-
.-H
J
MAMàMM A àâMMÀM&Èààffî
BIOSCOOP - HOOGEZAND. S
todk [/u i
toch Sckulm,
De Laatste Ronde
BEREF. KERK - Sappenieer.
CONCERT
De ipaarbanfcen te Appingedam
Dagelijks
Geopend
Leeren Koffers
jyeiîanfrelfmr
Carbid!
Garage PRINS,
S#
«EBlOTEUimi
ROLGORDIJNEN
Verdiiisiâfingspapier. Kachslzeiltjes.
ATILLA HôRBIGEF
CAMILLA HORN
en
ZONDER VLEESCH -
ZONDER EIEREN -
ZATERDAG 6 Sept. 1941,
Weest voorzichtig
Huurboekjes
ALPINES, PETTEN,
Jongens Schoolbroeken
n
43 Àvondvoorstellingen 8 uur.
Zondagmiddag half 5. e4
Chr. Zangver. „HALLELUJA
NUTS-SPAARBANK, Appingedam.
SPAARBANK v.h. OUD-DIAKENGEZELSCHAP.
NIEIWE SPAARBANK.
Spaarbank
Plaatselijk Nut
van 6 tôt 7 uur.
Spaarbank
Harkstede-Scharmer
43
43
+13 VRIJDAG 5, ZATERDAG 6, ZONDAG 7
43
43
43
43
43
43
43
43
43
43
43
43
43
43
43
43
43
43
43
43
43
43
43
43
43
43
43
43
43
Een spannende
wereldtitel
mSSSm
Een film van boksers en danseressen
op DfNSDAG 9 September,
hare ZITTINGEN
P. v. DU KEN
Hoogezand.
rollen van 10 meter lang.
H
S
- 3
TELEFOON 52.
en
WOENSDAG 10 September.
in een met stormachtige vaart en jelan gespeelde
film, die ons het leven van een beroepsbokser
op diep-menschelijke wijzè uitbeeldt
/fil
Het noodlot van een bokser, die aan vrouwen,
drank en schulden ten onder dreigt te gaan.
Het boeiende verhaal van een kampioen, die op
het hoogtepunt van zijn roem in Amerika
verdwijnt
van sport, liefde en jaloezie.
Toegang 18 jaar.
4^ Men wordt dringend verzocht besproken plaatsen voor de Zondagavond-
voorstelhng voor 7 uur op te geven. rj.
te geven door de
Dir. den Heer H. W. VAN BIJNEN,
des avonds te 7.15 uur precies wegens verduistering.
Afwisselend Zang-Declam<atie, Orgelsolo H.W.v.BIJNEN.
Entrée 10 cent bel. inbegr.
maken bekend, dat zij met ingang van
wederom zullen houden
des ZATERDAGS van 2 tôt 3.30 uur,
inplaats van in de avonduren.
De NUTS-SPAARBANK bericht bovendien, dat hare
Woensdagavond-Zittingen ook in den komenden herfsten
winter wederom zullen vervallen.
(De uren van hare Jeugd-spaarbank blijven 1 tot2.30).
De OUD-D1AKEN SPAARBANK houdt hare Zittingen
voor de Spaarbusjes op den eersten Vrijdag van elke
maand, van 2.30 tôt 3.30.
Bij Duisternis.
Onmisbaar is nu 'n
Betrouwbare
ZAKLANTAARN
'n pracht sortering
Solide
ZAKLAMPEN
en BATTERIJEN
daarvoor.
Thans onovertroffen werlcelijk-
fieid! lets bijzonders als vervarw
gingsmiddel en daardoor voor veel
gerechten van belang. Vraagt Uw
winkelier een gratis recepten-'
boekje met 70 recepten.
Het kutuuve W. A. ScAoÙen p*u>dLuct
Hoogezand-Sappemeer.
Inleggersrente 3
Spaarbusjes kosteloos verkrijg-
baar.
Juist voor
iets goeds!
ZITTIN G
a.s. Woensdag
van 3-7 uur n.m.
W. BROEKEMA, Adm.
Tel. 330.
Hebt U reeds onze gewel-
dige sortering
KAMERLAMPEN
gezien Ook voor Gas.
per fust en per bus.
Voor Verlichting.
Noorderstraat 138,
SAPPEMEER.
Er zijn velen die jaar in jaar
uit hun oud goud en zilver,
wat ze toch nooit meer ge-
bruiken, b.v. gouden oorijzers
enz. renteloos in de kast la-
ten liggen. Dit kost jaarlijks
geid. Breekt met deze ge-
woonte en verkoop het ons.
