verschaffen
voor den tijd, waarin de moord wer-
kelijk gepleegd was, namelijk den
avond tevoren om elf uur. Het was
Jean Hij vermoordde de oude vrouw,
kort na elf uur, toen zij hem weg-
stuurde, na geweigerd te hebben, hem
van haar geld een gedeelte af te staan
om een eigen boerderij te beginnen.
Het was ongelooflijk handig van hem
het te doen voorkomen, dat het ge-
stolen was I Daardoor leek hij door
haar dood slechts benadeeld, en in
elk geval niet bevoordeeld I Doch hij
had als aile groote misdadigers, te zeer
gerekend op het slagen van zijn iist.
Toen deze iist in elkander stortte als
een kaartenhuis, bleek het, dat hij den
geheelen nacht niet thuis was geweest
en tezamen met andere bewijzen, die
ik vond, braeht dit hem tôt bekentenis.
Daarom zegt mij een alibi altijd erg
weinig 1
Maar u vergeet, zei de dokter, een
waarschuwenden vinger opstekend,
dat uw sterkste bewijs tegen Jean was,
dat hij dien nacht niet thuis was ge
weest. En als hij nu eens verteld had,
dat hij, door onrustige droomen
gekweld, den heelen nacht over straat
had gedwaald, zonder iemand te kun
nen vinden, die het bevestigde
(Nadruk Verboden
--
DOOR
JMK VENSTON.
