tfapitein
LadyL
Vredesgedachten en Atoombom
De Conferentie te Moskou
NIEUWS- en ADVERTENTIEBLAD
Officieel Orgaan voor Hoogezand en Sappemeer
Veevoederpositie
steeds niet groot.
Gronneger Braiven.
Naar het land van de Misdaad
m
Waârfn opgeno^ ,n de „SLOCHTER COURANT"
wordt huis aan huis gelezen te Hoogezand, Sappemeer, Slochteren, Noordbroek, Zuidbroek en Muntendam.
Opgericht 1870.
van ûe
vai ons Dochtertje en Zusje
Buitenlands Overzicht
m ta von
en
Netty Lammers
aanwezig te zijn.
langstelting voor je baUetteSie
- - - -
Langs deze weg betuigen
wij onze hartelijke dank
voor de vele blijken van be
Aangifte nieuwe
Wie veîende hulpi
Gelieerde Pilé'
Film over Pasanini.
Vertrek van Dr. van Mook
uitgesteld.
Wie wcdt
'ADY A-/ETGHFOID
- fil
«is. sfir
1
/A
75§te Jaargang
ABONNEMENTSPRIJS
f 1.25 p. kwart., fr. p. post f 1.50
(bij vooruitbetaling)
PRIJS DER ADVERTENTIES:
12 et. p. mm Zogen. „Kleintjes",
als te koop, te huur, gevraagd enz.
minim. 75 et. (bij vooruitbetaling)
ZATERDAG 5 JANUAKI 1946
No. 1
Verschijnt Woensdag en Zaterdag
Uitg. T. K. KREMER, Sappemeer
Administratie- en Redactieadres:
Drukkerij T. K. KREMER Zn.
Noorderstr. 54, Sappemeer, Tel 213
Hoofdredacteur: R. F. Kremer.
Redacteuren: J. D. B. Lammerts
en H. Bonewit
Met moge misschien paradoxaal klin-
ken, mtiar toch is de gedachten associa-
tie VredeAtocmbom zeer goed te ver-
dedigen. Immers, zgl dç .voile uitwer-
king van de verhefdn Boodsehap, die
ons met de Kerstdagen gewerd, zieh m
aile opzichten op defvVereld doen gevoe-
len. dan zal daarvbor moeten worden
voldaan aan de coaditio sine qua non,
dat de mensheid van goede wil zij:
dan, maar ook dan alleen zal zij kun-
nen genieten van de vrede, die de Kerst-
boodschap haar belooft. Maar is en blijft
de mensheid van kwaden wil, dan kan,
niet alleen, er geen sprake zijn van
vrede, maar dan zal onvermijdelijk
weer het oorlogsmonster, dat pas oe-
zworen en overwonnen is, in nog onge-
kender hevigheid losbarsten, waarbij
het mensdom aile kans loopt gestraft
te worden met het maaksel van haar
eigen vernuft, de atoombom; en een
ieder weet, waar deze bestraffing mee
gelijk staat: ni. met volkomen zelfver-
nietiging.
Van goeden (ville zijn! In de talnjke
Kerstnummers ier verschillende dag- en
weekbladen viel dèzelfde toon te beluis-
teren, werd deaelt'de gedaante beklem-
toond: bezinninj, een verbetering van
de wereld door bij zichzelf te beginnen.
Wanneer wij roidom ons zien, dan zal
men moeten toegeven, dat ..Europa ma-
terieel een puinhoop is, dat het geeste-
liik en zedelijk een ontbinding nabij is.
Schijnbaar is het een hopêlpos geval in
liquidatie." Doch dit behoeft niet zo te
zijn. Die liquidatie kan voorkomen wor
den, indien er wordt ingegrepen, inaien.
de factoren, die de liquidatie noodzake-
lijk maakten, wbrden geneutraliseei'd.
En daarvoor is het nodig, dat ieder in
dividu in zieh zelf keert! Men staart
zich maar al te graag blind op de grote
algemene oorzaken van het afzakken
van onze moraaj en onze zeden naar een
bedenkelijk laag peil, waarbij men
gaarne het individuele in die demorali-
satie uit het obg verliest. Maar al te
in de beklaagden bak te Neurenberg
gaarne staart men naar het twintigtal
in de beklaagden bank te Neurenberg
met een blik vol afschuw, omdat men
hen, en hen alleen beschouwt als de oor-
zaaken de aanstichters van al onze el-
lende Maar men vergeet daarbij een be-
langijk punt: zieh in zelferitiek en ver-
nieuvingsbereidheid te confronteren
met zichzelf.
Zelferitiek en vernieuwingsbereidheid:
ziedaar twee factoren, nodig om te ge-
raken tôt een nieuwe maatschappij,
twee factoren, nodig om aan te tonen,
dat wij zijn van goede wille.
