i<r
Café I. HAMMINGA,
Dansen.
„RUBL8" Stofzuigers
F. VAN DER SPAN Jr.
JASPARTIJ
Groot KERSTBAL
Schaft II voor do a.s. Kerstdagen
Radio-Toestel aan.
..Calé HALFWEG"
De iaatste kans!
HENSEN, Martenshoek
Dansen. Dansen.
- WMuizen
H. TEUBEN
nu ZATERDAG du yeheele dag GESLOTEG.
HENSEN, Martenshoek.
g BIOSCOOP HOOGEZAND. g
Een grandioos Kerstprogramma
Een Muzikale Nederlandsche Eemcter
Het Lied
1 van de Straat.
ZILMETA)
Kent U de RUBLI 40?
P. v. DiJKEN
PHILIPS
ERRES
NIEUWS- en ADVERTENTIEBLAD
Officieel Orgaan voor Iioogezand en Sappemeer
S
*3 en vele andere Nederlandsche artisten.
•ZSZSSg
KSEL
ZONDAG a.s.
DANCING - HOTEL FABER
Beide Kerstdagen
Cristal Palace
I hé Dansant
Zaterdag 21 Dec.
H. J. Medema.
Wij hehben voor Bon en AA
Overjassen nu f 15.95
Jongens ratiné Jekkers
Zondag 22 December
Eerste Kerstdag
Wegens sterfgeval
In de greep m
3 Mammon.
70e Jaargang
ZATERDAG 21 December 1940
Oplaag 8000 exemplaren No. 51
wordt huis aan huis gelezen te HOOGEZAND, Kiel-Windeweer, Kropswolde, Westerbroek, Foxhol, SAPPEMEER, Borgercompagnie, SLOGHTEREN Siddeburen Schildwolde
Hélium, Kolham, Harkstede, Scharmer, Lageland, Overschild, NOORDBROEK, ZUIDBROEK enz.
Dit BLAD verschijnt ZATERDAGS
Franco per post f 1.20 per jaar.
Drukker-Uitgever T. K. KREMER
SAPPEMEER T J borgesius z». Telefoon 213.
Inzending van advertenties vôôr Vrijdagmiddag 12 uur.
z° n hoed
maakt
ailes goed
(W. GORENS)
b-dHgz. brug.
7 uur
Entrée 25 cent.
maken U het werken tôt een plezier.
Een pracht machine, met groote zuigkracht
en sierlijke vorm.
Mogen wij eens komen demonstreeren
Natuurlijk geheel vrijblijvend.
op
Siochterstraat 133
Sappemeer.
HOOGEZAND.
HOOGEZAND - Telef. 22.
in het
Aanvang telkens 7.30 uur.
Beide dagen 3.30 uur:
Orkest 1e Kerstdag:
The Icemen Band
J| Butchers Swing Artists
o l.v. COVEREN,
de man met de zeven instrumenten.
U
NOG EEN NIEUWE
OF
Komt bij ons eens een rustige en prettige
demonstratie beluisteren of vraagt demon-
stratie aan huis.
Van ouds het bekende adres
Radio- en Rijwielhandel,
Kielsterstr. 33, HOOGEZAND, Tel. 376.
WATERHUIZEN.
Aanvang 4 uur namiddag.
Aanbevelend,
(Voor degene bij wie
een geleiding aanwezig
is) om bij de Radio-
centrale Hgz.-Spm. gra
tis te worden aange-
De aanbieding is nog
geldig tôt 31 Dec. a.s.
(in geen geval langer),
sloten, zonder verbin- Het abonnement gaat
ding voor een zekere eerst in 1 Januari 1941.
tijd
Radiocentrale Hgz.-Spm.
ailes prima kwaliteiten.
Heeren Petten - Gevoerd wildleder Heren Handschoenen f 2.25.
Heeren Hoeden.
Prima elastiek Bretelles - Sokophouders.
Wederom ontvangen een partij puntvrije stukken ZEEP 11 cent.
van 3-6 uur Matinée
(Vrij entrée.)
van 7-11 uur: Soirée Dansante.
(Entrée 25 et.)
Muziek The Jolly Band.
van 3-6 uur Matinée
van 7-11 uur Soirée Dansante
(Entrée 25 et.)
