Brandstoffen
Ilîtruvè
Thé Dansant
BlOSCeOP HOOGEZAND
Calé nu.
D a n s e n
BASSES
In
Hôtel FABER
Met A.V.R.O. Dansorkest
0
lossen
ek
bu
Dansinstituut
W. GORENS.
Ook voor Centrale Verwarming
Soirée Dansante
,,The Swinging Rascals".
A. BOGAERTS,
Thé Dansant
Soirée Dansante
HENSEN, Martenshoek.
Verduisterings-matariaal, ook de nieuwe uitvindiog z. rollen.
Het geheim van
dr. Felgentreu.
Geen Petroleum
CARBIDLAMP voor llwe Kamerverlichting prijs f 1.50
o.i.v. KLAAS VERBEEK
Rollende steenen
EIN
jur
NIEUWS- en ADVERTENTIEBLAD
Officieel Orgaan voor Hoogezand en Sappemeer
Dames Hoeden zonder punten.
43
Zondag a.s.
Kiel-Windeweer
L.O.BENTUM.
neer
£4
rd' £4
£4
£4
lf5-£4
£4
and.
Aile soorten BRANDSTOFFEN.
DANCING „P A R K H OT E L"
43
43
43
43
43
43
43
43
43
43
43
43
43
43
43
43
43
43
43
43
43
43
43
43
£4
£4
£4
£4
£4
£4
£4
£4
£4
£4
£4
£4
£4
£4
En
een enorme sorteering
P. v. DIJKEN - Hoogezand.
Dans- en Showavond
P
£4
£4
£4
£4
£4
£4
£4
£4
£4
£4
£4
£4
£4
£4
£4
£4
jnen
70e Jaargang
ZATF.RDAG 23 Nnvemher 1Q40
cnnn»-
No. 47
70e Jaargang
ZATERDAG 19 October 1940
Oplaog 8000 exemplaren No. 42
word, huis aan huis geleze„ ,e HOOGEZAND, Kiel-Windeweer Kropswolde, Wes.crhroek, Fo*hol, SAPPEMEER Bo,ge™ompa8nte SLOCHTEREN, Siddebureu, Schildwolde,
Hélium, Kolham, Harkstede, Scharmer, Lageland, Overschild, NUUKUuKUEis,, /A lDliKULK enz.
Dit BLAD verschijnt ZATERDAGS
Franco per post f 1.20 per jaar.
Drukker-Uitgever T. K. KREMER
Inzending van advertenties vôôr Vrijdagmiddag 12 uur.
Indeling en aanvang der H. B. S. en
TUSSENCLUB
ZATERDAG om 5.45 uur,
in 't Hôtel FABER.
Bij de ZATERDAG A VOND-club
7.30 uur is nog plaats voor enige
Dames.
Wij leveren uit voorraad
en kleinindustrie, kweekers, kantoren,
werkplaatsen, winkels enz.
Tel. 92 - HOOGEZAND.
K. BEEREBOOM
TELEFOON 223
H OT E L SAPPEMEER
e Morgen ZONDAG
4 uur i
8 uur
met medewerking van
Aangesloten
bij
„Vesta
en
H.—S.
Heden brengen wij niooie donkerblauwe,
zwart, bruin, terra en d.roode HOEDEN.
Mooie FLUWEEL BARETS voor jonge
dames en kinderen. KINDER VILTHOED-
JES. Laat nu Uw oude hoed vlug veran-
deren. Brengt Uw resten bont. Uw kragen
of reepen voor mutsen, hoedjes en man-
tels.
SAPPEMEER,
Zuiderstraat 54.
K. VENEMA - Tel. 209 - SLOCHTERSTRAAT
SAPPEMEER.
ZONDAG a.s.
4 uur:
's avonds 7.30 uur:
Dansorkest:
„THÉ SWING MUSIC MAKERS"
U kan bij ons terecht
wij hebben voorraad
In aile onderdeelen zijn wij gesorteerd en nog steeds de goede
kwaliteiten. Een greep uit het vele.
Puntvrij Hoeden, Petten, Bretelles. Tafelkleeden, Loopers, Schoor-
steenloopers, Sierknoopen, Gespen, Handwerkartikelen.
