voor St. Nicolaas
H. Schaap
A. ELZINGA ZOON,
»De Breinaald«
lange WinteravondeH
huent
Onze voorraad is thans zeir gioot ook in JONGENSMATEM.
Opyiiland is onze kieding door zijn fijne coupe, saiiditeil en prijsklasse
HERENKLEDINGMAGAZUN
E. RUDING, Martenshoek
Stationsstr.
Sappemser.
Uw MEUBELEN herstellen
en opnieuw Bekleeden
msmssi
Wij zijn gereed
door den vakman.
Wol- en Handwerkhuîs
il
Wilt U er zeker van zijn goed
gekleed te gaanv neemt dan nu een
GABARDINE JASSEN.
TWEED JASSEN moderne kleuren.
De Huwelijksreis.
Als U er prijs op stelt
uw keuze rustig te doen
uit volledige collecties,
dan is nu het juiste
oogenblik gekomen.
De Velo Waschmachine Maatschappij N.V.
Zet haar bedrijf onveranderd voort
Voor solide koopers gemakkelijke condities
Ruime keuze
uiterste prijzen,
goede pasvorm.
Volkszaak
t.o. R.K. Kerk Sappemeer.
Tel. 275.
Niet VAKKUNDIGE reparaties
zijn ALTIJD te duur. Laat daarom
Laat Uw reparaties en veranderingen eens door ons
uitvoeren en U zult tevreden zijn.
GED1PL. STOFFEERDER en BEHANGER
Zuiderstraat 134 - SAPPEMEER.
Meubelmakerij Stoffeerderij.
vindt U bij ons een
ruime sortering,
zowel in WOLLEN-
als ZIJDEN KOUSEN
Noorderstraat 53 Sappemeer.
WMîm
•igrA-^s
worden aanmerkelijk verkort en
aangenaam gemaakt door een
animeerend gezelschapsspel.
Hiervoor leent zich bij uitstek
Wij hebben prachtige Sjoelbakken
voor lage prijzen.
KREMER's Vulpenhuis
Nog prima kwalitei- Jongens JEKKERS prima kwaliteiten.
ten en lage prijzen.
Verkrijgbaar op bon A en AA van de textielkaart der gezinshoofd.
HANS WERNER.
Eveline poederde met trillende via
gers haar wipneusje. Nog enkele mi-
nuten en ze zou vertrekken voor haar
huwelijksreis. En die gedachte had
op het oogenblik meer verschrikking
dan vreugde. Het was geheel iets
anders dan verloofd te zijn met Rudolf,
met hem uit te gaan, met hem te
flirten En nu was zij met hem
naar het stadhuis gegaan en rtu
was zij getrouwd. De plechtige woor-
den klonken min of meerdreigend na
in haar hoofd. „Voor het leven
en een geheel leven is lang. En per
slot, al was hij Ru, hij was toch zoo
vreemd niet iemand, die bij haar
hoorde, zooals haar broers, zooals haar
moeder. Tranen welden inhaaroogen,
juist toen haar moeder binnenkwam.
Die verborg haar eigen ontroering
onder scherts en een glimlach.
„Dwaas kind Jehoudttoch van
Ru. En denk eens aan, wat een heer-
lijken huwelijksreis jullie nu gaan
maken eerst naar Parijs, dan naar
de Rivièra Die beste tante Klara,
om jullie daartoe in de gelegenheid
te steilen
Ja, het is erg aardig van haar" zei
Eveline met trillende stem. „Maar
ik wou iiever niet weg". Ze sloeg
plotseling haar armen om den liais
van haar moeder.
„lk wou, liever niet
„Kom, Eveline schat ben
jij nou een flink meisje?" suste haar
moeder. En om haar wat afteleiden,
begon ze zakelijk: „Heb je ailes?
Poeder je neus nog eens Stel je
voor, dat je Ru een rooden neus laat
zien op zijn huwelijksdag
Eveline lachte flauwtjes.
