NIEUWS- en ADVERTENTIEBLAD
Officieel Orgaan voor Hoogezand en Sappemeer
13 APRIL 1945.
Bij de dood van Président Roosevelt
74e Jaargang
ZATERDAG 21 April 1945
Deze datum zal met gouden letters
in de annalen der Gemeenten Hooge
zand en Sappemeer worden aange-
teekend.
Dit was n,l. de dag, waarop hier het
Duitsche juk werd afgeworpen. Het
Duitsche juk, vooral belichaamd in het
slaafsche, onchristelijke, on-Nederland-
Nationaal-Socialisme, had vijf jaren
lang ons volk zwaar op de schouders
gedrukt. Het heeft ons lasten opgelegd,
die niet gedragen konden worden en
waaronder wij niet wenschten te blij-
ven. Niet allen trof het lot in gelijken
mate. De een had meer te verduren
dan de ander, de een deelde ook in
meer zegeningen of zgn. zegeningen
van het Nazidom dan de ^nder. Allen
waren wij echter doordrongen van het
feit, dat het juk eenmaal afgeworpen
zou worden, dat de bevrijding komen
zou. Alleen konden wij dat niet. Wel
hebben de mannen van de verzetbe-
weging veel gepresteerd, maar ook
7-ii konden nu eenmaal niet tegen de
overmacht op.
Toen Generaal Winkelraan op 15
Mei 1940 de vesting Holland moest
overgeven,(letwel de vesting„Holland"
want daarmede hield de Nederlar.dsche
Weermacht nog niet op te bestaan,
zooals men ons later heeft getracht
wijs te maken) toen, op 15 Mei 1940
wisten we niet, wat het worden zou.
We hebben er het beste van gehoopt,
al was die hoop uiterst gering. Al
aanstonds werden we gepaaid met
mooie woorden. In de proclamatie van
Hitler tôt het Nederlandsche volk
heette het, dat hier dezelfde blonde
kinderen speelden als in Duitschland,
hij hoopte, dat onze jongens flinke
Germaansche kerels zouden worden
en onze meisjes flinke moeders.
Wij wisten wel, dat dit het gefluit
van den vogelvanger was, maar be-
grepen toen nog niet, dat dit slechts
de ouverture was van het groote lied,
dat volgen zou.
Ailes ging bij de ridders van het
Nazidom systematisch. Eerst werd de
N.S.B, op den voorgrond geschoven
met terzijdestelling van de Nederland
sche Unie en daarmede met vele goed-
willende vooraanstaande Nederlanders.
Toen kwamen allerlei maatregelen. Ze
zijn teveel om aile op te noemen,
daarmede is een heel boekdeel te vul-
len. Maar enkelezullenwe hier noemen.
De Joden werden bestempeld als
de pest der Maatschappij, een gezwel
dat uitgesneden moest worden. En
daarmede was hun lot bezegeld. We
wisten wel. dat dit moest komen, maar
schrokken toch op toen de maatrege
len werden uitgevoerd. Overal braken
toen stakingen uit, maar deze werden
snel de kop ingedrukt.
Maar de vogelvanger floot verder
met zijn tooverfluit. Hij lokte, neen hij
dwong veel jonge mannen tôt werken
in Duitschland voordeoorlogsindustrie.
Het werken werd geen pleizier maar
een last. Hoe eentonig hoe valsch ook,
moest het „lied van den arbeid" klin-
ken in de ooren van onze jongens
in Duitschland en van hen die hier
voor de Wehrmacht moesten werken.
Hoe kwam toen de ellende over
ons volk. Zij, die onderdoken wer
den vervolgd, opgesloten, vermoord.
De vrijheid van den arbeid was weg.
De „arbeidsbeurzen" werden herdoopt
in „Arbeidsbureaux", zgn. omdat ar
beid geen markproduct, geen koop-
waar is, die op een beurs verhandeld
en versjacherd kan worden. Maar in
iverkelijkheid was het de bedoeling
JUè vrijheid te veranderen rn slavernij.
De vogelvanger heeft gefloten en
velen gelokt in de rijen der N.S.B.
Slachtoffers van de leer van het nieuwe
heidendom. Velen waren er, percents-
gewijs gelukkig een klein aantal, die
heil zochten bij ce mannen van de
sterilisatie en de rassenhaat.