Verschillende Attractie's.
Aanbevelend,
H. J. MEDEMA.
in aile prijzen en
modellen.
Noorderstraat 56
Sappemeer.
43 TELEFOON 52.
Vrij dag 20 - Zaterdag 21 - Zondag 22 December
43 en Beide Kerstdagen
Woensdag 25 en Donderdag 26 December
Een Nederlandsche film, die U van het begin tôt het einde
smakelijk zal doen lachen.
L naar het beroemde tooneelstuk ,,DE VIER MULLERS"
S met
*3 JOHAN KAART - JOHAN HEESTERS,
ADOLF BOUWMEESTER,
*3 CISSY van BENNEKOM
Een komische film bij uitnemendheid, geestige dialoog, pittige
muziek, spannende inhoud.
In het uitgebreide
43 voorprogramma
met
THE VOCAL KINGS
Vijf Hollandsche jongens
THE HODLARS
Accordeon-virtuozen
Conférencier: DAAN HOOYKAAS
een filmpje dat tôt meezingen noodigt
Avondvoorstellingen 8 uur. Zondag en beide Kerstdagen middagvoorstellingen half 5-Ë4
Toegang aile leeftijden.
Besproken plaatsen kunnen worden opgegeven tôt 7 uur.
Besproken plaatsen welke om 8 uur niet afgehaald zijn, worden verkocht.
FEUILLETON.
van den
Het verdere van dien avond was
Corrie zeer stil. Het viel wel op, maar
men meende, dat de groote blijdschap
over haars vaders welgelukte speculatie
haar te sterk had aangegrepen, of ook
dat zij zich te zeer had ingespannen
met haar verhaal van het leven in het
pensionaat.
Niemand vermoedde, wat er in het
hart van het jonge meisje omging, door
welke angstige vragen het werd
bestormd. En de koning van het goud,
die van zijn nieuwen triomf genoot,
dacht er niet aan, dat die triomf het
hart van zijn kind zou breken.
II.
De bankier van Wijck zit met een
norsch gezicht naar buiten te kijken.
Wat duurt dat inspannen lang, bromt
hij, het had in dien tijd al twee keer
kunnen gebeuren.
Corrie, die voor het andere raam zit,
zegt niets, want ze weet, dat in de
stemming, waarin haar vader op het
oogenblik verkeert, ieder woord olie op
het vuur is.
De bankier loopt met groote passen
de kamer op en neer, blijft eenklaps
voor zijn dochter staan en zegt
Die zwarte kleeren staan je niets,
Corrie. Je bent toch niet van plan, ze
na de begrafenis te blijven dragen?
De toon is onvriendelijk daarom zegt
Corrie ontwijkend
Je went daar gauw aan, vader, en
ik dacht, dat zwart me nogal goed
kleedde.
Afschuwelijk hoor, antwoordt de
bankier, blij, dat hij zijn lust tôt
tegenspraak kan botvieren. En ik wil
niet, dat je in den rouw blijft. Ze hoeven
hier in de stad niet te weten, dat je
grootvader dood is.
Bij die woorden, koel en koud uit-
gesproken, heeft het jonge meisje een
gevoel, of ze een steek in 't hart krijgt,
maar de komst van een bediende, die
hen waarschuwt, dat het rijtuig vôôr
is, ontslaat haar van een antwoord.
De vader van den bankier was over-
leden in het dorpje, waar hij in be-
scheiden omstandigheden had geleefd.
Hij had twee zoons, van wie de een
evenals zijn vader met hard werken een
burgerbestaan voigt, terwijl de oudste
door het gelukken zijner stoute specu-
laties een vermogend manwasgewor-
den. Naarmate deze rijker werd, werden
ook de banden tusschen hem en zijn
familie losser, en ze werden nagenoeg
geheel verbroken, toen de bankier met
jonkvrouw Van Stoppelaar in het huwe-
lijk getreden was. De adellijke dame
wilde van de burgerlijke familie van
haar man niets weten die bestond
voor haar niet, en de bankier liet zich
maar al te gereedelijk door haar over-
tuigen, dat een man van zijn positie,
zijn relaties zich niet langer kon
inlaten met zulke klein-burgerlijke
menschjes, als zijn vader en broer
waren.