Er is bij herhaling op gewezen en
indien ooit, dan geldt hier het Franse
gezegde: Frappez, frappez toujour"
dat het nodig is voor de hernieuwmg
van de maatschappij, dat het individu
béant bij zichzelf; had niet de Bond
Zorder Naam tôt één van haar spreu-
ker het gezegde: Verbeter de wereld,
besin bij jezelf? Zelferitiek en zelfcor-
rectie is het begin van de vernieuwmgs-
idee. En nu is het met die vernieuwmgs-
idee een zeeà vreemde geschiedenis. in
de achter ons liggende oorlogsjaren,
onder de ba*baai;se wreedheid van den
mtedogenlozeh bezetter, was men m-
derdaad van goeden wil; men betrachtte
de naastenliefde, men vormde een grote
eenheid. MgM "ITr?Jd6, dci>t liet nu. de tij
|dat de on
kende mogeii,..
baan. Maar nauwelijks is de oorlog een
half jaar achter de rugjof de -Vernieu-
wingsdrift begint reeds tél'ïuwen; men
voelt zich moedeloos en hopeloos. Maar
al te groot is het getal van hen, die te-
rug willen naar het oude. al weet men
ook, dat die terugkeer gelijk staat met
een weer inslaan van een weg, die naar
de ondergang voert.
Maar dan volgt daaruit dan ook, dat
het thans gaat om een zijn of niet zijn,
om vernieuwing en herstel of onder
gang, niet alleen om cultuur of barba
rie, maar' om het voortbestaan of den
totale ondergang van ailes wat het ie-
ven in aile betekenissen menswaardig
maakt. De mensheid staat voor een be-
slissende keuze en het gevolg hiervan
kan zijn, dat zij in een uiterste poging
zich redt in haar menswaardigneid.
Maar hiervoor is nodig een totale her-
ziening van zich zelf "en daardoor van
de maatschappij; hiervoor is nodig gote- D«e
de wil. Slaagt die gesteldheid er in t£ n^u
preaomirieren, slaagt de goed^^il er in
de mensheid daar te leiden, waar ûe
voorwaarde voor vrede Pop aarde ver-
vult wordt, waar île vrede van de Kerst-
boodschap tôt realiteit «/wordt, dan zal
het feit van 's menseri vermogen om
atoomenergie te ontketenen niet behoe-
ven te worden worden aangewend tôt
eigen vernietiging, maar dan zal irite-
gendeel deze ,,laatste sommatie tôt een
hardnekkige mensheid gericht" kunnen
veranderd worden in een zegening.
Un -»■
De moderne toepassing van Ronœ-
stralen kan men in drie categosn
splitsen: de medische diagnostiek ibr
middel van doorlichting kwalen eif-
vvijkingen vaststellen) medische ta
pie (genezing door middel van stm)
en de toepassing bij materiaal- osr-
zoek.
De eerste cathegorie is aan demt-
dekker bekend geweest; reeds inijn
eerste les toonde hij een hand, trnjl
materiaal-onderzoek een logische ;tn-
sequentie van de doorlichting is. let
feit echter, dat de bestraling een lo-
gisch effect zou hebben, was Roi-en
aanvankelijk zeker niet bekend. Dit
effect is eerst ontdekt, nadat er qe-
lukken gebeurd waren door verbrarag.
Eigenlijk is het verwonderlijk, lat
Rontgen, die de verborgen kratten
van zijn uitvinding niet kende, daaan
nooit nadelige gevolgen heeft ondeim-
den. MogHijk heeft hij uit voorzi jg
heid aile mogelijke veiligheidsmaah;e-
len genomen, wanneer hij met prœn
bezig was. Rôntgenstralen kunnenje-
vaarlijk zijn, en het doet er niet tiot
men een keer lang en sterk bestalt
of een zwakkere bestraling venelt
over verschillende perioden. Daitm
moet altijd aantekening gehouden ;ir-
den van duur en sterkte der bestràg,
Rôntgenstralen veranderen de sïc-
tuur der lichaamscellen en daaror
komt het, dat zelfs wanneer de twde
bestraling enige jaren later komt, let
procès van de eerste keer zich voonet.
Ter geruststelling diene echter, (at
dit gevaar zich bij doorlichting liet
voordoet, doch alleen bij bestralingen
dat men, dank zij de medische venl-
making ook dan ailes wetenschappirjk
en technisch in de hand heeft.
Kort voor Kerstmis scheen het of aile
Duivelen waren los gebroken. Thans,
na de Kerstdagen, nu de resultaten van
de conferentie te Moskou bekend zijn
gemaakt, slaakt de mensheid weder een
zucht van verlichting. De gevreesde
derde wereld ooriog kan voorkomen
worden, zo luidt de conclusie van hen,
die pessimistisch genoeg waren aan zulk
een ramp te geloven.
De grote gevaren voor de vrede kwa-
men uit het Midden-Oosten. Daar werd
met Russische hulp niemand kan het
betwijfelen een stuk van Rerzië af-
gescheurd en werd Azerbeidsjan auto-
noom verklaard met een eigen leger en
een eigen regering en dat ailes onder
Russische bezetting. Het is waar, dat er
vele en gegronde grieven waren tegen
de conservatievë Perzisehe regering en
en dat democratisering en sociale ver
nieuwing broodnodig waren. Maar even
zeker is het, dat zonder Russische me-
dewerking het nooit zo ver zou zijn ge-
komen en dat de plechtige beloften om
de onschendbaarheid van Perzië te ont-
zien hier zijn verbroken. Perzië is
slachtoffer van de naijver en de jacht
op olie van de grootste mogendheden
en de conferentie te Moskou heeft hier
geen verandering in gebracht.
