Sint Nicolaas nummer
L/adyL
Interview met Sint Nicolaas
Contrasten.
T oneeluitvoeringen
't Mooiste Sinterklaas Geschenk
SPORT
Waarin opgenomen de ,,SLOCHTER COURANT"
NIEUWS- en ADVERTENTIEBLAD Officiëel Qrgaan voor Hoogezand en Sappemeer
Voor grotere kinderen
Wie wordt
ETCHFORD
-
74ste Jaargang
WOENSDAG 19 DECEMBER 1945
74ste Jaargang
WOENSDAG 5 DECEMBER 1945
No. 65
ABONNEMENTSPRIJS
f 1.25 p. kwart., fr. p. post f 1.50
PRIJS DER ADVERTENTIES
12 et. p. mm. Zogen. Kleintjes",
minim. 75 et. (bij vooruitbetaling)
Verschijnt Woensdag en Zaterdag
Uitg. T. K. KREMER, Sappemeer
Administra tie- en Redaetieadres
Drukkerr) T. K. KREMER Zn.
Noorderstr. 54, Sappemeer, Tel 213
(van onzen specialen verslaggever)
Puerto de Santa Maria, 5 Dec. bestellingen^ Daar^had Je/enjekere
Het is niet een van de gemakkelijkste
opdrachten, indien de hoofdredactie in
deze tijd tegen je zegt: „Ga St. Nico
laas interviewen", want de versperrm-
gen zijn nog lang niet overal geslecht,
de internationale verkeersmiddelen la-
ten nog veel te wensen over, en het ver-
krijgen van de nodige visa is een schier
hopeloze taak. Maar wanneer je dan
twee dagen hebt be^teed aan het ont-
ciiferen van spoorboeKjes en reisgidsen,
en het trachten te verkrijgen van de no
dige papieren, dan brengt het vhegoiig
van je fantasie je in een enkele nacht
naar het land van de Valencia-pmdas.
Mag ik St. Nicolaas even spreken?
vroeg ik den zwarten major domus, die
de deur van de witte villa, die aan de
rand van de stad staat, opende. Hij
haalde zijn schouders op, maar toen ik
hem een kaartje ,,Oost Goorecht" in zijn
hand drukte liet hij me onmiddellijk
binnen.
De bisschop zat in eee hoek van zijn
werkkamer. „Miserabele boel hier" zei
hij het gaat op revolutie aan. De laat-
ste resten van het fascisme worden van
de aarde weggevaagd. Als het maar
zonder bloedvergieten gebeurd; Spanje
heeft reeds zo veel geleden."
,,Wat denkt U in het algemeen over
de toestand", vroeg ik.
,,Vooruitgaande". zei St. Nicolaas.
„Een paar jaar geleden kreeg ik tegen
mijn verjaardag de meest zonderlinge
GREPEN UIT DE AETHER.
Vanmiddag en vanavond.
Tussen 15.15 uur en 23.00 uur is Sint
Nicolaas druk met de radio. De klein-
tjes, de rijpere jeugd, de ouderen, ail en
komen aan de beurt. Zo is er om 15.15
uur de uitzending van een hoorspel voor
de kleinen, getiteld ,,Sint Nicolaas krijgt
hulp".
Om 16.30 uur is het grote momenc
daar, dat de goede Bisschop in de studio
verschijnt en de Hilversumse jeugd om
zich heen verzamelt. Om 19.15 uur is
er nog eens een jeugduitzending onder
het motto ,,Wij vroegen het aan den
echten Sint".
Tussen 20.25 en 23.00 uur, maar zo,
dat de viering in het gezin als het ware
in het radioprogramma mee is verdis-
conteerd, passeren korte radiospelen,
aan Sint Nicolaas gewijd, de revue. O.a.
gaat het hoorspel van S. de Vries Jr.
..Sinterklaas in moeilijkheden", om 21
uur. De stemmen-,,goochelaar" Koos
Koen gaat ,,Op zoek naar Sinterklaas"
om 21.40. Een cabaret-programma ver-
zorgd door Benny Vredefi begint om
22.00 uur.
Distributiedienst HOOGEZAND.
Inlevering bonnen 328 en 422 voor
Spiisolic. De detaillisten, die deze bon
nen nog niet op het distr. kantoor heb-
ben ingeleverd worden in de gelegenheid
gesteld dit alsnog voor Vrijdag a.s. te
doen.
mijnheer"Fiihrer die verzôcht... neen hij
beval me 5 millioen rose suikereieren
met Hitlersnorretjes te zenden. Ik wist
niet preçies wat dat voor snorren wa-
ren doch Piet vertelde met, dat die een
zeer onsmakelijke indruk maken. Ver-
der bestelde een mijnheer Mussolini
marcepainen kanonnetjes en geweertjes,
om de jeugd vroegtijdig met de wape-
nen vertrouwd te maken. Een hummel
ergens in een onogelijk huisje in Hol-
land zong met trillend stemmetje voor
de schoorsteen en vroeg ,,Geef ons toch
onze Pappie terug". Ik kon hem met
weergeven, hij had het lijden over Ne-
derlands Oostgrens niet kunnen door-
staan. En dan... o, ja, die bestelling uit
Japan zou ik bijna vergeten: hakariri-
messen."