Dames Ceintuurs, Handschoenen.
Nog enkele groote CHINAMATTEN.
TAFELZEIL.
Tegen punten prima WOLLEN DEKENS, Molton Dekens,
Flanel Lakens, Graslinnen Lakens, Sloopen.
Dames en Heeren Onderkleeding.
Als extra artikel onze puntvrij ZEEP, stukken 11 et. pakken39ct.
Waschmiddelpoeder voor 20 et.
Tel. 52.
Vrijdag 18 - Zaterdag 19
Zondag 20 en Woensdag 23 October.
?4
De levensgeschiedenis van een student g*
die 's avonds en 's nachts in een café
£4
£4
als pianist of als kellner werkt om over-
dag zich aan zijn studie te wijden.
met
Albrecht Schoenhals
Karina Hardt
H ans Soehnker
Gerda Maurus,
vier spelers van groot formaat die door £4
hun prachtig spel dit romantische en £4
menschelijke filmwerk tôt een operrbarmg r»^
maken.
43 Een groot auto-ongeluk £4
43 Sérum AS 101 gevonden
Van moord verdachtgg*
43 Een sensationeele rechtszitting £4
43 Een voortreffelijk filmwerk uit een in-
teressante wereld naar de opzienbarende
4^ roman van Karl Unselt „ARZT AUS
^3 LEIDENSGHAFT". £4
Avondvoorstellingen 8 uur. Zondagmiddag half 5. £4*
Toegang 14 jaar.
Koopt dan een
Past in iedere Petroleumlamp.
Tevens lampen voor Stalverlichting.
FniCTrOCITM Beukemastr. 42
rit I tVfdtn, HOOGEZAND.
Westerbroek.
vanaf 3 uur
SCHITTEREND MUZIEK
Morgen Zondag
Vrij entrée.
Schouwburgzaal
HOOGEZAND -Telef.22
MAANDAG 21 October
(16 personen)
KAARTEN VOORVERKOOP f 0.75 (rechten inbegrepen).
's Avonds aan de Kas f 1.—
GUSTAAF ARNDT.
Drie kinderen kwamen den boschweg
af en stonden stil bij het beekje dat
zachtjes kabbelend door het gras
vloeide. Zij vleiden zich in het gras
en trokken hun schoentjes en kousjes
uit om hun voeten in het heldere,
ondiepe water te baden. Het waren
twee meisjes en een jongen, vriendjes
die meestal samen speelden. Zij waren
kinderen van notabelen, het eene
meisje, Agnes was een van de doch-
tertjes van den dokter, Paul, de jongen,
was de eenige zoon van den burge-
meester en Line, het jongste meisje,
was de dochter van een rijk, oud
echtpaar, dat op een mooie villa buiten
het dorp woonde.
Agnes, een donker meisje met
levendige bewegingen, wees naar een
paar steenen in het water.
Kijk ze rollen mee
Naar zee, zei de jongen met een
stem vol verlangen, want hij had één
ideaal zee-officier worden.
En deze blijft thuis, zei het jongste
meisje lachend en wees op een steen
die half in 't water en half tegen den
kant lag, als een soort vreemde plant.
Want gras en mos groeiden er over
en er op en het geheel leek vastgewor-
teld in de aarde.
lk zou wel met de steenen mee wil-
len rollen naar zee, zei de jongen.
Heerlijk, verre reizen maken, vreemde
landen zien, vreemde talen leeren
Zalig zou ik het vinden om eens jaren
achter elkaar dit saaie dorp niet meer
te zien.
Lina keek hem wat verwijtend aan.
Dan zie je ons ook niet meer, merkte
ze mistroostig op.
Hij lachte.
Ik neem jullie mee.
Nu lachten de meisjes ook.
Je kunt ons toch niet aile twee mee-
nemen, merkte Agnes wijs op.
Waarom niet?
Och gekke jongen, je kunt ons toch
niet aile twee trouwen En dan zou
je ons nog niet mogen meenemen op
œn schip 1 Maar ik zou ook niet
willen trouwen, voegde ze er eigenwijs
bij. lk wil later weggaan naar een
groote stad en voor zang studeeren
en heel beroemd worden en de heele
wereld doorreizen.