Stuur ze af en toe wat als ze 't
noodig hebben, had mevrouw gezegd,
maar de bankier had het niet gedaan,
daar hij zijn vader te goed kende om
niet te weten, dat deze nooit een
aalmoes van zijn zoon zou aannemen.
Soms betrapte de heer Van Wijck zich
op wat hij een sentimenteele bui noemde:
dan kwam de gedachte aan zijn
oude vader bij hem op, aan hetgeen
hij dezen te danken had, aan zijn eigen
ondankbaarheid, en ontwaakte in hem
een vaag verlangen zijn vader te zien
en te spreken. Maar hij miste den moed
dat verlangen sterker te laten worden.
't Was toch ook eigenlijk malliglieid,
dacht hij. Het best was, de zaken op
haar beloop te laten. Vriendelijkheid
tegenover arme bloedverwanten kon op
den duur lastig worden, en hij zou er
maar ongenoegen door stichten in zijn
eigen huis. Zoo maakte hij er zich van
af.
Daar ontving hij op zekeren namiddag
een telegram van zijn broer, hem
berichtende, dat hun vader op sterven
lag en hem wenschte te spreken. Dat
telegram pakte den bankier aan. Heel
het verleden rees voor zijn geest op,
en het zelfverwijt sprak luide in zijn
binnenste. Onmiddellijk vertrok hij,
maar kwam te laat, om zijn vader, die
in zijn Iaatste oogenblikken onophou-
delijk naar hem gevraagd had, de oogen
te sluiten. Hij was werkelijk aan-
gedaan, toen hij de kalme, vermagerde
trekken van zijn overleden vaderaan-
schouwde, en hij beschuldigde zich zelf,
door zijn onverschilligheid en trots
oorzaak te zijn geweest, dat zijn vader
gestorven was zonder den troost van
een Iaatste onderhoud, waarnaar hij
zoo zeer verlangd had.
De heer Van Wijck dacht thans niet
aan zijn beursspeculaties, aan zijn
weelderig gemeubeld huis, aan de adel
lijke familie van zijn vrouw, hij was
getroffen door de majesteit van den
dood in deze bescheiden woning. Lang
bleef hij stil zitten, en toen hij opstond
om heen te gaan, beloofde hij zijn
broeder, de begrafenis te zullen bij-
wonen.
Maar toen hij thuis was, veranderde
de stemming spoedig. De eerste indruk-
ken waren weldra verflauwd, en zijn
vrouw vond het kinderachtig, bespot-
telijk, dat hij zich den dood van dien
ouden man zoo aantrok. Geen kennis-
geving, geen rouw, niets daarvan, zei
zij. De heele wereld hoeft niet te weten,
dat hij uw vader was. Bovendien,
als we in den rouw gaan, kunnen we
geen enkel partijtje geven en er ook
niet naar toe gaan, en ik heb niets
geen zin, zuik een onnoodig offer te
brengen. Je had eigenlijk ook niet moe-
ten beloven, op de begrafenis te zullen
komen. Waar dient dat toe Demen-
schen daar zullen je met open mond
aangapen, en je broer zal wel zorgen,
dat iedereen behoorlijk weet, wie en
wat je bent. Het verstandigst was nog,
dat je een ongesteldheid of iets derge-
lijks voorwendde, dan was je daar in
eens af. Tôt dusver heb je die familie
van je lijf weten te houden, maar nu
voorzie ik, dat je daar last van zal
krijgen. Als jij er tegen opziet besioot
mevrouw, dan zal ik morgen wel
schrijven en de zaak uitmaken.
Neen, dat gaat toch niet, antwoordde
de bankier, ik heb nu eenmaal gezegd,
dat ik kom en mijn woord zal ik
houden. Dat ik mijn vader de iaatste
eer bewijs, is toch al het minste wat
ik doen kan. Maar overigens ben ik het
met je eens, vervolgde hij, de beweging
van ongeduld ziende, die zijn vrouw
maakte, dat we het overlijden voor
onze vrienden en kennissen maar stil
moeten houden.
Dat haar grootvader dood was, was
voor Corrie als een openbaring geweest.
Ze had nooit van hem gehoord, ze
vermoedde niet dat hij nog leefde. Zorg-
vuldig hadden haar ouders voor haar
het bestaan van dien ouden man ver-
borgen gehouden, dien zij alleen in het
groote, deftige huis oprecht beweende.