..Harakiri- messen", verbeterde ik.
„Natuurlijk harakiri-messen; weet U
misschien wat dat zijn?"
,Dat zijn een soort vleesmessen.
„Zo waren de bestellingen 5 jaar ge
leden", vervolgde Sinterklaas. ,,Tegen-
woordig gaat het wat beter. maar de
mensen vragen toch zeer zonderlinge
dingen. Zo bijvoorbeeld een Franse Ge-
neraal, die De Gaulle heet, die vroeg om
een communist in een kooitje. Uit Arae-
rika ontving ik het verzoek om twee
vredesduiven te zenden. Maar ik heb de
dieren nog niet kunnen vangen. Zij zijn
nog wat te schuw, omdat er zoveel her-
rie is op aarde."
,,Viert U Uw verjaardag dit jaar weer
in aile landen?" informeerde ik.
,,St. Nicolaas is neutraal, zijn ver
jaardag is internationaal. Ik eet zowel
Berlinerbollen als Parijse wafels. Maar
toen ik een paar dagen geleden na een
Engels ontbijt een Russisch slaatje had
verorberd, toen ging het mis. Het werd
een complété oorlog in mijn maag!"
,,Over cadeaux moet men zich zeker
geen al te grote illusies maken, wegens
de schaarste in Europa?"
St. Nicolaas streek door zijn baard
schraapte zijn keel en zei toen lang-
zaam en nadrukkelijk: ,,Ik heb Piet
wilde eenden laten schieten, ik heb ko-
nijnen laten fokken en ik heb poppen
in klederdracht laten vervaardigen. U
weet dat die dank zij de bemoeiingen
van Uw regering verkocht moeten wor
den resp. tegen prijzen van f 4.20 per
stuk, f 3.50 per pond en f 6.20 tôt f 9.25
al naar gelang de grootte. Zo kan
iedereen in Uw land in de December-
maand feest vieren, zowel op mijn ver
jaardag als ter gelegenheid van Kerst-
mis, ook de werkman, die een gezm
heeft bestaande uit 6 of meer personen
en f 30 f 35 per week verdient
Ik heb haastig afscheid genomen, en
was blij toen ik weer buiten stond,
St. Nicolaasverhaal.
Peter, stook jij de kachel nog wat
op, dan is het lekker warm als ze straks
thuis komt; en wil je 00k nog even de
pudding uit de kelder halen, ze houdt
er niet van dat die zo koud is."
Een poosje zaten de oude mensen
zwijgend tegenover elkander. Langzaam
werd het schemerig. Weer was het de
vrouw, die de stilte verbrak. ,,Wat pret-
tig, dat Jeane op St. Nicolaasavond
thuis komt," zei ze. „en wat zal ze blij
zijn met de verrassingen! Kunnen we
nog wat doen Peter om de avond nog
feestelijker te maken? Ja, ik weet nog
wat, we hebben nog een bon voor bis
cuit. Wil jij nog even naar de kruide
nier gaan?"
Toen hij terug kwam, was het bijna
donker. Van buiten drong licht door de
vensters binnen. Zo bleven ze zitten
wachten. De bronzen stem van een to-
renklok kondigde 6 uur aan. ,,Ze kan er
nu heel gauw zijn. Laten we nu het licht
maar opsteken."
Er werd gebeld. De man rende naar
de voordeur en kwam terug met een
telegram in zijn handen. Met bevende
vingers scheurde hij het open. ,,Om
dringende redenen verhinderd te komen.
Brief volgt" las hij voor. ,,Ik zal de
biscuits opbergen, en de pudding weer
in de kelder zetten", zei de vrouw met
toonloze stem. Toen zij zich afgewend
had veegde ze met de rug van haar hand
langs haar vochtige ogen.
Op haar kamertje, ergens op een der-
de bovenhuis in de stad pakte Jeane
haar koffer. Een pyama, wat toiletarti-
kelen, een boeknog wat nodig voor
die twee dagen? Plotseling werd de
deur opengesmeten. .,Halo Jeane". ,,He,
dag Mies, wat kom jij uitspoken?"
,,Goed nieuws, zeg. We hebben vanavond
een feestje bij ons thuis. Gérard komt
en Jan, en ik ben er natuurlijk. We re-
kenen erop, dat jij 00k van de partij
bent, dan zijn we met ons vieren."
,,Maar ik heb beloofd thuis te ko
men", zei Jeane. ,,Ze rekenen er thuis
op, ik moet wel gaan." ,,Och onzin, je
stuurt een telegram, dat je verhinderd
bent. We rekenen op je hoor. Nou adieu,
tôt vanavond."
