(Volksblad) Oost-Goorecht en Omstreken nl | 1941 | 7 januari 1941 | pagina 1

Qnderl.Verzekerings-

Maatschappij

llzeren Schepen

Hoogezand-Martsnshoik

Café Wed. A. RUSfKGH

op Dinsdig 14 Januari m.

Onuitgesprohn nqin

Otruvé

Thé Dansant

Soirée Dansante

GsmÉ loups Muta 98 et.

HENSEN, Martenshoek

nieuwe Schaatsen

A. J. BONTING

Met ingang van I Jan. I94I

GASPRIJZEN

VERHOOGD.

Voor Uw oud Goud

E. Holle,

IBIOSGOOP HOOGEZAND

4a

VONK'S Schaatsen

J. SMITH,

U BOUWT

Een kostslijke Àmusementsfilm

H. TEUBEN

Geen Danslessen

Innen der premie

Evangelisatie Samenkamsten

1

JENNY JUGO e„

NIEUWS- en ADVERTENTIEBLAD

Officiee! Orgaan voor Hoogezand en Sappemeer

Advertentiën

HAMMINGA,

H A Kl C* B Kl C* K' BEEREB00M

43

Rijwielhandel Hoogezand.

*3zijn-

Een feest in de Jordaan. jj*

Dansinstituui W. GORENS

Baptisten Kerk

„The Plus Fours".

Oorkleppen 25 et.

Heeren PETTEN
Zvvare wollen Mans Sokken.

met 1 cent per M3

betalen wij thans een abnor-
maal hoogen prijs. Mogen

wij het eens taxeeren

Hoogezand

Telef. 341.

4*3

*3

4*3
4*3

4*3
4*3

43

In de greep e

5 Mammon.

71e Jaargang

DINSDAG 7 Januari 1941

Oplaog 8000 exemplaren

No 1

Drukker-Uitgever T. K. KREMER

Inzending van advertenties vôôr Vrijdagmiddag 12 uur.

Heden (Zaterdag) en Morgen (Zondag)

Zegt het voort s.v.p.

P.S. De volgende week 11 en 12 Januari weer
les op de bekende uren.

van

DE ZITTING
voor het

over het boekjaar 1940, zalplaats
hebben in het

te MARTENSHOEK,

des v.m. van 9 tôt 12 en des n.m.
van 2 tôt 5 uur.

R. KRAMER, Directeur.

kwellen het meest.

De belangrijkste vraag wordt
beantwoord tijdens de

in de

Beukemastr. 6, HOOGEZAND

op

5j 6 en 7 Januari '41,

's avonds 7.30 uur.

Sprekers Ds. J. LOUW, Ds.
J. HEKHUIS, Ev. WOLTERS,
Ev. SLORT.

KOOR EN SOLOZANG.

Zitplaatsen vrij.

voor dit blad

worden aangenomen

door

Winkelier, Kiel-Windeweer.

M* M TELEFOON 223

H OT E L SAPPEMEER

Morgen ZONDAG
3.30 uur

7.30 uur:

met medewerking van

Koopt Uw

9

Kielsterstraat 15

Tel. 73 - HOOGEZAND

Ruime keuze.
Ook Schaatsenslîjperij.

zijn de

Gemeente Gasfabriek,
Sappemeer.

Uurwerken, Goud, Zilver en Optiek.

Tel. 52.

"*1*3 Vrijdag 3 - Zaterdag 4 - Zondag 5 en
Woensdag 8 Januari

♦H

waarop in 1940 de Elfsteden-Tocht gewonnen, is

Schaatsen vanaf f 2.50 met leerwerk

Uw Schaatsen worden VAKKUNDIG
GESLEPEN zoowel Noren, Kunst als gewoon.

jttgk 31k en wij bezorgen U tôt tachtig procent van

tSeJLBwlSE-- Ee* tota'e bedrag, aan Grond-, Bouw-, Schil-
HT ^er""' E'ectr» E~ en Z.werk. Kortom totale
Waiïa&Êl H Eos^en> °P z^T geschikte condities.
mimim Ui Aanvragen bij

R. BUITENWERF, B.H.A.F.Mij., E 43 Foxham

■sâk-î

KARL LUDWIG DIEHL

4*3 een vlotte en pittige komedie, een film

in aile prijzen en

modeilen.