Zo ook is het met de kwestie van
Turkije. De Russische pers bevat tal van
aanvallen op Turkjje en men weet, dat
Rusland belangrijke districten benevens
bases aan de Dardanellen voor zich op-
eist. De Turken hebben nu verklaard,
dat zij een millioen man onder de wa-
penen hebben en vechten zullen indien
het moet. Toch schijnt het, dat Rusland
hier slechts aanvallend doet, om zoveeï
mogelijk voordeel te behalen en zich
des te beter te verdedigen tegen ver-
meende vijanden. In zoverre neeft de
conferentie de toestand minder drama-
tisch gemaakt, dat duidelijk is gemaakt,
waar de partijen staan, wat zij willen
handhaven en welke hun posities zijn.
Op die grondslag immers is een be-
hoorlijk evenwicht mogelijk.
Rusland Ijeheerst Oost-Europa.
Het eerste wat duidelijk is gemaakt,
is wel, dat Rusland vodr zich
Oost-Europa reserveert èn dat de ande-
ren zich daarbij hebben moeten neerleg-
gen. Aile oorlogvoerenden zullen in vre-
desconferentie bijeenkomen. Dat^.ge-
doen^i» rTA SCHRAGE,
komst om in de toekomst oorlogen te
voorkomen.
Amerika in het Verre Oosten.
In het Verre Oosten echter wijken de
Amerikanen niet. Inzake het bestuur
over Japan is wel een concessie gedaan
Indien het gaat om fundamentele wijzi-
gingen moeten Rusland, China, nei
Britse Rijk en Amerika het eens zijn.
Ook in de nog bestaande Adviescom-
missie voor het Verre Oosten waar
o.a. Nederland deel van uitmaakt
zullen de genoemde vier landen een-
stemmig een besluit moeten goedkeu-
ren, wil het worden doorgevoerd. Daar-
toe is Rusland ook lid geworden van
deze commissie. Korea blijft bezet door
Amerikanen en Russen, die nu geza-
menlijk een bestuurs/aad zullen instel-
len om een democratisehe regering bij te
staan. Samen met China en het Bntse
Rijk zullen deze landen voor vijf jaar
voogdij uitoefenen over Korea, tôt het
onathankelijk kan zijn.
In China blijven de invloedssferen af-
gebakend: de Russen in Mantsjoerije en
de Amerikanen in het eigenlijke China,
waar zij hun troepen zolang zullen la-
ten totdat een Chinese regering, die aile
partijen omvat en een einde aan de bur-
geroorlog zal hebben gemaakt, het ge-
zag kan overnemen.
Ailes tezamen kan men zeggen, dat
de grootste mogendheden elkanders 75e-
langen zoveel mogelijk ontzien en te
hopen valt, dat zij het ook over Perzië
en Turkije zullen eens worden.
Herstelbetalingen.
Het heeft niet sterk de aandacht ge-
trokken, dat de commissie voor de her
stelbetalingen gereed is gekomen met
haar besprekingen en heeft bepaald, dat
tweeërlei wijzen herstelbetalingen ver-
kregen kunnen worden van Duitsland:
door productie van Duitse goederen en
door wegvoeren van fabrieksinstallaties
en schepen. De Russen zijn reeds be-
vredigd met 25 der overtollige in
stalla ties van het Westen en al wat zrj
op grote schaal hebben wegge-
voerd uit het Oosten. Van de rest in de
Westelijke zone knjgen Engeland en
Amerika het leeuwenaandeel, prankrijk
respectievelijk 16 en 23 Nederianu
niet veel: 3.9 en 5.6
^Joe, V'rankriik door de oorloer is ...vér
in de ouderdom van 78 jaar, se-
dert Oct. 1926 wed. van Heike
As'rankrijk door de oorlog is_iy
o3pf/cnïCwff v, nastr. 5y
r dagen is van Overheidswege het
fuit genomen, dat graanverbouwers
voor veevoedering op eigen bedrijf on-
beperkt over hun eigen oogst kunnen
beschikken. Er moet echter verwacht
worden, dat een tekort aan veevoeder
zal ontstaan, wanneer het dorsen is at-
gelopen en de nieuwe oogst nog niet
uescmkbaar is, want tengevolge van
het kunstmesttekort en de oorlogshan-
deiingen bedraagt de graanoogst slechts
de nelft van de vooroorlogse, n.l.
V50,000 ton.
In verband met het bovenstaande is
het van belang, dat elke boer beseft,
dat de varkens- en pluimveestapeis be-
perkt moeten blijven tôt 'n omvang,aie
met graan en ruwvoeder uit eigen be-
beçlrijt in stand kunnen woruen ge
houden.
Het grond-rantsoen moet door het
bedrijf zelf worden geleverd. De toewij-
zmgen van de distributie zullen in de
loeiromst slechts als een germge aan-
vuinng kunnen worden beschouwd. Wel
zuuen voor spéciale bedrijven, zoais fok-
en vermeerderingsbedrijven, toewijzin-
gen veevoedei' woiden verstrekt.
v oor rundvee is de beschikbare hoe-
veeineid kiachtvoeder iets groter dan
voor varkens. Men mag aanuemen, dat
m cieze staipenode per meikkoe onge-
veer 120140 kg wordt verstrekt, waar-
van in de maanden uecemberJanuari
een hoeveelneid van 55 kg. Het kracht-
voer, dar verstrekt zal worden is van
goede kwaliieit en bestaat in hootdzaak
ait veekoeken.