Jeane ging op de divan liggen. Zij
dacht aan haar bejaarde ouders, aan
het oude huis in het stille dorp. Toen
gingen haar gedachten naar het feestje
bij Mies. Mies en Gérard, dat was een
leuk stel, en Jan was er 00k. z*e deed
haar mantel aan, en ging naar beneden.
Op het postkantoor telegrafeerde ze
naar huis: ,,Om dringende redenen ver
hinderd te komen. Brief volgt." Wat
er in die brief moest staan zou ze later
wel bedenken.
H. B.
Algemeen Distrihutienieuws.
Het Centraal Distributiekantoor deelt
mede, dat op de aan grossiers in Zuid-
vruchten uitgereikte toewijzingen G 22
en G25 50 gram gedroogde Zuidvrucli-
ten per rantsoen zullen worden afgele-
verd in plaats .van 100 gram. De aan
detaillisten verstrekte en nog te ver-
strekken toewijzingen 425 en 468 blij-
ven recht geven on 100 gram gearoogde
Zuidvruchten per rantsoen.
De melkrantsoenen in de komende
winter.
Met ingang van de op 9 December
a.s. aanvangende distributieperiode
wordt het rantsoen melk van personen
boven de 20 jaar verlaagd van 2 liter op
iy2 liter (welk rantsoen in het Zuiden
des lands reeds bestaat), dat van de
kinderen en jeugdige personen van 5
20 jaar van 3% liter op 3 en het rant
soen van de kleine kinderen van 01 en
van 24 van 6 liter op 5 liter, ailes per
week. Jeugdige personen van 1520
jaar in het Zuiden, die tôt dusver 1%
liter melk kregen, zullen, nu het Zui
den met de rest van Nederland gelijk-
gesteld wordt, 3 liter ontvangen.
PLAATSELIJKE BERICHTEN.
SAPPEMEER. Toen hii bij Zeegse op
jacht was schoot de heer B. Duurkens,
alhier, een prachtige mannetje vos.
KOLHAM. Vrijdag werd aan de O. L.
School te Froombos een zeer goed be-
zochte ouder-avond gehouden. Het vo-
rige Hoofd der School, de heer Burema,
die na een langdurige ziekte is overle-
den, werd herdacht, waarbij een minuut
stilte in acht werd genomen.
Van den heer Engels, die door zijn
benoeming te Hoogezand, van hier ver-
trekt, werd zeer hartelijk afscheid ge
nomen. Deze zeer geanimeerde avond
werd opgeluisterd met accordeonmuziek
van den heer Staal
FEUILLETON
,,En als Vader vanavond thuis komt,
dan moeten wij nog maar één nachtje
slapen en dan komt Sint-Nicolaas, hè
moeder?" vroeg de kleine Egbert, toen
moeder hem 's avonds naar zijn bedje
bracht. Zijn beide broertjes van vier en
zes jaar sliepen reeds en 00k Anneke,
de jongste, lag reeds in haar wiegje
kleine smakgeluidjes makend, te sla
pen. 't Was het voorrecht van den acht-
jarigen Egbert op de dagen, waarop
vader, die aan boord van een trawler ter
visvangst voer, niet thuis was een uur-
tje bij moeder te mogen opblijven om
haar, zoals hij het met veel bravour
noemde, gezelschap te houden. Dan
konden hij en moeder, nadat de kamer
opgeruimd was, zo echt gezellig bij el-
kaar zitten praten, waarbij moeder dan
telkens zulke prachtige verhalen kon
vertellen.
Zo was het 00k dien avond gegaan.
Nog één nacht slapen en dan zou Eg
bert z'n bord mogen opzetten. Wel had
moeder hem in de loop van die avond
reeds een paar keren gezegd, dat Sint
Nicolaas niet zo veel zou kunnen mee-
brengen als andere jaren, omdat er
door de oorlog, die pas geëindigd was,
zo weinig speelgoed, chocolade en bo-
terletters te krijgen waren. Wel werd
hij stil toen moeder hem dat vertelde,
maar inwendig hoopte hij nog steeds,
dat het nog mee zou vallen, wat de Sint zich van de schoorsteen afkeerde
hem zou brengen hij hoopte zo, een heo,Mrrtfi «tnnmmac
prachtige stoommachine te krijgen, je
weet wel, zo een als er in de étalagé bij
Gerritsen stond in de Langestraat; het
ding glom en blonk aan aile kanten.
Nadat moeder Egbert had toegedekt,
ging zij weer naar beneden. En nu zij
weer alleen was en het volijke gesnap
van haar jongen haar gedachten niet in
beslag nam, nu kwam haar onrust met
verdubbelde hevigheid opzetten. De
Kleine Marie" was reeds drie dagen
over tijd en geen enkele, der binnenge-
lopen vaartuigen had haar de laatste
dagen gepraaid. Zij kende de gevaren,
waaraan de vissers bloot gesteld waren,
nu er de laatste tijd nog al eens losge-
slagen mijnen gezien waren. En het was
dan 00k geen wonder, dat haar onge-
rustheid toenam.