Line zweeg. Haar droomen waren
van eenvoudiger bescheidener propor-
ties. Ze hadden vaag wel altijd iets
met Paul te maken. Maar dat liet ze
niet rnerken. Paul schoot wel goed
met haar op, maar hij was toch het
meest bevriend met Agnes. Met haar
kon hij toekomst plannen maken en
hij zou Line zeker hebben uitgelachen
als ze hem bekend had, dat haar
droomen niet over de grens van haar
dorpje gingen. Een aardig huis een
paar kinderen en Paul. Paul om
altijd voor te zorgen, altijd bij zich
te hebben. Ze wist wel, dat deze
droomen nooit zouden worden ver-
wezenlijkt. En zoo luisterde ze dan,
met een weemoed, te rijp voor haar
jeugd, naar de vurige plannen van de
twee anderen.
Jaren vergingen. Agnes was naar
de groote stad vertrokken om te stu
deeren. Ze kwam alleen 's zomers nu
en dan. Line was ook een tijd weg-
geweest, had een huishoudschool af-
geloopen, leefde kalm in haar dorpje.
Paul was op de zeevaartschool.
Een zomermorgen bracht hen weer
bij elkaar en weer bij het beekje En
Agnes riep plotseling: Kijk de steen
is er nog altijd. Arme steen
Paul lachte.
En wij zijn nu mooi op weg om met
de rollende steenen mee te gaan weet
je nog?
Line zweeg. Ze keek naar den steen,
met mos en gras bedekt. Die was als
zij, dacht ze, wat triestig. Bleef liever
rustig op één plaatsje, vcrborgen en
bescheiden.
Toen Paul en Agnes weg waren
hervatte ze haarleven. Huishoudelijk
werk, wat borduren, wat tennissen en
pianospelen. En de eerste afleiding,
in maanden, bracht een troepje film-
artisten, die opnamen kwamen maken
in het bosch.
Line stond te kijken, geleund tegen
een boom bij de beek, met groote
nieuwsgierige oogen. En ze verheugde
zich er op, dat ze nu wat te vertellen
zou hebben als Paul en Agnes kwamen.
En nog wel iets dat ze zeker erg
intéressant zouden vinden.
Ze schrikte uit haar starcn toen
iemand haar aansprak. Het was een
lange man met scherpe oogen, die een
losse opmerking tegen haar rnaakte
over de omgeving, en vroeg, of ze hier
thuis hoorde. Ze raakten in gesprek
en plotseling zei hij Ik zou graag
vanavond uw ouders even spreken.
Line keek hem verbaasd aan.
Mijn ouders? Goed ineneer. Ze
duidde hem het huis uit en dien avond
verscheen hij. Wat er besproken werd,
bleef een geheim voor het nieuws
gierige meisje. Er volgden echter
zenuwachtige dagen op, want haar
ouders twistten voortdurend over iets
en tenslotte, toen de lange man terug
kwam, werd Line binnengeroepen en
kwam ze toch het groote nieuws te
weten. De lange man heette George
Lac, was filmregisseur en zocht een
typetje als Line voor een roi in een
film.
Ze is precies wat ik hebben moet,
zei hij. Onbevangen, eenvoudig, niet
die groote klare oogen, dat aschblonde
haar, dat uitstekend „doet" op liet
doek zezal zeker fotogenique zijn,
ik heb daar genoeg kijk op.
Line was verbluft, haar vader gromdc,
maar haar moeder dreef door en het
contract werd geteekend.
Van dien dag af werd het leven voor
de eenvoudige Line ee-n maalstroom
van emoties en drukte. Ze werd naar
een groote stad gebracht, waar ailes
haar hinderde, de drukte, de stof, het
gewemel van menschen en auto's en
bussen. Ze werd geschminkt, gekleed,
rnoest lange dagen doorbrengen in
overhitte ateliers, in het felle licht van
lampen. Het rnaakte haar zenuwachtig
en versclieidene malen wilde ze weg-
loopen, terug naar huis. Maar ze
hielden haar tegen, troosten haar en
spraken haar moed in. Toenzeeinde-
lijk haar eigen foto's te zien krijg,
toen ze journalisten moest ontvangen,
toen ze complimentjes kreeg en goede
wenschen, werd ze toch wel trotsch.