Van regermgszijde wijst men erop,
dat het ook in de toekomst aanbeveling
Diijit verdienen de binnenlandse pro
ductie van veevoeders zo hoog mogelijk
op te voeren, daar de deviezenposiue
van ons land niet toestaat graanvoer in
onbeperkte mate te importeren. De ver-
oouw van aardappelen, voederbieten en
kooirapen verdient daarom aile aan
dacht, en een goed en intensief gebruik
van het grasland is zeer gewenst,
Het Breau Gronda ^cc. 1945.
rectie vn de Voedseieningleelt heeft erkerid".'
mede, d£ bij de hanejuiste vat-
tingen jn ontstaan aanzieivan Overeenstemming in China
de distriutie van lalrwerkt^en. officieel werd bekend gemaakt, dat
Het kou voor dat inciers-ac- dg Kwomintang regeringspartij en de
toren lejren or Communisten tôt overeenstemming zijn sprak, dan kan
DE.LAATSTE UREN VAN HITLER.
Naar Reuter meldt, heeft men de
gang van zaken tijdens de laatste uren
van Hitler nu vnj nauwkeurlg kunneii
vaststelien. pjp de avond van de 2&c
Api ii kwam mitler tôt de conclusie, dai
nel'einde in zicht was en dat er voo*
netueiegerde JBei iijn geen hulp mee,
iiiogeiijk was. Op zy April, om 2 or
uur s nachts trad hij m het huwehjk
met itve Braun, om 4 u. 's nachts die-
Leerde nij zijn testament. Om 10 uu,
trof initier inaatregeien om de verzen
uing der doeumencen te waarborgen.
een boodsenapper ging naar admiraai
laonnz, een tweede naar veldmaar-
senaik Schorner, een derde stel do-
cumenten bleef in reserve achter. De
Doodscnappers hebben hun doel niet be-
reikt en vertrokken naar huis. Inmid-
dels had Donitz een teiegram ontvan-
gen van Borman, waarin deze hem me-
aedeeide, dàt Hitler oônitz tôt zijn op-
voigei' had benoemd. Op 1 Mei telegia-
îeeidén Goebbels en Bormann aan
maniez, dat Hitler dood was en de „re-
rering'' van Donitz door Hitler was be-
•tnd. Naar men gelooft weigerde
nm „smerige nazi's" in zijn ka-
nemen.
LANDMIJNEN
îT.
jrt vg-Cieu-
Experimenten met harten. t begun nog wel een zwoare tied. De
De Russische geleerde Nicholas moffen wuiren ja aal giftiger en doar
Sinitsin, die reeds eerder experimen- binnen hail wat mînsen 't slachtoffer
teerde'met het overplaatsen van harten ^an worden. Nou binnen wie ze geluk-
in kikvorsen en andere dieren, is er nu 1 1<eg kwiet en zai komen hier direct ook
volgens Radio Moskou, in geslaagd een fla'l weer, dat zellen wie wel nait meer
1- - beleven Wobbegie. Moar joa in order is
t m de wereld nog lang nait, dat ver-
nemen wie hier in Zaandbulten ook wel.
Woar men ook kikt, 't liekt aalemoal
nog duuster.^ Moar wie mouten kop d'r
moar bie hôllen en mekoar moud in
spreken, en net as dien Kloas zègt: ,,,a"r
mout waarkt worden!"... Ons doomnei
is tegenswoordig ook wel zoo galleg op
stoule, volgens hom is d'r mks gain
gouds meer in de wereld. Lèst zee bai
in zien preek, dat de Russen en de Ja-
paneezen (wat 'n combienoatie) bin-
nenkôrt Nederland bestreuen zollen mit
atoombommen. 't Is moar goud dat
doomnei ook brood eten-hèt, aanders zag
t'r nait bèst veur ôns uut. Voleens mien
dier van twee harten te voorzien: het
tweede hart bracht hij aan in de plaats
van een der longen. Sinitsin tracht door
deze experimenten een méthode te vin-
den, om personen met een zwak hart
door het aanbrengen van een hulphart
een geregelde bloedsomloop te waar
borgen.
Zaandbulten, Jan. '46.
Bèste Wobbegie,
Doe hèst in de lèste braif bie Haarm
n minne beurt moakt. Doe schreefst
.ou: ,,de grouten aan dien driftkop!" xk
/as even noar 't dôrp tou dei braif
iwam. Haarm hèt hom openbroken.
ou ik 't huus kwam zee hai tegen mie:
,,hier hèst 'n braif van dei flaare van
Haaikloeten, lot ze moar om heur aigen
cerel dînken!" Joa wicht wie mouten in
ns schrieven 'n beetje veurzichtig we-
en want aanders gaait 't mis mit de
undschap.
Dit is nou de eerste braif dei
k die in 1946 schrief en 'k zel joe eerst
alemoal moar veul zegen tou wînschen.
/an Haarm duur 'k dit nog nait doun,
t mout eerst even 'n beetje bezakken.
t Joar dat veurbie ging, 1945, was in
bèst veur ôns uut. Volgens mien
mainen mouten doomneis ôns opbeuren,
nait neerdrukKen, dat hebben de mof
fen ôns al laang genog doan. Doomnei
wil groag 'n kèrk vol volk hebben,
moar mit zokke preeken jacht hai de
mînsen d'r uut, wat zègst doe Wobbe
gie. Doomnei zien vraauw mout hom
moar 'n poar aier doags geven din zelle
wel weer 'n beetje moudeger worden.
