Multigraph
SigareRnigazijfl I. TEUBEN, Sappemeer M 284
HiÉiidil il E. TES UVE
IMHUD (iirtHUhottl M 75
neskant bez. Moulinait) TeÉplaten,
Java- Teakzialpen ea -Dolkei.
Nooie eiken Stammen.
TB1PLEÏPLITBH
RADIO BODE
i Electr. Courant- en Handelsdrukkerij i
Het aangewezen adres voor Uw
•I
TflDISKÛMST.
KREMER's Vulpenhuis
KWALITEIT SIG A RE H
Luisteraar
dezen ruggesteun
hebt U nodig!
P. VAN DIJKEN - Hoogezand.
f Groie sorterlng 1 LAGE PR/JZEN 1 a
Uitgebreide Staalboek en Letterproef ter inzage.
de meest ideale Vulpen
Complété Vulpen f 1.90
levert scherp concnrreerend ait voorraad
voor doorschrijven
Schrijft aangenaam en zeer gemakkelijk, geeft
bij doorschrijven scherpe copiën en is tevens nixer-
mate geschikt voor tekenen en linieëren.
De pen, die gemaakt is uit een speciaal soort
extra voor dit doel gehard glas, is voorzien van
Twee prima gepolijste punten, zoodat indien de
eene punt door stoten, valien of andere oorzaak
onklaar wordt, men de pen, die door een ieder
zonder moeite kan worden uitgeschroefd, slechts
behoeit om te draaien, om direct verder te kun-
nen schrijven.
Het materiaal van de houder is zoo goed als
onbreekbaar
Het réservoir is doorzichtig zoodat de inkivoor-
raad kan worden gecontroleerd.
Rwssrvs pan
f 0.30
Noorderstraat 54
SAPPEMEER.
voor 3 of 4 conf.
Werkelijk: neem als Luisteraar Uw gemak... neem de Radio Bode! Uw gids en
handleiding op Uw tocht door den aether vraagbaak en onderhoudend tijdschrift
tevens. Verenigingsblad ook, waardoor U midden in het rijke AVRO-leven blijft staan!
Abonneert U N in deze maand. Dan
ontvangt U GRATIS:
le. aile dit jaar nog verschijnende nummers.
2e. het beroemde Kerstnummer, met zijn
boeiende verhalen en zijn schitterende
illustraties. 'n Kunstwerkje!
3e. en bovendien (indien U dit jaar nog
geen abonné was), den kostbaren
AVRO-kalender, die telken jare zoveel
opzien baart (en terecht) en ook thàns
weer onverwacht mooi is!
Stort direct F. 3.— voor een halfjaar-
abonnement op giro 128.000, AVRO,
Amsterdam met vermelding „Nieuw
Abonné" of aan de cassa's van hoofd-
kantoor of bijkantoren. Ook kunt U aan
een van onze propagandisten betalen.
U ontvangt dan een halfjaar èlke week
Holland's omvangrijkste, best-verzorgde
programma-blad thuis en tevens profiteert
U van nevenstaand aanbod, dat allèèn
gedurende de maand December geldt!
Aparté schriftelijke aanmelding is niet nodig. Toezending Radio Bode en kalender volgt na ontvangst van het bedrag.
DOOR
ALICE FLOWER.
Toen Mabel besloot om de drie
weken vacantie, die ze dit jaar van
baar chef mocht nemen, thuis op de
boerderij door te brengen, was dat
niet uit heimwee maar eerder uit
plicbtsbesef. Sinds het oogenblik, dat
ze zich gerealiseerd had, dat ze vier
jaarlang niet thuis was geweest, had dit
weten haar als een last bedrukt, Ze
had in baar hoedanigheid van secre-
taresse bij de groote stoffenfabriek
nooit langer dan drie of vier dagen
echter elkaar vrfl gekregen. Soms pas
weken later weer een paar dagen.
En in dien koiten vacantietQd was
het verlangen naar vrijheid zoo groot,
dat ze dan alleen naar een badplaats
ging om daar eens heeripk van het
mondaine leven en de vrjjbeid te gc-
nieten. Eens was ze zelfs met een
vliegtuig naar het vasteland overge-
stoken en had in Parijs haar hart
opgehaald. Ze had er zelfs nauwelljks
over gedacht om in die dagen naar
huis te gaan. Ten eerste omdat de
reis naar het kleine dorpje zoo om-
slachtig was, dat ze daar alleen al
veeltfjd meezou verliezen ententweede
omdat het haar heelemaal niet aan-
Iokte om weer op de boerderij te zitten.
Ze was er in de vier jaar van haar
zelfstandig bestaan heelemaal vanaf
gegroeid. Het kind van haar zuster
kende ze zelfs alleen maar van foto's.
Toen haar vader plotseling gestorven
was, kwam al het weik neer op haar
moeder en baar broer. Zelfs was ze
altijd te zwak en te teer geweest om
op het land te helpen en langzamer-
hand kreeg ze dan ook het gevoel,
dat z(j niets deed om baar brood te
verdienen, terwfll deanderen allemaal
hard werkten om de groote boerderij
met ailes wat erbij behoorde in stand
te houden. Toen was haar oom met
het aanbod gekomen om haar bfl zich
in Londen te nemen en verder voor
haar opleiding te zorgen.
Ze had hard gewerkt en presteerde
ook wat. Dit werk lag baar beter.