Wat zouden ze wel zeggen in het
dorp en vooral Agnes en Paul.
Ze hoopte, als het werk klaar was,
dadelijk terug te kunnen gaan, ont
hen dan in de vacantie te spreken.
Maar op de eerste film volgde een
tweede, tenslotte werd ze voor vijt
jaren- gaëngageerd, haar ouders kwa
men in de stad wonen en zij zag
Agnes en Paul niet terug.
Een slanke, intéressante, zeer chique
gekleede vrouw met vermoeide oogen
en een lieven glimlach liep den dorps-
weg af naar het bosch. Zij liep lang-
zaant, als iemand die bij iederen s'aP
herinneringen voelt opkomen. Zekeek
naar de huizen langs den weg, naar
de boomen. En aan den rand van
een kabbelend beekje stond ze plot
seling stil. Daar zaten, op een hank
een man en een vrouw. Ze schrikten
op uit hun gesprek toen de vreemde-
linge kwam, maar toen deze zich stit
naast hen zette, praatten ze door,
zonder veel op haar te letten.
De vreemde luisterde eenige tijd.
Toen wendde zij zich opeens naar
hen toe en zei met ontroerende stem
Agnes ben jij het werkelijk. En
jij Paul De beiden staarden haar aan.
Kennen jullie me niet meer? Fk ben
het, Line.
Wat een toeval, zei Paul, toen de
eerste begroeting was afgeloopen.
Niet heelemaal, zei Line, lk kwam
hier om ailes nog eens terug te zien.
En dat iR jullie zwervers dat je
uit wie weet hoe verre oorden joist
ook vandaag hierheen bent gekomen
op dit oude plekje.
Agnes lachte een beetje verlegen.
We komen heelemaal niet uit verre
oorden. Line, we zijn niet zulke zwer
vers als jij We wonen hier.
Wonen? Maar je zangstudie? En
We zijn getrouwd, zei Paul lk
kreeg een ongeluk, dat me een beetje
gebreLkig rnaakte, ik liink lielaas. Dat
rnaakte een einde aan mijn zee-officier-
droomen. Ik ging studeeren voor dok
ter en vestigde me hier. En hier
ontmoette ik Agnes toen ze, na een
ernstige ziekte, terleur gesteld, ont-
moedigd, doordat haar stem achteruit
was gegaan, in onsoude dorpje troost
kwam zoeken. En nu leven we hier
heel kalmpjes, en zitten dikwijls op
deze oude plek waar we als kinderen
droomden van onze heerlijke toekomst.
Hij glimlachte wat wrang. Line
zweeg. Maar haar blik rustte op den
steen die nog altijd aan den kant lag,
groen van mos.
Jij daarentegen hebt meer geluk
gehad, Line, zei Agnes ten slotte.
Line bleef een tijdje staren naar
den steen. Ze voelde zich eindeloos
moe. Moe van een succès dat zich
aan haar opdrong, dat haar uitputte.
Moe van reizen, vreemde landen,
intriges moe zelfs van haar rijkdom.
En ze antwoordde na een tijdje,
gelaten We hebben geen van drieën
onze droomen vervuld gezien.
En de beide anderen, verwonderd,
vonden haar zeer ondankbaar.
(Nadruk verboden.)
12 uur.
er.
est
ian
en
ad.
or- £4
r. rvj.
fée- £4
£4
U
n kleur.
zacht en
MEER.
înert.
kap.
Hhâles.
>n en
imeer.
Is haar
)uwd is
an wor-
:en
oe niet
ame.
uwen
bntdaan
roor je
je het
ekomen
ft gezet,
hoofd
kijken
als we
i over-
droog.
den).
00ST-G00RECHT
SAPPEMEER v.h. t. j. borgesius Zn. Telefoon 213.
Fa. D. H A AN
I
Paul n i l n