'k Bin even weg wèst, melk was
mie overkookt, melk weg en n buide
waark. 'k Heb nou gain moud meer om
verder te schrieven. Mit vrundeleke
grouten, dien vrundin
MAARGIE.
Xlil.
De gehele daarop volgende nacht heb
ik zeer veel last van luizen. Wanneer
ik 's morgens wakker wordt bevind ni
mij het is 3 Mei 1945 in een wei-
nig benijdenswaardige positie. Ik ben er
nog minder aan toe dan de vorige dag;
telkens heb ik de neiging om voorover
te vallen. Ik sleep me nog naar de hoek
waar de privaatton zo'n beetje dnjft in
alierlei ongerechtigheden.
In enige dagen heb ik zo goed als
geen eten en drinken gehad en dien-
tengevolge is mijn jnaag geheel leeg.
Het lichaam bevat geen etensresten en
ook geen water meer. Nadat ik daarna
met moeite een plaatsje op het ijzer heb
veroverd geef ik mijn medegevangenen
in overweging zoveel mogelijkongedierce
te vangen, ik gooi meteen mijn hemu
over 't hoofd en de vangst is zeer groot.
Ruim 25 luizen vinden nun dood tussen
een nagel en het ijzeren ruim. Mijn
medegevangenen zijn in een dusdamge
toestand dat ze voor het grootste deel
aan mijn verzoek geen gevolg geven.
Om kracht bij te zetten deel ik nog
mede, zoals de lezer misschien wel be
kend zal zijn, dat een luizenplaag vaak
typhus tengevolge heeft.
Mijn hiervorenvermelde vangst was
goed doch van weinig betekems, wani,
wanneer ik enige uren later mijn vuile
hemd weer over het hoofd gooi is de
vangst niet minder groot dan de eerste
keer.
Om plm, 12 uur komt dezelfde op-
passer weer naar bèneden en comman-
deert, dat wij ons moeten verzameien.
De gevangenen vallen en trappen el-
kaar geducht op de tenen en als einde-
lijk een ton eten in ons ruim wordt Tieer-
gelaten, wordt deze, tengevolge van de
gebrekkige organisatie, onderste boven
gegooid en komt het merendeel terecht.
in de omgeving waar zich de privaatton
bevindt. Wij moeten ons dus weer, na
heel wat stompen en trappen in ont-
aiëpe 'dahKDa,AiiVK,—=-jjs-enomen, met niels
king van de bezette landen,
Deze haielwijze is ini met de-.s-
betreffeie voorschriftn kan l<en
tôt dupeng van de aers. Belç-
hebbendi worden erçewezenat
mededelçen omtrent vrij ipe
handel Imen van tran in M-t
of April!946 onjuist Bij de i-
koop vs landbouwtmigen, wi.
voor eeivergunning ist is, vq
men de flragslijn, zoafee in de v
bladen bend is gemai
Tenein teleurstellt te voor
men die: men zich mot optimi:
sche veiachtingen te en verleic
door belhten, die isvan offici
zijde zijiverstrekt.
Het oerzoek dat 1 de Militai
IntelligeE Service U. iirmy.Bloen
kamplaa:36, Wassenain de vie
Noordelij provinciën, aan gealh
eerde pikn verleende a is bijna tel
einde. Dmeesten, die:- verîeendei
zijn reeddoor een off. van de in
tllieenceervice bezoek/an hen, die
geallieere piloten beklaam waren
wordt veocht een volfe opgave te
willen zden aan genœfe dienst.
even later gelegenheid krijg ook langs
de trap omhoog te klimmen, verwondert
het mij, dat een marine-soldaat ons op
een mm of meer vriendelijke wijze toe-
voegt, dat we maar rusug moeten ziin.
Doordat ik zolang heb gewacht zijn
aile bekenden van mij verdwenen en
tief ik, als ik naar boven ben geklau-
terd, alleen nog een jongeman uit Gro-
ningen aan, die mij vertelt, dat hij aan
dysenterie lijdt en daarom niet vlug ter
been is.
Bij onze rondgang op het dek merken
we op dat het hier ongewoon is. orde
is er in het geheel niet meer en een
ieder loopt hier volkomen vrij rond
ninige gevangenen vissen uit een grote
ton vergane stukken knoilen. Ik ga ook
met ontblote arm in deze ton en De-
machtig een stuk knol. net smaakt vre-
senjk uoen nnjn honger is groot. wan
neer ik een andere gevangene een siuk
van deze knol aanbied, goon deze het m
zee en zegt: ,,hoe kan u dat eien. ue
dysenterie-patient, een bijzonder aardige
jongeman van omstreeks 25 jaar, heeft
mn in de arm genomen en zo sukkelen
wij veider. Als onze ogen enigszins aan
het licht zijn gewena, zien we dat we
land zijn genaderd, en openDaart zich
aan ons oog een prachtig iandschap,
mooie lindebomen aan het strand mei
bloeiende hagedoorn en daartussen
praclitige huizen.