Maar het gros van het Nederlandsche
volk bleef hopen. Het gaf de moed
nooit op. Al werd de ellende nog zoo
groot, eenmaal zou de redding komen.
De kansen zouden keeren. Dan zou
de tooverfluit van Hitler gebroken wor
den, zijn macht zou tanen, terwijl de
groote drie in opkomst waren. Die
hoop is niet ijdel gebleken.
Na vijf jaar kwam de redding Hôé
die redding kwam weten we, dât ze
kwam, is een feiï, dat dankbaarheid
in ons hart geeft.
De vrijheid is er weer. Laat het
echter nooit losbandigheid worden,
want dan zijn we moreele verliezers.
Recht, orde, vrijheid en sociale gerech-
tigheid zijn de vier zuilen, waarop
onze samenleving opgebouwd moet
worden, mede gedragen door een waar-
achtig Christendori.
Dan zal Nederlsnd, geleid door de
Oranjes, in vrede fcn voorspoed leven
en zuilen we ons viependevies getrouw
blijven V
JE MAINTENDRAI
IK ZAL H AN DHAVEN
EEN GROOT MAN STIERF
Een Strijder voor de Lijdende Mensehheid
Franklin Delar.o Roosevelt, de Prési
dent der Ver. Staten is overleden.
Donderdag 12 April werd gemeld, dat
hij te Warm Springs in Virginia, waar
hij geregeld voor herstel van zijn ziekte,
de gevolgen van kinderverlamming,
vertoefde, gestorven was aan een
bloeduitstorting in de hersenen.
Mevrouw Roosevelt werd in Wa
shington in kennis gesteld van het
vreeselijk verlies, een verlies op de
eerste plaats voor haar, maar niet
voor haar alleen, voor de geheele
wereld.
In het licht van de komende victorie
is hij gestorven, in den aanbrekenden
dageraad van een nieuwe wereld, aan
de voorbereiding waarvan hij vooral
gewerkt heeft met een nooit falende
energie, met een ongeëvenaarde kloek-
moedigheid, onverbiddelijk streng als
het moest, met een koel verstand,
een helderen, wijden blik en een warm
hart.
Hij werd geboren den 30sten Januari
1882 te Hyde Park in den Staat New
York, hij studeerde aan de Harvard
en de Columbia universiteit. In 1907
werd hij advocaat. Van 1910 tôt 1913
was hij Senaatslid.
In 1913 stelde président Wilson hem
aan als Ondersecretaris van Marine
een functie, die hij dus in den ooriog
van 1914 bekleedde en waarin zijn
liefde voor ailes wat de marine betrof,
goed tôt zijn recht kon komen.
In 1921 werd hij getroffen door
kinderverlamming maar met de ge-
weldige energie, hem eigen, wist hij
de belemmeringen van deze ziekte te
overwinnen. Hij keerde in het politieke
leven terug. In 1923 werd hij gouver
neur van den Staat New York. In 1932,
door de Democratlsche Partij candi-
daat gesteld, werd hij gekozen tôt
président van de Vereenigde Staten.
Dit jaar in Januari ging zijn vierde
ambtsperiode als zoodanig in want
vier maal werd Franklin Delano
Roosevelt gekozen.
Waarom
Omdat hij een -man was, die de
nooden van het Amerikaansche volk
zag, die de verschr kkelijke bedreiging
van het Nazidom juist schatte, ook
voor Amerika, en omdat zijn inzicht
steeds doorgloeid werd van zijn liefde
voor de gemeenschap, in het bijzon-
der voor het volk, voor de vgftrapten
en de verdrukten, de velen, die zich-
zelf niet verdedigen kunnen in een
wereld, te zeer door baatzucht ge-
regeefd.
Reeds in Juni 1933 begon hij met
zijn NIRA, zijn National Industrial
Recovery Act, zijn Nationale Industrie-
ële Herstelwet, den strijd om een
betere economische verdeeling, den
strijd om de N e w D e a 1. Het was
een strijd tegen het eenzijdig particu
lier initiatief, een strijd voor de be-
langen van de geheele samenleving
tegen enkelen. Het was een hevige
strijd. Het is werkelijk wonderbaarlijk,
dat hij tegen de Suprême Court, het
Hoogste Gerechtshof in en ondanks
de belemmeringen van de Amerikaan
sche grondwet, zijn maatregelen er
door wist te krijgen en zoo werkelijk
de eerste hulp wist te brengen, die
Amerika zoo dringend noodig had.