Eindelijk was dan de Sint Nicolaas-
morgen aangebroken. Nauwelijks was
het eerste licht van de late dag tussen
de kieren van de gordijnen door in de
slaapkamer gedrongen of Egbert, die al
een hele tijd wakker had gelegen, was
uit zijn bed gesprongen, zodra moe
der de kamer was binnengekomen.
Zijn eerste gang, z'n eerste blik gingen
naar het bord, dat daar midden op
tafel stond. En jawel hoor, daar stond
ze, de prachtige stoommachine. Met
stralende ogen en met een kleur van op-
winding op z'n gezicht had Egbert haar
van aile kanten bekeken: z'n vurigste
verlangen was in vervulling gegaan. En
in een opwelling van geluk en erkente-
lijkheid had hij beide zijn armen om
moeders hais geslagen, om een dank-
baar „Dank je wel. Sint Nicolaas" te
roepen. Moeder echter, inwendig ver-
teerd door onrust, had haar ogen afge
wend om haar tranen, die daarin op-
welden, te verbergen. Maar toen Egbert
zich van de schoorsteen afkeerde en
met z'n zo vurig begeerde stoommachine
in z'n handen zich naar z'n moeder
keerde, zag hij die tranen en als vissers-
kind de gevaren van het zeemansleven
kennende, omdat er thuis zo vaak over
gesproken werd, begreep hij. Hij snelde
op z'n moeder toe, z'n Sint Nicolaas-
geschenk, dat nu voor hem al z'n schit-
tering verloren had. op zij zettend:
hij wist slechts één ding; hij moest bij
Uitvoering van „Schakels"
in het Parkhotel
Wie Zaterdagavond de moeite geno
men hebben naar het Parkhotel te gaan.
hebben er kunnen genieten van een goed
toneelstuk, op uitstekende wijze opge-
voerd, want het toneelgezelschap „Door
het Volk, voor het Volk" heeft er een
zeer geslaagde uitvoering gegeven van
„Schakels". Het gebeurt met îedere
week dat hier ter plaatse een zo voor-
treffelijke toneeluitvoering wordt ge
geven, en daarom is het jammer, dat
niet aile plaatsen bezet waren.
,,Schakels" is een ironisch spel van
de huiselijke haard, dat in 1903 werd
geschreven door den auteur Herrnan
Heyermans (18641924), en de botsing
weergeeft tussen een Yader en zijn kin
deren. Een botsing, niet veroorzaakt
door veranderde zeden en gewoonten,
maar door egoïsme. Het spreekt dus
vanzelf dat dit stuk een zuivere karak-
teruitbeelding vraagt.
De heer Bakkelo, die de roi van den
Vader, den rijk geworden smidsknecht
Pankras Duif, vervulde, had in het eer
ste bedrijf het parvenu-zijn iets minder
kunnen aandikken, waardoor het geheel
aan waarachtigheid zou hebben gewon-
nen. Zijn spel was overigens uitstekend.
De best vervulde roi, was o.i. die van
Henk (dhr. Bikman) zoon van Pankras
Duif, directeur der fabriek, de man met
een stenen hart, die slechts leeft voor
zaken. Alleen Coba, Pankras' dochter
(mevr. Visser), gaf een creatie, die in
verhouding tôt wat de anderen pres-
teerden, minder goed was, vooral wat
haar voordrachtskunst betreft.
Wij hopen dat Hoogezand en Sappe
meer spoedig weer zullen kunnen ge
nieten van een dergelijke hoogstaande
toneel uitvoering. Eén wens hebben wij
voor een dergelijke toekomstige verto-
ning: laat men het geheel plaatsen in
een passende muzikale omlijsting.
H. B.
B.S. Revue H.S.
,,'T WORDT WEER GOED"
Laatste uitvoering in het Hôtel Faber.
Er is eens een boek uitgegeven waar
aan men aile mogelijke zorg had be-
steed, men had getracht dit zonder
fouten op tafel te kunnen leggen, en
toch had de criticus aanmerkingen.
Zo is het met ailes, overal valt wel
iets te critiseren als men aanmerkingen
wil maken, men beziet het dan onder-
deel voor onderdeel en dan gaat het
mooie en schone van het geheel verlo
ren. Zou men bovengenoemde revue 00k
onderdeel voor onderdeel kunnen bezien,
men zou dan zeker fouten vinden, maar
neemt men het geheel, zoals het ons
werd geboden dan zal men zeggen, dat
vroeg groot kereltje, sprak hij met moe
der over de verschillende mogelijkhe-
den, die de thuiskomst van vader had-
den kunnen vertragen.