En zoo was ze dan nu al een paar
jaar lang secretaresse van den directeur
van de groote fabriek. Maar toen
ze op een bepaald oogenblik gemerkt
had, dat ze zich niet eens meer het
gezicht van haar moeder precies voor
den geest kon halen, begreep ze, dat
het zoo niet kon blljven doorgaan.
Schrijven alleen was niet voldoende.
Ze moest er weer eens heen. Ze was
toch ook een dochter en hoorde er
toch eigenlijk bij, ook al zou niemand.
dat nu meer vermoeden. Niemand
kon denken, dat zij als klein meisje
op haar bloote voeten door de velden
had geloopen om baar vader een bakje
eten te brengen. En zclf kon ze zich
dat ook nauwelljks meer voorstellen,
als ze haar eigen splegelbeeld bekeek,
altijd tôt in de puntjes verzorgd.
Eén keer in al dien tijd was er
iemard van „huis" gekomen, Peter
Altey, de jongen van de burenboerder(,
waar ze in haar jeugd den heeien dag
mee speelde. Maar ze hadden niet
geweten, wat tegen elkaar te zeggen-
Er was zooveel veranderd. Peter
herkende het meisje nauwelfks, dat
in z$n droomen toch altijd voor hem
hét meisje was gebleven. En toen hlj
wegging, had hlj baar onhandig een
bos rozen in de hand gedrukt, die bij
geplukt had, van den struik, dien ze
vroeger samen geplant haddenals
teeken van hun liefde!
Aan dit ailes dacht Mahel weer toen
ze in den trein zat, die haar naar buis
moest brengen. Maar ze had het gevoel
alsof ze naar vreemden ging.
Toen ze op het kleine stationnetje
aankwam, stonden twee flinke paarden
ongeduldig te trappelen voor een
boerenwagen en Mabels broer, op den
bok, riep haar vroolflk toe, dat de
dieren nog niet ingereden waren, zoodat
hlj ze niet alleen durfde telaten. Toen
voelde ze een handje in de hare en
begreep, dat het kleine jongetje haar
neefje moest zijn.
De rit naar huis verliep als in een
droom. Mabel herkende als in een
flits aile plekjes van vroeger. Het had
juist geregend en er steeg een kruidige
lucht uit den grond op. Deze geur
was het, die haar met één slag het
gevoel gaf „tbuis" te zfln. En toen
drukte ze de handen van baar moeder
en de tranen sprongen injhaar oogen.
Hoe was het mogelflk, dat ze dit ge
zicht had kunnen vergeten I Haar
moeder bracht haar naar het kamertje
onder het dak en weer was het de
geur van het hout en de frischgeboende
tegels, die het verleden terugbrachten.
De spierwitte gordijnen waren, als
altijd, een beetje gestflfd en toen de
wind ze bewoog, dacht Mabel eraan,
dat ze zich vroeger altgd voorstelde,
dat die gordjjnen schepen waren, zeilen
van een schip, dat de wijde wereld
invoer
Het leven leek soms onwezenltyk in
die drie weken thuis. De jaren van
verwjjdering vielen langzaam maar
zeker weg en ze werd weer het ge-
lukkige buitenkind, dat genoot van de
bloemen, de boomen en het gewas op
de velden. Dikwijls ook kwam ze bQ
haar zuster, die den heeien dag werkte
om het huis frisch^en gezellig te maken
voor haar man en kind. Haar rug
was al een beetje gebogen, maar
Mabel zag ineens het verschil tusschen
haar leven en dat van haarzelf. Zjjzelf
had altfd gewerkt voor mooie kleeren
en voor baar pretjes en haar zuster
had een eigen sfeer om zich geschept
en droeg baar voile liefde uit naar
man en kind. Opeens begreep ze
hoe leeg, hoe doelloos haar eigen leven
was in vergelljking tôt dat van alien
hier ,thuis".
Ook Peter Altey ontmoette ze vaak.
Ze spraken heelemaal -niet van den
avond in de stad. Het was net, alsof
ze elkaar hier voor het eerst terugzagen.
De jonge boer had de laatste jaren
veel bereikt en liet vol trots zijn nieuwe
dorschmachine en de nieuwe schuur
zien.
Op den laatsten dag, dat Mabel
thuis was, een Zondag, stonden Peter
en zij samen bfj den rozenstruik en
zoo sterk rees de herinnering en het
nieuwe gevoel In hen op, dat ze ver-
legen hun oogen afwendden. Petei
dacht vaag, hoe wonderlfjk het was,
dat al het vreemde en;onbekende van
Mabel was afgevallen en dat ze weer
heelemaal bQ hen alien hoorde. Maar
het was nog geen tfd om daarover
te spreken. „Ze moet vanzelf bf me
komen", dacht h|. ,Ik roep haar
nietze weet toch wel, hoe ik erover
denk."
Het was alsof Mabel z|n gedachten
gelezen had. Ze boog zich over de
rozen en verborg er haar gezicht in.
Toen ze zich blozend weer oprichtte,
plukte ze een roos, drukte er snel een
kus op, stak haar op Peters jas en
holde toen weg.
Peter Altey liet haar dien middag
met een gerust hart weggaan, want
hij wist, dat ze terug zou komen
voor goed.
(Nadruk verboden)
BUONS
Prima Wringers
Neêrlands nationale radioblad
T. K. KRE t
Naamkaarties
fil ÏT TT Y n Tf A IV n vn Torn haar vadpf nlntsplino îtipp snpplrip Maar 7P hartdpn nivt Hp cnlpru/itip anrriiîn»n urarm nia nlpiiur* noirnpl in hon nn dai ta um.
•*9"!