Noorderstraat 5©

Sappemet

FEUILLETON.

van den

J{

OOST-GOORECHT

wordt huis aan huis gelezen te HOOGEZAND, Kiel-Windeweer, Kropswolde, Westerbroek, Foxhol, SAPPEMEER, Borgercompagnie, SLOGHTEREN, Siddeburen, Schildwolde,

Hélium, Kolham, Harkstede, Scharmer, Lageland, Overschild, NOORDBROEK, ZUIDBROEK enz.

Dit BLAD verschijnt ZATERDAGS
Franco per post f 1.20 per jaar.

SAPPEMEER v.h.T. j. borglsius z„. Telefoon 213.

Het adres voor

de temperamentvolle actrice

in een even avontuurlijke- als amusante
geschiedenis, waarbij men zich stil zal
verkneukelen om allerlei belevenissen
kostelijke momenten

die voor iedereen een boeiend amuse-
ment zal vormen.

4*3 Avondvoorstellingen 8 uur. Zondagmiddag half 5.
•M Toegang elken leeftijd,

n Besproken plaatsen kunnen tôt 7 uur worden
opgegeven en moeten uiterlijk om 8 uur afgehaald

43 Verwacht de HOLLANDSCHE FILM

PJJpen

Corrie tastte in haar zak en drukte,
zonder dat de andere kinderen het kon-
den merken, Anna iets in de hand. Zal

dat

vader

geven vroeg ze.

O juffVouw Corrie, zei Anna, die
het zijdige papiertje tusschen haar vin-
gers voelde, dat mag ik niet aannemen.
Vader zal het niet willen hebben
We hebben nog nooit een aalmoes
aangenomen. Tranen kwamen het
meisje in de oogen.

Maar het is geen aalmoes, lief kind,
hernam Corrie, het is een klein ge-
schenk van je nichtje, dat veel, heel
veel van je houdt. Het is voor den
spaarpot van jullie allemaal. Is het nu
z66 goed

Nog vôôr Anna kon antwoorden,
werd de deur weer geopend en trad
haar vader hinnen. De kinderen vlogen
hem allen tegemoet. Wim ging
overeind in zijn bedje staan, om hem
te vertellen, wat die goede juftrouw
hun beloofd had. Maar de woorden
bestierven hun op de lippen, toen ze
in de opening der deur het norsche
gezicht van den heer Van Wijck
zagen en hem kortaf, met zijn com
mando-stem hoorden zeggen Kom,
Corrie, 't is meer dan tijd.

Het jonge meisje nam van allen
afscheid, maar de kinderen hadden hun
vcrtrouwelijkheid verloren en keken

schuchter in de richting van de deur.
Dag, kinderen, zei Corrie nog eens,
morgen krijg je wat ik je beloofd heb
rekent er maar vast op.

Wat heb je aan die kinderen be
loofd vroeg de bankier, toen ze het
huis achter zich hadden.

Een kleinigheid, vader, een bouw-
doos, een hobbelpaard, een zweep. Ze
zullen er mee in den zevenden hemel
zijn.

Dwaasheid zei de heer Van Wijck.
Je had niet naar die kinderen toe hoe-
ven te gaan, en er dan een volslagen
uur bij te gaan zitten

Maar, vader, het zijn heele lieve,
goed opgevoede kinderen, de kinderen
van uw eigen broer.

Dat doet er niet toe. Ik ben niet
voornemens, mij verder met hem in te
laten, en ik heb het hem ook duidelijk
te verstaan gegeven, ten einde zoo in
eens den pas af te snijden.

U kon toch zoo gemakkelijk iets
voor hem en voor de kinderen doen.

Hij wil niet, hij is te trotsch. Ik
bood hem een bankbiljet van honderd
gulden aan dat zou hem nu toch
zeker te pas gekomen zijn maar hij
verkoos het niet aan te nemen. Hij had
geen aalmoes van mij noodig, zei hij
uit de hoogte.

Corrie dacht aan haar eigen bank
biljet en zweeg.

Toen ze thuis waren gekomen, vond
de bankier er een inteekenlijst voor een
tooneelspeler, wien eenige kunstvrien-
den een onbekommerden ouden dag
wilden bezorgen. De heer Van Wijck
teekende voor vijrhonderd gulden.
Corrie zag het, en haar hart schreide.

Voor een tooneelspeler vijthonderd
gulden, en zijn eigen broeder had hij
met honderd gulden willen afschepen
III

De tram was vol passagiers, een bont
gezelschap, dat verward dooreen praatte.
Daar werd het portier geopend en
strompelde een oud, gerimpeld man-
netje binnen, beverig de handen uit-
strekkend om het evenwichtte bewaren.
Ziende dat er geen plaatsje meer
onbezet was, ging hij naar de deur
terug en daar met den rug tegenstaan.
Zijn knieën knikten, zijn oogen waren
rood en zijn mondhoeken vertrokken
zich tôt een pijnlijken trek.