Egbert had moeite z'n gewone portie
boterhammen naar binnen te krijgen,
die morgen. Langzaam ging hij naar
school, z'n makkers, die vol waren van
hetgeen zij van den goeden Sint hadden
gekregen vermijdend. Onder schooltijd
waren z'n gedachten 00k voortdurend
bij moeder en hij was opgelucht toen
het twaalf uur sloeg en hij naar huis
kon gaan. Zo hard hij kon, snelde hij
naar huis: hij moest bij moeder zijn, nu
zij zo ongerust was. En wie weet mis
schien
Vol verwachting naderde hij de deur,
deed ze open, stapte de gang inen
voelde zich gegrepen door twee sterke
armen, die hem omhoog tilden en op
iemand's schouders zetten: Vader was
terug! Sint Nicolaas had hem het
van de entrée tôt de finale deze revue
een succès is.
De muziek van deze revue is goed, al
is ze dan niet geheel origineel. Zelîer
00k hier kleven wel fouten, o.a. de mooie
mélodie van ,,De Lach", die zich niet
voor samenzang leent, deze is daarvoor
te moeilijk en ligt niet zo in het gehoor
als b.v. de melodietjes van ,,'t Wordt
weer goed" en het ,,Gadoliedje". Ook is
er soms een overgang, die wat stroef
verloopt, het zijn echter kleinigheden,
die in het grote geheel niet opvallen.
De heer Lichtendahl.de componist, heeft
goed werk verricht. Maar tevens dient
hier te worden genoemd mevr. Evelyn
Novacek en haar orkest. Zij heeft zeker
niet het minst bijgedragen tôt het suc-
ces van de revue. Zij gaf aan de mu
ziek de kleur en fleur, de stuwkrac'lit en
de bezieling. De haar aangeboden bloe-
men waren dan ook een erkentelijkheid,
die zeker door het hele publiek werd
gedeeld, en zij zijn ongetwijfeld ook te
beschouwen als een symbool van waar-
dering voor de arbeid door den heer
Lichtendahl verricht.
Wat de tekst der samenspraken en
liedjes betreft, ook hier valt zeker cri-
tiek op uit te oefenen, maar veel te roe-
men ook. Hier en daar werd het rythme
wel eens verbroken en werden uitdruk-
kingen gebruikt, die niet in het kader
pasten, maar ook dit waren kleinighe
den. En nu mogen kleinigheden niet
worden verwaarloosd, dat is zeker. Vaak
zijn het deze, die de scherpe puntjes ge
ven, maar we mogen niet vergeten, dat
deze revue werd geschreven, gecom-
poneei'd en uitgevoerd door dilettanten
en y.'illen ook nu weer zeggen, laten we
het geheel bezien. En laten we het be
zien, zoals we veel dingen meer moes-
ten bezien, al moeten we de ernst
ook niet vergeten, met een lach. De
lach, waarvan de revue zegt:
De lach is een schat aan de rruensen
gegeven.
Een schat van het hoogste gewicht,
Al loopt het je dikwijls niet mee in
het leven,
De lach brengt weer blijheid en licht!
Wat de medewerkenden betreft, zij
allen hebben bijdragen tôt het succès,
de één meer de ander in mindere mate,
maar allen hebben hun best gedaan. En
wanneer er namen worden genoemd dan
komen die van den heer en mej. Plinsin-
ga op de eerste en tweede plaats, waar-
naast die van den heer Addens als zeer
goede derde. Maar dan moeten ook
worden genoemd de namen van de beide
kleuters, Fennny Hoedemaker en Betsy
Félix, die optraden in één der dansgroe-
pen, aan welke groepen tevens de naam
moet worden verbonden van den heer
K. de Grooth, onder wiens leiding de
dansen werden ingestudeerd, o.a. de
symbolische dans ,,Van duisternis tôt
licht", die zeer mooi was, hier had men
met lichteffecten zeker nog meer kun
nen bereiken.
We willen deze korte beschouwing
eindigen met het refreintje, dat zeker
opgeld zal doen ,,'t Wordt weer goed":
Al verlies je ook vaak de moed
Zit niet bij de pakken neer
Laat de moed toch niet zakken
Maar denk bij je zelf, 't wordt weer goed
Ja zeker, 't wordt weer goed, maar
deze revue is goed.
R. D.
tiek niet in al haar scherpte gehand-
haafd mag blijven. Wanneer wij het af-
wisselende programma van toneel en
zang overzien, dan moet erkend worden,
dat er wel reden voor tevredenheid is
voor C. E. N. V. Vooral het eerste num
mer, het kampnummer, voldeed zeer
goed. De zangnummers, vooral dat van
,,Vier vriendinnen" waren fris van
voordracht, terwijl wij bij het toneel-
werk, waarbij door enkelen goed werk
werd geleverd, nog eens zouden willen
wijzen op een duidelijk en langzaam
snreken. Ailes bij elkaar een avond, die
de C.E.N.V. redenen tôt tevredenheid
mag geven, al kon zij, door het weinige
bezoek, haar sympathiek doel, een groot
voordelig saldo ten bate van ouden van
dagen, nu juist niet onmiddellijk berei
ken, maar misschien gelukt haar dat
een volgende maal: zij verdient het.
L.
„Verbood'n Laifde" in Café Kerlien
te Borgercompagnie.
