Momrij MASSINK S KIASTE8
Prima Wringers
n
Advertenfie's mDrabwerken
Nieuwe Wilsoorten
1
f Electr. Courant-en Handelsdrukkerij
Het aangewezen adres voor Uw
v
Vlugge levering
Lage prijzen.
lAéAéAéAè^
Pleidooi voor bel leven.
KREMER's Vulpenhuls
P. VAN DIJKEN - Hoogezand.
GRAFWERKEN
Mej. Gr. BRAAM - Kolham
Een Advertentie
geplaatst in dit Blad moet U
ongetwijfeld het meeste succès
geven, daar Uwe advertentie
in 8000 gezinnen gelezen wordt
Tol&foon
SAPPEMEERi
Glimlachjes
Televisor
Parkette
FOXHOL» Meerweg 28, (Qem. Hoogezand)
Handgebreide Kleding l
"Wy maken
Wol- en Handwerkhuis
Noorderstr* 53, Sappemeer.
De Beroemdste
Vulpe n
ter wereld
il
m
r
PARKER Televisor de Vulpen voor
iedere beurs en îedere hand, voor jong
en oud. Op school, in zaksn of onder
dienst, U schrijfit met evenveel plezier
met Uw Parker vulpen- Het hinder-
lljke, plotseling opraken van de inkt-
voorraad wordt voorkomen door het
gedeeltelgk doorzichtig réservoir.
PARKER Televisor heeft een fraai en
handlg model, 1s uitgevoerd in aardige
dessins en is verkrijgbaar in trissche
kleuren en zwart.
Televisor f 7.50, f 9.—, en f 11.50
Bijpassende Potloden f 3.75 en f 4.—.
Parkette f 4.50. Bijp. potl. f 2.—
Noorderstraat 54 - SAPPEMEER.
W$ levere» U aile
uitgevoerd i« Kunststeen, Hard-
steen en Zweedsgraniet, (dit
laatste behoeft geen onderhoud)
zoowel in eenvoudige sis
In inodeme dtvoering
We verstrekken U gratis aile inlichtiagen.
Zend ans bericht en wij zullen U bezoeken.
Tevens het adres voor QRAN1ETEN GOOTSTEENEN.
HET GOBDKOOPSTE APRES IN HET NOORDEN
TELEFOOW 133*
Agsstsefeap v. ^Oost-Qooraeht" ee „Slo#kter Cour&at"
worden zonder prijsverîiooKing aangenomen.
K. TIKTAK N.Y.
VRIJ BEDRIJF.
voor U aile mogelijke
Handgebreide modellen,
als JURKEN, JUMPERS,
MANTELPAKJES
en
BABY-GOEDEREN
Dit maatmerk zal U
beter voldoen als con-
fectie, terwijl U zelt de
wol kunt bepalen.
Grote sortering
GRATIS PATRONEN.
19
f':- 'h .,-.v V:/
- 7^7 .jj r 7 -'f
HANS BENNEL1NG.
Toen Heyburg voor de acht-
tiende roaal door de gevaarlljkc
bocht ging, was hy zijn tegen-
standera meer dan een ronde
voor. Omdat h| in de zekerheid
van zyn voorsprong een seconde
lang de opmerkzaamheid van
zyn beroep vergat, schoot d«s
wagen over den brokkeligen rantf
van de straat. Heyburg was et
altijd trotsch op geweest, dat hg
zoo goed kon vallen en hy
speelde het nu ook klaar om
één keer om te slaan en den
volgenden barden stoot op de
wieien op te vangen. Toen
glimlachte Heyburg. Maar bfê
glimlachte een oœderdeel van een
seconde te vroeg, want een stomp
overblÇfsel van bet stuur drukte
hem zyn borst in. En terwyi
Heyburg glimlachte, omdat het
altyd zyn ideaal was geweest
om een voile ronde voor de
anderen over de eindstreep te
ryden. vroeg men zich aan de
■nisb verbaasd af, waarH yburg,
die de anderen toch zooveel voor
was, bleef. Ook zîjn vrouw
wachtte vol nngedu'd den rooden
wagen af. Maar toen kwam al
een ander aansuizen, die toch
nog geleger-heid vond om met
2(jn duiua naar achteren te wijzen
en vanaf dat oogenblik begreep
mevrouw Heyburg, dat er een
einde was gekomen aan haar
bfna twcejarig huwelljir.