(Jpeens begint de jongeman naast mij
te schreien en roept hij uit: ,,daar zijn
de tanks rtet' Amerikanen, wij zijn ge-
red." Ik heb geen bru meer op en kan
op een afstand niets goed onderschei-
den, doch uit de beweging en wanorde
moet ik wel geloven, dat het waar is.
Er wordt een lang eind touw gespan-
nen en langs dit touw kan men zich van
het schip af naar beneden laten glijden.
van het hoge schip naar de vooruit-
springende pier in zee is een flinke af
stand en ik sta met mijn pas verwor-
ven vriend dan ook maar eerst rustig
toe te kijken. Ik kan er nog niet toe
komen mij naar beneden te laten glij-
gel begeleidde. 1 diepe 'aanKOauSiibixr-j^enomen, met niets den en daarom gaan wij nog even een PS
Wanneer men xar me hoeveel king van de bezette landen. wandeling op het schip maken. Er!-
gratie, hoe stijlvb, h e- evpressief ailes gevaar voor eigen leven, hulp en toe- 'hogewsdt reeds gewe'dii* .gestolen wa?p
werd weergegev m. Mué ISi hier inderdaad vlucht aan Joden verleende." thans officiëel tôt stand gekor.xK.. -are
de dans een dv hie! :xnbare taalbestuursleden van het Katli. Gemeen-
sprak dan kan rs ip zi: i misschien dit jeugdig ensemble, dat met overgave sehapsoord, die het initiatief namen
ren zoncr overleggim een op- eëkomen ovêr de"' procédure'tôt "h?t be- enigszms indenl m hij r jaren van de kunst aient, de voile belangstellmg hebben voorlopig de leiding. De volks-
vergunnig door denemer, 1er |inid„en van vijàndelijkheden en het studie en traira l£ nodi| waren, om dit van îederen waren kunstliefhebber ver- hogeschool worât gevestigd op „Dra-
toezeggiç, dat de befen hancfar herst1i van de verbindingen. 1 programma l/rengen. En tevens, dat dient.
zelf de oopvergunnnt aanvrqn.
kenburg" bij Hilversum. Ook hêt secre-
tariaat is daar ondergebracht.
Nancy", zo heette het schip
.w.pitein Gay, had een goede wind
hoot flink op en op zekere avond
ajji een eiland in het gezicht. ,,Dat
■ist en zeker het eiland, dat wij zoe-
tei kapitein", riep Billy.
Te Londen is men bezig met de laatste
opnamen voor een film over het leven
van Paganini. Jehudl Menuhin speelt de
vioolsoli, Stewart Granger heeft de
hoofdrol.
Het vertrek va n dr. van Mook naar
Nederlands-Indië is opnieuw uitgesteld
en thans bepaald op Zaterdag 12 Jan.
Voordien begeeft de lt. gouv.-generaal
zich nog naar Londen.
IN HET KORT.
De Bulgaarse eerste minster, als-
mede ziin collega's van Buitenlandse en
Binnenlandse zaken bevinden zich te
Moskou, waar zij werden ontvangen
door Stalin.
Uit Téhéran wordt gemeld, dat
de Perzisehe regering in principe heeft
1R De Nancv" voer dicht langs de toegestemd in een conferentie der drie
verweerde klippen vol scheuren en in- grote mogendheden inzake de kwestie
hammen 's Avonds gaf kapitein Gay Azerbeidsjan. doch bepaalde voorwaar-
bevel een boot neer te laten, maar gaf den heeft gesteld.
op Billy's verzoek, om mee te môgen i In het Roemeense kabinet is een
gaan, eèn weigerend antwpord.
lid van de oppositie opgenomen.
FEUILLETON
door CHARLES GARVICE.
lunch —en kon het taontbijt noe-, pUcht, maar May was haai le g f «an rt
mpn waihet was Mayisrste maalen n0o- njet vergeten, en \o( ,p c.erbrak ze zichzelf,
was' afgtpen. MijnhecDalton was g van de oeVer had ber< ikt, lS Want op dat °genblfk_v
naar de E een nieuwisrd in ogen-,in^oori pn hnftpn auînn de bocht van de
schouw men en delîee meisjes
waren al zichzelf oveaten. Carne
13)
Ik ik geloof, dat ik je bedoéng
begrnp, kindlief," zei de oude dame re-
tig! ,,Je denkt dat dat Héron zô nt-
zet zal zijn over den man
Dat hij zich wel tweemaal zaibe-
denken eer hij hem tôt zijn schoonvjer
maakt."
Me me dunkt dat je gelijk het,
zei Lady Letchford, terwijl ze opstnd
en een dunne blanke hand op Rçe's
schouder legde. ,,Het is een goed îee.
Heel vriendelijk van je, Rose, omio-
veel belang in de kwestie te steen.
Het zou te vreselijk zijn om maar an
te denken. Stel je even voor: een Leth-
ford, die zich laat inpalmen door :en
suikerbakkersdochter, of wat 't an
precies wezen mag! Ik geloof dat ik ujn
jongen liever op het kerkhof zag an
had zoietgemompeld visitc's ma
ken maaMay wifde erK van horen.