Onder regie van den heer H. Douma
werd Zaterdagavond door de toneelver-
eniging ,,De Vrijheid" voor de tweede
maal ,,Verbood'n Laifde" van den heer
A. Lageman te Kleinemeer, een boerèn-
toneelstuk uit deze omgeving in 4 be-
drijven opgevoerd. Aile spelers hebben
hun best gedaan en goede prestaties
verricht, met name d.hr. Roukema, mej.
Dontje, mej. Mandema.alsmede de heer
Lageman. De roi van Aude, den bakkers-
knecht had meer iets meer élan ge-
speeld kunnen worden.
moeder zijn om haar te troosten, want mooiste geschenk gebracht, dat hij kon
moeder was ongerust over vader. En als I brengen
C. E. N. V. Uitvoering.
Zaterdagavond j'.l. gaf de C. E. N. V.
in Café ,,De Nieuwe Brug" haar eerste
uitvoering. Wknneer een vereniging
voor het eerst zich aan het publiek
komt voorstellen, terwijl buitendien de
leden ook nog voor de eerste maal op
de planken staan, waarbij verschillende
scenische omstandigheden als slechte
verlichting e.d. hen zeer handicapen
dan is het vanzelfsprekend, dat de cri-
Jeep in het Diep te Sappemeer.
Zaterdagmiddag omstreeks 4 uur" is
een Canadese jeep bij het draaien in het
Winschoterdiep gereden. De bestuurder
kwam met een nat pak vrij. 's Avonds
werd de auto op het droge gebracht.
INDONESIë.
In de jongste berichten wijst men op
de gunstige toestand op Celebes. In-
heemsen en Chinezen werken er teza-
men met de Nederlanders om orde te
scheppen.
Vermoedelijk zal morgen te Singapore
een conferentie gehouden worden door
de geallieerde bevelhebbers in het Verre
Oosten. De besprekingen zullen gaan
over Java en Indo-China.
Er wordt gemeld, dat dr. H. J. v.
Mook binnenkort naar Nederland zal
vertrekken, teneinde besprekingen te
voeren met de Nederlandse regering.
STAKING TE HAARLEM.
De terugkeer van een bedrijfsleider,
die aanvankelijk om politieke redenen
was ontslagen, heeft in de Haarlemse
machinefabriek ,.Figee" een staking
veroorzaakt. De Directie van de fabriek
verklaarde, dat door de P.O.D. was me-
degedeeld, dat tegen den bewusten be
drijfsleider geen strafvervolging zou
worden ingesteld.
Einde van de Italiaanse regeringscrisis.
In Italie is De Gasperi erin geslaagd
een coalitie. regering te vormen. Door
de partijen die achter de regering staan
is overeenstemming bereikt over de be-
zetting der portefeuilles. De Liberalen
stemden er in toe, dat de portefeuille
van binnenl. zaken aan een Socialist
werd gegeven.
RUSLAND WEIGERT.
Uit Washington wordt gemeld.dat het
Amerikaanse voorstel, de geallieerde
troepen uit Perzië terug te trekken,
door Rusland is afgewezen.
Ook op de Engelse nota over Noord-
Perzië heeft Rusland thans geantwoord.
De Sovjet Unie verklaarde, dat het niet
nodig was, dat de Perzische regering
nieuwe troepen naar 't Noorden van het
land zond. De aanwezige troepenmacht
zou voldoende geweest zijn, mits zij
geen terreur had uitgeoefend.
Van Britse zijde wijst men erop, dat
er zich in Noord Perzië slechts 7000
man regeringstroepen bevonden.
SOVJET EISEN.
De Sovjets hebben een eis ingediend
om 41 fabrieken uit de door de Westerse
mogendheden bezette delen van Duits-
land. Van deze fabrieken bevinden zich
30 in de Engelse zône, 9 in de Ameri
kaanse en 2 in de Franse.
De Engels-Amerikaanse besprekingen.
De Britse delegatie bij de Engels-
Amerikaanse financiële besprekingen
wacht thans op de laatste instructies
van de Engelse regering. Men verwacht
dat de beslissing of Amerika aan Enge-
land een lening zal verstrekken heden
of morgen genomen zal worden. In ge-
interresseerde kringen is men opeimis-
tisch gestemd over het te verwachten
besluit.
Voetbal.
VelocitasII. S. C. 11
Na elkanders krachten verkend te
hebben en een corner op het Velo-doel,
die geen succès opleverde, komt de
thuisclub opzetten, en tweemaal ont-
door CHARLES GARVICE.
5)
,,Een beeld!" echode May, in een
plô'tselinge, onweerhoudbare opwelling
van bewondering. ,,Ja, ze is een beeld.
Hââr kan ik ook nog wel vergeven,
maar hèm, met zijn koude verachtmg
en zijn onbeschaamde onverschilligheid
ik haat hem ik haat hem! Nee,
ga nu niet huilen!" want Car rie be-
gon verdacht te snuiven. ,,Praat maar
niet tegen me, als je niet wilt, dat ik
helemaal buiten mezelf raak! Kom
vlug mee ik kan hier geen adem
meer halen, ik zie ze nog altijd voor
me. O, wat haat ik dien man."
