HOTEL FABER
Het Chineescht Huis"
HENSEN Martenshoek.
RITSEMA's
STOFZUIGERS
In Huwelijks- en IfnÉiings-cadnnux
A. J. BONTING,
Dagelijks
Geopend
A. KRASTE9, Ziadhindil,
Gemeente Slochteren
Persoonsbewijzen.
Verhuizingen.
OEKKLEOEN le huur
HOTEL FABER
t BIOSCOOP - HOOGEZAND.
Edele
De Tooneelgroep „STUDI0"
van 6 tôt 7 uur.
Voor 'n Bord ofBak
H. v. d. WERFF
Karl Ludwig Diehi
Olga Tschechowa
Avondvoorstellingen 8 uur.
Zondapiddag half 5. £4
H ARTEN.
NIEUWS- en ADVERTENTIEBLAD
Officieel Orgaan voor Hoogezand en Sappemeer
Spaarbank
Plaatselijk Nut
£4
£4
£4
£4
£4
£4
71e Jaargang
ZATERDAG 3 Mei 1941
Oplaag 8000 exemplaren No. 18
Drukker-Uitgever T. K. KREMER
Al leenverkoop
Ookin EET-, THEE- en
ONTBIJT-SERVIEZEN
4*444444*4*4*44 4 44444 4? 4444444444444*^
*3
43
43
43
43
*3
VRIJDAG 2-, ZATERDAG 3-, ZONDAG 4-
WOENSDAG 7 Mei.
en
*3
*3
43
43
43
43
43
43
43
43
43
43
43
43,
43
43
43
43
43
43
43
43
43
43
43
43
a
£4
£4
£4
£4
£4
£4
£4
£4
£4
£4
£4
£4
£4
£4
£4
£4
£4
£4
£4
£4
34
£4
£4
£4
KREMER's Boekh
wordt huis aan huis gelezen te HOOGEZAND, Kiel-Windeweer, Kropswolde, Westerbroek* Foxhol, SAPPEMEER, Borgercompagnie, SLOGHTEREN, Siddeburen Schildwolde
Hélium, Kolham, Harkstede, Scharmer, Lageland, Overschild, NOORDBROEK, ZUIDBROEK enz.
Dit BLAD verschijnt ZATERDAGS
Franco per post f 1.20 per jaar.
Inzending van advertenties vôor Vrijdagmiddag 12 uur.
U
(dir. A. van Dalsum en P. Storm)
brengt
Toneelspel in 3 bedrijven
in de hoofdrol
ALBERT VAN DALSUM
Aanvang 7.15 uur.
Entrée f 1.— en f 1.25 (plus rechten).
Plaatsbespreking iederen dag.
Blauwe PETTEN
Coords PETTEN
Bruinlinnen PETTEN
Grijslinnen PETTEN
Witlinnen PETTEN.
Heeren BRETELLES prima elastiek.
Nog eenige COORDS JASSEN, oude kwaliteit.
Wij hebben een schitterende sor-
teering en enorme voorraad in
verschillende prijzen. Komt eens
bij ons kijken en U slaagt zeker.
ZIET ONZE ETALAGES.
RADIO- EN RIJWIELHANDEL
Kielsterstraat 33, HOOGEZAND. Tel. 376.
zijn wij nog ruim gesorteerd.
Kielsterstr. 15, HOOGEZAND,
Tel. 73.
Inleggersrente 3
Spaarbusjes kosteloos verkrijg-
baar.
Nog ailes ruim voorradig.
KUNSTMEST zoo lang de
voorraad strekt.
Slochterstr. 30, SAPPEMEER.
Aangezien met de uit-
reiking van Persoonsbe
wijzen een aanvang zal worden
genomen, wordt ieder derhalve
aangemaand, reeds NU 2 Foto's
volgens de gestelde eischen,
voorhanden te hebben.
Mede in verband hiermede,
wordt de bevolking aan onder-
staande verplichting herinnerd,
waarbij erop gewezen wordt,
dat tegen ieder, die de verplich
ting niet naleeft, onherroepelijk
proces-verbaal wordt opge-
maakt.
Verhuizingen, zoowel binnen
de gemeente als naar elders,
moeten binnen vijf dagen na
de verhuizing worden opge-
geven uitsluitend ten gemeen-
tehuize.
Bij de mondelinge of schrif-
telijke aangifte dient men te
vermelden
volledige geslachtsnaam en
voornamen, geboortedatum en
-jaar, vorig en nieuw adres,
alsmede uitvoerig omschreven
beroep.
Invulformulieren voor de
verhuizing worden gratis
aan het gemeentehuis verstrekt.
Men kan ter secretarie laten
onderzoeken, of de foto's aan
de eischen voldoen.
De Gemeente-Secretarie
is des middags voor het
publiekGESLOTEN,behal-
ve voor geboorte-, huwe
lijks- en overlijdensaangif-
te.