En zoo verslagen was ze door
het plotselinge van de ramp, dat
ze dienzelfden avond nog onder
dokterscontrole moest worden
gezet om te verhinderen, dat op
het cene leven, dat nu vernietigd
was, ook nog een tweede en
zelfs een derde zou volgen, dat
echter nog niet sterk genoeg
was, om over zicbzeif te beslis-
sen. In haar koorts vertelde
Heyburgs vrouw voortdurend op
denzelfden hartstochteiyken toon
de heele geschiedenis van haar
liefde, die ze tôt nu toe als
onbeduidende vrouw van een
man, die veel beduidde, stil had
moeten boudes».
Ailes wat ze in haar koorts
zei, was een aanklacht tegen
het noodlot en aïs de dokter
haar beide smaile handen in de
zijne nam om er wat van zijn
kracht en rust in te laten over-
gaan, schudde ze haar hoofd
wild heen en weer op het kussen
als om aan die versterkende
kracht te ontkomen. Een haarlok
legde een sebaduw op haar ge-
zicht en door die schaduw werd
ze rustiger, ze wilde zelf meer
schaduw, meer duisternis hebben,
opdat geen lichtglans nog een
vleug van leven by haar bracbt.
Als de zorgzame band van den
dokter de haarlok uit haar gezicht
streek, kwam weer de wilde
woede van de koorts over haar
en verweerde ze sich weer tegen
ailes wat leven beteekende.
Maar de dokter wist, dat hij
om ééa verloren leven niet twee
atidere levens verloren mocht
laten gaan en telkcns weer sprak
hy met al zQn overtuiging en
goedbeid tegen de vrouw om
haar weer tôt de werkelijkhdd
van het leven terug te roepen.
AI was die werkelijkheid ook
vreeselijk en smartelijk, er bleef
toch een hoop voor haar over
by de gedachte aan bet kind,
dat kornen moest.
Heyburgs vrouw luisterde niet
naar zgn woorden, ze wiide niet
luisteren naar dat praten over
leven. Ze wilde niet leven. Dat,
wat ze als haar bezit had gehad,
en wat het liefste was geweest,
wat er voor haar bestond was
haar ontnomen en kon haar nooit
meer teruggegeven worden.
De koorts steeg en de Ievens-
kracht begon onder zooveel ge-
brek aan wil af te nemen. De
curve boven het bed wees steil
ornboog en de kleine baakjes erln
beteekende niets anders, dan dat
er een korte rustpoos in de koorts
kwam, om daarna weer met
destemeer kraeht naar boven te
gaan, tôt de streep, die ais een
barricade van het leven dwars
door het blad was getrokken,
oversebreden was en alleen de
dood nog kon volgen. De dok-
toren moesten nu de hoop op-
geven en de een na den ander
trok zich terug. Heyburgs vrouw
wiide niet meer leven en als
haar eigen levenskracht de curve
niet naar omlaag drukte, moest
ailes afl jopen.
Toen de laatste nacbt gekomen
was, bleef nog maar één dokter
bij haar. Het was dezelfde, die
dagenlang zijn pleidooi voor bet
leven tegen over de ij tende vrouw
had gehouden. En terwyi ze
zieb toen nog tegen zyn woorden
en zyn kracht had verzet, vond
by nu hedemaal geen verweer
meer. Ze was onverschlllig en
ongevoelig voor ailes wat er om
haar heen gebeurde.
De verpleegsters hielden den
dokter voor gek, die midden in
den nacbt in één van de kamers
van een zijgebouw binnen drong,
waar de pas geboren kinderen
waren, er één van opnarn, dat
luid begon te scbreeuwen en er
mee verdween. Wie bracht nu
een pas geboren kind by een
doodzieke Maar de dokter wist
wat by deed. Hij had zieb voor-
genomen voor twee levens te
vecbten en hy zou het uiterste
doen om den strljd te winnen.