Een uurtje later zaten ze in een
coupé, alleen. Eveline deed wanhopige
pogingen om het prettig te vinden.
Dat was toch niet meer dan natuur-
lijk Ze had het immers altijd prettig
gevonden bij Ru? Maar iets was er
anders nu ze wist zelf niet wat.
En hij was ôôk stil. Huiverde een
paar maal en vond het kil. En zijn
oogen hadden een vreemden, roodach-
tigen glas. Even stokte haar hart van
angst. Ze had nooit gemerkt, dat Ru
dronk maar den vorigen avond
had hij een soupertje aan zijn vrienden
gegeven. Zou zij zôô haar huwelijks
reis moeten beginnen
Maar zijn kalme, rustige toon stelde
haar gerust.
„Kom, Evie we gaan dineeren
1k vind, dat het hier tocht". En Eveline
volgde hem naar de restauratiewagen,
hoewel niet in 't minst hongerig.
„Hier is het tenminste beter", merkte
Ru op. Eveline keek verwonderd. Het
was afschuwelijk warm in de restau
ratiewagen.
Tijdens het diner deed zij de ont-
dekking. Ru was ziek. Wat hij
tenslotte toegaf.
„Ik heb mijn best gedaan om het
te verbergen, maar ik voel me be-
roerd 1k heb koorts zeker
kou gevat
Eveline's hart zonk haar in de schoe-
nen. Ru ziek en niemand om te
hulp te roepen
Maar ze hicld zich dapper, zeide
troostend, dat het wel gauw over zou
gaan en zocht den conducteur op, die
de bedden gereed maakte.
Een lialf uur later zat zij naast zijn
bed, met haar koud handje in zijn
gloeiende vingers. De koorts werd
erger en erger.
„Laat de gordijntjes neer
heelemaal" Dien toon kende zij
niet.
Ru woelde heen en weer. Mopperde
nu en dan.
„Mijn hoofd barst heb je niet
wat te drinken Krijg ik het
haast Schiet toch op
Eveline's oogen verwijdden zich. Ze
kon wel zien, dat hij niet heelemaal
bij zijn zinnen was.
Tenslotte kroop ze zelf in bed en
sliep onrustig tôt den volgenden mor-
gen. Ru was nog altijd ziek. Met
moeite kwam hij overeind, toen zij in
Parijs arriveerden. Ze stapten in een
taxi en Ru zei onverschiliig „Een
hôtel Een gôed
Het was een paleis. Eveline dacht
triestig aan aile plannetjes, die ze ge
maakt hadden voor Parijs. Ru zag er
zonderling uit; rood, met vreemde
oogen. Hij was uiterst prikkeibaar en
Eveline hield met moeite hare tranen
in.
Den volgenden morgen werd zij
wakker, met een gevoel, of zij gerad-
braakt was. In verbazing staarde ze
naar Ru in het andere bed. Ze herin-
nerde zich niet dadelijk, dat ze ge
trouwd was.
Ru, ongeschoren, bleek, met verwarde
haren, wendde zich naar haar om.
„De dokter heeft je naar bed ge-
bracht je hebt ôôk koorts. Ik
vrees, dat je het van mij hebt
griep is aanstekelijk."
Eveline keek hem aan, wendde dan
haar oogen af en zei beleefd koei
Je kunt het niet helpen, Ru."
„We zuilen wel gauw opknappen",
merkte hij hoopvol op. Zij zweeg.
Na eenigen tijd vroeg hij, niet op
zijn gemak „Heb ik toen ik het
zoo te pakken had .veel gezegd?"
„Teveel" zei Eveline koei.
„0 toch niet Evie
ik kon er niets aan doen als ik
koorts heb, weet ik niet meer wat ik
zeg
„Het was in iedergeval niet prettig,
om dàt mee te maken" zei ze met
onvaste stem. Ze keek hardnekkig een
anderen kant op. Dat ongeschoren
gezicht in het andere bed boezemde
haar schrik en angst in. Daarmee in
één kamer, dag en nacht!"
„Evie je huilt toch niet?"