Wij geven. U er nu een ab-
normalen hoogen prijs voor.
TEL. 341 - HOOGEZAND.
75 cM. breed 69 cent
100 cM. 89
120 cM. 109
Verder per meter
140 cM. breed 121/# cent
280 cM. breed 25
worden door ons in aile maten geleverd
KREMER's Boekhandel.
SAPPEMEER - STATIONSSTRAAT
Er was toch wel veel droevigs in
het leven.
4
j
i
«s
il
3
Vleeschloos vandaagl
Is dat zoo'n kruis
U heeft toch
..Albumona" thuis
Daar kunt U
wonderen mee dcjen,
En U komt uit
met Uw rantsoen!
PER PAKJE
ZONDER BON
CENT
(Mbwnuma
N.V. W. A. SCHOLTEN'S AARDAPPEL.MEELFABRIEKEN GRONINGEN FOXHCH
HOOFDSTRAAT 57 HOOGEZAND
MLLE
ÏEBJ01STEREN
Voor zij den tuin binnengingen, zei
hij heel zacht
„Ik heb begrepen, Mara
Haar handje beefde op zijn arm,
maar zij wendde haar gezichtje naar
den anderen kant.
Toen zij later in de gezellige huis-
kamer bij marna zaten, keek deze ver-
baasd van den een naar de ander.
Haar drukke, vroolijke kinderen zaten
daar bleek en bedrukt en zagen elkan-
der nauweiijks aan.
„Hebben juilie gekibbeld vroeg
zij, opzettelijk een plagenden toon aan-
slaand.
„Neen, marna fluisteide Mignon
verlegen.
„Kom, wat gekheid Moeten daar-
om zulke treurige gezichten getrokken
worden In ieder engagement komt
wel 'ns een buitje voor!"
Maar die strakke gezichten ont-
plooiden zich niet. Marna lachte en
schertste doch zij stemden niet met
haar in.
„Ik wil toch niet hopen, dat het
ongeluk van dien jonker Van Forren
jelui zoo somber stemt Het is zeker
hee! treurig voor hem en voor Alex
ook, maar het raakt ons toch niet
van z66 nabij. Wat mij betreft, ik
kon dien jonker geen sympathiek
jongmensch vinden", zei ze ten laatste.
Mignon zag haar aan met een zon-
derlingen blik.
Alex kwam juist binnen om af-
scheid te nemen. Zij schreide niet,
maar zag er buitengewoon ernstig en
bleek uit.
„Tk z-al laten inspannen, om je
naar het station te laten brengen,
Alex", zei mevrouw, zich verwijde-
rend. „Breng intusschen maar gauw
die twee kinderen tôt verstand en
vrede het leven is te kort om het
met twisten te verspillen".
Alex bloosde pijnlijk verlegen, zij
wist ook niet wat te zeggen en haar
gedachten vlogen angstig heen en
weer tusschen den droevigen toestand
thuis, waar haar lieve broeder te ster-
ven lag, en tusschen deze twee men-
schen, welke haar 66k zoo dierbaar
waren.
En Alex liet zich naar den trein
brengen en sprak bijna niet meer.
Alleen bij het afscheid schreide zij en
omhelsde Mignon, die het hoofdje liet
hangen. Daarna gaf zij Albert de hand,
hem met een vriendelijken, welspre-
kenden blik vaarwel zeggend.
Hij legde in zijn handdruk al de
sympathie, welke hij van het begin af
voor haar gevoeld had.
Mignon stond naast hen en sloeg
hen anstig-nauwkeurig gade Albert
wist wel wat zij bespiedde en hoopte,
en het deed hem pijn. Wat zou hij
er niet voor gegeven hebben, zoo zij
nu een weinigjeijverzucht had verraden.
Zij reden naar huis.
Zij zaten een poos zwijgend tegen-
over elkaar.
„Morgen is het mijn heurt om te
vertrekken begon hij, toen de stilte
tusschen hen al te drukkend werd.
„Ja" knikte zij verstooid, zonder
hem aan te zien.
„Het zal een heele verademing voor
je zijn, denk ik, Mignon
v
flENSEN - Martenshoek
Nog beefde een smartelijk-angstige
vraag in zijn stem.
Zij schrikte en werd bleek. Zij voelde,
dat het einde kwam, het k6n ook niet
anders.
„Weet je wat mij het meest zeer
deed, Mignon Dat je zoo weinig
vertrouwen in mij hebt gesteld. Ik heb
wel gezien en gevoeld, hoe je van
mij vervreemdde en 66k hoejejebest
deed om mij van jou te vervreemden."