Met een donkerrode blos en vlammen-
de ogen maakte ze een veelzeggend ge-
baar in de richting van het maanlichte
plekje; toen greep ze Carrie's koud
handje stevig in de hare en trok haar
haastig voort naar huis.
HOOFDSTUK III.
Plannen van Lady Letehford.
De Letchfords waren trots op zich
zelf en heel de streek was trots op hèn.
Men boog gedwee en deemoedig het
hoofd voor de rjjzige oude dame in de
ouderwetse stijve satijnen japonnen. die
de erkende koningin was der plaatse-
lijke samenleving. Lady Letehford be-
heerste ailes en allen en haar zoon.
Sir Héron, beheerste haar. Niet dat hij
zo bijzonder heerszuchtig of despotisch
was! Niemand was soepeler in de om-
gang en gemakkelijker tevreden te stel-
fen wanneer men maar eenmaal wist
dat er slechts twee dingen waren, die
hem uit zijn humeur brachten: bered-
dëring en scènes. Die twee dingen ver-
afschuwde Sir Héron uit de grond van
zijn hart en bij de eerste svmptomen
placht hij zich met bekwame spoed
uit de voeten te maken.
Sir Ralph, zijn vader, was gestorven
toen zijn enige zoon nog maar juist 15
jaar oud was, en van die tijd af was
Héron practisch zijn eigen baas geweest
om al heel vroeg zijn entrée in de grote
wereld te maken, in het bezit van een
historische naam en een inkomen van
tienduizend pond per jaar. De Letch
fords waren er de mensen niet naar om
iets half te doen en Sir Héron had zich
dan ook toegelegd op dat ver-
moeiendste werk ter wereld: een le
ven van onafgebroken vermaak. Zijn
ijver en ondernemingsgeest op dit ter-
rein waren zô opmerkeliik, dat 't maar
heel weinig had gescheeld, of de rente
van tienduizend pond per jaar zou voor
de rest van zijn leven zijn ingekrompen
tôt een schamele twee- of drieduizend!
Maar juist toen aile wijze oude kennis-
sen op de zorgelijkste manier hun hoofd
begonnen te schudden onder het uit-
zuchten van de naargeestigste voorspel-
lingen, was de jonge baronet zonder
enige drukte van koers veranderd en
met het vriendelijk en ondoorgrondelijk
flegma, dat hem kenmerkte, terugge-
keerd naar de voorvaderlijke bezitting
en zijn bezorgde moeder. De schitteren-
de appartementen in Piccadilly werden
opgezegd. de paarden verkocht, er werd
afscheid genomen van de speeltafel en
de rennen, en hij was even bedaard naar
het oude huis teruggegaan alsof hij het
slechts voor een paar maanden verla-
ten had, inplaats van voor zeven lange
jaren. Niettegenstaande er gedurende,
die zeven jaar zowat een dertigduizend
pond in rook waren opgegaan, was Lady
Letehford bijzonder voldaan.
.Het had ook veel en veel erger kun
nen zijn", had ze tegen de oude Lady
Wombwell van „Wildenkamp" ver-
klaard.
,,Vind je, lieve?" vroeg Lady Womb
well zuurzoet. Een paar van de fantas-
tische verhalen, die de laatste jaren de
ronde hadden gedaan, speelden door
haar hoofd.
„Maar natuurlijk! Denk eens aan, mn
beste Myra, hij had een een onbera-
den huwelijk kunnen doen!" antwoord-
de zijn statige moeder, met een huive-
ring, die de oude kant op haar japon
deed meetrillen. „A1 de rest is niets,
vergeleken bij een dergelijke catastro
phe. Zo iets zou mijn dood zijn, heus."
Juist, ja" knikte de andere oude
dame. ,,Maar gelukkig heeft hij tôt dus-
verre de keus aan jou overgelaten. Hij
weet 66k wel, dat jij beter voor hem
zult kiezen dan hij zelf bij mogelijkheid
zou kunnen. Als ik jou was, lieve, zou
ik maar eens spoedig een geschikte
vrouw voor hem zoeken ik zou niet
te lang wachten, werkelijk niet.'