Maar de strijd om een rechtvaar-
diger economische--Verdeeling was-,
het eenige. Roosevelt werd président
van de Vereenigde Staten, in hetzelf-
de jaar, dat Adolf Hitler aan de macht
kwam. Velen in Amerika, de zooge-
naamde isolationisten, die Amerika
buiten Europa's zaken wilden houden,
Amerika wilden isoleeren, meenderi
niet met Hitler en de zijnen te hoeven
rekenen.
Roosevelt wis wel beter. Nooit af-
latend, wees hij op de dreigende ge-
varen. In 1940 wist hij, tegen het
verzet van de isolationisten in, de
Bruikleenwet er door te krijgen, die
de oorlogvoering van de met Engeland
strijdende volken onberekenbaar groote
mogelijkheden verschafte.
En toen, juist zooals Roosevelt voor-
zien had, kwam Pearl Harbour, kwam
Amerika in ooriog met Japan.
Roosevelt werd opperbevelhebber.
De Amerikaansche industrieele produc-
tie werd geheei .op de oorlogsvoering
ingesteld. Confermtie volgde op con-
ferentie. Met Chu.chill in voile zee
bij de tôt stand koming van het Atlantic
charter. Bij de invasie in Noord Afrika
te Casablanca. Voor de voorbereiding
van de Europeesche invasie te Quebec.
En, niet te vergeten, de samenkomst
der drie staatshoofden Roosevelt,
Stalin, Churchill, te Téhéran.
Als de vrede in de wereld zal z.jn
weergekeerd, dan is dit voor een zeer
groot deel te danken aan Franklin
Delano Roosevelt. Hij zelf zal er niet
meer zijn om dat mee te maken. Zoo
als rnevrouw Tsjang Kai Tsjek echter
vaststelde Zijn lichaam is wel bij
Âan de Lezers
Na gedurende meer dan drie en een
half jaar de uitgave van „Oost-Goo-
recht" te hebben moeten staken is het
ons thans na de bevrijding door de
gealliëerde légers mogelijk de uitgave
te hervatten.
„Oost-Goorechf, welke bijnâ"75 jaar
onafgebroken in ieder huisgezin in de
gemeenten Hoogezand, Sappemeer en
-Qrngeving werd.gelezen is door velen
in de moeilijke jaren welke
liggen gemist. Evenals voor het ver-
schijningsverbod zal „Oost-Goorecht"
ook thans weer een zuiver neutraal
blad worden, wat onder de Duitsche
bezetting, welke slechts een richting
kende en dulde, niet mogelijk was,
en zoodoende de medeaanleiding was
tôt het verschijningsverbod.
Wat betreft de toekomstige uit-
voeiing van „Ooat-Guïïrêctif Zdl UU^
worden, zooals deze in de laatste
maanden van onze verschijning was,
n.l. in hoofdzaak een nieuwsblqd, aan-
gevuld met populair wetenschappelijke
artikelen, sport, film en lectuur, waar-
voor wij reeds thans, voor zoover nog
niet reeds aanwezig, de meest geschikte
krachten zoeken. Ook ligt het in de
bedoeling zoodra het daarvoor be-
noodigde papier beschikbaar komt,
„Oost-Goorecht" 2 maal per week te
laten verschijnen.
De abonnementsprijs van ons blad
is voorloopig vastgesteld op 65 cent
per 3 maanden bij vooruitbetaling.
Abonnementen worden reeds thans
aan ons bureau aangenomen.
Door voorlopig beperkte omvang
van ons blad zuilen particulière ad-
vertenties de eerste tijd niet kunnen
worden aangenomen.
De Uitgever T. K. Kremer.
Ons Bureau is gevestigd Noorder-
straat 54, tusschen Kleinemeersterbrug
en R.K. Kerk.
de dooden, zijn geest echter blijft
leven tôt heil van de lijdende menseh
heid.
Zijn einde komt ons tragisch voor.
Wat is er tragischer zou men zeggen,
dan te sterven in het gezicht van den