Wat1'zei ze. Zo'n fige middag
verdoen imuffe salons, tmensen, die
gras van de oever u«u
tiaar vôôr; lachend en Ibtnt.-n au!em
ten ze allebei néer op de su'ji r "./an
afgezaagde boom.
k had nooit kunnen denkt da t jij
zô kon hollen!" hijgde C
help' Ik kom nooit van rn'n n .yen
op adem! Is 't hier niet prjawh-
besloot ze, met een gebaar naar
'ludgele en rossigbruine heffstbo.nien
1 O xj,
?a Maar hi^de^omer, als er z,Veel bereikï, zich opgericht en groetend zijn
tes op 't water zijn, zou je 't' be-
P nog veel mooier vinden."
lt kan ik me haast niet voor!Stel-
we
te moeten beleven, dat hij zich versiijt
in 'n dergelijke mésalliance!"
En ikî" riep Rose Vavasour uit, let
een ruk het hoofd opheffend. Haar ;e-
zicht was wit tôt in de lippen en en
hartstochtelijke woede vlamde in har
ogen. Toen, alsof ze beschaamd 'as
over haar spontané bekentenis, stoneze
haastig op, in al haar rijzige schon-
heid. Een lachje vol zelfvertromen
kwam om haar mondhoeken speen.
Maar ik denk dat we nog wel ege-
wassen zullen zijn tegen een suikerhk-
kersdochter, lieve Lady Letchford.
.Kindlief," zei de oude dame, hna
hulpeloos, „ik reken op je."
HOOFDSTUK VIII.
Het médaillon.
Het was vroeg in de middag; de
le geen eek kunnen stien?" Neen,
visites lamen vandaajiet in aan-
Laten'e dan naar iivier gaan,"
stèlde Caie voor. ,,Jij ï-t je schets-
boek me® onderwijl je me nog
wat meevan het bal. T;t dunkt je
daarvan?Dit was een ptnaar May's kzej May peinzend. „Kurinen
hart en stemde er ook gretig nan de overkant komen?"
mee in voorwaarde, Carrie de
tekenspuln bij elkaar »ien en voor
haar dran zou. Gearnnlîa.ken ze het
weiland er en liepen lî?Zaam naar
Hp Tivier,
Wat n je stil, Ma; zei Carrie,
haar vanîrzijde aanzieji Ben je moe
van gisté-vond? Je zeith van met. pu vanwaar ze het houten misj;
Maar ikeloof dat je hetnaal aan je en vastgelegde veerbootje
emd bent j|(jenk jnat Nu, ik .m^naar eens een keel or May
ben in e geval niet teaoe om een] no(Carrie .ir h^b heus gevn adem
wie is dat
verscheen er om
de bocht van de rivier een ranke vlet,
"oortbewogen door een langen donkeren
man, die overeind stond in het lichte
vaartuigje, de mouwen van zijn sport-
bemd tôt boven de ellebogen opgerold.
Met krachtige stoten van de lange
schuitboom stuurde hij snel op de oever
aan May keek om, maar voor ze een
wcord 'kon zeggen, had de man m de
boot met een laatste stoot de graskant
Mav'" on-, want het overzetveer kost een penny ,,'t Is anders volstrekt geen moeite
jvlcij „;0t t tôt» cric Hot vonr mp 7.pi hn. Tnp.n vipI znn hlik
zei Carrie, „kom maar mee.
m een eind je verder lopen, Zijn
wist tegenover het huisje van oen
vem en kunnen we hem. roepen. Het
za°rlijk zijn ginder in de bo-'e.n.-
irait dan maar," zei Ma; wen-
d% ze liepen naar de aaiig^duide
P^1 vapwaar ze het houtei
wedren ït°jê te houdenjt de oever.] me^g""wacht, ik zal 't toch eens
Jij mag en passen voj hebben^ en prOjt o-ver!" schalde
daar bp e eik beginnen, h ik zal de
tekendooliragen op defe toe."
Carrie et 't zich ^eeii feemaal zeg
gen en i>of vooruit naaie eik. ,.JiJ
en rennef riep ze uitdâM over haar
schouder.,Je hebt 't natjrlHk aJang
verleerd.k mocht jou liever een
voorsnrol geven. En ilhoud lekker
de teken>os! Een, twee ;,ie daar
gaat ie' le had de eik b®cr en vloog
weg in lie vaart; heur blond haar
fladderdfchter liaar aajen do pen-
selen doos. Mciy
begon orerwijld de venoithg.
et vs een opwindeife wedloop,
ee
haar I hoge
iontem.
"ie wijs, dat reikt met haï over
de r Laat mij maar een?
Wfaiiebei tegelijk. Vooruit.
helc stemmen wekten aile echo's
lang rivieroever in een langgerekt
"•^als hij daar doorheen slaapt.
dan ien we het wel opgev-en zë?
Carfijij doet van eind Sdptcmi'er
t°t Mei altijd zo'n soort ..-j Ttc1"-
slaap je> Goed wakker
Pa3- Je eerste pleizierbo vt
waarempel, daai
aansl Mayt ik weet zei
een? îoe'en
Hun
Carrie's nge dunne benesieden trouw in z'r;n looët te vloeken, k
af genomen.
„May, het is Sir Héron," fluisterde
Ci 'rie haastig. .Zullen we weggaan
'ôôr May kon antwoorden, was Sir
eron ook al aan land gesprongen en
ik zijn hand uit.