En zonder zich een voorstelling
te maken van het geen er zou
gebeuren, droeg by het kind by
Heyburgs vrouw binnen en legde
het naast haar in bed. Met
starre, verbaasde oogen keek de
vrouw naar wat er gebeurde.
Het kind geeuwde eens en bracbt
daarmee een klein levend geluid
in de kamer. Zelfs de dokter
hoorde het zachte ademen van
het kind niet, maar de vrouw
hoorde bet wel en vanaf dat
oogenblik bleef ze rustig liggen.
Tegen den morgen strekte ze
voor het eerst onzeker en onge-
loovig haar band uit naar bet
bundeitje naast zieb, maar de
hand was nog zoo moe, dat ze
slap op bet dek viel, zonder bet
kindje aangeraakt te hebben.
Toen nam de dokter, die nog
steeds naast bet bed zat, de
wasbleeke hand en legde haar
heel voorzichtig op bet kleine
gezichtje, het kind werd hierdoor
wakker en begon te hullen.
Ongeloovige verbazing kwam
nu op het levenleoze gezicht van
de vrouw en dien morgen viel
de koorts voor de eerste maal
werkeiyk een eind naar beneden.
De dokter teekende de koorts
zelf nog aan en bracbt daarna
het brullende pakje terug naar
bet zijgebouw, waar by met een
onuitgesproken verwyt werd ont-
vangen, omdat by de goede orde
verstoord had.
De weinige menschen, die by
haar toegelaten werden, waren
heel verbaasd over de verande-
ring, die er in haar toestand was
gekomen. En vooral over de
verandering in haar gezicht,
want de starre blik bad plaats-
gemaakt voor een uitdrukking
van niet-begrypend zoeken. De
koorts Hep nu regelmatig omlaag
en de doktoren wisten, dat er
definitief een verbetering was
ingetreden.
's Nacbts, toen weer de dokter
de wacht hield, die voor haar
leven gevocbten bad, sprak
Heyburgs vrouw voor het eerst
duidelijk en overdacht. Maar ze
geloofde nog steeds te yien en
schaamde zich voor den man,
aan wie ze haar droom vertelde.
Een wonderiyke droom was
het geweest, want ze bad ge-
meend, dat er een kind naast
haarjlag. Het kind had geslapen
en daarna gebuild en ze bad
het willen troosten. Toen zweeg
ze verlfgen, maar de dokter lacb-
te niet om haar. Hy was beel
ernstig en streek over haar ver-
warde baar. Toen vertelde ze
van ailes, waar ze door haar
droom aan had gedacht.
Toen zij eenigen tyd later uit
bet ziekenhuis ontslagen werd
en afscheid van den dokter nam,
gleed voor den eersten keer weer
een lach over haar smalle gezicht,
waarin de dokter werkelSke
levensvreugde herkende. Het
was nog niet veel, maar de be-
lofte voor meer. En toen ze
zei, dat ze over niet al te langen
tyd in het ziekenhuis zou terug-
komen, begreep by, dat by wer-
keiyk twee levens had gered.
(Nadruk Verboden.)
Ziet je vrouw er nog even
aardig uit als vroeger?
Ja, maar het kost haar wèl
meer tijd I
De onderwijzer legde de leer-
lingen de natuurwet uit, waardoor
het komt dat de menschen niet
van de aarde vallen. Aan het
einde van de les vroeg hij of
ailes duidelijk was en of er iemand
was, die misschien nog iets te
vragen had.
Jawel mijnheer," zei een van
de jongetjes, Bwaar hielden ze
de merschen mee vast, voordat
die wet was aangenomen
Een vriend vaa den jubilaris:
„Je voelde je zeker wel verguld
door de toespraak van je baas
De jubilaris „Nou eh
eigenlijk meer vernikkeld."
ME
T. K. KREMER
betere Handelsdrukwerken
DOOR