„Griep maakt altijd 'n beetje
down" snikte Eveline. Jk wou, dat
ik maar thuis was".
Rudolf zuchtte.
„Arme schat We zuilen wel
gauw opknappen. Het schijnt een
goed hôtel. Een aardige kamer".
's Middags sleepte Ru zich van zijn
bed naar de telefoon en bestelde thee.
De dokter kwam. Hoelang het duren
kon Ja, dat viel niet te zeggen
minstens nog een week
Dien avond dineerden zij voor het
eerst samen een tafeltje stond tusschen
hun bedden. Eveline deed wanhopige
pogingen hem niet aan te kijken. Dit
benam haar het beetje eetlust.
En de dagen sleepten zich voort.
De koortsaanvallen keerden telkens
terug. Het duurde aclit voile dagen,
voordat Ru goed genoeg was om op
te staan. Eveline had nog altijd koorts.
Toen hij, wat onzeker nog en slap,
maar geschoren en gebaad, was ver-
dwenen, sleepte zij zich uit bed naar
den spiegel. En een kreunen kwam
over haar lippen, toen zij zichzelf zag.
Ze spande al haar krachten in en
sloot zich in de badkamer op met haar
toiletdoos. Een half uur later kwam
zij uitgeput, maar tevreden te voor-
schijn en zei in zichzelf, terwijl ze weer
in bed viel: Als ik sterf, wil ik
tenminste, dat Ru het betreurt".
Een kwartier later kwam Ru. Hij
had rozen bij zich en een flesch par
fum en was zoo lief en opgewekt als
vroeger. Eveline lag naar hem te
kijken en nu hij er weer verzorgd en
gezond uitzag, week haar stilie ont-
zetting en voelde zij weer iets van de
oude vreugde om zijn bijzijn. Per
slot van rekening kon je dit wel in
de kamer velen dag en nacht
Ru deed wat hij kon om den slech-
ten indruk af te wisschen en Eveline
ontdooide. Hij was zoo zorgzaam en
geduldig, weigerde hardnekkig om uit
te gaan, wandelde alleen elken dag
een eindje op order van den dokter.
Eindelijk negentien dagen na
hun aankomst, kon Eveline op reis.
Ru ging met een straiend gezicht naar
beneden om de rekening te betalen,
terwijl zij nog een paar kleinîgheden
pakte. Toen hij terugkwam, straalde
zijn gezicht niet meer.
„Wat is er?"
„Er is dat ik de rekening be-
taald heb. En dat we nu precies genoeg
hebben om naar huis te gaan".
Ze staarde hem aan.
„Wât? Is ailes
„We hebben negentien dagen geieefd
5n wat me het duurste hôtel van Parijs
Jijkt dat en de doktersrekening
Het spijt me vreeselijk voor jou,
schat".
Eveline kwam naar hem toe en streek
over zijn haar.
„Trek het je niet aan het is
eenmaal gebeurd. Later iachen we
erotm Laten we maar gauw naar
huis gaan
Je bent een engel", zei hij en drukte
haar tegen zich aan.
Dus kocht hij biljetten en dien
avond veriieten zij Parijs zonder er
iets van gezien te hebben.
„We zuilen het 't volgend jaar over-
doen als ik opslag krijg", beloofde
Ru, met haar handen in de zijne.
Eveline leunde tegen hem aan.
Ze straalde van welbehaven en zei
„Wat heerlijk zoo met z'n
beidjes in 'n coupé
(Nadruk verboden).
KO "M
-,.
elo waschmachines
De beste en bekendste
machines met het grootste
waschelfect
elo wringers
elo biljarten
elo naaimachines
elo kachels en fornuizen
elo rijwielen
elo meubelafdeeling
Filiaal te SAPPEMEER: Noorderstraat 119.
I
(J. LEIDEKKER)
:i
"S
een SJOELBAK.
VOOR JEDERË HAND
EN IEDERE BÉÙRS
Noorderstraat 54 - SAPPEMEER.
WINTERJAS