SLOCHTEREN, 22 April 1941.
Burgemeester en Wethouders
van Slochteren,
J. DE BOER L. B.
De Secretaris,
H. SNATER.
of 'n Pan
(nog v. goede kwal.)
van nog prima
fabrikaat.
per week per maand per jaar.
Vraagt tarieven.
Brugstraat Tel. 89 MARTENSHOEK
'n Geschenk
HOOGEZAND
Telefoon 22.
1. Komische Tapdansen.
2. Imitatie SONJA HENIE
(Rolschaatsnummer).
3. Rumba.
4. Onsterfelijke Wals.
te geven door een bekend Danspaar.
m. m. v. het Amusements-orkest.
TELEFOON 52.
en
in
4j
Toegang 14 jaar.
Huurboekjes en Huurcontracten
FEUILLETON.
De mannen wierpen weder aarde op
de kist vrouwen schreiden oprechte
tranen zij zagen dat arme kind. Schuw
en stil zagen de dorpskinderen toe en
hingen aan moeders rok, terwijl zij nu
naar het graf keken, dan naar het
vreemde meisje met de lange zwarte
haren. Zij zag er bijna uit als de dorps-
prinses uit het sprookjesboek en even
arm.
heid.
OOST-GOORECHT
SAPPEMEER v.h. t. j. borgesius Zn. Telefoon 213.
SGHOU WBURGZAAL
HOOGEZAND
TEL 22
WOENSDAG 7 MEI
W. WILDEBOER
Hoogezand-Sappemeer.
HAAL NU GOEDE
VRUCHTEN UIT UW TUIN!
Wij hebben 1ste KLAS ZAAD.
'n Thee- Ontbijt-
Eetservies.
Voor 'n Ketel
'n Complote Keuken
Voor 'n Mes
of Vork
'n VolledigCassette
Voor 'n Electr.
Apparaat
voor hem of
voor haar
hlanr bu
HOOFDSTRAAT 57 HOOGEZAND
-,
's Middags tussen 12 en 1 uur
Gesloten.
WINTERTUIN
brengt ZONDAG 4 Mei op het tooneel
Nieuwe ensceneering
Aanvang 3.30 u. en 7.30 u.
SXcÀjeX» JCjtXïtXjcJCjtX> tXsLLitLtXîtX» tXj tX>t>jcX>cXj JDtXjcXjtAJLcjLtÀjtXj
ifs.
«4-
3.
Moeder zou bloemen hebben, kost-
bare bloemen, zooals alleen de voor-
name, rijke menschen op hun graf
krijgen. Kon zij het maar weten Maar
wist zij het dan misschien niet
De dokter wierp de eerste aarde op
de kist.
Dof bonsde het geluid terug het
klonk zoo hard zoo somber als de
zucht des doods.
Mara schokte van ontzetting, haar
kalmte bezweek voor de heftigheid
dezer aandoening. Ach nu werd het
zoo vreeselijk haar moeder was
dat moeder nu
Zij sprong naar den rand van den
grafkuiï en blikte omlaag. Hector boog
zich naast haar over den rand en
jankte zachtkens. Toen rukte hij wild
aan het touw, dat hem ketende.
Het koeltje streek ruischend over de
graven als een teedere geheimzinnige
groet het ging door het wiegend gras
als een diepe, sidderende ademhaling
en de weinige boomen wuifden hun
kruinen, plechtig langzaam. En boven
de bloemen der graven ftadderden
vroolijke vlinders
„Moeder klonk het halfluid door
de gebedenstilte, „moeder
Het was de wanhoopskreet eener
verlaten kinderziel. De dokter trok haar
haar vast.
hij liefderijk ver-
terug en hield
«Mignon,
wij tend.
Wild sloeg zij de oogen naar hem op
en in die donkere diepte rees een vraag
vol vertwijfeling en leed.
„Kijk omhoog, Mignon; niet naar de
aarde, altijd omhoog. Dat heb je me
beloofd."
Het kind hief het hoofd op en zich
met heldhaftige kinderlijke toewijding
bedwingend, bleef zij staren naar den
hemel, aïs moest vandaar een troos-
tende boodschap komen, een glimlach
van licht misschien. En de mannen
vulden haastig den kuil.
„Mignon," zei de dokter weer.
Eerst nu daalden haar blikken weer
naar de aarde, ze stonden vol tranen
en zagen den opgehoogden grafheuvel
nog niet.
„Leg nu je krans daar neer, mijn
kind
Zij veegde de tranen weg en zag
en toen kwam een akelige schreeuw
over haar lippen.
„Moeder Nu bent u weg
Maar onder den invloed van den
edelen man aan haar zijde, bedwong
zij zich weder en legde stil den krans
op het graf.
den
Toen gaf zij zich over aan
wil van haar beschermer.