Kom maar hier, vadertje, zei een
dikke burgerjuffrouw, die de hulpeloos-
heid van den mail met een medelijdend
oog gadesloeg, wij kunnen nog wel een
plaatsje voor je vrijmaken.

Zij gaf het voorbeeld door den
omvang harer breed uitstaande kleedij
tôt wat kleiner proportie terug te
brengen, ook anderen schoven wat bij,
en spoedig was een zitplaatsje ledig
geworden.

Dank je wel, juffrouw, zei het
mannetje met een snik.

Scheelt er wat aan, vadertje Pvroeg
de medelijdende juffrouw.

Och, juffrouw, ik ben gerul'neerd.
De handen beefden nog sterker en het
hoofd wiegde werktuigelijk op en neer
op den maatstaf der verkropte snikken,
die nu vrijelijk uit zijn keel opstegen.

Wat je zegt geruïneerd riep de
juffrouw zoo luid, dat aile gesprekken
verstomden en de blikken der aanwe-
zigen met belangstellende deelneming
op het mannetje gevestigd werden, dat

den zakdoek voor de

stil snikkend
oogen bracht.

En hoc is dat gekomen vroeg de
juftrouw, wier nieuwsgierigheid mins-
tens even groot was als haar medelijden.

Wij hadden ons zaakje aan kant
gedaan, begon het mannetje, wien het
blijkbaar een opluchting was, dat hij
zijn hart eens kon uitstorten we waren
zoetjesaan oud geworden, en wij, mijn
vrouw en ik, verlangden naar rust.

We hadden met onzen handel in
kruidenierswaren geen schatten ver-
diend, gut neen, maar we waren héél
zuinig, geen cent gaven we onnoodig
uit. Zoo legden we aile jaren wat over,
en in verloop van tijd hadden we al
een paar huisjes gekocht. Toen we nu
ons zaakje van de hand deden, hadden
we een zes duizend gulden gereed geld.
Met de rente daarvan en de huur van
de huisjes konden wij er stilletjes, maar
fatsoenlijk komen.

Het mannetje rust even, de juftrouw
knikte en de overigen luisterden aan-
dachtig, vooral een jonge dame in een
der hoeken.

Mijn vrouw wilde, dat we voor die
zes duizend gulden huisjes zouden
koopen er waren er net een half dozijn
te krijgen. Maar ik zag er tegen op,
want 't is 'n last, aile weken de huur te
gaan ophalen. Dikwijls kom je vergeefs,
en dan moet je maar weer eens terug-
komen, en altijd hebben ze wat te
vragen, dan een verfje, dan êen
papiertje.

Praat daar niet van, mensch, viel
de juffrouw hem in de rede, huizen zijn
kruizen. Ik heb er zelf geen, want mijn
man heeft zijn vaste inkomsten op de

fabriek, maar bij ons in de buurt woi
er een, die een stuk of tien van
huisjes heeft, maar hij heeft er allerle
misères mee.

Nu dan, vervolgde het mannetje,
zonder op de onderbreking acht te
slaan, zôô vol was hij van zijn eigen
geval, mijn vrouw wilde huisjes koopen,
maar ik was er tegen, en een kennis
van me raadde me aan, daar papieren
voor te nemen, effecten

Effecten, herhaalde de juffrouw,
met het hoofd knikkend, waar je aile
jaren zooveel als coupons van knipt. Ik
heb ze wel eens gezien, gehad nooit,
och Hemcl neen, want mijn man heeft
zijn vaste inkomen

Weer lette het mannetje niet op de
onderbreking der juftrouw, naar wier
meening het hebben van een vast
inkomen blijkbaar het bezit van huisjes
of van effecten als vanzelf buitensloot.

Effecten geven veel meer, zei een
kennis van me, wel vijf of zes procent,
als je maar goed weet uit te kiezen
welke je hebben moet. Maar daar dien
je voor naar een bankier te gaan, die
je op de hoogte brengt. Ik ging er naar
toe.

Naar wien informeerde de juffrouw.

Naar den bankier Van Wijck, dien
hadden ze me gerecommandeerd een
groote zaak, een vertrouwd mensch.

De juffrouw klapte met de tong. Ik
zou ze geen van allen vertrouwen, zei
ze, en de groote nog het minst.

(Vervolg op pagina 4.)