Goede morgen. Was u het, die ik
h «orde roepen?" vroeg hij, met May s
1 d in de zijne. ,,Ja, hè; u wilt naar de
0 -kant. Mag ik u erheen brengen?"
der op een toestemmend antwoord
■vachten, draaide hij zich om en riep
1 lii hoefde zijn diepe, sterke stem bij-
riiet uit te zetten ,,In orde Ro-
Jtf-rs." Rogers tikte aan z'n pet en slofte
ii i huisje weer binnen.
Wat een heerlijke middag. U had
groot gelijk, dat u er eens op uit bent
getrokken groot gelijk. Bent u met
x rmoeid van gisteravond
Neen",-zei May, van wier gezichtje
de snelle blos alweer verdwenen was,
neen, helemaal niet. En u hoef ik die
vraag niet te stellen!"
Hij lachte, toen keek hij naar Carrie,
vragend en met iets van bewondering
in zijn blik.
,,Dit is mijn zusje. Carrie, dit is Sir
Héron Letchford."
Carrie maakte ernstig een klem, stijf
huisrinkie, maar met een glimlach stak
,ir Héron de hand uit en omsloot het
ruine knuistje.
,,Ik kom juist op tijd om een eerlijke
■enny te verdienen," zei hij, ,,nce twee,
ner nrësôon, als ik mij niet vergis. Dat ,voor me," zei hij. Toen viel zijn blik
-•H ik treffen na een gehele ochtend toevallig op Carrie's gezichtje, dat een
vereeefs gevist te hebben. Kom maar! mengeling was van verlangens en te-
Hii °stak ziin hand uit en hielp May in leurstelling. „U zoudt het wel aardig
het bootie- maar toen Carrie op fîaar vinden, niet, juffrouw Carrie?"
beurt naar voren kwam, tilde hij haar ,,Hè ja!" zei Carrie met een schitte-
onder de amen op „net of ik een kind ring van nieuwe hoop in haar kijkers.
was zoals ze later lachend zei, en zette Toen wierp ze een vragende blik op May
haar naast May neer. maar Sir Héron greep haastig zijn kans
Toen duwde hij de lange boom in het aan.
water en het vaartuigje schoot vooruit, „Dan weet ik zeker, dat uw zuster
dwars de rivier over. Sir Héron hield
de voorsteven op de tegenovergestelde
oever gericht, en was op het punt om
te landen toen hij plotseling inhield en
vroeg:
,,Wat gaat u doen schetsen?
,,Ja," antwoordde May.
ik zeker, dat uw
het u niet zal weigeren," zei hij, en stiet
de vlet van de kant.
Hij werkte gestadig voort met zijn
boom, en het duurde niet lang of «e
stuwdam kwam in zicht. Carrie slaakte
een kreet van verrukking, toen Sir
xieron midden door het schuimende wa-
"u 'hebt helemaal geen aardige plek- ter aan de voet van de kunstmatige wa-
ies aan die kant mets, dat de moeite terval stuurde, en het vletje ankerde
waard is om op papier te brengen," zei door een zwaar gewrcht, aan een ket-
hij op een toon die hij zo zakelijk mo
gelijk trachtte te doen klinkeh.
,,0, het komt er niet zo erg op aan,
zei May vlug. ,,Dat hele. schetsen is
maar een excuus voor een zwerftocht
van een paar uurtjes."
ting bevestigd, buiten boord te laten.
..Blijven we hier liggen? Midden in
dat sdhuim O, wat is het hier prach
tig! May, daar moet je zeker iets van
malien."
„Nu niet, Carrie. We kunnen hier nu
Het gras daar onder die bomen is niet blijven. Sir Héron zal wel zo vrien-
erg nat om doorheen te lopen," ging mj delijk willen zijn, ons aan wal te zet-
prnstig voort. „Het is October, weet u, ten," zei May, koeltjes opkijkend.
niettegenstaande de heerlijke zonne-1 ,,Wilt u nu werkelijk weg? vroeg
Oi «nlt- I Ci«< Uoynvi fol ai i rtrasi" alfl OïTl U de
van plan,
mijn geluk nog eens te beproeven met
schiin" Neen als u een mooi puntje wilt Sir Héron teleurgesteld. ,.C
ben "om te tekenen, dan kan ik u de waartheid te zeggen, was ik
hebben om te tekenen, dan
omgeving van de waterkering aanbeve-
len!"
Juist, dank u," zei May. „Dan zul
len we het pad nemen, dat daarheen
leidt."
,,Hm!" zei hij pemzend, ,,ik ben bang,
dat u er van die kant niet het juiste
gezicht op krijgt. Wat zoudt u ervan
denken om erheen te varen? Het is niet
ver, u kunt van hier het water horen
bruisen. Luister maar."
,,'t Is heel vriendelijk van u, maar we
kunnen onmogelijk zolang beslag op u
leggen. We zullen wandelen zover als
we komen kunnen."
een snoek, terwijl u zat te schetsen. Het
is hier een uitgezocht plekje voor beide
bezigheden."
,,Hè nee, toe laten we niet weggaan,
May!" zei Carrie levendig. ,,We eten
immers niet vôôr zeven uur en je hebt
toch ontbeten ik bedoel geluncht
en ik heb nog nooit van rn'n leven een
eente levende vis zien vangen."
,.Dan moest ik u dat toch eens ver-
tonen," zei Sir Héron, zijn vistuig op-
nemend.
(Wc
- ue bonne»
g worden m