Dejdorpelingen waren langzaam uit-
een gegaan, maar telkens weer keken
zij om, naar het kind.
De arts leidde haar weg en zij hield
zich dapper. Slechts Hector huilde en
rukte aan het touw hij wilde niet weg
van het graf.
„Kom, diertje, het moet," zei het kind
op een zonderling matten en wijzen
toon.
Het hart van den man beefde van
medelijden. En Mara volgde hem, haar
hond voorttrekkend aan het touw.
In de schemering liep zij stil weg,
maakte Hector los en sloop naar het
kerkhof. Het hek stond altijd open,
want het pad liep er dwars overheen.
Op den verschen heuvel hurkte zij
neer, bad en keek naar de sterren.
En hier, zoo alleen en in de steeds
dieper zinkende duisternis was zij niet
dapper en sterk meer hier had zij geen
zelfbeheerscliing meer. Hier was zij
slechts een arm verlaten kind, dat om
haar gestorven moeder weende.
Het werd langzaam donker en de
wind streek fluisterend over de graven.
Diepe stilte daalde op de velden.
En opeens lag Mara op den graf
heuvel en Hector legde zijn voorpooten
tegen haar aan en lekte haar.
Uit de duisternis van den stillen
doodenakker klonk jammerlijk en
schreiende kinderstem en bij tusschen-
poozen het somber huilen van een
hond, akelig luidend in den vredigen
zomeravondstond.
De doodgraver had haar wegge"
bracht, terug naar de woning van den
dokter.
Mevrouw ergerde zich wel een
weinig over haar echtgenoot, dié zich
al bezorgd had getoond om het
vreemde kind.
„Zij is zeker weggeloopen laat haar
toch, man. Dat kind is te veel in ver-
wildering opgegroeid om in onze
geregelde huishouding te kunnen
aarden. Zulk soort kinderen komt licht
aan den kost en went niet aan orde
en tucht."
„Maar, Leonie, bedenk toch, het is
nog maar een kind, een klein kind. Niet
ouder dan tien jaar. Het kan niet
moeilijk zijn van haar iets goeds te
maken misschien verlangt het arme
schaap zelfs niets liever dan ieidingen
toezicht."
„Je bent altijd een weinig dweper
geweest, beste. Nu, wat mij betreft,
ik denk er natuurlijk niet aan mij tegen
je wensch te verzetten, maar het zal
mij niet erg onaangenaam zijn als het
vreemde schepsel wegblijft. Zulk een
kijk-op-de-vingers is het lastigste voor
de huisvrouw, die haar den ganschen
dag om zich heen moet dulden. De man
merkt daar echter al heel weinig van."
Mevrouw trok kalm de schouders op,
maar een lichte wrevel lag duidelijk op
haar mooi gelaat. Zij was een trotsche,
imposante verschijning en paste uiterlijk
zeer goed bij den waardigen deftigen
man. Maar haar innerlijk, haar ziel,
hield zich koel van hem af en waar
zijn rijk, warm gevoel zich uitte in
koesterende innigheid, daar beant-
woordde zij hem met lauwe vriendelijk-
Zij was goed van natuur, maar niet
teeder geestdrift kende zij niet aile
gloed en aile dichtelijke droomerij bleef
haar vreemd en zij had er zelfs geen
waardeerend glimlachje voor. Zij be-
greep ze niet en kon ze niet liefhebben.
En dit was dikwijls als een scheids-
muur tusschen hen. Hij durfde zich niet
meer geven, zooals hij was, en bedwong
zich. En zij voelde het teruggetrokkene
het gedwongene in zijn houding duide
lijk en werd er door gekrenkt, zonder
een poging te doen om er de oorzaak
van weg te nemen.
Maar zij verhinderden elkander nooit
te zijn zooals ieder wilde wezen en
keken elkander daarzij kalm, beleefd,
vriendelijk aan. Maar belangstelling
toonden zij elkander niet. Zij voelde
het een weinig, zonder het tebegrijpen
hij leed er dikwijls onder.
En nu zou het voorwerp van zijn
medelijden, dat vreemde bedelkind, in
huis komen en hij zou geheel opgaan
in de nieuwe afleiding. Lastig, zulk een
onnoozel indringstertje.
„Mama, zal dat rare kind nu een
zusje van mij worden en mooie jurken
krijgen en in onze kamers zitten
vroeg Albert ijverzuchtig, want hij was
een heerschzuchtig persoontje.
I"
jongen zei
„Waar denk je aan,
mevrouw verschrikt.
„Wel, en waarom niet Moeten wij
niet doen wat wij kunnen om het arme
kind het verlies harer moeder te doen
vergeten
Albert keek bescliaamd zijn vader
aan en nam de hand zijner marna. Zij
(Vervolg op pagina 4).