Hij sprak niet toornig, maar er was
in het verwijt zwaarmoedige zachtheid,
die haar meer deed lijden, dan een
stroom van driftige, booze woorden
zou gedaan hebben.
Zij waagde het niet in zijn ernstige
oogen te zien, maar trachtte het hoofd
te schudden.
„Ontken niet, kind, ik weet ailes.
Dacht je, dat ik niet zag, hoejezelf
leed onder die vreemde pogingen Je
stem deed moeite om een harden
toornigen klank aan te nemen, wat
haar niet gelukte, omdat zij dat niet
gewoon was. En je heele gezichtje
vertrok zich bij den dwang van je
wil om wrevelig en ongeduldigtekijken.
Geef dat op, Mignon, het is je natuur
niet om bits en nukkig te zijn, het
gaat je zoo slecht af. En je lijdt er
onder Dat kan ik niet aanzien."
„Ik kon je geen verdriet doen,"
stai»elde zij ontmoedigd, „en ik wilde
beproeven
„Stil, laat mij dat zeggen. Ik moest
onverschillig voor je worden, nietwaar
Daarom dwong je mij het gezelschap
van andere jonge dames op, daarom
ontvluchtte je mij, daarom wilde je
ailes wat ik weigerde en weigerde ailes
wat ik wilde, daarom prees je ailes
wat ik verfoeide en verwierp ailes wat
ik bewonderde, daarom luisterde je
niet, wanneer ik sprak en scheen ailes
je koud te laten, wat mij in verrukking
bracht. Maar zie je, Mignon, al zag
en begreep ik dit ailes, ik dacht nog
altijd, dat je mij eindelijk vertrouwen
zoudt. Al kon je mij niet meer lief-
hebben o, dat bevreemd mij zoo
erg niet ik meende toch nog altijd
Albert voor je te zijn, je pleegbroer,
met wien je opgegroeid bent en die
trouw al je kinderzorgen en vreugden
met je gedeeld heeft. Ben ik ook die
Albert niet meer voor je, Mignon
Nu waagde zij het op te zien in
die goedige oogen. Zijn gezicht leek
haar vreemd met deze uitdrukking van
hoogen ernst, met die strakheid van
smart. Zij had het immers zoo vroolijk
en zorgeloos lachend gezien, zoo over-
sfroomd door het vriendelijk licht van
geluk en genot. Maar zo6, zoo vol
uitdrukking en aandoening was het
haar nog onbekend.
Zij streek met de hand langs het
voorhoofd.
„Ik kan je niet dwingen me liet te
hebben, ik geef je dus je vrijheid terug."
Het klonk haar zoo zacht en innig
toe.
Eens had zij gemeend, dat het woord
van vrijheid haar een juichkreet zou
ontlokken, dat zij de armen wijd zou
uitbreiden in verrukking. En nu, nu
boog zij het hoofd zoo diep en drukte
het gezichtje in haar zakdoek, om de
snikken te smoren, welke zij niet
bedwingen kon.
Ook zijn oogen waren vochtig, maar
door de tranen hingen zij met een
uitdrukking van smartvolle teederheid
aan het bedroefde schepseltje, dat hem
zoo lief was, zoo onuitsprekelijk lief.
Hoe lief, dat voelde hij eerst nu, terwijl
hij haar afstond.
Maar hij kon haar tranen niet zien.
„Schrei er niet om, Mignon, ik weet
immers wel, dat je het niet helpen
kunt."
Hij beet zich bijna de lippen stuk
om zijn zelfbeheersching niet te ver-
liezen, zijn sterke gestalte beefde, nu
de storm van leed ze voor de eerste
maal schudde. Maar zijn groote,
onzelfzuchtige liefde verlooehende die
smart voor haar die ze hem aandeed.
„Treur er niet meer om, kind. Ailes
gaat z66 als het gaan moet. Ik zal
het wel te boven komen, Zie je niet,
dat ik het heel kalm opneem Je
poging om ons te vervreemden van
elkaar, heeft toch iets goeds uitgewerkt
en ik ben je daar dankbaar voor. Het
kortte me niet zooveel als ik wel ge-
dacht had zoo zie je, dat de zeker-
heid ons altijd sterker vindt dan de
twijfel. Dus het hoofdje omhoog.
Het geluk komt wel weer terug,
voor jou en ook voor mij wiedwaalt
niet eenmaal in zijn leven Als hij
dan nog maar terugkeert is er immers
niets verloren Wil je mij geen hand
geven, Mignon Voortaan is deze
geschiedenis vergeten en wij zijn weer
wat we altijd waren broer en zuster
en trouwe vrienden. Niet waar
zusje
(Wordt vervolgd).