Arme grootvader, zei ze bij zichzelf,
hoeveei zou ik van u hebben gehouden,
indien ik u had gekend. Maar nu
gij er niet meer zijt, zal ik aan u denken,
en ik zal voor u bidden, opdat God
u in zijn hemel schadeloos stelie voor
hetgeen u hier op aarde onthouden is.
Pijnlijk was voor het jonge meisje
de houding, de valsche schaamte harer
ouders. Omdat hij een eenvoudig bur-
german was, moest zijn naam worden
doodgezwegen—weer een nieuwe licht-
straal viel in haar ziel, waarin het
langzamerhand helder werd, maar een
helderheid, die haar vrees aanjoeg. De
eene illusie na de andere werd haar
ontnomen zou er dan niet een enkele
overblijven Was het dan ailes hoog-
moed, liefdeloosheid, nooit te bevredi-
gen begeerte naar goud wat zij om zich
heen zag?
In haar naieven eenvoud had zij
gevraagd, of ook haar moeder de begra
fenis zou bijwonen. Mevrouw had haar
verontwaardigd aangekeken. Waar
denk je aan, kind, dat ik naar de
begrafenis ga van een vreemden man,
dien ik nooit gezien heb?
Indien u niet gaat, moeder, zou ik
wel gaarne met vader meegaan.
Malliglieid, Corrie, daar komt niets
van.
Maar het jonge meisje drong zoo
lang aan, tôt ze eindelijk toestemming
kreeg. Op den morgen der begrafenis
evenwel had de bankier spijt, dat hij ze
gegeven had, en dit was de eigenlijke
rede, waarom hij zoo slecht geluimd
was. Hij had zijn dochter genoeg
leeren kennen, om te weten, dat ze met
de kinderen van zijn broer heel
famiiiaar zou omgaan, in piaats van die
behoorlijk op een afstand te houden,
dat ze later onophoudelijk daarover zou
zeuren en het hem kwaiijk zou nemen,
indien hij zijn vermogen niet met zijn
broer deelde. Het kind had een goed
hart, maar ze was een dweepster en
had heel zonderlinge ideeën, heel
andere dan in de kringen, waarin zij ver-
keerden, gangbare munt waren. En ze
had een krachtigen wil ook. Haar
vader had gehoopt, dat ze, als ze een
paar weken thuis was en het leven
had leeren kennen, haar eigenaardige
denkbeelden wel zou afleggen, maar hij
had thans reeds kunnen constateeren,
dat ze daaraan integendeel hardnekkig
vasthield.
Toen de bankier en zijn dochter aan-
kwamen, had de lijkstoet zich reeds
naar de kerk begeven.
We komen te laat, vader, zei Corrie,
Dat is niet erg, bromde de bankier,
of vind je het zoo gezellig, met al die
boerenmenschen in den stoet mee te
loopen
Maar, vader Voor den dood zijn we
immers allen gelijk.
De heer Van Wijck haalde de schou-
ders op en bromde iets binnensmonds.
De kerk was vol geloovigen. De oude
man had zich door zijn rechtschapen-
heid en vriendelijkheid de algemèene
achting weten te verwerven, en in
grooten getale waren zijn dorpsgenoo-
ten opgekomen, om hem een Iaatste
bewijs van hun belangstelling en achting
te geven en tevens, naar vrome zede,
voor de rust zijner ziel te komen
bidden. De stichtelijke godsvrueht der
geloovigen, de ingetogen rouwversie-
ring aan het altaar, het treurgezang van
't koor, de gebeden van den priester bij
de baar, dit ailes leverde een aan-
grijpend schouwspel op, dat niet trof
door weidsche pracht en praal, maar
door innigheid.
Wordt vervolgd).
GOORECHT
"et "fit wel 0f onze
Uive collectie hoe
is3'om60,331 0emaakt
geen ir 9eval U
[n *Jn geheel tejr
fraaien. Bovend/enzh'n
[CËRGj (zÎLMÊTÂ)
VLEIWRIJ
2e Kerstdag
V. WILDEBOEB
(Vrij entrée).
PU peu
1 ALLES VOOB DE FIBMA.