Lady Letehford had beseft, dat dit
vçrstandige taal was. Hoewel ze het
volste vertrouwen in haar zoon stelde,
had ze toch wel eens gevallen meege-
maakt, waarin zulke plotseling-bekeerde
pretmakers hun oude leventje weer op-
vatten. en ze begreep wel, dat dan het
laatste erger zou zijn dan het eerste,
juist als bij den man in de parabel. Dus
was ze zich er ernstig op gaan toeleg-
gen, de Eikhof gezellig voor hem te
maken. Al herinnerde ze hem er telkens
aan, dat hij de eigenaar was, en zij maar
een soort van huisbewaarster, had ze
on eigen gelegenheid de stallen laten
repareren, een van de benedenvertrek-
kën in een biljartkamer herschapen en
een gedeelte der terreinen bestemd voor
golflinks. Ze had plechtig verklaard, dat
ze tabaksrook heel lekker vond ze
ven jaar geleden had ze die nooit kun
nen verdragen en had zich ijverig
aan 't werk gezet om een geschikte
kennissenkring voor hem bijeen te krij
gen. Evenals in vroeger jaren had de
Eikhof weer zijn brede deuren geopend
en de gasten waren toegestroomd. Par
tijen, die de genodigden verbaasden door
hun statige pracht en kostbaarheid,
volgden elkaar snel op. De bezorgde
moeder had als 't ware aile schoonhe-
den uit de omtrek voor haa,r aangebe-
den zoon laten defileren. Hij hoefde de
hand maar uit te strekken en een keus
te maken; maar Sir Héron maakte geen
keus. De parade van plaatselijke
beauté's en goede partijen trok vergeefs
voorbij.
Lady Letehford was wanhopig. Daar-
na begon ze te denken, dat ze misschien
een fout had gemaakt. De monstercol-
lectie was te uitgebreid, te indrukwek-
kend en daardoor verwarrend geweest.
Het toeval wilde, dat juist om die tijd,
een paar maanden v66r May's thuis
komst op huize Gresham een nieuwe
ster in de goede Londense kringen was
verschenen, een jonge schoonheid, die
vanaf haar eerste intrede in de wereld
furore had gemaakt. Rose Vavasour
was niet alleen beeldmooi, maar ook
van bevredigende afkomst; immers, ze
was de tweede dochter van Sir Edward
Vavasour, 'n ver zeer ver familie-
lid van de grote Letchfords.
Toen Lady Letehford gehoord had van
de onweerstaanbare charme dezer ge-
vierde débutante, was ze gaan wikken
en wegên. Ze herinnerde zich vaag, dat
er onder Rose's broers een moest zijn,
die Vane heette. Ze had Sir Héron wel
eens zijn naam horen noemen als die
van een zijner Londense vrienden; en
met een voortvarendheid, die tekenend
voor haar was, had ze haar zoon te ken-
nen gegeven, dat ze van nlan was, Vane
en zijn zuster uit te nodieen om een
dag of veertien op de Eikhof te komen
logeren.
Sir Héron ze zaten aan het ontbijt
keek verstrooid op van zijn brieven.
,,Vane," zei hij gedachtenloos. O uit
stekend; 't is een geschikte kerel. En
De tijden veranderen," zei Sir Héron,
zijn donkere wenkbrouwen optrekkend.
,,Rose Vavasour is de koningin van 't
seizoen; maar vraagt u haar gerust, als
u er de moed toe hebt. Je kunt nooit
weten, of ze 't niet doet. Ik herinner me,
dat ze me twee vingers toestak, toen ik
haar de laatste keer zag, en dat is meer
dan ze den hertog van Osmond gewoon-
lijk gunt. Ja, misschien komt ze wel."
De uitnodiging werd verzonden.
't Eerste ogenblik had de beroemde
schoonheid geglimlacht -lachen deed
ze nooit geglimlacht op een medelij-
dende beschermende manier.
,,De Eikhof", zei ze; ,,ja ik herinner
me zoiets. Ik geloof, dat Papa me daar
eens heengesleurd heeft om een visite
te maken bij een lange, magere oude
dame in zwart satijn, die me van onder
haar oogleden aankeek of ik t stof on
der haar voeten was. Denkt ze mis
schien, dat ik overleden ben en behoelte
heb aan een begrafenis? Ik zou net zo
welke van de zusters had u willen vra- lief in een grafkelder gaan logeren.
gen?"
,,Ik had aan Rose gedacht," ant-
woordde zij, met keurig-gespeelde non
chalance.
,,Rose!" herhaalde hij glimlachend.
,,U bent te eerzuchtig, moedertje. Weet
u wel, dat de machtigen dezer aarde de
grootste moeite doen om haar een paar
dagen in hun paleizen te gast te krij
gen, en dat ze eens moet verklaard
hebben, dat ze het buitenleven erger
vond dan de dood?"
„Is 't waar! Ik herinner me anders
de tijd, dat een uitnodiging om één dag
op de Eikhof te komen doorbrengen,
een Vavasour gek van vreugde zou ge-
mr.akt hebben."
Maar Vane Vavasour, haar broer, was
erbij toen ze de brief opende, en Vane
was geen idioot.
,,Laat mij dat epistel eens zien, 1 zei
hij. ,,Bij Jupiter, ze schijnt er werkelijk
op gebrand, dat je komt. Neem_ een
goede raad van mij aan en ga erîreen,
Rose. Het goed van de Letchfords is
een van de mooiste, oude bezittingen
van heel Engeland, en Héron is
thuis."
Héron?" vroeg zijn zuster haastig.
„Ja, Héron," zei Vane met rustige
nadruk. ,,Kom, wees geen gans, Rose.
(Wordt vervolgd.)
